ก็ไม่เคยคิดว่าจะมีใคร เพราะว่ามีคนในหัวใจอยู่แล้ว แม่มดตัวร้ายเข้า มาวิ่งวุ่นวายอยู่ในใจเขาตั้งแต่เด็ก แล้วจะให้เขามองหาหญิงอื่นอีกทำไม เมื่อคนที่อยู่ในหัวใจกำลังหลงเข้ามาในอาณาจักรของเขา เพราะตั้งแต่โตมาจนป่านนี้แทนคุณยังไม่เคยเห็นว่าจะมีผู้ชายคนไหนเข้ามาเป็นเจ้าของหัวใจยัยแม่มดน้อยได้เลย เขาเองก็อยากจะลองดูสักครั้ง หากมีโอกาส สุดท้ายใครจะชนะเกมนี้ มารอลุ้นกัน
เอี๊ยดดดด!!
เสียงเบรกรถชุปเปอร์คาร์คันสีแดงสด ดังสนั่นหวั่นไหว เมื่อรถของคนดี หรือณิชา วนารมย์ วิ่งเข้าเส้นชัยด้วยความเร็วสูง ตามติดมาด้วยรถคันสวยสีส้มแปร๊ดของต้องรัก ลูกสาวสุดที่รักของเฮียเม้ง
วันนี้เป็นอีกวันที่หญิงสาวได้รับชัยชนะ ท่ามกลางความยินดีของคนที่มาเชียร์อยู่ข้างสนาม วันนี้แค่แข่งขันนอกรอบ จึงไม่มีกฎกติกาอะไรมากมาย มีเพียงหญิงสาวและคู่แข่งคนสำคัญเท่านั้น
"แม่ง พี่คนดีโคตรเก่งเลยว่ะ กูไม่ผิดหวังเลยที่เป็นแฟนคลับพี่เขา " เสียงชมจากขอบสนาม ต่างก็พากันชื่นชมนางฟ้าของพวกเขา
"แต่สวยๆอย่างนี้ โสดนะมึง ไม่มีใครกล้าจีบ"
"ใครวะจะเป็นผู้โชคดีได้ครอบครองคนสวยแบบนี้ "
"เออ ..กูก็อยากรู้ ว่าไอ้ผู้ชายคนนั้นมันจะเป็นใคร"
เสียงหนึ่งในนั้น มองไปยังเจ้าของรถคันหรูที่วิ่งเข้าเส้นชัย ร่างเล็กอรชรที่อยู่ชุดนักศึกษาเปิดประตูรถก้าวลงมาและเดินไปยังหญิงสาวอีกคนที่เปิดประตูออกมาพิงรถหรูสีส้มรอเธออยู่ก่อนแล้ว
"เสียใจด้วยนะต้องรัก คราวนี้ก็เป็นฉันอีกแล้ว เจอกันอีกทีสนามใหญ่สัปดาห์หน้านะ" หญิงสาวพูดด้วยท่าทางกวนๆยียวนยั่วประสาทคนตรงหน้า
"ถึงคราวนี้ฉันแพ้เธอ แต่ครั้งหน้าฉันจะชนะเธอให้ได้" ต้องรักอดที่จะหมั่นไส้หญิงสาวตรงหน้าไม่ได้กับท่าทีหยิ่งผยองยามที่เธอย่างกรายเข้ามาใกล้
คนดีแสยะยิ้มให้กับคู่อริ เธอไม่เคยชอบหน้าต้องรัก เพราะหญิงสาวต้องการแข่งขันกับเธอในทุกๆเรื่อง และเรื่องที่เธอหงุดหงิดใจที่สุด คงหนีไม่พ้นเรื่องของผู้ชายที่ชื่อ แทนคุณ อัศวเมธี ที่ต้องรักตามจีบและอยากจะเอาชนะเธอ เพราะพี่ชายฝาแฝดของเธอและนายแทนคุณ เป็นเพื่อนสนิทกัน ดังนั้น ก็ไม่แปลกที่หากแทนคุณอยู่ที่ไหน ก็จะเห็นคนดีและเจ้าคุณอยู่ที่นั้น ทำให้หญิงสาวหลายคนไม่กล้าที่จะเข้ามาแทรกกลางของคนทั้งสามได้ ต้องรักก็เช่นกัน
