ริชาร์ด คาลเวิร์ตเจ้าของเรือสำราญสุดหรูกลางทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ถูกสาวน้อยลูบคมด้วยการใช้ลูกได้ตุกติกในการเล่นคาสิโน แต่ยังไม่ทันที่ปานฟ้า เฮนเดอร์สัน ยังไม่ได้ทันหอบเงินไปใช้ เธอก็โดนจับได้เสียก่อน ปานฟ้ามีเหตุให้ต้องตัดสินใจเข้ามาเสี่ยงโชคในเกมคาสิโน เพราะต้องการเงินก้อนใหญ่ไปใช้หนี้ที่ไม่ได้ก่อ ปานฟ้าไม่อยากโดนจับเธอขอแลกกับการทำงานบนเรือเพราะเธอเชี่ยวชาญด้านงานช่างเป็นอย่างดี ริชาร์ดเห็นว่าจะส่งเธอกลับตอนนี้ก็ไม่ทันเพราะเรือออกจากฝั่งมาไกลมาก จึงให้เธอทำงานและจับตาอยู่อย่างใกล้ชิด แต่สงสัยจะใกล้ชิดเกินเหตุ จากจับตากลายเป็นจับใจหลงไม่ไหว อยากได้นางโจรมาเป็นเมีย!
“คนนี้น่ะเหรอ?”
สายตาคมกริบกำลังมองประเมินผู้หญิงในห้องสอบสวนภายใต้กระจกนิรภัยที่มองเห็นได้ด้านเดียว หญิงสาวตัวเล็กๆ ที่ดูเหมือนไม่มีพิษไม่มีภัยคนนี้น่ะเหรอ ที่กล้าใช้กลโกงคาสิโนบนเรือสำราญของเขา คำถามคือเธอทำได้อย่างไร
“เอายังไงต่อครับนาย”
“ได้ประวัติรึยัง” สายตาเขายังคงจับจ้องหญิงสาวตัวเล็กที่นั่งก้มหน้างุด เขาเห็นเธอบีบมือตัวเองตรงซีดขาวไปหมด ท่าทางไม่น่าใช่โจรมืออาชีพ
“นี่ครับนาย”
เจ้านายหนุ่มรับแฟ้มข้อมูลไปดูเธอชื่อ ปานฟ้า เฮนเดอร์สัน เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อสะกดชื่อของหญิงสาว จากการที่ล่องเรือมาแล้วทั่วโลกเขาเลยรู้จักหลากหลายภาษารวมถึงภาษาไทยด้วย เธอน่าจะเป็นลูกครึ่งไทยอายุยี่สิบสามปีจบ Community College สายงานช่าง เขาอ่านถึงตรงนี้ก็ปิดแฟ้มลง
“ส่งคนเข้าไปคุยกับเธอ” เขาไม่จำเป็นต้องออกหน้าเองในเรื่องแบบนี้ ไม่ใช่เธอคนแรกที่หาวิธีโกงเกมคาสิโน แต่ไม่เคยมีใครทำได้สำเร็จเพราะโดนจับได้เสียก่อน เธอเป็นกรณีพิเศษที่โกงได้อย่างแนบเนียน แต่ความผิดพลาดคือเธอทำมันซ้ำอีกครั้งจึงทำให้โดนจับได้
เลขาหนุ่มรับคำสั่งเรียกให้เจ้าหน้าที่เข้าไปคุยกับเธอในห้องสอบสวน หญิงสาวสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู เธอใจเต้นไม่เป็นจังหวะเพราะไม่รู้ว่าจะโดนลงโทษอย่างไร ตอนนี้ในหัวสมองคิดไปต่างๆ นาๆ เจ้าของเรือลำนี้คือ ริชาร์ด คาล์เวิร์ต มันไม่ใช่เรือธรรมดาแต่เป็นเรือสำราญที่มีอบายมุขครบวงจร มีข่าวลือมากมายเกี่ยวกับตระกูลของเขา ซึ่งข่าวที่เธอได้ยินมาคือตระกูลนี้เป็นมาเฟียที่โหดเหี้ยม ธุรกิจถูกส่งต่อมายังรุ่นของริชาร์ดและเขาก็ขึ้นชื่อเรื่องความเพลย์บอย เธอเคยเห็นเขาตามหน้าข่าวหนังสือพิมพ์ ส่วนใหญ่จะเป็นข่าวเกี่ยวกับผู้หญิง
