ซื้อเป็นของขวัญ ติดตาม แชร์ "คุณพาย" พิยดาหยุดฝีเท้าที่กำลังก้าวไปข้างหน้า แม้ภายนอกจะดูเป็นอย่างไรแต่ใจเธอนั้นหล่นวูบไปเสียแล้ว "คุณท้องกี่เดือนแล้ว" "นึกว่าใคร คุณเหมนี่เอง สวัสดีค่ะ สบายดีนะคะ" "คุณช่วยตอบคำถามผมที คุณท้องกี่เดือนแล้ว" พิยดาก้าวถอยหลังในขณะที่เหมันต์เดินหน้าเข้าหาเธอ เขาเหมือนเดิมจนทำให้เธอเผลอนึกถึงเรื่องเก่าๆที่เคยทำด้วยกัน ก่อนที่บาดแผลนั้นจะร้องเตือนตัวเองว่าถ้าเธอยังฝังกลบความรู้สึกนั้นไม่ได้เธอนั่นแหละจะตาย
ตอนที่1 งานแต่งของปาลิตา
งานแต่งสายฟ้าแล่บของคนที่ชายหนุ่มหลงรักกำลังไร้ผู้คนเพราะเจ้าบ่าวได้พาเจ้าสาวเข้าหอไปตั้งแต่ก่อนสามทุ่ม
และเวลานี้ก็ปาไปเที่ยงคืนกว่าแล้ว
มีเพียงเขากับเลขาร่างบอบบางที่ยังนั่งดื่มทั้งที่พนักงานเริ่มเคลียร์พื้นที่แล้ว
“บอสเมามั้ยคะ”
“ไม่เมา”
“จะตีหนึ่งแล้วนะคะ
พายว่าขึ้นไปพักดีกว่า อยู่ห้องไหนคะเดี๋ยวพายเดินไปส่ง”
“สาม สี่...”
“สาม สี่ แล้วอะไรต่อคะ”
“หนึ่งมั้ง”
พิยดานิ่วหน้าเมื่อบอสคนเก่งของเธอจำเลขห้องพักไม่ได้แน่ชัด
“กุญแจห้องอยู่ไหนคะ
เอามาให้พาย”
“พรุ่งนี้มีประชุมมั้ยคุณพาย”
“พรุ่งนี้วันอาทิตย์ค่ะ
วันหยุด”
“ถ้างั้นคุณไปดื่มเป็นเพื่อนผมต่อได้หรือเปล่า
หรือว่าแฟนมารับแล้วคุณกลับเลยก็ได้”
“คนนั้นพี่ชายของพายค่ะ
ไม่ใช่แฟน”
หญิงสาวดึงกุญแจห้องจากในมือของเหมันต์มาถือไว้เอง
ก่อนจะต้องถอนหายใจออกมาอย่างหนักเมื่อเห็นเลขที่ห้องพักที่แท้จริงของเขา
“สามสี่เจ็ด”
ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แต่ต้องพยุงชายร่างสูงกว่าเธอเกือบยี่สิบเซนติเมตรให้ถึงห้องพัก
เพื่อรักษาภาพพจน์ให้เจ้านายของตัวเอง
พรึ่บ เหมันต์เกือบจะล้มลงไปกองที่พื้นหากไม่ได้เลขาสาวช่วยไว้สภาพเขาคงไม่น่าดูเท่าไร
“อยู่เป็นเพื่อนผมหน่อย
ไม่งั้นผมคงบุกไปเอาปิ่นคืนแน่ ๆ”
“ทำอย่างนั้นไม่ได้นะคะ
เสียชื่อแย่เลย”
“คุณก็อยู่ห้ามผมสิ
ผมกลัวจะห้ามตัวเองไม่อยู่”
“ค่ะ
บอสนั่งลงที่เตียงก่อนนะคะพายจะรับบอสไม่ไหวแล้ว”
ร่างสูงหยัดตัวขึ้นตรงก่อนจะนั่งลงที่เตียงตามที่เธอแนะนำ
เขาพยายามปลดเน็กไทที่มันทำให้รู้สึกอึดอัดแต่ก็ยิ่งน่าหงุดหงิดเมื่อมันไม่ได้ดั่งใจ
