"ถ้าไม่ใช่เพราะหวงก็เลิกยุ่งกันไปได้มั้ย ฉันจะได้เริ่มต้นใหม่" "อยากเริ่มต้นใหม่ เพื่อจะลืมฉันน่ะเหรอ" อชิรญากวาดสายตามองไปทางอื่นเมื่อที่เขาพูดมันก็คือเรื่องจริง ขอแค่เขาหยุด เธอก็จะลืม "ฉันไม่ชอบเวลามีใครมาพูดว่าได้ผู้หญิงที่ฉันเอามาแล้ว มันดูซ้ำรอย" "กับพี่พระแพงตามระรานเขาแบบนี้ด้วยหรือเปล่า" "พระแพงพูดอะไร"
ตอนที่1แค่น่าเอา
เพื่อนรักกลุ่มหนึ่งคบกันมามากกว่าครึ่งชีวิต พวกเขาเรียนคณะวิศวะกรรมไฟฟ้าเพราะเจเลอร์ ต้องเอาความรู้ไปพัฒนาธุรกิจของครอบครัว ส่วนไมเคิล กับแม็กซ์เวลนั้นไม่รู้จะเรียนอะไรจึงกอดคอกันมาเข้าปีที่ 4 แล้ว
“อ๊ะอายปีหนึ่งน่าล่อฉิบหาย”
“เหอะ คนนี้มึงคงไม่ได้ล่อง่าย ๆ หรอก มีใครบ้างไม่อยากล่อน้องมันน่ะ”
“อ๊ะอายไหน” เจเลอร์ถามขึ้นเมื่อเพื่อนทั้งสองกำลังสนใจแอคเคาต์อินสตาแกรมของผู้หญิงคนหนึ่ง ถ้าสวยจนไมเคิลอยากได้ก็คงไม่ธรรมดา
“นี่ไง ขาวจั๊วะ นมแน่นตูดแน่น” คนที่ยื่นสมาร์ทโฟนมาคือแม็กซ์เวลที่พิงแผ่นหลังกับเสาต้นใหญ่ของลานจอดรถอยู่
“อืม”
“แค่อืมเองเหรอวะ”
“ก็แค่สวย”
“ไม่ใช่แค่สวย น้องจบมาจากโรงเรียนหญิงล้วนเว้ยเพื่อน อาจจะแจ็คพ็อตแตกได้เปิดซิงเลยนะ” คำพูดของแม็กซ์เวลทำเจเลอร์ชะงักเล็กน้อย ก่อนที่ชายหนุ่มจะเอาบุหรี่ขึ้นมาสูบต่อราวกับเฉยเมยต่อเรื่องนั้น เขามองไปยังรถหรูสีเทาที่อยากได้มันสุดชีวิตแต่ไมเคิลดันได้เป็นเจ้าของมันเพียงคนเดียวในประเทศไทย
“มึงกับกูมาแข่งกันว่าใครจะได้ยัยนั่นก่อน”
“อะไรนะ!” ไมเคิลกับแม็กซ์เวลถึงกับอุทานขึ้นพร้อมกัน
“ถ้ามึงแพ้ พี่เทาจะกลายเป็นของกู” ไมเคิลแสยะยิ้ม กล้าเล่นของสำคัญมันก็สนใจเลยทีเดียว
“ได้ แล้วถ้ามึงแพ้มึงต้องเป็นขี้ข้าของกูหนึ่งปี” แม็กซ์เวลยิ้มอย่างชอบใจเหมือนจะมีเรื่องสนุกเกิดขึ้น เจเลอร์เกลียดการอยู่ใต้คำสั่งของใครเป็นที่สุด ถ้าแพ้คงอกแตกตาย
“ใครปิดเกมได้ก่อนชนะ และห้ามบังคับ อ๊ะอายต้องเต็มใจเท่านั้น” แม็กซ์เวลตั้งกฎขึ้นมาให้มันยิ่งน่าสนุก ชีวิตพวกเขามีแต่ผู้หญิงมาเสนอ ได้ทำเรื่องน่าสนุกแบบนี้ก็ตื่นเต้นดี
“กูได้หมด”
“ตามนั้น” เจเลอร์เดินออกมาจากโรงจอดรถก่อนเพื่อนอีกสองคน ผู้หญิงที่เขาเห็นจากหน้าจอสมาร์ทโฟนของเพื่อนนั้นเขาเคยเห็นเธอหลายครั้งก็น่าสนใจอยู่ไม่น้อย แต่ไม่ได้รู้ว่าชื่ออะไรเพราะไม่ได้คิดอยากจะรู้จัก รู้แค่น่าเอา
เมื่อผู้หญิงที่เขาเคยซื้อมันได้ด้วยเงินถอยหนี และดื้อด้าน เขาก็กลายเป็นอีกคนหนึ่ง ที่เธอไม่เคยรู้จัก
ซื้อเป็นของขวัญ ติดตาม แชร์ "คุณพาย" พิยดาหยุดฝีเท้าที่กำลังก้าวไปข้างหน้า แม้ภายนอกจะดูเป็นอย่างไรแต่ใจเธอนั้นหล่นวูบไปเสียแล้ว "คุณท้องกี่เดือนแล้ว" "นึกว่าใคร คุณเหมนี่เอง สวัสดีค่ะ สบายดีนะคะ" "คุณช่วยตอบคำถามผมที คุณท้องกี่เดือนแล้ว" พิยดาก้าวถอยหลังในขณะที่เหมันต์เดินหน้าเข้าหาเธอ เขาเหมือนเดิมจนทำให้เธอเผลอนึกถึงเรื่องเก่าๆที่เคยทำด้วยกัน ก่อนที่บาดแผลนั้นจะร้องเตือนตัวเองว่าถ้าเธอยังฝังกลบความรู้สึกนั้นไม่ได้เธอนั่นแหละจะตาย
“อื้ออ อย่า...” หญิงสาวร้องปรามเมื่อหน้าอกของเธอถูกดูดดึงอย่างหื่นกระหาย ความกลัวเกาะกินหัวใจทั้งดวงพยายามมองหาใครสักคนที่จะช่วยเธอได้ในคืนนี้ ‘แต่น่าจะไม่มี’
“ที่ทำ... มันเกินไป” “น้อยไป ฉันยังอยากสั่งสอนเธออีกสักรอบ” “ที่ฉันด่าว่าเหี้ยมันไม่คู่ควรกับนายตรงไหน คนดี ๆ ที่ไหนเอาผู้หญิงมาเล่นสนุกแบบนั้นวะ”
