ความรักที่มาพร้อมกับคำสาป เมื่อเพลย์บอยเสือผู้หญิงอย่างเขาต้องมาแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จัก และยังเป็นผู้ชายอกสามศอกเหมือนกัน เขาจึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้งานแต่งเกิดขึ้น..
ความรักที่มาพร้อมกับคำสาป เมื่อเพลย์บอยเสือผู้หญิงอย่างเขาต้องมาแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จัก และยังเป็นผู้ชายอกสามศอกเหมือนกัน เขาจึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้งานแต่งเกิดขึ้น..
รักไม่รักก็ต้องรักซะแล้ว
ตอนที่1 ( จุดเริ่มต้น )
"นี่มัน....เรื่องบ้าอะไรกันวะเนี่ย!!!!!!"
ผมมีชื่อว่าซีเค หนุ่มหล่อ พ่อรวย เรียนเก่ง และที่สำคัญ สาวๆทั้งมหาลัยนั้น เป็นของผมมาเกือบทั้งมหาลัยแล้ว
"พี่ซีเคคะ!! ทำไมทำกับชมพู่แบบนี้ละคะ!!"
"อีบ้า!! ออกไปนะ นี่พี่ซีเคของฉัน!!"
"แกนั่นแหละออกไป!!"
"อร้ายย!!!!!!"
ตุ๊บ!! เพี๊ยะ!! ปั่ก!!
ภาพหญิงสาวมากมายทะเลาะตบตีกันเพื่อแย่งผมนั้น เป็นภาพที่ใครเห็นแล้วต่างก็จ้องมองมาด้วยความอิจฉา5555 ก็อย่างว่าละครับ คนมันหล่อมันรวย5555
"เอาละๆ สาวๆ ไม่ต้องเเย่งพี่กันหรอกนะครับ พี่จะเก็บพวกเธอเอาไว้ทั้งสองคนเลยแล้วกันนะ55555"
"จริงหรอคะ!!! เย้!! พี่ซีเคน่ารักที่สุดเลยคะ!!"
จากนั้นสองสาวที่ตบตีกันเมื่อกี้ก็วิ่งเข้ามากอดผมเอาไว้55555 มีความสุขจริงโว๊ย!!!
"พี่ซีเคต้องซื้อกระเป๋าให้ชมพู่ด้วยนะคะ"
"ต้องซื้อนาฬิกาให้จุ๊บแจงด้วย"
"ได้ครับๆ ไม่ทะเลาะกันแล้วน๊า555"
- ดูนั่นดิ หมั่นไส้วะ!! คิดว่าตัวเองหล่อมากรึไงกัน
- เออนั่นดิ แม่งไม่เห็นจะหล่อตรงไหนเลย ถ้าบ้านแม่งไม่รวยนะไม่มีใครสนใจแม่งหรอก
- เออวะ55555
ณ ห้องเรียนของมหาวิทยาลัย
"เห้ย!! ไอ่ซีเค มึงไปไหนมาวะ แม่งอาจารย์จะเริ่มสอนอยู่แล้ว!!"
กูก็ไปเคลียปัญหาให้สาวๆนะสิวะ555"
"มึงแม่ง!! หมั่นหน้าดีวะเพื่อน!! กูละเชื่อมึงจริงๆ555"
"ไอ่สัส!!"
หลังจากที่ผมแยกกับสองสาวเเล้วผมก็วิ่งตรงดิ่งมาที่ห้องเรียนทันที
"ใครวะ??"
"ไหน??"
"ไอ่คนที่เดินมากับอาจารย์นั่นไง!!"
"ก็จะรู้ไหมละก็นั่งอยู่ด้วยกัน??"
ผมหันไปมองตาขวางใส่เพื่อนเล็กน้อยก่อนที่จะจ้องไปยังคนที่เดินมากับอาจารย์ประจำวิชา
"ใครวะ นักศึกษาใหม่หรอ??"
"พ่อมึงมั้ง"
"ไอสัสเจ!!!"
"นักศึกษาสองคนนั้นหนะ เงียบๆหน่อยได้ไหม!!!"