“ขออนุญาตนะคะ พายช่วยค่ะ”
สายตาคนเมาเผลอมองอกอวบที่โผล่พ้นจากชุดเกาะอกสีแดงตรงหน้า
แค่เนินยังขนาดนี้แล้วทั้งเต้าจะใหญ่แค่ไหน
“ดีขึ้นมั้ยคะ
หรือจะถอดออกเลย”
“คุณถอดให้ผมสิ”
หญิงสาวชะงักค้างมือที่จับเน็กไทของเขาอยู่ ดวงตากลมสวยช้อนขึ้นมองสายตาระยิบระยับของเจ้านายชั่วครู่ก่อนจะผละออกจากเขาในที่สุด
“โทรสั่งเหล้าขึ้นให้ผมก็พอ
คุณจะกลับบ้านก็กลับไปเถอะ”
“พายอยู่กับบอสจนกว่าจะผ่านคืนนี้ไปก็แล้วกันนะคะ
ถ้าบอสก่อเรื่องคุณอุษาเอาพายตายแน่เลยค่ะ”
ร่างบางเดินไปโทรสั่งเครื่องดื่มให้เจ้านาย
โดยไม่รู้เลยว่าแผ่นหลังนวลเนียนของตัวเองนั้นกำลังถูกสายตาคมไล้มองราวกับจะแผดเผาเรือนร่างของเธอไปทุกอณู
“เรียบร้อยค่ะ”
“คุณจะดื่มไวน์ก็สั่งมาสิ
ผมเลี้ยง”
“พอแล้วล่ะค่ะ
พายดื่มจากข้างล่างมาไม่ใช่น้อยแล้ว”
“ถึงว่า... คอคุณแดงเชียว”
พิยดายกมือขึ้นลูบลำคอตัวเองเมื่อรู้ว่าถูกเขามอง
‘มองแค่คอหรือเปล่านะ เขาต้องเมามากแน่ๆเลย’
กริ๊ง ๆ
“เครื่องดื่มน่าจะมาส่งแล้ว
เดี๋ยวพายไปเอาให้เองค่ะ”
ชุดที่โชว์แผ่นหลังจนเกือบถึงบั้นท้ายนั่นทำให้สายตาคมแทบไม่อยากเบนสายตาไปทางอื่น
ปกติก็เมากับเธอออกจะบ่อยแต่ไม่ใช่ในวันที่เธอสวยขนาดนี้
ผิวกายขาวเนียนไร้ตำหนิ
สัดส่วนเอวน่าจะไม่เกินยี่สิบห้า ส่วนนมไม่แน่ใจว่ายัดฟองน้ำเข้าไปหรือเปล่าถึงได้โผล่ออกมาจากชุดมากขนาดนั้น
“คุณไม่ดื่มหรอ”
“ไม่ดีกว่าค่ะ
พายเคยดื่มแค่ไวน์เบา ๆ”
“ผมจ้างคุณดื่ม แก้วละพัน”
ร่างบางหรี่ตามองเจ้านายอย่างจับผิด
เขาดูแปลกไปจากเดิมมากเลยทีเดียว
“สิบแก้วก็หมื่นนึง
เท่ากับคุณทำงานสิบวันเลยนะ”
“บอสจะมอมเหล้าพายหรือเปล่าคะ”
“คุณไม่เมาหรอก ผมรู้”
ร่างบางใบหน้าแดงปลั่งด้วยฤทธิ์น้ำเมายื่นหน้าเข้ามาใกล้กว่าทุกครั้งทั้งที่ไม่เคยทำ
เขาไม่ปกติแน่ ๆ
“พายว่าบอสเมามากแล้วนะคะ
เลิกดื่มดีกว่าค่ะ”
“กลัวผมเหรอคุณพาย”
“ปะ..เปล่าค่ะ
จะกลัวอะไรล่ะคะ”
“กลัวผมปล้ำคุณน่ะสิ”
“บอสไม่ทำหรอกค่ะ
ถ้าทำคงทำไปนานแล้ว ใช่มั้ยคะ”
“...” พิยดาหน้าเจื่อนลงทันทีที่เธอไม่ได้รับคำตอบจากเจ้านาย
อย่าบอกนะว่าเขาคิดน่ะ
“บอส...”