เธอกำลังจินตนาการถึงโทษทัณฑ์ในครั้งนี้ การโกงไม่ใช่เรื่องดีแม้จะมีความจำเป็น แต่ก็ถือว่ามีความผิดและหากตระกูลนี้เป็นมาเฟียจริงๆ เธอคงได้รับการลงโทษที่แสนทารุณ หรือหากเขาส่งเธอเข้าคุกก็คงทรมานไม่ต่างกัน ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนก็ไม่อยากโดนลงโทษทั้งนั้น แต่มันเลือกได้ซะที่ไหนล่ะ
“สวัสดีครับคุณปานฟ้า”
“เอ่อ สวัสดีค่ะ” เธอไม่รู้ว่าคนตรงหน้าทราบชื่อเธอได้อย่างไร เพราะเธอแอบขึ้นมาโดยที่ไม่ได้ลงทะเบียนดังนั้นจึงไม่มีชื่อของเธออย่างแน่นอน
“คุณขึ้นมาโดยที่ไม่ได้ลงทะเบียน และยังใช้กลโกงกับเกมคาสิโนด้วย”
“ฉันทราบค่ะว่าทำผิด ฉันสารภาพทุกอย่าง ถ้าจะกรุณาลดโทษให้ฉันได้ไหมคะ” เธอไม่ขอให้ยกโทษทั้งหมด แต่ขอเป็นลดโทษแทนเผื่อหนักจะกลายเป็นเบา
ริชาร์ดยังคงยืนดูเหตุการณ์จากด้านในกระจก เธอยังไม่ทันรู้ว่าโทษคืออะไรก็เอ่ยปากขอลดโทษเสียแล้ว เขาจะเก็บไว้พิจารณาหลังจากทราบเรื่องราวทั้งหมดก่อน
“คุณขึ้นมาได้อย่างไร” เขามีหน้าที่ถามตามคำสั่งของเจ้านาย แต่ไม่ได้มีหน้าที่ตัดสินใจในการลดโทษหรือเพิ่มโทษใคร
“ฉันจ้างแฮคเกอร์เจาะระบบการลงทะเบียนมาค่ะ” เธอใช้คำว่าแฮคเกอร์เพราะไม่อยากให้เพื่อนสนิทเดือดร้อนไปด้วย เพื่อนของเธอเก่งเรื่องซอฟต์แวร์และไม่ค่อยเต็มใจอยากช่วยสักเท่าไหร่นัก เป็นเธอเองที่บังคับเพื่อนให้ทำ
“เยี่ยมเลย แล้วคุณใช้วิธีไหนในการโกง”
“ฉันเรียนจบด้านอิเล็กทรอนิกส์ค่ะ ใช้เครื่องมือเล็กน้อยก็ทำเครื่องรวนได้” เธอสารภาพตามตรงเพื่อหวังว่าจะถูกลดโทษอย่างน้อยก็ไม่ต้องติดคุก
ริชาร์ดตั้งใจฟังคำสารภาพทุกคำ แน่นอนว่าเครื่องเกมคาสิโนบนเรือนั้น มีทั้งระบบอิเล็กทรอนิกส์และระบบที่เป็นซอฟต์แวร์ เห็นทีเขาต้องโละเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมดทิ้ง และใช้แบบที่เป็นซอฟต์แวร์ทั้งหมดแทน มันไม่ใช่เรื่องยากเพราะเพื่อนของเขาเป็นเจ้าของบริษัทซอฟต์แวร์ชื่อดังระดับโลก
“เอายังไงต่อครับนาย”