"คนดีรีบไปเถอะ เดี๋ยวป๊ามิกซ์มาเจอโทรไปฟ้องพ่อเธอ ฉันจะซวยไปด้วย"
บินเดี่ยวและน้ำมนต์เดินเข้ามาฉุดหญิงสาวให้รีบออกไป ก่อนที่จะมีคนโทรไปฟ้องบรรดาพ่อบุญธรรมและพี่ชายของหญิงสาว กลัวว่าจะเกิดเรื่องอีก เพราะไม่มีใครอยากให้คนดีมาแข่งนอกรอบแบบนี้
@มหาวิทยาลัย
คนดี หรือณิชา วนารมย์ เดินแกมวิ่งออกจากตึกคณะบริหารธุรกิจ หญิงสาวรีบเร่งโดยไม่สนใจใคร ได้ยินเพียงเสียงผิวปากจากกลุ่มผู้ชายที่นั่งในบริเวณที่เธอเดินผ่านเป็นเรื่องปกติตั้งแต่ปี 1 จนถึงตอนนี้ ที่มีชายหนุ่มมากมายแวะเวียนเข้ามาขายขนมจีบ ทั้งหนุ่มหล่อในคณะและต่างคณะ ทุกคนหล่อรวยดีกรีไม่ธรรมดา รวมไปถึงพวกบรรดาเดือนคณะเดือนมหา'ลัย หรือแม้แต่หนุ่มนอกมหา'ลัย แต่ก็ตีหน้าเศร้ากันหมดทุกราย คนดีไม่เคยเปิดใจให้ใคร และไม่เคยมีแฟนเลยมาจนถึงตอนนี้
วันนี้เธอจะต้องลงแข่งนัดสำคัญที่สนามแข่งป๊ามิกซ์ ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของมารดา หลังจากทำข้อสอบวิชาสุดท้ายเสร็จเธอก็กระโดดโลดเต้นตั้งแต่หน้าห้องจนถึงประตูทางออกด้วยความดีใจ พร้อมเพื่อนสนิทสองคนน้ำมนต์เพื่อนสาวที่สนิทที่สุด และเพื่อนชายที่สนิทอีกคนชื่อบินเดี่ยว สองคนนี้เที่ยว กิน นอน ด้วยกันเป็นประจำจนเป็นภาพชินตา หญิงสาวดีใจที่จะได้หยุดพักยาวหลายเดือน เธอจะได้ถือโอกาสไปหมกตัวอยู่กับป๊ามิกซ์ คนดีชอบการแข่งรถซิ่งมาตั้งแต่เด็ก จนบุพพการียื่นคำขาดหลายครั้ง แต่ไม่เป็นผล คนถือหางมีแต่รุ่นใหญ่ ทำให้บิดามารดาได้แต่เอือมระอา เพราะมีแต่คนเอาใจจนคนดีจะเสียคนอยู่แล้ว ปีหน้าคนดีก็จะขึ้นเป็นนิสิตปี 4 หญิงสาวเรียนคณะบริหารธุรกิจเพื่อจะได้มาช่วยงานบิดาและมารดา ส่วนพี่ชายฝาแฝด เจ้าคุณหรือพสุธา วนารมย์ เลือกเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์เหมือนกับเพื่อนรักของเขา นายแทนคุณ อัศวเมธี พอนึกชื่อคนหลัง หญิงสาวก็เบ้หน้าแรงทันทีด้วยความหมั่นไส้ ตั้งแต่เด็กจนโตเธอแทบไม่เคยเห็นนายคนนี้ยิ้มเลยสักครั้ง หนำซ้ำเคยตราหน้าว่าเธอเป็นเด็กผู้หญิงไม่น่ารัก ชิ!! นึกแล้วก็โมโห พูดมาได้อย่างไรไม่ดูหนังหน้าตัวเองบ้างเลย
แต่จะว่าไปแล้วมนุษย์หน้านิ่งอย่างเขา กลับมีสาวสวยมากมายเข้ามาติดพันเช้าถึงเย็นถึงไม่ซ้ำหน้า จนต้องเดือดร้อนถึงพี่ชายสุดรักของเธอต้องยื่นมือเข้ามาช่วยคลี่คลายสถานการณ์
"โอ้ยย!!!"
