อาจารย์แซ่บไม่ไหว

ภายในโรงเรียนมัธยมชื่อดังแห่งหนึ่งของเมืองหลวง

ณ ลานกว้างที่อยู่ติดกับสนามบาสเก็ตบอล เหล่านักเรียนหลากหลายชั้นเรียนกำลังเดินเล่นหยอกล้อกัน บางส่วนก็จับกลุ่มคุยกันที่โต๊ะม้าหินอ่อนสีขาวอย่างสนุกสนาน

เสียงหัวเราะสดใสดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เสียงนักเรียนผู้ชายวิ่งไล่แกล้งกันก็ดังขึ้นเป็นระยะ ความวุ่นวายอึกทึกเช่นนี้เกิดขึ้นในทุกเช้าก่อนที่จะถึงเวลาเข้าเรียน

“นังนก อาจารย์คิงมาแล้ว นู้นน่ะ”

นลินีที่กำลังก้มลงผูกเชือกรองเท้าอยู่ถูกเพื่อนสะกิดแรงๆ จนต้องรีบเงยหน้าขึ้นมองไปยังทิศทางที่เพื่อนบอก

“วันนี้อาจารย์คิงหล่อมากเลยนังนก”

เพื่อนอีกคนแสดงท่าทางปลาบปลื้มอาจารย์หนุ่มออกมาเหมือนเช่นทุกวัน

“อาจารย์คิงก็หล่อแบบนี้ทุกวันอยู่แล้วล่ะจ๊ะ”

นลินีอมยิ้ม มองอาจารย์หนุ่มที่ตัวเองแอบชอบด้วยสายตาชื่นชม

“นี่ถ้าอาจารย์คิงโยนแว่นตาทิ้งไปแล้วไปใส่คอนแท็คเลนส์แทนนะ ฉันว่าอาจารย์คิงต้องหล่อกว่านี้อีกแน่ๆ” เพื่อนอีกคนแสดงความคิดเห็นอย่างชื่นชม

“แต่ฉันชอบให้อาจารย์คิงใส่แว่นแบบนี้มากกว่า ดูเนิร์ดๆ ดี ว่าไหม ยัยป่าน”

นลินีหันมาถามปานชีวาที่นั่งนิ่งเฉยไม่ยอมพูดจา

“เอ่อ... ฉันไม่มีความคิดเห็นเรื่องนี้หรอก”

ปานชีวาปั้นยิ้มตอบเพื่อน พยายามที่จะลืมเรื่องราวที่เห็นเมื่อคืนให้หมด แต่สมองของหล่อนกลับจำได้ดีเหลือเกิน

ทำไมทีเรื่องเรียน สมองของหล่อนถึงไม่จำดีๆแบบเรื่องนี้บ้างนะ

ปานชีวาตัดพ้อสมองของตัวเองในใจด้วยความท้อแท้

“ยัยป่านนี้ก็แปลกนะ ผู้หญิงทั้งโรงเรียนสนใจอาจารย์คิง มีแต่เธอคนเดียวที่ไม่สนใจ”

นลินีเอ่ยขึ้นด้วยความประหลาดใจ ขณะลุกขึ้นจากเก้าอี้ม้าหินอ่อนตัวที่นั่งอยู่

“ฉัน... ก็แค่... อยากจะตั้งใจเรียนให้มากๆ น่ะนก” ปานชีวาตอบเสียงเบา

“นังป่านมันหัวไม่ค่อยดี มันก็เลยต้องขยันกว่าแกไงนังนก อย่าไปคาดคั้นอะไรมันมากเลย” เพื่อนคนหนึ่งแย้งขึ้น

“จริงด้วยสินะ ฉันก็ลืมไปว่าเธอหัวไม่ค่อยดี”

นลินีไหวไหล่เล็กน้อย และก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไรปานชีวาอีก

“เราไปเต๊าะอาจารย์คิงกันเถอะ จะได้มีแรงเรียนคาบเช้าไง”

“ไปๆ สิ ฉันไปด้วย”

“ฉันไปด้วยนก”

เพื่อนๆ ทุกคนในกลุ่มพากันลุกขึ้นยืน และเดินตรงไปหาอาจารย์ฟิสิกส์สุดหล่อที่ชื่อคชาวุฒิโดยพร้อมเพรียงกัน ยกเว้นหล่อนคนเดียว

ปานชีวายังคงนั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อน ซึ่งห่างจากจุดที่เพื่อนๆ ของตัวเองไปยืนดักหน้าดักหลังคชาวุฒิเพียงแค่ไม่กี่เมตรเท่านั้น

