"วันดับนางริษยา" นิยายสยองขวัญกระตุกประสาท #ดวงดาหลา ที่จะพาเขย่าขวัญทุกคนให้กระเจิง เมื่อรักไม่อาจแบ่งใจนรีกุลจึงต้องแบกรับทั้ง นัฐธวีร์ คนเป็น และคนตายในคราเดียวกัน นรีกุลจะทำเช่นไรต่อไป...ความรัก แรงอาฆาตเปลวพยาบาทของพวกเขาจะเผาหญิงสาวให้ตายทั้งเป็นหรือไม่! มาร่วมค้นหาคำตอบในนิยายเล่มนี้กันค่ะ ++++++++++++ โปรปราย เวลานี้นรีกุลอดรู้สึกไม่ได้ว่าร่างกายของตนขยับไม่ได้อีกแล้วหากแต่ท้องของหล่อนกับปวดมากราวกับเป็นไส้ติ่งอักเสบ หญิงสาวพยายามดีดดิ้นให้รอดพ้นจากการเกาะกุมของวิญญาณร้ายที่เธอเชื่อว่าติดตามมา หญิงสาวเปิดตามองไปยังด้านบนก็พบว่าเธฮนอนใกล้คาน ไม่นานนักหญิงสาวก็ต้องหวีดร้องสุดเสียงอีกครั้ง ยามเมื่อเวลานี้มีวิญญาณร้ายนั่งอยู่บนคานสูงเหนือหัวของเธอ วิญญาณร้ายที่นั่งแกว่งขาไป,kอยู่นั้นราวกับว่าจะเห็นเธอ หญิงสาวรีบปิดเปลือกตาลงอย่างรวดเร็ว กลิ่นเหม็นเน่าโชยไปเข้าจมูกของหญิงสาวอย่างจัง จนเธอต้องลืมตาขึ้นมามอง ภาพที่ปรากฏตรงหน้าหล่อนทำให้หญิงสาวช็อคสุดขีดเมื่อเวลานี้ศีรษะของวิญญาณร้ายค่อยๆห้อยลงมาจรดยังจมูกของเธอ นรีกุลหวีดร้องอย่างดังลั่นพลางออกปากไล่อย่างตระหนกสุดขีด หญิงสาวพยายามยกมือขึ้นสวดอ้อนวอนแต่ก็ไร้ผล เธอกลับยกมือไม่ขึ้นราวกับว่าเธอถูกผีอำอย่างไรอย่างนั้น ยังไม่ทันธรรมดาหญิงสาวจะสวดมนต์จบเธอก็ได้ยินเสียงข้างหูพูดขึ้นมาว่า

บทที่ 1 เธอคือผู้หญิงของผม

บนเตียงนอนขนาดคิงไซส์ปรากฎร่างของชายหนุ่มและหญิงสาวนอนกอดรัดกันอยู่บนเตียงนอนหนานุ่มขนาดกว้างประมาณ หก ฟุตได้…แขนข้างซ้ายของชายหนุ่มเหยียดยาวออกมาข้างหนึ่ง บนแขนข้างซ้ายของชายหนุ่มวัยยี่สิบเก้าปีมีศีรษะแข็งได้รูปสวย

ของหญิงสาวนอนหนุนอยู่คล้ายคู่รักข้าวใหม่ปลามัน

เรือนไหมนุ่มสลวยสีดำขลับของสาวเจ้าทิ้งตัวลงอย่างมีน้ำ

หนัก จมูกโด่งรั้นของชายหนุ่มจรดชิดหน้าผากกว้างของหญิงสาว

วัยยี่สิบห้าปีเศษ ๆ

ดวงตาคู่กลมโตของหญิงสาวเปล่งประกายวาวระยับ ยามเมื่อเวลานี้นรีกุลได้ลอบสังเกตสีหน้าของคนรักหนุ่มด้วยเเววตาเปี่ยมสุข