หญิงสาวก้าวพลาดขั้นบันไดหน้าตึกก่อนจะถึงลานจอดรถของคณะ เพราะมัวแต่นึกถึงหน้าคนที่อยู่ในหัวตอนนี้ ขาข้างขวารู้สึกเจ็บแปลบ จนคนที่ยืนพิงประตูรถจอดรอมองร่างบางกึ่งเดินกึ่งวิ่งลงมาจากตึกด้วยความรีบร้อนอยู่ก่อนแล้ว รีบวิ่งเข้าไปพยุงแทบทันทีอย่างลืมตัว เพราะแถวนั้นไม่มีใครกล้าเข้าใกล้หรือแตะต้องตัวหญิงสาว เพราะรู้ดีว่าคนดีไม่ธรรมดา หนุ่มๆทั้งหลายจึงได้เป็นแค่หมาเห่าเครื่องบิน
"เดินให้ระวังกว่านี้หน่อย กระโดกกระเดกเป็นลิงเป็นค่างไปได้" เสียงนี้ คำพูดแบบนี้จะเป็นใครไม่ได้ ถ้าไม่ใช่นายแทนคุณ
'"นายมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉัน..เป็นพ่อหรือไง"
หญิงสาวสะบัดหน้าหนี พร้อมผลักมือหนาที่เข้ามาจับข้อเท้าข้างขวาไว้ ด้วยความไม่พอใจ ชายหนุ่มมองหน้านิ่งสายตาคมดุเหมือนเคย นี่ละ..คือนายแทนคุณ
"ถ้าฉันไม่ได้มีหน้าที่ตามเธอไปแข่ง คิดว่าฉันอยากจะมายืนที่นี่หรือไง"
เจ้าของเสียงเรียบลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เหอะๆรู้หรอกว่าสูงยาวเข่าดี หล่อลากดิน จนสาวสวยคณะบริหารฯ เดินอ่อยอยู่หลายตลบ เพียงแค่ไม่กี่นาทีที่เขาเข้ามายืนอยู่ตรงนี้ ร่างสูงใหญ่ผึ่งผาย ดวงตาคมกริบวาวโรจน์ฉายขึ้นภายใต้ท่าทีอันสงบนิ่ง มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่ยี่หระ
"ปฏิเสธไม่เป็นหรือไง..ใครใช้ให้นายรับปาก ทีหลังไม่ต้องยุ่งเรื่องของฉัน!!"
คนดีเสียงห้วนเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ รู้สึกไม่พอใจขึ้นมาเฉยๆ หญิงสาวไม่ชอบเก็บอารมณ์หงุดหงิดให้รู้สึกแน่นในอก ไม่พอใจก็แสดงออกมาให้เห็น ไม่มีอะไรซับซ้อน
"แล้วนี่นาย จะยืนค้ำหัวโด่อีกนานไหม มาช่วยพยุงฉันที..ฉันรีบ"
คนดีเงยหน้าหรี่ตามองคนที่ยืนล้วงกระเป๊าเก๊กหล่อ ชายหนุ่มขยับตัวยืนบังแสงแดดที่ส่องมากระทบหน้าสวย ก่อนจะโน้มตัวลงมาพูดใกล้ๆ
"เก่งไม่ใช่เหรอ..ก็ลุกยืนเอง"
ไม่พูดเปล่ามุมปากบนใบหน้าหล่อก็ยกยิ้มขึ้นมาอย่างมีชัยที่เหนือกว่า ชายหนุ่มก้มมองร่างบางที่ทำหน้างอง้ำตรงหน้า อย่างอารมณ์ดี อยากปากดีนักเขาก็จะแกล้งให้เข็ดไม่นำพาว่าคนที่นั่งหน่ามุ่ยจะเจ็บข้อเท้ามากเพียงใด
"ไปล่ะ..รีบๆตามมานะ..เดี๋ยวจะไม่ทันลงสนาม" จบบทสนทนาเขาก็เดินไปยังรถหรูคันโปรดสีดำ
"ถ้าจะมาเพราะเรื่องแค่นี้.นายก็ไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้าจะดีกว่า..ไอ้บ้า..แทนที่จะช่วยกันก่อน" คนดีตะโกนเสียงดังไล่หลังคนตัวโต เสียงดังมากทุกคนต่างหันมามองทั้งคู่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น
แทนคุณได้ยินพลางหันมายักไหล่ ก่อนจะเปิดประตูรถหรูขับออกไปจากลานจอดรถทันทีอย่างไม่สนใจ
"โอ้ยยย!!!"