“คืนนี้คุณสวยมาก
ชุดนี้ทำให้คุณดูเซ็กซี่ขึ้นเยอะเลย”
หญิงสาวไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงไม่ยอมออกไปจากห้องนี้เสียทีทั้งทีเขาเริ่มที่จะเดินเข้ามาใกล้
จนในที่สุดเขาก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอ
“สติผมไม่เต็มร้อยหรอกนะ
แต่ก็ใช่ว่าจะไม่รู้ตัว”
“รู้ตัวเรื่องอะไรคะ”
“คุณตกลงมั้ยถ้าจะนอนกับผม”
“นะ.. นอน นอนแบบไหนคะ”
“เอากัน”
“บอส!... พูดอะไรออกมาคะ
รู้ตัวหรือเปล่า” พิยดาตาโตเป็นไข่ห่านตกใจกับคำพูดของเขา
เจ้านายเธอเขาเป็นคนสุภาพที่สุดเท่าที่เคยเจอมาในชีวิต
“ผมมีค่าตอบแทนสำหรับร่างกายของคุณ”
“...”
“ถ้าคุณไม่กล้าให้คำตอบ
ก็แค่ยอมให้ผมจูบคุณก็พอ”
หญิงสาวกำลังใช้สมองที่ปั่นป่วนเพราะตกลงกับตัวเองว่าจะเอาอย่างไรดี
ในขณะที่ริมฝีปากของเขาก็ก้มต่ำลงมาใกล้เรื่อย ๆ
“บอสคะ...อื้อ”
พิยดาหลับตาปี๋ทั้งที่ใจเต้นอย่างบ้าคลั่ง
เขาจูบเธอจริง ๆ นี่ไม่ใช่ความฝัน
และเธอกำลังไม่รู้ว่าควรจะวางมือสั่นเทาของตัวเองไว้ที่ไหนจึงกำขยุ้มเสื้อบริเวณเอวของร่างสูงไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยว
“ถือว่าคุณตกลงแล้วนะ คุณพาย”
“คะ?”
“คุณเป็นฉลาด
จะไม่เข้าใจที่ผมพูดเลยเชียวหรือ”
“เกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมจู่ ๆ บอสก็...”
“ก็คืนนี้คุณสวยกว่าทุกวัน”
นิ้วเรียวขยุ้มเสื้อเขาแน่นขึ้นอีกเมื่อได้เห็นสายตาที่ร้อนแรงจากเขาเป็นครั้งแรก
ทำงานกันมาเกือบห้าเดือนเขาไม่เคยใช้สายตาแบบนี้มองเธอแม้แต่ครั้งเดียว
"ถ้าไม่ใช่เพราะหวงก็เลิกยุ่งกันไปได้มั้ย ฉันจะได้เริ่มต้นใหม่" "อยากเริ่มต้นใหม่ เพื่อจะลืมฉันน่ะเหรอ" อชิรญากวาดสายตามองไปทางอื่นเมื่อที่เขาพูดมันก็คือเรื่องจริง ขอแค่เขาหยุด เธอก็จะลืม "ฉันไม่ชอบเวลามีใครมาพูดว่าได้ผู้หญิงที่ฉันเอามาแล้ว มันดูซ้ำรอย" "กับพี่พระแพงตามระรานเขาแบบนี้ด้วยหรือเปล่า" "พระแพงพูดอะไร"
เมื่อผู้หญิงที่เขาเคยซื้อมันได้ด้วยเงินถอยหนี และดื้อด้าน เขาก็กลายเป็นอีกคนหนึ่ง ที่เธอไม่เคยรู้จัก
“อื้ออ อย่า...” หญิงสาวร้องปรามเมื่อหน้าอกของเธอถูกดูดดึงอย่างหื่นกระหาย ความกลัวเกาะกินหัวใจทั้งดวงพยายามมองหาใครสักคนที่จะช่วยเธอได้ในคืนนี้ ‘แต่น่าจะไม่มี’
“ที่ทำ... มันเกินไป” “น้อยไป ฉันยังอยากสั่งสอนเธออีกสักรอบ” “ที่ฉันด่าว่าเหี้ยมันไม่คู่ควรกับนายตรงไหน คนดี ๆ ที่ไหนเอาผู้หญิงมาเล่นสนุกแบบนั้นวะ”
เจียงซุ่ยแต่งงานกับยู่จินเฉินมาเป็นเวลาสามปี เธอยอมทำงานบ้านทุกอย่างเพื่อเขา ทั้งซักผ้า ทำอาหาร และถูพื้น แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ก็ไม่สามารถทำให้หัวใจของเขาสลายลงได้ เธอเริ่มตระหนักและตัดสินใจหย่ากับผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจมาเป็นเวลาสามปี เพื่อให้เขาได้ไปอยู่กับผู้หญิงที่เขารักจริง หลังจากที่เธอหย่าแล้ว