หล่อนจ้องมองไปยังคชาวุฒิที่ตกอยู่ในวงล้อมของเพื่อนๆ ร่วมชั้นเรียนของตัวเอง แต่คงเพราะอาจารย์หนุ่มตัวสูงมาก ทำให้ช่วงศีรษะของเขาโผล่ขึ้นมา และหันมามองที่หล่อน

แม้จะอยู่ห่างกันหลายเมตร แต่แววตาคมเข้มหลังเลนส์แว่นสายตาใสกิ๊ก ก็สามารถทำให้มือไม้ของหล่อนเย็นเฉียบได้อย่างง่ายดาย

และมันไม่ใช่แค่ที่ฝ่ามือเท่านั้นที่เย็นยะเยือก หัวใจของหล่อนก็เย็นเฉียบไม่ต่างกัน

ภาพเมื่อคืน...

ภาพเมื่อคืนยังคงแจ่มชัดอยู่ในความทรงจำของหล่อน

ภาพที่เขาจูงมือผู้หญิงหุ่นเอ็กซ์นมใหญ่คนหนึ่งเข้าไปในโรงแรม

แล้วสมองก็นึกย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์เมื่อวาน ซึ่งเป็นคืนวันอาทิตย์โดยอัตโนมัติ

เนื่องจากครอบครัวของหล่อนฐานะไม่ดี มารดาเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ทำให้ท่านต้องทำงานหนักมากเพื่อหาเงินส่งเสียหล่อนกับน้องชายให้ได้เรียนหนังสือในโรงเรียนดีๆ

กลางวันท่านทำงานเป็นลูกจ้างร้านขายอาหารตามสั่งในตลาด ส่วนตอนกลางคืนมารดาทำงานเป็นแม่บ้านทำความสะอาดที่โรงแรมแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก

แต่คืนวันอาทิตย์ที่ผ่านมา หลังมารดากลับจากทำงานในตลาด ท่านก็ปวดหัว และก็ตัวร้อนมาก ทำให้ไม่สามารถไปทำงานที่โรงแรมได้ หล่อนจึงรับอาสาไปทำงานแทนชั่วคราว

“ไม่เป็นไรหรอกป่าน เดี๋ยวแม่โทรไปบอกหัวหน้าว่าไม่สบาย”

“ป่านไปทำแทนได้แม่ ลืมแล้วหรือไงป่านเคยไปทำแทนแม่มาสองครั้งแล้วนะ”

“แต่พรุ่งนี้ป่านต้องไปเรียนนะลูก”

“ป่านทำไหวแม่ แค่คืนเดียวเอง แม่ก็กินยานอนพักนะ จะได้หายไวๆ พรุ่งนี้จะได้กลับไปทำงานได้ยังไงล่ะจ๊ะ”

หลังจากที่หล่อนยืนกรานว่าจะไปทำงานแทนท่านชั่วคราว แม่ก็ไม่สามารถโต้แย้งอะไรได้อีก นอกจากบอกให้หล่อนระมัดระวังตัว

แต่การมาทำงานที่โรงแรมแทนมารดาเมื่อคืนนี้ กลับทำให้หล่อนค้นพบความจริงบางอย่างของคชาวุฒิ

อาจารย์หนุ่มหล่อประจำโรงเรียนที่ทุกคนมองว่าเป็นหนุ่มเนิร์ด สุภาพอ่อนโยน แต่สิ่งที่หล่อนเห็นเมื่อคืนมันไม่ใช่อย่างนั้นเลย

เขา...

เขาพาผู้หญิงคนนั้นเข้าไปในห้องพัก แล้วก็ทำเรื่องอย่างว่ายาวนานถึงสองชั่วโมงกว่า เสียงครวญครางของผู้หญิงคนนั้นยังดังก้องติดอยู่ในหูของหล่อนอยู่เลย

“อู๊ยยยย ซี๊ดดดด อ๊า... แรงมาก ชอบค่ะ ชอบ อ๊า... เสียวหอย... อ๊า... ซี๊ดดดด แรงดีจริงๆ เลยค่ะ อ๊า... อู๊ยยยย...”

เสียงครวญครางแทบฟังไม่ได้ศัพท์ของผู้หญิงคนนั้นดังระงม สลับกับเสียงเตียงโยกไหวตลอดเวลาไม่มีหยุดพัก

ตับ ตับ ตับ