ปานฟ้าไม่ได้ที่เขาถามแต่ทว่าคำถามนั้นไม่ได้ถามเธอ เขาถามใครสักคนที่อยู่ในหูฟังอันจิ๋วที่เขาใส่อยู่ น่าจะเป็นคนที่มีอำนาจบนเรือ แต่คงไม่ใช่ริชาร์ดหรอกมั้งแค่เรื่องโกงเกมคาสิโนเอง จริงอยู่เธอได้เงินไปหลายล้านแต่ก็คงไม่ทำให้ขนหน้าแข้งร่วงถึงขนาดที่ต้องมาจัดการเอง
“คุณมีแรงจูงใจอะไร” เขาหันหน้ากลับมาที่เธออีกครั้ง
“ฉันต้องการเงินค่ะ” เธอตอบอย่างตรงไปตรงมา สาเหตุที่ขึ้นมาบนเรือก็เพราะเงินนี่แหละ ความสุขของแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่สำหรับเธอเงินซื้อความสุขได้
“ทำงานก็ได้เงิน ทำไมเลือกวิธีโกง” คราวนี้ไม่ใช่เสียงที่มาจากคนตรงหน้าเธอ แต่เสียงออกมาจากลำโพงที่ดังก้องไปทั่วห้อง ริชาร์ดขี้เกียจจะออกคำสั่งผ่านเจ้าหน้าที่ เขาเลยเปิดไมค์แล้วถามเองไม่ให้เสียเวลา
“เอ่อ เพราะว่าการโกงเกมของคุณทำให้ฉันได้เงินเร็วค่ะ” เธอไม่รู้จะมองไปทางไหน เลยมองไปรอบๆ ห้อง ที่มีแค่ผนังแล้วก็หน้าต่างบานหนาที่มองแล้วไม่เห็นอะไรด้านนอกเลย
“หึ ตรงไปตรงมาดี ถ้าคุณหิวเงินขนาดนั้น ทำไมไม่เลือกวิธีอื่น”
“ฉันไม่ได้ทำเพราะหิวเงิน” เธอเริ่มหัวเสียเล็กน้อย น้ำเสียงที่ออกมาจากลำโพงเต็มไปด้วยความดูถูกดูแคลน เธอไม่ได้หิวเงินเธอแค่ต้องการเงิน
“แล้วเพราะอะไร”
“อิสรภาพ ฉันต้องการเงินเพื่อซื้ออิสรภาพ ซื้อความสุขของฉันคืน”
คำตอบของเธอทำให้เขาประหลาดใจ ริชาร์ดหยิบแฟ้มประวัติของเธอขึ้นมาดูอีกครั้ง เธอเป็นคนธรรมดาไม่ได้มีชื่อเสียงทางสังคม กว่าคนของเขาจะหาประวัติของเธอมาได้ใช้เวลาเกือบสามชั่วโมง เขาไล่ดูอีกครั้งอย่างละเอียดและพบว่าครอบครัวของเธอไม่ได้สมบูรณ์พร้อม มารดาเสียตั้งแต่เธออายุสิบขวบ เมื่อสามปีที่แล้วบิดาเสียชีวิตด้วยโรคประจำตัว และปัจจุบันเธออยู่กับแม่เลี้ยง สรุปได้ว่าเธอมีปัญหาครอบครัว
“ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร สิ่งที่คุณก็ผิดอยู่ดี” ชีวิตดราม่าของเธอดูน่าสงสาร แต่ก็นำมาใช้เป็นข้ออ้างในการทำความผิดไม่ได้
“ฉันทราบค่ะ ฉันสารภาพทุกอย่างแล้ว กรุณาลดโทษให้ฉันด้วยเถอะนะคะ”
“คุณคิดว่าใครมีสิทธิ์ตัดสินใจ”
“ไม่ทราบค่ะ คุณริชาร์ดมั้งคะ” เพราะเขาเป็นเจ้าของเรือ เธอเลยคิดว่าเขามีอำนาจและมีสิทธิ์ขาดบนเรือนี้
“งั้นถ้าคุณเป็นริชาร์ด คุณจะตัดสินอย่างไร”
ถ้าเป็นคุณริชาร์ดเหรอ?