“นุ่นผมรักคุณนะ” เสียงเข้มของชายหนุ่มคนนั้นเอ่ยออกมา

จากริมฝีปากสีชมพูระเรื่อพลางหันมามองหน้าอีกฝ่ายอย่างหลงใหล

ดวงตาคู่อ่อนโยนชวนฝันของนัฐธวีร์สะกดให้

นรีกุลนอนนิ่งอยู่กับที่หญิงสาวสบสายตาอันลุ่มลึกของ

นัฐธวีร์ราวกับหล่อนต้องอยู่ในมนต์สะกดของชายหนุ่มก็ไม่ปาน

“วีร์คะ” เสียงหวานของนรีกุลเอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบา เรียวปากบางของหญิงสาวไร้ซึ่งการแต่งแต้มสีแดงสดขยับขึ้น

“ครับ”นัฐธวีร์เอ่ยรับคำของหญิงสาวด้วยเสียงทุ้มสุภาพ

อ่อนโยน

“ผมรักนุ่นนะ” นัฐธวีร์กล่าวกับหญิงสาวอย่างหวงแหน

พลางใช้นิ้วสากของตนเองไล้ใบหน้าอันไร้การเติมแต่งประทินโฉม

แต่อย่างใดของนรีกุล

“นุ่นก็รักคุณค่ะ” นรีกุลเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงและแววตาอ่อน

ละมุน พลางผุดลุกขึ้นนั่งแล้วใช้มือเรียวของหล่อนสวยเสยผมขึ้น

อย่างลวก ๆ

นัฐธวีร์อดรู้สึกไม่ได้ว่า เวลานี้นรีกุลเป็นหญิงสาวที่สวยกว่า

สตรีคนไหนในโลกใบนี้ที่เขาเคยเห็นมาหลายต่อหลายคน

“วีร์คะ” นรีกุลเอ่ยเรียกชายหนุ่มเพื่อดึงชายคนรักขึ้นจาก

ภวังค์ด้วยเสียงหวานอันสดใสของเธอ

ยังไม่ทันที่นัฐธวีร์จะตอบ นรีกุลกระโดดผลุงลงจากเตียง พลางเดินไปดูเครื่องซักผ้าที่เพิ่งส่งสัญญาณเตือนเธอเป็นครั้งที่สอง

แม้ว่านัฐธวีร์เป็นรักครั้งที่สองของหญิงสาว

หากแต่นรีกุลก็รักเขามากเหลือเกินเธอรักเขามากและวาดฝันไว้ว่า

วันหนึ่งเขาและเธอคงจะได้อยู่ร่วมเรียงเคียงหมอนกันไปจนแก่เฒ่า

ในความรักครั้งแรกของหญิงสาวตาสวยนั้น นรีกุลเลือกคบ

กับหนุ่มลูกเสี้ยวอิตาลีแต่แล้วก็ไปกันไม่รอด นั่นก็เพราะ

นิสัยการใช้เงินมือเติบของแฟนหนุ่มดีกรีนักเรียนนอกเช่นเขา

ทำให้ความรักของทั้งคู่ต้องอับปางลงอย่างหมดหนทาง

ทว่าครั้งนี้นรีกุลกลับตกหลุมรักนัฐธวีร์ตั้งแต่แรกเห็นอย่าง

จัง หญิงสาวอดรู้สึกไม่ได้ว่านัฐธวีร์มีออร่าเปล่งประกาย

กว่าชายหนุ่มคนอื่นในที่ทำงานเดียวกันเสียอีก

นัฐธวีร์เป็นอาร์ตไดเร็คเตอร์ที่มีความสามารถพิเศษ

ในการครีเอทงานอาร์ตเวิร์คเจ๋งๆ สวยๆได้อย่างไม่มีที่ติและนรีกุล หญิงสาวก็ได้ เข้ามาเป็นนักออกแบบประจำบริษัท

ส่งออกเกมชื่อดังในแถบอาเซียน

เพียงครั้งแรกที่หญิงสาวพบเขาเข้านรีกุลอดรู้สึกไม่ได้ว่าเธอค้นพบชายหนุ่มที่หล่อนได้ค้นหามาตลอดทั้งชีวิต นักออกแบบสาวจึงวาดฝันมาตลอดที่จะได้แต่งงานกับชายหนุ่มตรงหน้าเธอคนนี้