หวังฉีหลิน อายุ 25 ปีสาวเจ้าหน้าที่การเกษตรและพ่วงมาด้วยเจ้าของสวนสมุนไพรรายใหญ่ เสียชีวิตกระทันหันหลังจากกลับมาจากท่องเที่ยวพักผ่อนและเธอได้เก็บเอาก้อนหินสีรุ้งมาจากพระราชวังโปตาลามาได้เพียงสามเดือน ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ หากตายไปแล้วก็ไม่เป็นไรเพราะเธอเองเติบโตมาอย่างโดดเดี่ยวในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจนกระทั่งมีอายุได้ 18ปี ถึงได้ออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเองตอนนี้เธอ ไม่มีอะไรให้ต้องห่วงแล้ว เพียงแต่เสียดายที่เธอยังไม่ได้ทำตามความฝันของตัวเองเลย เฮ้อ ชีวิตคนเรานั้นมันแสนสั้น อายุ25 แฟนไม่เคยมี สามียังอยากได้ ไหนจะลูกๆที่ฝันอยากจะมีอีก คงต้องหยุดความหวังและความฝันเอาไว้เท่านี้ เหนือสิ่งอื่นใด ตายแล้วตายเลยจะไม่ว่า แต่ดันตื่นขึ้นมาในร่างหญิงชาวนายากจน ชื่อหวังฉีหลินเช่นเดียวกับเธอพ่วงมาด้วยภาระชิ้นใหญ่ อย่างสามีที่ป่วยติดเตียงและลูกชายฝาแฝดทั้งสอง แถมยังมีภาระชิ้นใหญ่ม๊ากกกมาก กอไกล่ล้านตัวอย่างพ่อแม่สามีและน้องๆของสามี ที่โดนบ้านสายหลักกดขี่ข่มเหงรังแก เอารัดเอาเปรียบและบังคับแยกบ้านหลังจากที่สามีของนางได้รับบาดเจ็บสาหัส สาเหตุที่หวังฉีหลินต้องมาตายไปนั้นเพราะโดนลูกสะใภ้บ้านสายหลักผลักตกเขาระหว่างที่กำลังยื้อแย่งโสมคนที่หวังฉีหลินขุดมาได้
ทะลุมิติมาในนิยายยุค 80 ว่ายากลำบากแล้วเธอยังต้องมาเลี้ยงลูกแฝดและวางแผนหนีชะตาชีวิตที่นักเขียนระบุให้ตายอย่างทรมานภายใต้เงื้อมมือของพ่อตัวร้ายอีก สวรรค์!ยังจะมีตัวละครทะลุมิติใดบัดซบเท่าเธออีกหรือไม่
เพิ่งหย่ากับอดีตสามีไปไม่นานแต่ปรากฏว่าตัวเองท้อง จะทำอย่างไรดี? หรือจะให้อดีตสามีรับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าอดีตสามีมีคนรักใหม่ไปแล้ว ชีวิตของถังชีชีนั้นช่างสับสน ช่างน่าวิตกกังวลและไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เธอต้องคอยระวังไม่ให้คุณเฟิงรู้เรื่องการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่คิดว่าจะถูกเขาบังคับถึงเพียงนี้ "เราหย่ากันแค่สี่เดือน แต่เธอกลับตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว บอกมาดี ๆ ว่า ลูกเป็นของใคร!"
"ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปซะ" "โยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลซะ" ขณะที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเหนียนหย่าเสวียน โฮว่หลิงเฉินได้ปฏิบัติต่อเธออย่างไม่เป็นมิตร "คุณหลิงเฉินครับ เธอคือภรรยาของท่านครับ" ผู้ช่วยของหลิงเฉินกล่าวเตือนเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงเฉินหยุดเพ่งมองไปที่เขาอย่างเย็นชาและบ่นขึ้นมาว่า "ทำไมไม่บอกผมให้เร็วกว่านี้?" นับจากนั้นเป็นต้นมา หลิงเฉินได้ตามใจและรักใคร่ทะนุถนอมหย่าเสวียนมาตลอด โดยไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะหย่าร้างกัน
สำหรับเขาผู้หญิงก็เป็นได้แค่ที่ระบายความใคร่ เขาไม่เคยมีความรักไม่เคยรักใคร แต่พอได้มาเจอเธอ เพื่อนของน้องสาวเขา ใจที่ด้านชากลับเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง…
ซ่งหยุนหยุนแต่งงานไปแล้ว แต่เจ้าบ่าวไม่เคยปรากฏตัวตั้งแต่ต้นจนจบเลย ด้วยความโกรธหนัก เธอจึงมอบกายให้กับชายแปลกหน้าคนหนึ่งแทนในคืนการแต่งงานนั้น หลังจากวันนั้น เธอก็ถูกชายคนนั้นจับตาเข้า...