อุบัติรักเมียนายหัว

เพราะพิษเศรษฐกิจ ทำให้ตกงานกะทันหัน

เป็นเหตุให้ ‘นิตย์รดี โชคฉลุย’ ต้องกลับมาอยู่บ้านที่จังหวัดพังงา เธอเรียนจบปริญญาโทสาขาวิชาสถาปัตยกรรมภายใน ก่อนหน้านี้หน้าที่การงานฉลุยเหมือนนามสกุล แต่พอเกิดโรคระบาดใหญ่ติดกันหลายปี บริษัทข้ามชาติที่เธอทำงานด้วยขาดสภาพคล่องทางการเงิน เพราะไม่มีใครมาจ้างงาน จากที่เคยมีมหาเศรษฐีมาใช้บริการ ก็เงียบหายจนเกือบกลายเป็นบริษัทร้าง พนักงานแทบจะนั่งตบยุงไปวันๆ และในที่สุดเธอก็ถูกเลิกจ้างแม้เพิ่งเริ่มทำงานได้เพียงสามปีเท่านั้น

เงินชดเชยได้มาจำนวนหนึ่งก็จริง แต่เมื่อนำมาใช้หนี้แล้วก็แทบไม่เหลืออะไร พ่อกับแม่อยากให้นิตย์รดีเรียนสูงๆ ก็เพื่อหน้าที่การงานที่มั่นคง เลยไปเอาบ้านไปจำนองไว้กับนายหัว ใช้หนี้ไปยังไม่ถึงครึ่งก็ถูกเลิกจ้างเสียก่อน กลับมาอยู่บ้านจะนั่งๆ นอนๆ ก็ไม่ได้อีกเพราะไม่มีจะกิน หญิงสาวจึงอยากหางานทำไปพลางๆ ก่อน

“นิ้ง แม่เห็นบริษัทนายหัวรับคนงานอยู่นิ ลองไปสมัครดูก่อนม้าย”

“งานอะไรจ้ะแม่” พอมารดาพูดถึงเรื่องงานก็สนใจ ตกงานนานๆ เงินหมดหดหาย ไหนจะต้องใช้หนี้ ลำพังพ่อกับแม่ก็หาเช้ากินค่ำเลยไม่อยากรบกวน

“อะนี่ ดูเอา งานจดคิวรถอะไรนี่แหละ แม่ก็อ่านไม่ถนัด”

“รับสมัครคนงานจดคิวรถ...”

นิตย์รดีรับมือถือจากมารดามาดู เป็นงานจดคิวรถตักทราย จากโฆษณามีชื่อบริษัทและสถานที่ตั้ง ซึ่งอยู่ไกลจากที่พักพอสมควร แต่รู้สึกคุ้นชื่ออยู่เหมือนว่าบริษัทนี้จะมีธุรกิจหลายอย่างในพังงา คลับคล้ายคลับคลาว่ามีโรงแรมชื่อนี้ด้วย

“นิ้งเอ้ย ทำไปก่อนเถอะลูก ระหว่างรองานที่กรุงเทพ ดีกว่าอยู่เฉยๆ นิ” เห็นลูกสาวหน้านิ่วคิ้วขมวดก็รู้ได้ทันทีว่าคิดอะไรอยู่ นิตย์รดีจบปริญญาโทคงกระอักกระอ่วนใจกับงานแบบนี้ เงินเดือนน่าจะไม่ถึงสามสิบเปอร์เซ็นต์ที่ลูกเคยได้รับด้วยซ้ำ

“นิ้งรู้จ้าพ่อ แต่งานนี้มัน...” ทำใจได้ยากที่จะต้องไปทำงานแบบนั้น ไม่ใช่ว่าหัวสูงหรอกนะ แต่ว่า...เธอจบปริญญาโทสาขาตกแต่งภายใน แต่งานนี้มันห่างไกลจากสิ่งที่เรียนมาก แทบไม่ต้องใช้ความคิดเลย

“ไม่เลือกงานไม่ยากจนนะลูก”

“งั้นขอนิ้งนอนคิดสักคืนนะ” เธอรู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้ไม่ควรเลือกงาน แต่ขอคิดก่อนเผื่อว่าจะมีตัวเลือกอื่นที่น่าสนใจ

“นายหัวคนนี้มีกิจการหลายอย่าง บ้านเราก็เอาไปจำนองไว้กับเขานั่นแหละ ถ้านิ้งไปทำงานที่นั่น บางทีอาจได้พูดคุยเรื่องการผ่อนผันหนี้”

“นายหัวคนนี้คงรวยมากใช่ไหมจ้ะแม่” ถามพลางค้นหาข้อมูลของนายหัว ตามชื่อบริษัทในโฆษณาประกาศหาคนงาน

รูปของเขามีน้อยมากเหลือเกิน ส่วนใหญ่เป็นมุมที่เห็นหน้าไม่ชัด นิตย์รดีพยายามซูมเข้าไปดูในรูปถ่ายที่ลงไว้บนโซเชียล ‘ศิธา มูลเลอร์’ นั่นคือชื่อของเขา ชายหนุ่มสวมชุดสูทเป็นทางการสีดำสนิท อยู่ในงานเลี้ยงอะไรสักอย่างที่น่าจะเป็นงานระดับจังหวัด บุคลิกก็ดูดีตามสไตล์คนรวย แต่เสียดายที่เห็นหน้าไม่ชัด