เสียงสัญญาณของเครื่องจักรดังขึ้นอีกครั้งราวกับว่าจะบ่ง

บอกหญิงสาวให้ละทิ้งชายหนุ่มตรงหน้าแล้วหันมาสนใจเครื่องจักรกลอย่างมัน

นรีกุลผละออกจากนัฐธวีร์พลางเดินไปทางเครื่องจักรกลที่เพิ่งทำงานเสร็จหมาด ๆ และมันได้ส่งสัญญาณเตือนแยกเธออกจากนัฐธวีร์

นัฐธวีร์กระโดดลงจากเตียงนอนขนาดใหญ่ตามหญิงคนรักไปติด ๆ

ร่างสูงสมส่วนก้าวขาเข้าไปยืนขวางทางนรีกุลจนเกือบทำให้หญิงสาวต้องเซไปอีกทาง

นัฐธวีร์ย่อกายลงในท่าคุกเข่าขากำยำของเขา ชายหนุ่มชันขาขึ้นข้างหนึ่ง ขณะที่มือข้างขวาของนัฐธวีร์ล้วงหยิบแหวน

เงินเกลี้ยงเกลาออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเขา

นรีกุลอดรู้สึกตื่นเต้นจนหัวใจของเธอแทบระเบิดออกมา นอกอกไม่ได้ ทันทีที่หญิงสาวที่ได้เห็นท่าทีของชายหนุ่มคุกเข่า

ในท่าที่เธอฝันใฝ่มานานแสนนาน

“แต่งงานกันนะ” นัฐธวีร์เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าแดงก่ำจนลามไปถึงติ่งหูของเขา

ดวงตาคู่เรียวรีสีสนิมของนัฐธวีร์มองสบสายตากับ

ดวงตากลมแป๋วราวกับเมล็ดอัลมอนด์ของนรีกุล

ยังไม่ทันที่นรีกุลจะได้กล่าวอะไรต่อนั้นมือหนาของ

ชายหนุ่มพลันเอื้อมมาจับมือเรียวขาวละเอียดของหญิงสาวไว้ อย่างอ่อนโยน

นรีกุลสะดุ้งเล็กน้อย หัวใจของหล่อนยามนี้เต้นแรงมากราวกับเธอได้ฟังเพลงแดนซ์สายย่อในเวลานี้

ดวงตาของนัฐธวีร์เปล่งประกายวาววับยามเมื่อเวลานี้เขาได้

เอ่ยปากขอหญิงสาวที่ตนเองคบมาหกปีแต่งงาน โดยที่สาวเจ้าไม่ทันได้รู้เนื้อรู้ตัวมาก่อนว่านัฐธวีร์จะแอบซื้อแหวนแต่งงานให้เธออย่างลับ ๆ

“วีร์อย่าล้อนุ่นเล่นซิคะ”นรีกุลเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงกลั้นขำ ในสีหน้าของชายหนุ่มพลางหันหน้ามามองเขาด้วยใบหน้าขึ้นสี

จัดราวลูกมะเขือเทศ

ดวงตะวันยอแสงอาบท้องเวหาให้กลายเป็นสีแดงฉานเจือ

สีส้มระเรื่อแสงจากหน้าต่างเล็ดลอดเข้ามาสะท้อนกับเรือนไหมของหญิงสาวที่เวลานี้กำลังหน้าแดงระเรื่อจัดราวลูกตำลึงสุกก่ำ ๆ

“ตกลงค่ะ” เสียงหวานใสของนรีกุลเอ่ยขึ้นอย่างตะกุกตะกัก

ความตื้นตันใจฉายชัดผ่านดวงตากลมโตสดใสของสาวเจ้า

นัฐธวีร์อดรู้สึกดีใจขึ้นมาไม่ได้ว่านรีกุล หญิงสาวคนรักของเขาดีใจแม้หล่อนเห็นเพียงแหวนเงินเกลี้ยงเกลาธรรมดาสามัญที่เขาตั้งใจเพียรเก็บหอมรอบริบมาทั้งเดือน

นัฐธวีร์คาดไว้ว่านรีกุลคงจะไม่เหมือนจารีย์ผู้หญิงที่เขาคบ

คนก่อนหน้าที่ปรารถนาแต่ทรัพย์สมบัติของเขาและแหวนเพชร ราคาแพงเหยียบล้าน

หากนัฐธวีร์คาดคะเนไม่ผิดจากความเป็นจริงมากนัก นรีกุลจะต้องเป็นผู้หญิงที่มีแต่รักแท้ให้เขาเป็นแน่ ชายหนุ่มครุ่นคิดอยู่ในใจ