"อ๊ะ!! ครับๆ"
ผมหยุดพูดทันทีแล้วหันไปมองยังไอ่คนที่เดินมากับอาจารย์ แต่!!! มันกำลังยิ้มมุมปากเยาะเย้ยผมอยู่!!!
"มอง...หา....พ่อ....มึง...หรอ..."
ผมพูดออกมาแบบไม่มีเสียงเน้นทีละประโยคให้มันเข้าใจว่าผมต้องการจะสื่ออะไร
มันกลับยิ้มตอบกลับมาอย่างท้าทายก่อนที่จะกระซิบกับอาจารย์
"เชี่ย!! แม่งขี้ฟ้องวะ!!"
"เอาละๆ นี่คือสกาย เขาพึ่งย้ายกลับมาจากจีนแล้วจะมาเป็นนักศึกษาของที่นี่นับตั้งแต่วันนี้ไป ฝากทุกคนดูแลเขาด้วย เขาอาจจะยังไม่ค่อยเข้าใจวัฒนธรรมและภาษาของเรามากเท่าไหร่เพราะเขาอยู่ที่จีนมาตั้งแต่เด็ก สกาย เธออยากจะไปนั่งตรงนั้นใช่ไหม"
พยักหน้า...
"ซีเค!!! ลุกขึ้นแล้วจัดที่ให้เพื่อนด้วย"
"เอ๋...ที่นั่งมีตั้งเยอะแยะทำไมต้องมานั่งข้างผมด้วยละครับ??!!"
"ซีเค!!!"
"ครับๆอาจารย์ อย่าดุสิครับ มานี่สิยืนให้รากงอกออกตีนรึไง!!"
"อะฮึ้ม!!!"
"เออ...ขอโทษครับ มา นั่ง ตรง นี้ สิ sit down อะ sit down Ok"
ผมพูดจีนไม่ได้หรอกนะ ถ้าแม่งยังฟังไม่รู้เรื่องก็ให้ยืนอยู่แบบนั้นแหละ
"thank"
"ใครแทงใครวะมึง??"
"ไอ่สัส!! มันบอกขอบคุณ"
"อ๋อๆ555 แทง!! แทง!!"
"เอิ่ม...ไอ่เจ มึงไปตรงนู่นนะ ไอ่ควาย!!"
ผมไล่ไอ่เพื่อนตัวดีให้เขยิบไปนั่งไกลๆ ก่อนที่จะหันไปมองไอ่คนที่นั่งข้างๆ แม่งหล่อสัส ต้องอยู่ให้ห่างมันซะเเล้ว เดี๋ยวคะเเนนผมตกหมด สาวๆที่นี่ยิ่งชอบคนหล่อๆแบบนี้อยู่ด้วย
"ซีเค!!"
"คร๊าบ.....มีอะไรครับอาจารย์"
"แบ่งหนังสือให้สกายเขาดูด้วย เขาเพิ่งมาวันนี้ยังไม่มีหนังสือ"
เชี้ยไรวะเนี่ย!! มึงเเม่งพกแต่หน้ามาเรียนรึไง?!
"ครับๆ อ๊ะ!! อ่าน..ด้วย..กัน!! โอเค้!!"
"OK"
เออ...เชื่องดีจริงๆ5555
หลังจากนั้นผมกับไอ่สกายนี่ก็นั่งอ่านหนังสือเรียนด้วยกันจนหมดเวลาเรียน ก่อนที่มันจะบอกขอบคุณแล้วรีบลุกขึ้นไปจากห้องทันที
"แม่งจะรีบไปไหนวะ??"
"มันคงรีบไปแทงแหละมึง"
"ไอ่สัสเจ กูก็คิดว่ามึงโง่มาตลอดนะ ไม่คิดว่ามึงจะโง่จริงๆ!!"
"เฮ้ยๆ ซีเค มึงจะไปไหนวะ!!"
"กลับบ้านดิ แม่งวันนี้กูต้องไปเจอปู่กับย่าที่บ้านใหญ่อีก"
"ทำไมวะ??"