“ฉันจะยกโทษให้หมดเลยค่ะ แหมก็ถ้าฉันเป็นคุณริชาร์ด ฉันก็ต้องรวยมาก รวยมหาศาล เงินแค่ไม่กี่ล้านถือว่าให้ค่าขนมเด็ก” เธอไม่ได้นึกตลกอะไรเอาตอนนี้ แต่นั่นเป็นสิ่งที่คิดจริงๆ ก็คุณริชาร์ดรวยติดอันดับต้นๆ ของประเทศ คนระดับนั้นไม่น่าจะคิดเล็กคิดน้อยกับเงินแค่นี้หรอก
ในชาติก่อนจางหลินซินเคยเป็นนักฆ่าผู้เก่งกาจ แต่ถูกครอบครัวทรยศและถูกยิงอย่างโหดเหี้ยม เฉินจือหานล้างแค้นแทนเธอและไปสวรรค์พร้อมกัน ในชาตินี้เธอได่เกิดใหม่และต้องการล้างบางพวกที่มันทำกับเธออย่างสาสม!!!
เมื่ออยู่ๆ 'นิตย์รดี โขคฉลุย' ต้องมาตกงานกะทันหัน เสียงานออกแบบภายในดีกรีปริญญาโทไปในพริบตา ต้องระเห็ดกลับมาอยู่บ้านเกิดที่พังงา สถานการณ์บังคับให้ต้องทำงานที่เลือกไม่ได้ หญิงสาวมาสมัครงานที่บ่อทรายของ 'นายหัวศิธา' ในตำแหน่งคนจดคิวรถ เคราะห์ซ้ำกรรมซัดช่วงพายุถนนขาดกลับไม่ได้ เลยต้องค้างที่่บ่อทราย โชคยังดีเพราะมีห้องว่างแต่เธอดันเข้าห้องผิด!
เมื่อท่านประธานสุดเหลี่ยมมาเจอกับเด็กที่เหลี่ยมกว่า! ชีิวิตของท่านประธานน่านฟ้าถึงคราวปั่นป่วนเมื่อใช้เล่ห์เหลี่ยมในคลับหรู จนได้เด็ก N มานั่งแบบฟรีๆ แต่ดันโดนเด็กเหลี่ยมกลับท่านประธานถึงกับไปไม่เป็น!
เพราะหน้าตาเขาถูกใจอย่างจัง คุณหนูโรสจึงทำสารพัดวิธีเพื่ออ่อยมาเฟียหนุ่มให้ยอมตกเป็นของเธอ แต่มันไม่ง่ายขนาดนั้นเพราะเขาทั้งไล่ ทั้งด่าทำปากแจ๋วใส รสรินทร์จึงต้องงัดกลเม็ดความเด็ดที่มี พิชิตตัวพิชิตใจทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เขามาครอบครอง “เหนือเพชร” เธอเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงสุดยั่วยวน ทำใจกล้าส่ายสะโพกลงบนตัวตนที่รับรู้ได้ว่ากำลังพองขยาย เขาก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนนี่นา มีอะไรเหมือนคนปกติแต่ทำไมเล่นตัวจัง “ต้องการอะไร” เขานอนนิ่งจ้องมาด้วยแววตาที่เย็นชาจัด “ก็ต้องการนายไง” ถามมาได้ก็บอกอยู่ทุกวันว่าอยากได้ๆ ยอมๆ มาก็จบ ฟินๆ กันทั้งสองฝ่าย เธอก็ปากดีไปงั้นแหละประสบการณ์เป็นศูนย์ แต่เต็มใจมากถ้าครั้งแรกของเธอเป็นของเหนือเพชร “เห็นเป็นที่ระบาย?” เขาไม่เข้าใจเธอเลยจริงๆ รู้จักกันก็เปล่าคุยกันนับคำได้ เขาทั้งไล่ทั้งด่าแต่เธอก็ยังไม่หยุดตื้อ เขาไม่มีความคิดที่จะคบหาใครในตอนนี้ และไม่อยากมีสัมพันธ์กับโรสเพราะกลัวว่าจะมีปัญหาตามมาทีหลัง “ไม่ใช่สักหน่อย ฉันอยากได้ตัวนาย แล้วก็ตรงนี้...ของนายด้วย” โรสจิ้มนิ้วลงไปที่กลางอกของเขา เธออยากได้หัวใจมากกว่าร่างกายเสียอีก แต่เขาไม่อ่อนให้เธอเลย “ฝัน?” เหนือเพชรจับตรึงสะโพกของเธอไว้ เพราะลีลาการส่ายที่เย้ายวนของคนสวย เริ่มปลุกให้แก่นกายของเขาตื่นเต็มลำ ตอนนี้สถานการณ์ค่อนข้างอันตราย “ไม่ฝันหรอกคอยดูเถอะ นายก็ไม่ได้รังเกียจฉันนี่นา”
เมื่อกี้มีใครได้จูบคุณหรือเปล่าคะ” ดวงตาคู่หวานจ้องมองอย่างจับผิด ไม่มี” เดร็ครีบตอบ แต่เมื่อเห็นความหวงในแววตานั้นเขารู้สึกถูกใจ ถ้าเป็นคนอื่นอาจผลักลงจากเตียงไปแล้ว แต่เป็นคามิล่าที่แสดงความหวงแหน และเขาก็ชอบมัน “อืม แต่ชักแน่ใจแล้ว บางทีอาจจะมี…” พูดยังไม่ทันจบคามิล่าก็ก้มลงประกบริมฝีปาก เธอจูบไม่เป็นแต่พยายามขบริมฝีปากหนา แล้วแทรกเรียวลิ้นเข้าไปในโพรงปากของเขา เดร็คจูบตอบทันทีความเงอะงะไม่เป็นภาษา กระตุ้นอารมณ์ร้อนภายในร่างกาย จูบของคามิล่าเต็มไปด้วยความหวงแหน แสดงความเป็นเจ้าของผ่านจูบดูดดื่ม“มาลองคิดดูดีๆ ไม่น่ามี” เดร็คถอนริมฝีปากออกแล้วกดจูบที่ข้างแก้มสวย เธอน่ารักน่าเอ็นดู มีเสน่ห์แบบที่ไม่ต้องทำอะไร เขาก็หลงหัวปักหัวปำไปหมดแล้ว
ปฐวีเจ้าของนิตยสาร SEXY ISSUE วัย 24 ปี แต่ต้องกลายมาเป็นเสี่ยซะงั้น เพราะสาวหน้าเด็ก 'น้ำมนต์' เสนอตัวขอเป็นเด็กแลกกับเงิน ก็นะเด็กมันเดือดร้อนคนหล่อใจบุญ จะปล่อยไปได้ไง ตอนแรกกะจะไม่สนใจหรอกแค่ส่งเสียเฉย ๆ แต่ไหงไป ๆ มา ๆ กลายเป็นสมภารกินไก่วัดซะงั้น ก็เธอน่ะ ทั้งน่ารัก ทั้งใสซื่อจนอดใจไว้ไม่ไหว พอผมเริ่มคิดจะจริงจัง ขึ้นมาเรื่องราวกับพลิกผันเพราะเธอดันไปมีเสี่ยคนอื่น แล้วรู้มั้ยว่าสิ่งที่ผมเกลียดที่สุดคือ....การทรยศ!!!