หยาดน้ำใสไหลคลอหน่วยตาของเธอด้วยความปรีดา นรีกุลที่ตั้งหน้าตั้งตารอคอยวันนี้มาแสนนานอดรู้สึกปลาบปลื้มใจชื้นขึ้นมาไม่ได้

สองหนุ่มสาวโผเข้าหากอดกันด้วยความรัก

มือข้างซ้ายของนัฐธวีร์ช้อนเรือนร่างอรชรของคนตัวเล็กขึ้นมา

แล้วจับเอวของเธอหมุนไปรอบ ๆ ห้องนอนโอ่งโถงอย่างมีความสุข

นรีกุลสัมผัสได้ถึงความรักอันเต็มเปี่ยมของนัฐธวีร์ ความสุขของทั้งสองคนได้ขยับขึ้นแล้วในความสัมพันธ์ของทั้งคู่

นรีกุลอดรู้สึกไม่ได้ว่าในเวลานี้เธอคงจะเป็นเจ้าสาวที่มีความสุขที่สุดในโลก เพราะเธอจะมีนัฐธวีร์เคียงข้างไปในทุกช่วงเวลาตลอดไป

ดวงหน้าหวานของนรีกุลฉีกยิ้มกว้างจนเห็นฟันได้รูปสวย

เรียงตัวอย่างเป็นระเบียบนั้นบอกชายหนุ่มได้ชัดเจนว่าหญิงคนรักกำลังมีความสุขล้นเพียงใด

นัฐธวีร์จึงหยุดหมุนเรือนร่างของคนตัวเล็กทันที ดวงหน้าคมคายของชายหนุ่มเคลื่อนเข้าใกล้ใบหน้ารูปไข่ของหญิงสาว

ชายหนุ่มจรดจมูกโด่งรั้นของเขาชิดจมูกของนรีกุล นัฐธวีร์สัมผัสได้ถึงผิวนวลละเอียดของหญิงสาวที่เปล่งปลั่งของหญิงสาวตรงหน้าเขา

ดวงหน้าคมคายโน้มเข้าใกล้ใบหน้าหวานแฉล้มมากกว่า

เดิม ลมหายใจของนัฐธวีร์รินรดใกล้บริเวณเรียวปาก

ของสาวเจ้าที่หลับตาพริ้มอย่างสุขใจ

ลมหายใจของชายหนุ่มและหญิงคนรักรินรดกันจนแทบจะผสานเป็นหนึ่งเดียวกัน

ราวกับโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะวินาที นัฐธวีร์สบสายตา

ของนรีกุลอย่างไม่ได้ตั้งใจและเช่นเดียวกันหญิงสาวเองก็ไม่ทันได้ตั้งตัว

หัวใจของหญิงสาวเต้นรัวเร็วจนแทบจะระเบิดออกมานอก

อก นรีกุลหน้าร้อนผะผ่าวราวกับถูกแสงอาทิตย์แรงจัดแผดเผา

ใบหน้าสวยให้ขึ้นสีชมพูระเรื่อก็ไม่ปาน

“กริ๊ง” เสียงโทรศัพท์ของชายหนุ่มดังขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ทว่านัฐธวีร์ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดความรู้สึกและความปรารถนา

ส่วนลึกของตนเองลงได้เลย

“รับโทรศัพท์ก่อนก็ได้ค่ะวีร์”นรีกุลเอ่ยขณะเปิดเปลือกตา

มองขึ้น พลางบอกชายหนุ่ม คนรัก

ดวงตาคู่สีดำสนิทของชายหนุ่มสบสายตากับนัยน์ตาชวนฝันของนรีกุลอย่างลังเล…หญิงสาวมองเห็นนัยน์ตาคู่นั้นของนัฐธวีร์เด่นชัดถึงความวิตกกังวลใจของเขา