"กูจะรู้ไหมละ มึงจะไปนั่งฟังกับกูไหมละไอ่เจ"
"No No No กูยังจำคราวที่แล้วที่กูไปเป็นเพื่อนมึงที่บ้านใหญ่ได้อยู่เลย แม่งกูนึกว่าบ้านผีสิง สยองชิบหาย"
"ทีงี้ฉลาดขึ้นมาเลยนะมึง เอ่อๆ กูไปละ"
"เออ โชคดีนะมึง"
ก็อย่างที่ไอ่เจมันพูดแหละครับ ตระกูลของผมถึงจะร่ำรวยก็จริง แต่พ่อกับแม่เคยบอกผมว่าที่เราร่ำรวยอยู่แบบนี้ขึ้นเรื่อยๆเพราะปู่กับย่าได้ให้สัญญากับบรรพบุรุษเอาไว้ว่าอะไรสักอย่างนี้แหละ แล้วมันก็เป็นเรื่องความเชื่อด้วย ทำให้บ้านใหญ่ที่ปู่กับย่าผมอยู่ เลยมีเเต่เครื่องรางของขลังโต๊ะหมู่บูชาเต็มไปหมด ผมก็ไม่อยากจะขัดอะไรหรอกครับ ถามว่าเชื่อไหม เหอะ!! เชื่อก็บ้านะสิครับ ของเเบบนี้ไม่เคยเห็นกับตาก็แสดงว่ามันไม่จริง นี่คือความคิดของผม
"คุณชายครับ เชิญขึ้นรถได้แล้วครับ"
"พี่ซีเค.....จะกลับแล้วหรอคะ"
"อ่า....ลุงเถียน รอแปบหนึ่งนะครับ"
"ตะ..แต่!!"
"เถอะน่าครับ แปบเดียว"
"ครับๆ"
ในขณะที่ผมกำลังจะก้าวขึ้นรถ ก็ได้มีสาวน้อยในสต๊อกของผมที่พึ่งเพิ่มเข้ามาเมื่อไม่กี่วันมานี้วิ่งมาหาแล้วสวมกอดผมเอาไว้
"ว่าไงครับ มะนาว ยังไม่กลับอีกหรอ"
"มะนาวรอพี่ชายอยูค่ะ พี่ซีเคจะกลับแล้วหรอคะ??"
"อ๊ะ!! ใช่ครับ ว่าแต่ น้องมะนาวมีพี่ชายเรียนที่นี่ด้วยหรอครับ??"
"ใช่คะ พึ่งย้ายเข้ามาวันนี้เลย เอ๋ เหมือนจะเรียนห้องเดียวกับพี่ซีเคด้วยหนิคะ"
"หืม...พึ่งย้ายมาวันนี้ เรียนห้องเดียวกัน มาจากเมืองจีนด้วยใช่ไหม??!!"
"อ๊ะ!! ใช่ค่ะ นั่นไง!! พี่สกาย!! ทางนี้คะ"
ชิบหายแล้วไง คนมีตั้งเยอะตั้งแยะทำไมไม่ไปเกิดเป็นน้องคนอื่นล่ะมะนาว...
"พี่ซีเค นี่พี่สกายพี่ชายมะนาวเองคะ แล้วนี่พี่ซีเค แฟนมะนาวเองคะ"
"แฟน???"
"ใช่ค่ะ พวกพี่รู้จักกันแล้วใช่ไหมคะ"
"อะ..เออ....ใช่ๆ5555 ไงสกาย!!"
ผมยื่นมือไปเพื่อจะจับมือของหมอนั่นแต่กลับโดนมองกลับมาด้วยสายตาเรียบเฉยแล้วไม่แม้แต่จะยกมือขึ้นมาหาผมเลย
"เออ...โอเค555 นายคงยังไม่เข้าใจอะไรเกี่ยวกับที่นี่ น้องมะนาว พี่ไปก่อนนะครับ"
"อ้าว พี่ซีเคจะไปแล้วหรอคะ"
"ใช่ครับ พอดีพี่มีธุระกับที่บ้านต้องรีบไปแล้วไว้เจอกันนะครับ"
"ได้คะ"
ผมโบกมือลามะนาวแล้วมองไปที่ไอ่สกายหน้านิ่งเป็นเสาไฟฟ้านั่น เห็นแล้วหงุดหงิดชะมัด แม่งขนาดทำหน้านิ่งๆมันยังหล่อกว่าผมเลย โลกนี้ไม่ยุติธรรม!!!