"อ้าว..คนดีนั่งทำไรตรงนั้น..ไหนว่ารีบ" พลางขำหน้าอีกคนที่นั่งไม่ขยับ แต่ปากกลับพ่นด่าไล่หลังรถหรูที่ลับตาไปนานแล้ว
"นั่งทำไรละ ฉันขาแพลง มาช่วยฉันเลย" คนดีหน้ามุ่ยค้อนเพื่อนวงใหญ่บินเดี่ยวเดินมาพยุงหญิงสาวไปนั่งใต้อาคาร แล้ววิ่งไปห้องพยาบาลที่อยู่ไม่ไกลขอยา และถุงเย็นมาปฐมพยาบาลเบื้องต้น เพื่อลดบวมและอาการปวดเนื่องจากหญิงสาวไม่มีเวลาต้องรีบไปสนามแข่ง คิดไว้ว่าแข่งเสร็จแล้วจะไปให้ลุงม่อนตรวจ
"ไหวแน่นะ" คนดีก้มมองข้อเท้าของตัวเองถึงแม้จะยังคงรู้สึกขัดๆบ้างก็ตามที แต่ภายในใจกลับรู้สึกกังวลในการแข่งนัดสำคัญวันนี้
"อืม..เลทมากแล้ว ขอบใจมากนะบินเดี่ยว"
"อืมม " ชายหนุ่มมองตามร่างอรชรที่เดินเขยกเท้าออกไป คนดีเป็นผู้หญิงที่น่ารัก มีเสน่ห์ และเก่งทุกเรื่อง เขาเองเป็นเพื่อนสนิทยังอดที่จะชื่นชมเพื่อนตัวเองไม่ได้ จริงๆเขาเคยแอบชอบแต่ก็ต้องผิดหวัง เมื่อรู้ว่ายังไงก็ไม่มีทางเอาชนะใจหญิงสาวได้ เหมือนว่าเธอมีใครในหัวใจอยู่แล้ว
เธอก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เคยสนใจ แต่ก็ยังดึงดันอยากจะอยู่ใกล้ ต่อให้เธอเป็นเมียแต่งเขาก็คงไม่มีวันเปลี่ยนใจ เพราะเหตุนี้เธอจึงตัดสินใจจากไปในคืนแต่งงาน "จากนี้ไปเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก" 🥀
เพราะเด็กหนุ่มที่เขาช่วยไว้ในคืนนั้นได้สูญเสียความทรงจำหมอหนุ่มจำต้องรับไว้ดูแลความใกล้ชิดทำให้หัวใจแกร่งของเขาหวั่นไหวจนเกิดเป็นความรัก แต่เมื่อความทรงจำกลับคืนมา เจ้านายกลับจำเรื่องราวของเขาไม่ได้
"หนาว" ฉันเริ่มหนาวไปทั้งตัว แต่ข้างในก็ยังคงร้อนรุ่มจนอยากที่จะปลดปล่อยออกมา "อดทนไว้ ให้มันลดความร้อนรุ่มในกาย" เจ้าคุณเอ่ยบอกเสียงต่ำ คงเห็นว่าฉันสั่นสะท้านจนเขาเองแอบสงสาร “ไอ้เชี้ยชาร์ค” ฉันคำรามออกมา นึกโกรธตัวเองทีเสียทีหนุ่มฝรั่งตาน้ำข้าวคนนั้น แต่ยังดีที่ไม่ได้เสียความสาวให้กับมัน “มันเป็นใคร” เจ้าคุณมองฉันอย่างคาดคั้น แต่ฉันไม่บอกหรอกยังมีหลายอย่างที่ฉันยังปิดบังเขา ฉันยังคงประท้วงให้เขาปล่อยโดยการเตะ ถีบ ต่อย เพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการของคนตัวโต ยิ่งดิ้นแรงผ้าขนหนูที่พันอกไว้ก็ยิ่งหมิ่นแหม่ พอขยับเคลื่อนไหวแรงๆและถูกน้ำจากฝักบัวยิ่งพาลจะหลุดกองลงพื้น "ไม่ตอบใช่ไหม” เจ้าคุณเริ่มหงุดหงิดเมื่อฉันไม่ยอมตอบ แต่พอผ้าขนหนูหลุดไปกองลงพื้นการสนทนาของเราทั้งคู่ก็ตัดบทจบทันที (⊙_⊙;) "มึงอย่าท้ากูนะ..ลูกศร" ยิ่งเธอท้าทาย ยิ่งทำให้ผมอยากลอง!
ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"
ซูมู่หยูคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลที่พลัดพรากจากกันไปนาน หลังจากกลับมาสู่ครอบครัว เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเอาใจญาติๆ ไม่ว่าจะเป็นตัวตน เกียรติศักดิ์ หรือผลงานการออกแบบ เธอก็ถูกบังคับให้มอบสิ่งเหล่านี้ให้กับลูกสาวบุญธรรม อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้รับความรักและการดูแลจากครอบครัวแต่อย่างใด แต่กลับโดนเอาเปรียบตลอด นับแต่นั้นเป็นต้นมา มู่หยูไม่ยอมให้ใครอีกเลย และตัดความรู้สึกและความรักทั้งหมดออกไป ปัจจุบันเธอเป็นสายดำระดับเก้า เชี่ยวชาญภาษาถึงแปดภาษา เป็นผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ และนักออกแบบระดับโลก ซูมู่หยูกล่าวว่า "จากนี้ไป ฉันเป็นหนึ่งของตระกูลซู"
หลังจากแต่งงานมาสามปี เสิ่นเนียนอันคิดว่าตนเองสามารถเอาชนะใจโฮ่วอวินโจวได้ แต่กลับพบว่าเขามีเพียงคนรักแรกอยู่ในใจ "ฉันจะปล่อยเธอไปหลังจากที่เธอคลอดลูก" ในวันที่เสิ่นเนียนอันมีปัญหาในการคลอดบุตร โฮ่วอวินโจวได้พาผู้หญิงอีกคนออกจากประเทศด้วยเครื่องบินส่วนตัว "ไม่ว่าคุณจะชอบใครก็แล้วไป สิ่งที่ฉันเป็นหนี้คุณ ฉันคืนให้หมดแล้ว" หลังจากที่เสิ่นเนียนอันจากไป โฮ่วอวินโจวก็เสียใจ "กลับมาหาฉันอีกครั้งได้ไหม"
ตลอดระยะเวลาสามปีที่หยุยเอินแต่งงานกับฝู้ถิงหย่วน เธอพยายามทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด เธอคิดว่าความอ่อนโยนของตนจะสามารถละลายใจที่เย็นชาของฝู้ถิงหย่วนได้ แต่ต่อมาเธอก็รู้ตัวว่าไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีวันจะตกหลุมรักเธอได้ ด้วยความสิ้นหวังของเธอ สุดท้ายเธอตัดสินใจที่จะยุติการแต่งงานครั้งนี้ ในสายตาของฝู้ถิงหย่วน หยุยเอิน ภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่โง่ ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะกล้าโยนใบหย่าใส่เขาต่อหน้าคนมากมายในงานเลี้ยงวันครบรอบฝู้ซื่อ กรุ๊ป หลังจากหย่าร้าง ทุกคนต่างคิดว่าพวกเขาจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป แต่เรื่องราวระหว่างทั้งสองคงไม่ได้จบลงอย่างง่าย ๆ แบบนี้ หยุยเอินได้รับรางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และคนที่เป็นผู้มอบถ้วยรางวัลให้กับเธอก็คือฝู้ถิงหย่วน หยุยเอินคิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่สูงส่งและแสนเย็นชาคนนี้จะลดตัวลงอ้อนวอนเธอต่อหน้าผู้ชมทั้งหมด"หยุยเอิน ก่อนหน้านี้คือผมผิดเอง ขอโอกาสให้ผมอีกครั้งได้ไหม"หยุยเอินยิ้มด้วยความมั่นใจ"ขอโทษนะคุณฝู้ ตอนนี้ฉันสนใจแต่เรื่องงาน"ชายหนุ่มคว้ามือเธอไว้ ดวยตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง หยุยเอินสบัดมือเขาและเดินจากไปโดยปราศจากความลังเลใด ๆ
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
ลู่เจียหง นักวิทยาศาสตร์ชื่อดังในยุคปัจจุบัน จับผลัดจับพลูลงลิฟต์ก็โผล่ไปยังยุคโบราณ แถมยังอยู่ในชุดเจ้าสาวอีก ถ้าประหลาดแค่นั้นไม่พอคงไม่เป็นไร ถ้าไม่พบว่าตัวเองกำลังถูกตามล่าจากว่าทีสามีที่ยังไม่ทันเข้าหอ งานนี้นางถือคติไม่ยุ่งเกี่ยวต่างคนต่างอยู่ แต่ท่านอ๋องผู้นั้นก็เอาแต่วนเวียนอยู่ข้างตัวนางไม่หยุด แบบนี้นางจะหย่าสำเร็จได้ตอนไหนกัน!!