“ครับ” นัฐธวีร์เอ่ยขึ้นกับหญิงสาวอย่างยอมจำนนในชะตาชีวิตของตนเอง

มือหนาของชายหนุ่มเอื้อมหยิบโทรศัพท์สมาร์ทโฟนขึ้นมา

มาสไลด์เปิดออกอย่างเชื่องช้า

ดวงตาคู่คมของนัฐธวีร์จดจ้องทอดสายตามายังเบอร์

โทรปลายสายเมื่อเห็นเบอร์คุ้นเคยที่เขาไม่เคยอยากจะสนทนาด้วยโทรเข้ามายังเบอร์ของชายหนุ่ม

เสียงโทรศัพท์ยังคงร้องขึ้นอย่างต่อเนื่องจนนรีกุลนิ่วหน้า

มองเขาอย่างจับสังเกตในอากัปกิริยาของชายคนรัก

ดวงตาคู่กลมโตของเขาลอบมองอาการของหญิงคนรัก นัฐธวีร์รับรู้ได้ทันทีว่าเวลานี้นรีกุลกำลังมองมาทางเขาอย่างไม่สบายใจ

นัฐธวีร์ตัดสินใจรับโทรศัพท์ในที่สุดเวลานี้ปลายสาย

ของชายหนุ่มคือบิดาแท้ ๆ ของเขาที่ไม่ได้พบเจอกันมานานเป็นแรมปี

“รับโทรศัพท์ได้แล้วเหรอไอ้ตูดหมา”เสียงปลายสายกระแทกประโยคแรกเข้าสู่โสตประสาทหูสองข้างของนัฐธวีร์เต็มเปา

“สวัสดีครับ” นัฐธวีร์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงขุ่นมัวไม่น้อย ดวงหน้าคมคายของเขาเบือนหน้าออกไปอย่างไม่ต้องการให้หญิงคนรักรับรู้

นัฐธวีร์สืบเท้าขวาก้าวเดินออกไปจากห้องนอนทิ้งให้นรีกุลตั้งคำถามมากมายเกี่ยวกับตัวเขา

“หายหัวไปไหนมาเป็นปี ๆ แกอย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้

ว่าแกแอบไปนอนกกผู้หญิงเจ๊กมา”ปลายสายของนัฐธวีร์เอ่ยขึ้นพลางต่อว่าเขาอย่างเกรี้ยวกราด

“พ่อ…นุ่นเขาเป็นคนจีนอย่าไปเรียกเขาว่าเจ๊กแล้วเขารวย

กว่าเราอีกพ่อ”นัฐธวีร์เดือดดาลโต้เถียงกลับไปยัง

ปลายสายด้วยแรงโทสะอารมณ์ที่คุกรุ่นราวกับใครเข้ามาแหย่รังแตน

“นี่แกคิดว่าฉันจะยอมรับสะใภ้เจ๊กอย่างนั้นเหรอ…ไอ้ลูกเวร” กรพจน์ บิดาของนัฐธวีร์ตอบโต้ชายหนุ่มอย่างไม่ลดละ

คำว่าเจ็กยังคงอยู่ติดอยู่ในปลายสายของบิดานัฐธวีร์ มือหนาของเขาต้องกดลดระดับเสียงของสมาร์ทโฟนรุ่นล่าสุดที่นรีกุลเพิ่งถอยมาให้เขามาหมาด ๆ

นัฐธวีร์หวังแต่เพียงว่านรีกุลคงจะไม่อยากได้ยินคำว่าเจ็กคำ ๆ นี้จากปากของผู้เป็นบุพการีที่มีพระคุณของเขาเป็นแน่

+++

อ่านต่อ

โรแมนติก

sunflower

5.0

เธอก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เคยสนใจ แต่ก็ยังดึงดันอยากจะอยู่ใกล้ ต่อให้เธอเป็นเมียแต่งเขาก็คงไม่มีวันเปลี่ยนใจ เพราะเหตุนี้เธอจึงตัดสินใจจากไปในคืนแต่งงาน "จากนี้ไปเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก" 🥀

แหล่งข้อมูล

สำหรับผู้เขียน ติดต่อเรา แท็ก หนังสือจบเล่ม

ลิงค์นำเสนอ

กฎหมาย

เงื่อนไขการให้บริการ คำชี้แจงความเป็นส่วนตัว การร้องเรียนเรื่องลิขสิทธิ์

ดาวน์โหลดแอป

APP STORE

GOOGLE PLAY