ผมเดินทางมากับลุงเถียนจนมาถึงบ้านใหญ่ เฮ้อออ.....เอาละเตรียมตัว!!
"คุณปู่!!!! คุณย่า!!! ซีเคคิดถึงคุณปู่คุณย่าจังเลยคร๊าบบบบ!!!!"
ผมวิ่งลงไปจากรถแล้วตะโกนออดอ้อนปู่กับย่าเหมือนที่เคยทำทุกครั้งแล้วมันก็ทำให้ผมได้รางวัญเล็กๆน้อยๆติดมือมาตลอด..
"อ้าวซีเค มาแล้วหรอ??"
"คร๊าบบ....เอ๋....เอ๋....เอ๋...."
ผมนิ่งหยุดชะงักเมื่อวิ่งเข้ามาแล้วกลับพบว่าที่นั่งอยู่ไม่ได้มีแค่ปู่กับย่า แต่ยังมีคนอื่นๆอยู่ด้วยโดยเฉพาะไอ่คนที่กำลังนั่งจิบชาไขว้ขาอยู่ตรงหน้าผมนี่!!!
"นายมาทำอะไรที่นี่!!!"
"อ้าว..ซีเครู้จักสกายแล้วหรอ อ๊ะ!! จริงสิ ย่าลืมไปเลยว่าสกายพึ่งย้ายมาเรียนที่เดียวกับซีเควันนี้"
"ขะ ขะ ขะ ขะ ขะ เขาเป็นใครครับย่า!!!"
"ซีเค....มานั่งดีๆ ดูทำท่าทางเข้า"
ท่าทางที่ย่าพูดถึงคือผมกำลังยืนถ่างขากว้างแล้วชี้ไปที่หน้าสกายอยู่อย่างนั้น
"ครับ"
"เอาละ ซีเค หลานจำสกายไม่ได้หรอ??"
"หืม...???"
"อะไรกัน...ตอนเด็กๆย่าเห็นว่าทั้งสองคนดูจะสนิทกันมากด้วยซ้ำ"
"เอ๋???"
"ก็สกายคนที่เคยมาเล่นกับหลานบ่อยๆตอนเด็กๆไงจ๊ะ"
ความรักที่มาพร้อมกับคำว่าบุคคลต่างชนชั้น เมื่อเด็กหนุ่มธรรมดาผู้แสนจะยากจนข้นแค้น ได้มาพบกับคนที่เป็นเหมือนแสงสว่างในชีวิตยามที่ลำบาก และเกิดตกหลุมรักขึ้นมา ซึ่งมันก็บังเอิญกับที่ชายหนุ่มผู้เป็นเหมือนแสงสว่างให้กับเขา ก็ตกหลุมรักเขาเหมือนกันความรักของเขาทั้งสองเป็นเหมือนดั่งเทพนิยาย ที่เจอกันและรักกันอย่างมีความสุข แต่!! ความรักมันไม่ได้สวยงามและง่ายดายขนาดนั้น เมื่อมีรัก ก็ย่อมมีอุปสรรคเกิดขึ้น ฐานะที่ต่างกัน ความเห็นต่างของครอบครัวทำให้รักกันไม่ได้เพราะถูกกีดกันจนหมดหนทาง เขาจึงตัดสินใจที่จะหนีออกไปโดยไม่บอกกล่าว แต่ความบังเอิญหรือเพราะโชคชะตา ก็ทำให้เขาทั้งสองคนกลับมาพบเจอกันอีกครั้งในรอบหลายปี ด้วยความรู้สึกที่ยังคงเดิม แต่สถานะได้ต่างกันออกไป แล้วแบบนี้เขาสองคนจะยังรักกันได้ไหม ติดตามได้ใน Impossidble love ( ความรักที่เป็นไปไม่ได้ ) นิยายรักโรแมนติกดราม่า ที่จะทำให้คุณ เศร้า เสียน้ำตา และอบอุ่นหัวใจไปในคราเดียวกัน....