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
เธอก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เคยสนใจ แต่ก็ยังดึงดันอยากจะอยู่ใกล้ ต่อให้เธอเป็นเมียแต่งเขาก็คงไม่มีวันเปลี่ยนใจ เพราะเหตุนี้เธอจึงตัดสินใจจากไปในคืนแต่งงาน "จากนี้ไปเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก" 🥀
‘ทริปฮันนิมูนที่ไม่ได้มีแค่เรา แต่ฉันและเขายังมีผู้ร่วม ทริปเข้ามาสร้างสีสันอีกมากมาย’ หลังแต่งงาน ตฤณก็พาภรรยาสาววัยละอ่อนอย่างยี่หวาไปฮันนิมูนเหมือนคู่สามีภรรยาคู่อื่น ๆ แต่การเดินทางไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กับสามีผู้เป็นนักธุรกิจในครั้งนี้ กลับทำให้ยี่หวาได้รู้ว่าตฤณสามีของเธอมีรสนิยมทางเพศแบบไหน และที่สำคัญยิ่งไปกว่านั้นคือ เขาทำให้เธอได้รู้จักตัวตนของตัวเองอย่างที่เธอไม่คิดว่าจะได้รู้จักด้วยซ้ำ ตฤณจะพายี่หวาไปฮันนิมูนที่ไหน อย่างไร และกับใคร ติดตามอ่านได้ใน “ฉ่ำรักเมียนักธุรกิจ” แนะนำตัวละคร ยี่หวา : สาวสวยวัย 24 ปี ผู้มีผิวขาว และรูปร่างอวบอัด แต่น่าทะนุถนอม นิสัยอ่อนหวาน ว่าง่าย แต่เป็นคนอยากรู้อยากลอง ยี่หวาเพิ่งจะรู้ว่าสิ่งที่ตฤณทำกับเธอในห้องหอนั้นมันก็แค่น้ำจิ้ม เพราะเมื่อเดินทางไปฮันนิมูนกับตฤณจริง ๆ เธอกลับได้เรียนรู้ประสบการณ์ใหม่ จนเธอติดอกติดใจอย่างยากจะถอนตัว สำหรับยี่หวาแล้ว 'คืนเข้าหอที่เคยคิดว่าเด็ด ยังไม่เผ็ดเท่าทริปฮันนิมูนที่สามีหนุ่มจัดให้' ตฤณ : นักธุรกิจหนุ่มวัย 34 ปีหนุ่มลูกเสี้ยว บ้างาน แต่เวลาคลายเครียดก็สนุกสุดเหวี่ยง โดยเฉพาะเรื่องเซ็กส์ ตฤณหมั้นหมายกับยี่หวาตามความเห็นชอบของผู้ใหญ่เพราะถูกใจในความน่ารัก แต่ยิ่งไปกว่านั้นคือเพราะยี่หวาเป็นเด็กดี และไม่เคยดื้อกับเขาเลยสักครั้ง ว่านอนสอนง่ายแบบนี้สิ ถึงจะใช้ชีวิตคู่ไปด้วยกันตลอดรอดฝั่ง
เพิ่งหย่ากับอดีตสามีไปไม่นานแต่ปรากฏว่าตัวเองท้อง จะทำอย่างไรดี? หรือจะให้อดีตสามีรับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าอดีตสามีมีคนรักใหม่ไปแล้ว ชีวิตของถังชีชีนั้นช่างสับสน ช่างน่าวิตกกังวลและไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เธอต้องคอยระวังไม่ให้คุณเฟิงรู้เรื่องการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่คิดว่าจะถูกเขาบังคับถึงเพียงนี้ "เราหย่ากันแค่สี่เดือน แต่เธอกลับตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว บอกมาดี ๆ ว่า ลูกเป็นของใคร!"
เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้
ในสายตาของเขา เธอเป็นคนขี้โกหก ในสายตาของเธอ เขาเป็นคนไร้หัวใจ เดิมทีถังหว่านคิดว่าเธอคือคนพิเศษหลังจากอยู่กับเสิ่นติงหลานมาสองปี แต่สุดท้ายก็พบว่าตัวเองเป็นแค่ของเล่นที่สามารถทิ้งได้อย่างตามใจเมื่อไม่มีค่าอีกต่อไป จนกระทั่งถังหว่านเห็นว่าเสิ่นติงหลานพาคนรักของเขาไปตรวจครรภ์ เธอจึงยอมแพ้แล้ว เธอหยุดติดตามเขาอีก แต่จู่ๆ เขากลับไม่ยอมปล่อยเธอไป "ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน ทำไมคุณไม่ปล่อยฉันไปล่ะ?" ชายผู้เคยหยิ่งยะโสขนาดนั้น ตอนนี้ก้มหัวลงและขอร้องว่า "หวานหว่าน ฉันผิดไปแล้ว โปรดอย่าทิ้งฉันไป"