คนในแวดวงไฮโซล้วนรอดูเรื่องตลกของเธอและล้อเล่นกับเธอว่า"เจียงซุ่ย ทำไมถึงหย่ากับคุณยู่น่ะ" เจียงซุ่ยยิ้ม"เพราะฉันจะกลับบ้านไปสืบทอดมรดกพันล้านของตระกูลไง ผู้ชายอย่างเขาไม่คู่ควรกับฉันหรอก" อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครเชื่อคำพูดของเธอ วันรุ่งขึ้น ผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในโลกปรากฏตัวในข่าวและกลายเป็นว่าเป็นภรรยาเก่าขอยู่จินเฉินด้วย ทุกคนล้วนตกตะลึงไปหมด เมื่อพวกเขาพบกันอีกครั้งหลังจากการหย่าร้าง ยู่จินเฉินมองไปที่ผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดคนนั้นซึ่งกำลังถูกรายล้อมไปด้วยหนุ่มหล่อไฮโซมากมาย ใบหน้าของเขาก็มืดมนลงทันที "คุณเจียง คุณรวยขนาดนี้ ควรหาแฟนที่มีฐานะเสมอกันสิ อย่างผมนี่ ผมยอมให้ทุกอย่างที่ผมมีให้คุณนะ"
ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"
คุณท่านเสียว คุณชายยอดเยี่ยมที่โด่งดังในเมือง B ได้แต่งงาน แต่มีข่าวลือว่าเจ้าสาวมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดและมีฐานะต่ำต้อย สามปีมานี้ เขาปฏิบัติกับเธออย่างเย็นชาและทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เจียงซิงซิงอดทนกับความเย็นชาอย่างเงียบ ๆ เธอยังคงรักเขาอย่างสุดหัวใจ เสียสละความนับถือตนเองและยอมละทิ้งตัวตนของเธอเอง จนกระทั่งวันหนึ่ง สุดที่รักของเขากลับประเทศ เขได้สารภาพว่าเขาแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อช่วยชีวิตคนรักในใจของเขาเท่านั้น เจียงซิงซิงเสียใจและผิดหวังมาก เธอจึงเซ็นเอกสารหย่าและจากไปด้วยความเศร้าใจ สามปีต่อมา เจียงซิงซิงผู้สวยงามจนน่าทึ่งกลับมาอีกครั้ง ได้กลายมาเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและเป็นยอดฝีมือด้านเปียโน อดีตสามีรู้สึกเสียใจ และกอดเธอแน่นท่ามกลางสายฝน เสียงของเขาสั่นเครือ "ที่รัก คุณเป็นของผม..."
เดิมทีฟางจินซิ่วมีอวกาศติดตัวได้เปิดคลินิกการแพทย์แผนจีนในยุคปัจจุบันและเจริญรุ่งเรือง ไม่มีการแข่งขันหนัก และทำงานมีวันหยุด เธอใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย แต่แล้วมีวันหนึ่งที่เธอตื่นขึ้นมากลับข้ามมิติกลายเป็นชาวนาที่ฟมู่บ้านยากจน อีกทั้งได้เจอภัยแล้ง จากนั้นก็โดนขาย โชคดีที่ครอบครัวที่ซื้อเธอแตกต่างจากที่เธอจินตนาการไว้ เธอไม่ได้ถูกทารุณกรรม แต่ได้รับการดูแลอย่างดี ในยุคแห่งความขาดแคลนอาหาร และมีภัยแล้ง ฟางจินซิ่วตัดสินใจตอบแทนความเมตตาของครอบครัวนี้ แม่สามีป่วยหนัก? สำหรับปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เธอเก็บสมุนไพรและแช่ในสระศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งรักษาเธอให้หายดีภายในไม่กี่นาที ที่บ้านไม่มีอาหาร? ปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เธอไปล่าสัตว์กับครอบครัวและโชคก็เข้าข้างเธอ ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน เหยื่อก็จะตกหลุมพรางเสมอ กินแต่เนื้อสัตว์โดยไม่มีผักหรือ? มันเป็นปัญหาเล็กๆ เทน้ำในสระศักดิ์สิทธิ์เพียงหยดเดียว ก็สามารถปลูกพืชได้ทุกชนิดและกินผักและผลไม้อะไรก็ได้ที่พวกเธอต้องการ ญาติที่อิจฉากำลังมาก่อเรื่องเมื่อเห็นว่าพวกเธอใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย สำหรับปัญหาเล็กน้อยนี้ เธอเรียกผู้ชายที่มีความแข็งแกร่งของเธอมาจัดการพวกเขา อะไร คุณถามว่าสามีของฉันทำไมเชื่อฟังได้ขนาดนี้? จงหวี่เดินเข้ามาด้วยสายตาเร่าร้อน "คุณภรรยา ตราบใดเจ้ายอมอยู่เคียงข้างข้าตลอดชีวิต ถึงเอาชีวิตข้าไปข้าก็ยอม"
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
"ฉันจะนอนกับคุณทุกที่ ทุกเวลา และทุกครั้งที่คุณต้องการ เพื่อแลกกับอิสรภาพของพ่อฉัน" "แล้วถ้าผมไม่ตกลงล่ะ" ในที่สุดเขาก็พูดออกมาจนได้ ยาหยีก้มหน้าซ่อนความเจ็บช้ำเอาไว้จนมิด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและพูดออกไปเสียงแผ่วเบา "ฉันจะให้คุณดูสินค้าก่อนก็ได้...แล้วค่อยตัดสินใจ" เมื่อบิดาของตนเป็นโจรขโมยเพชรล้ำค่าของตระกูลมาเฟียที่ยิ่งใหญ่แห่งกรุงมอสโค ยาหยี จำต้องโยนศักดิ์ศรีของตัวเองทิ้งแล้วกลายเป็นหญิงไร้ยางอายเพื่อให้บิดารอดพ้นจากเงื้อมมือมัจจุราชอย่างเขา ทางเลือกเพียงทางเดียวที่มีคือยอมพลีกายให้ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าหล่อเหลาในสามโลกได้เชยชม สาวพรหมจรรย์อย่างหล่อนแทบขาดใจตายเพราะบทพิศวาสเร่าร้อนรุนแรงที่ไม่เคยได้พานพบ ความวาบหวามครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขามอบให้ทำให้ยาหยีคลั่งไคล้ในรสสิเน่หา กายสาวร่ำร้องโหยหาแต่เขาเพียงผู้เดียว หากภายในใจก็ต้องคอยย้ำเตือนตนเองไว้ว่า หล่อนก็เป็นได้แค่ของเล่นชั่วคราว สักวันพอเขาเบื่อ ก็จะถูกเขี่ยทิ้งอย่างไร้ความปรานี!! จากที่คิดจะตามไล่ล่าเด็ดหัวคนทรยศให้แดดิ้นไปต่อหน้า คอร์เนล ซีร์ยานอฟ เจ้าพ่อยักษ์ใหญ่แห่งวงการโทรคมนาคมในประเทศรัสเซีย ก็เปลี่ยนเป้าหมายทันทีเมื่อได้เจอสาวน้อยนัยน์ตากลมหวานซึ้ง ใบหน้าหวานๆ ส่งผลให้เขาต้องการอยากครอบครองหล่อนแทบคลั่ง คอร์เนลมั่นใจว่ามันจะมีผลกับร่างแกร่งได้ไม่นานหรอก เพราะสำหรับเขา ผู้หญิงคือวัตถุทางเพศเคลื่อนที่ได้เท่านั้น เพียงได้ลิ้มลองแค่ครั้งเดียว เขาก็ไม่เคยหันกลับไปกินของเก่าอีก แต่ทฤษฎีนี้กลับใช้ไม่ได้ผลกับหล่อน ให้ตายสิ! เขาไม่เคยรู้สึกติดใจผู้หญิงรุนแรงขนาดนี้มาก่อน คอร์เนลหลงใหลเนื้อนุ่มจนกลายเป็นเสพติด ทั้งที่ความยโสโอหังของบุรุษเลือดเย็นเยี่ยงเขาพยายามบอกกับตนเองว่า เขายังเชยชมร่างงามไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่สูญเสียไป แต่ภายในใจลึกๆ กลับตะโกนก้องสวนทางออกมาว่า เขาขาดเธอไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว!!