ความรักที่มาพร้อมกับความแค้น เมื่อแฟนสาวที่คบกันมานานมาดันมาฆ่าตัวตายในวันที่พึ่งคลอดลูกของตัวเอง ความเศร้าเข้ามาเยือนภายในจิตใจ และเริ่มเปลี่ยนเป็นความแค้น เขาจึงเก็บความแค้นนี้เอาไว้ในใจเพื่อรอวันที่จะชำระให้ตายตกไปตามกัน แล้ววันหนึ่งเขาก็ได้ค้นพบว่าใคร คือสาเหตุที่ทำให้คนรักของเขาเลือกที่จะจบชีวิตลง การแก้แค้นจึงได้เริ่มต้นขึ้น!!! เขาจงใจที่จะใช้ตัวเองเพื่อเข้าหาคนที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด แล้วหลอกให้รักทำให้เฟมือนตายทั้งเป็นเพียงเพื่อแก้แค้นให้คนที่จากไป แต่เรื่องกลับไม่ได้ง่ายขนาดนั้น เพราะเขาดันตกหลุมรักให้กับศัตรูที่ไม่ควรรัก เรื่องราวอึดอัดใจจึงได้เกิดขึ้น เขาจะแก้แค้นต่อ หรือหยุดการกระทำเลวทรามที่กำลังทำอยู่ลง มาลุ้นไปพร้อมๆกันใน เงาแค้น นิยายโรแมนติกดราม่า ที่จะทำให้คุณเศร้าเคล้าน้ำตาไปกับเรื่องราวการแก้แค้นและฟินไปกับฉากของพระนางยามรักไปพร้อมๆกัน
ความสัมพันธ์ร่านสวาทชั่วข้ามคืน นำมาสู่ความน่าอึดอัดใจของรักสามเศร้าเมื่อเขาดันไปมีอะไรกับรุ่นพี่ในคณะเดียวกันที่มีแฟนอยู่แล้ว…
คนเราบางครั้งก็หวนนึกขึ้นมาได้ว่าตายแล้วไปไหน ซึ่งเป็นคำถามที่ไร้คำตอบเพราะไม่มีใครสามารถมาตอบได้ว่าตายไปแล้วไปไหน หากจะรอคำตอบจากคนที่ตายไปแล้วก็ไม่เห็นมีใครมาให้คำตอบที่กระจ่างชัด ชลดา หญิงสาวที่เลยวัยสาวมามากแล้วทำงานในโรงงานทอผ้าซึ่งตอนนี้เป็นเวลาพักเบรค ชลดาและเพื่อนๆก็มานั่งเมาท์มอยซอยเก้าที่โรงอาหารอันเป็นที่ประจำสำหรับพนักงานพักผ่อน เพื่อนของชลดาที่อยู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า "นี่พวกแกเวลาคนเราตายแล้วไปไหน" เอ๋ "ถามอะไรงี่เง่าเอ๋ ใครจะไปตอบได้วะไม่เคยตายสักหน่อย" พร "แกล่ะดารู้หรือเปล่าตายแล้วไปไหน" เอ๋ยังถามต่อ "จะไปรู้ได้ยังไง ขนาดพ่อแม่ของฉันตายไปแล้วยังไม่รู้เลยว่าพวกท่านไปอยู่ที่ไหนกัน เพราะท่านก็ไม่เคยมาบอกฉันสักคำ" "อืม เข้าใจนะแก แต่ก็อยากรู้อ่ะว่าตายแล้วคนเราจะไปไหนได้บ้าง" "อืม เอาไว้ฉันตายเมื่อไหร่ จะมาบอกนะว่าไปไหน" ชลดาตอบเพื่อนไม่จริงจังนักติดไปทางพูดเล่นเสียมากกว่า "ว๊าย ยัยดาพูดอะไร ตายเตยอะไรไม่เป็นมงคล ยัยเอ๋แกก็เลิกถามได้แล้ว บ้าไปกันใหญ่" พรหนึ่งในกลุ่มเพื่อนโวยวายขึ้นมาทันที แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากวันนั้นที่คุยกันที่โรงอาหารจะเป็นการคุยเล่นกันวันสุดท้ายของชลดา เพราะหลังจากเลิกงานกลับมาชลดาก็เสียชีวิตระหว่างเดินทางกลับหอพักด้วยสาเหตุวัยรุ่นยกพวกตีกันและมีการยิงกันเกิดขึ้นและชลดาคือผู้โชคร้ายที่ผ่านทางมาพอดี ท่ามกลางความเสียใจของเพื่อนๆ เอ๋ได้แต่หวังว่า ชลดาคงไม่มาบอกกับเธอจริงๆหรอกใช่ไหมว่าตายแล้วไปไหน
เมื่อเซิ่งหนิงเตรียมจะบอกฮั่วหลิ่นเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของเธอ ทว่ากลับพบเขาช่วยพยุงผู้หญิงอีกคนลงจากรถอย่างเอาใจใส่... เคยคิดว่าตนเองอยู่เคียงข้างฮั่วหลิ่นคอยดูแลเขามาสามปี สักวันหนึ่งเขาจะมาสามารถสร้างความประทับใจให้กับเขา แต่สุดท้ายเป็นตนเองที่คิดเองเออเองไปฝ่ายเดียว เซิ่งหนิงตายใจแล้วจากไป สามปีต่อมา ข้างกายของเธมีผู้ชายอีกคนหนึ่ง และฮั่วหลิ่นเสียใจมาก เจาพูดด้วยความโศกเศร้า "เซิ่งหนิง เรามาแต่งงานกันเถอะ" เซิ่งหนิงยิ้มอย่างเฉยเมย "ขออภัยนะคุณฮั่ว ฉันมีคู่หมั้นแล้ว"
"ฉันจะนอนกับคุณทุกที่ ทุกเวลา และทุกครั้งที่คุณต้องการ เพื่อแลกกับอิสรภาพของพ่อฉัน" "แล้วถ้าผมไม่ตกลงล่ะ" ในที่สุดเขาก็พูดออกมาจนได้ ยาหยีก้มหน้าซ่อนความเจ็บช้ำเอาไว้จนมิด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและพูดออกไปเสียงแผ่วเบา "ฉันจะให้คุณดูสินค้าก่อนก็ได้...แล้วค่อยตัดสินใจ" เมื่อบิดาของตนเป็นโจรขโมยเพชรล้ำค่าของตระกูลมาเฟียที่ยิ่งใหญ่แห่งกรุงมอสโค ยาหยี จำต้องโยนศักดิ์ศรีของตัวเองทิ้งแล้วกลายเป็นหญิงไร้ยางอายเพื่อให้บิดารอดพ้นจากเงื้อมมือมัจจุราชอย่างเขา ทางเลือกเพียงทางเดียวที่มีคือยอมพลีกายให้ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าหล่อเหลาในสามโลกได้เชยชม สาวพรหมจรรย์อย่างหล่อนแทบขาดใจตายเพราะบทพิศวาสเร่าร้อนรุนแรงที่ไม่เคยได้พานพบ ความวาบหวามครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขามอบให้ทำให้ยาหยีคลั่งไคล้ในรสสิเน่หา กายสาวร่ำร้องโหยหาแต่เขาเพียงผู้เดียว หากภายในใจก็ต้องคอยย้ำเตือนตนเองไว้ว่า หล่อนก็เป็นได้แค่ของเล่นชั่วคราว สักวันพอเขาเบื่อ ก็จะถูกเขี่ยทิ้งอย่างไร้ความปรานี!! จากที่คิดจะตามไล่ล่าเด็ดหัวคนทรยศให้แดดิ้นไปต่อหน้า คอร์เนล ซีร์ยานอฟ เจ้าพ่อยักษ์ใหญ่แห่งวงการโทรคมนาคมในประเทศรัสเซีย ก็เปลี่ยนเป้าหมายทันทีเมื่อได้เจอสาวน้อยนัยน์ตากลมหวานซึ้ง