“รวยมากลูก รวยเป็นหมื่นล้านเลยมั้ง เห็นเขาพูดๆ กันนะ แม่ก็ไม่รู้เอไร๊ รู้แค่ว่ามีธุรกิจหลายอย่าง ที่ทางก็มากมาย ทำบ่อทราย โรงไฟฟ้า โรงแรม แล้วก็เอไร๊อีกหลายอย่าง” ฟังมาจากที่เขาพูดๆ ว่ากันว่านายหัวคนนี้รวยล้นฟ้า แต่ทำตัวธรรมดาติดดิน โดยเฉพาะมารดาของเขา ชอบใช้ชีวิตแบบสมถะมาก

“ทำหลายอย่างขนาดนั้น น่าจะมีงานด้านอื่นให้ทำบ้าง” พยายามค้นหางานอื่นจากบริษัทในเครือของนายหัวหนุ่ม แต่ทว่ามีแค่งานรับจดคิวรถเท่านั้นที่ปรากฏอยู่ในตอนนี้ ถอนหายใจออกมาอย่างไม่รู้ตัว ธุรกิจในมือของเขาไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับสายงานเลย แต่งานโรงแรมก็น่าสนใจเพราะเธอได้เรื่องภาษา เสียดายที่ยังไม่ประกาศรับพนักงานเพิ่ม

“ก็ลองไปคุยดูก่อนสิลูก”

“ไว้พรุ่งนี้ค่อยคิดแล้วกันนะจ้ะ ว่าแต่เย็นนี้มีอะไรกินบ้าง” ไม่อยากพูดคุยเรื่องงาน เพราะดูเหมือนมารดาอยากให้ไปทำงานนี้มากเหลือเกิน

เข้าใจพ่อกับแม่ว่าหวังดี อยากให้เธอมีงานอย่างน้อยก็ยังได้เงิน ระหว่างนี้ก็สมัครงานที่อื่นทิ้งไว้ด้วย แต่งานจดคิวรถมัน....ท้าทายเกินไปหน่อย

“หลายอย่างเลยลูก วันนี้แม่ทำผัดสตอกุ้ง แกงน้ำเคยปลาของโปรดพ่อเขานิ แล้วก็แกงคั่วหอยขมใบชะพลูเบอะ” พอลูกสาวถามเรื่องกับข้าวกับปลาก็พร้อมนำเสนอ ตั้งแต่นิตย์รดีไปทำงานที่กรุงเทพ ก็ไม่ค่อยได้ทำอาหารจัดชุดใหญ่ อยู่กันสองคนผัวเมียก็กินกันแค่อย่างสองอย่างเท่านั้น

“ดีเลยจ้า กำลังอยากกินอยู่พอดี” คิดถึงแกงคั่วหอยขมใบชะพลูฝีมือแม่ แล้วผักที่นี่ก็อร่อยมาก เพราะพ่อกับแม่ทำสวนครัวไม่ใช่แค่เก็บกินเท่านั้น แต่ปลูกไว้ขายด้วย พื้นที่หลังบ้านทำเป็นแปลงผักขนาดใหญ่ เช้าๆ พ่อกับแม่จะเอาผักไปขายที่ตลาด

“งั้นเดี๋ยวแม่ไปเข้าครัวก่อนนิ ไปพ่อ ไปหาผักมาให้แม่ทีเบอะ”

นิตย์รดีมองดูแม่กับพ่อพากันเดินเข้าไปในครัว ก่อนจะก้มลงดูมือถือหาข้อมูลบริษัทมูลเลอร์ของนายหัว ถ้ามันจะไม่มีทางเลือกจริงๆ ก็ขอดูรูปแบบการทำงานของบ่อทรายหน่อยแล้วกัน หน้าที่จัดคิวรถไม่มีอะไรมาก แค่คอยจดรายชื่อกับป้ายทะเบียนที่เข้ามาขนทราย มองในแง่ดีมันก็สบาย ไม่ต้องใช้สมอง แค่ทำตามคำสั่งวนลูปไปเรื่อยๆ นอกจากข้อมูลงานแล้ว เธอยังหาข้อมูลของนายหัวเพิ่มเติม โดยมากจะเป็นประวัติของมารดาเขา

คุณแหวว มูลเลอร์ แต่งงานกับ สก็อต มูลเลอร์ เศรษฐีชาวเยอรมัน เริ่มก่อตั้งอาณาจักรด้วยการทำโรงไฟฟ้าและบ่อทราย จนกลายเป็นเจ้าใหญ่ในจังหวัด และแตกแขนงธุรกิจอื่นๆ ทั้งโรงแรมอสังหาริมทรัพย์ประเภทอื่นๆ ปัจจุบันธุรกิจต่างๆ ถูกส่งต่อให้กับ ศิธา มูลเลอร์ บุตรชายเพียงคนเดียว ดีกรีนักเรียนนอกจบโทด้านบริหารมาสานงานต่อ...

จากประวัติคร่าวๆ ที่ได้อ่านทำให้ทราบว่าครอบครัวของนายหัวรวยจริง! จบนอกมาด้วย ดูจากบุคลิกแล้วน่าจะเป็นแนวคุณชายไฮโซ แต่จะเป็นอย่างไรมันคงไม่เกี่ยวกับเธอหรอก คนอย่างเขามีธุรกิจมากมายให้จัดการ คงไม่มาขลุกอยู่กับงานบ่อทรายหรอกมั้ง? ตอนนี้ไม่มีตัวเลือกเสียด้วย คงต้องลองทำงานนี้ไปก่อน...

เอาว่ะ! ดีกว่าไม่มีเงินใช้!