ใบหน้าหวานๆ ส่งผลให้เขาต้องการอยากครอบครองหล่อนแทบคลั่ง คอร์เนลมั่นใจว่ามันจะมีผลกับร่างแกร่งได้ไม่นานหรอก เพราะสำหรับเขา ผู้หญิงคือวัตถุทางเพศเคลื่อนที่ได้เท่านั้น เพียงได้ลิ้มลองแค่ครั้งเดียว เขาก็ไม่เคยหันกลับไปกินของเก่าอีก แต่ทฤษฎีนี้กลับใช้ไม่ได้ผลกับหล่อน ให้ตายสิ! เขาไม่เคยรู้สึกติดใจผู้หญิงรุนแรงขนาดนี้มาก่อน คอร์เนลหลงใหลเนื้อนุ่มจนกลายเป็นเสพติด ทั้งที่ความยโสโอหังของบุรุษเลือดเย็นเยี่ยงเขาพยายามบอกกับตนเองว่า เขายังเชยชมร่างงามไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่สูญเสียไป แต่ภายในใจลึกๆ กลับตะโกนก้องสวนทางออกมาว่า เขาขาดเธอไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว!!
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง
เรื่องราวการผจญภัยของอดีตสายลับนักฆ่า ที่ทะลุมิติมาเป็นแม่ผู้ชั่วร้าย ทั้งยังต้องร่วมเดินทางกับเด็กน้อยผู้แสนใสซื่อในโลกที่ผู้คนใช้พลังลมปราณ อันตรายมีทั่วทุกหนแห่ง แล้วพวกเขาจะเอาชีวิตรอดได้หรือไม่?!
องค์หญิงสิบสามนามหลินฮุ่ยหมินสตรีผู้ที่งดงามโดดเด่นไม่เป็นรองผู้ใดแต่กลับมีฐานะต่ำต้อยในวังหลวงด้วยพระมารดาเสียชีวิตตั้งแต่นางยังเด็ก ท่ามกลางความคับแค้นใจนางยังต้องคำสาปร้ายต้องกลายร่างเป็นสัตว์ทุกคืนวันพระจันทร์เต็มดวง เขาคือ หยางเอ้อหลาง แม่ทัพหนุ่มผู้มีความสามารถรูปโฉมสง่างามและเป็นวีรบุรุษคนสุดท้ายของสกุลหยาง ทั้งยังเป็นที่รักเคารพของชาวเมือง ทว่าด้วยความสามารถและตำแหน่งใหญ่โต ฮ่องเต้มิอาจวางใจจึงได้คิดกำจัดเขาให้พ้นตำแหน่งเสีย โดยมอบสมรสพระราชทานให้หยางเอ้อหลางกับพระธิดาของตน เดิมทีชีวิตของคนสองคนย่อมไม่บรรจบ เมื่อสตรีที่หมายหมั้นกับหยางเอ้อหลางคือองค์หญิงใหญ่ที่ปักใจรักเขาตั้งแต่เยาว์วัย ทว่าเรื่องไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อคนทั้งคู่เกิดอุบัติเหตุจนคนเข้าพิธีสมรสกลายเป็นองค์หญิงสิบสาม ท่ามกลางความหวาดกลัวขององค์หญิงสิบสามที่กลัวความลับจะเปิดเผย ท่ามกลางหยางเอ้อหลางที่พยายามพาสกุลหยางให้รอดพ้น ท่ามกลางการแตกหักของความสัมพันธ์พี่น้องที่แสนรักใคร่ระหว่างองค์หญิงใหญ่และองค์หญิงสิบสามเพราะบุรุษเพียงผู้เดียว หลินฮุ่ยหมินจะทำเช่นใด เพื่อจะยุติเรื่องราวน่าเวียนหัวนี้
© 2018-now MeghaBook
บนสุด
GOOGLE PLAY