ดับอนาถ แต่เมื่อฟื้นขึ้นมาอนาถยิ่งกว่าตอนตาย องค์ชายขี้เมาตัวเหม็นผมเผ้ารุงรัง กับความคาดหวังของไทเฮาว่าจะเปลี่ยนกองขยะให้กลายเป็นผู้เป็นคน
ร่างอ้วนตุ๊มตะตุ้๊มตุ๊ย เดินก้าวยาวๆไปเบียดคนอื่นไปยืนอยู่แถวหน้าส่งเสียงกรี๊ดร้องสุดเสียงกับนักร้องขัวญใจ ที่มาทัวร์คอนในประเทศไทย
มืออ้วนๆยื่นส่งช่อดอกไม้ตุ๊กตา และกล่องของขัวญที่ข้างในอัดไว้ทั้งผ้าพันคอที่ลงมือถักเอง การ์ดใบสวย สร้อยขอมือ สร้อยคอและหลายอย่างที่แล้วแต่จะคิดได้เพื่อให้นักร้องขัวญใจประทับใจและพอใจอย่างที่สุด เอาของเหล่านั้นปิดบังใบหน้าที่ขี้เหร่สุดๆ พยายามยื่นให้สุดแขนอ้วนๆของตัวเอง
นักร้องขัวญใจวัยกรี๊ด วิ่งแปะมือตั้งแต่เวทีอีกฝั่ง ถึงอีกฝั่งมาจนถึงที่มีมี่ยืนอยู่มือบางรับเอาของทั้งหมดจากมีมี่ มองสบตาที่ส่งมินิหัวใจมาให้ ดีใจจนแทบจะกระโดดกอด หัวใจเต้นแรงสุดขีดแล้วในที่สุดก็ล้มตึงลงไปทันที ไม่มีใครรับร่างอ้วนไม่มีใครสนใจต่างคนต่างขยับหนีจนมีมี่ล้มลงหัวฟาดพื้น วิญญาณหลุดออกจากร่างไปในทันที
กลิ่นเหล้าคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ ร่างสูงของใครบางคนนอนข้างๆมีมี่
“องค์ชายสิบสี่ท่านตื่นได้แล้ว”
เสียงขันทีหนุ่มน้อย พูดขึ้นเบาๆ มีมี่ลุกขึ้นบิดขี้เกียจ แต่กลับรู้สึกว่าตัวเบาหวิว เป็นวิญญาณอ๋อเป็นวิญญาณก็ต้องเบา อ้าปากค้าง เมื่อมองเห็นชัดเจน ในที่ที่ตัวเองนอนอยู่ แปลกประหลาดไม่เคยเห็นมาก่อนร่างสูงที่แฮงค์โอเวอร์ ผลักมีมี่ออกห่าง
“นายหญิง ท่านก็ต้องตื่นได้แล้ววันนี้ ฝ่าบาทมีรับสั่งให้เหล่าองค์ชายและพระชายาเข้าเฝ้าถวายพระพร ในโอกาสเนื่องในวันคล้ายวันเกิด”
“อย่ากวนข้าเพิ่งจะได้นอนไปเมื่อไม่กี่ชั่วยาม”
เสียงอ้อแอ้ที่ยังไม่สร่างเมาดังขึ้น
“แต่องค์ชาย ท่านจะทำแบบนี้ไม่ได้”
ขันทีหนุ่มน้อยใส่ชุดแบบผีจีน ดึงเอาผ้าห่มออกจากร่างสูงที่เหม็นกลิ่นสุรานั้น มีมี่จ้องมองร่างสูงที่ผมเผ้ารุงรัง มองแทบไม่เห็นว่าหน้าตาเป็นอย่างไร
“เฮ๊ยขอโทษ สงสัยจะฝันไป”
ฝันแล้วจะขอโทษทำไมวะก็แค่ตื่น ทิ้งตัวลงนอนอีกครั้งพยายามหลับตา ฝันแน่ๆแบบนี้ต้องฝันแน่นอนพอตื่นก็จะหายไป หายไปหายไปมันจะหายไปใช่ไหม
“นายหญิงท่านก็ช่วยข้าหน่อย วันนี้ไทเฮาสำทับว่าต้องให้องค์ชายสิบสี่ไปให้ได้”เสียงขันทีหนุ่มยังตามหลอกหลอน มีมี่ยกมือปิดหูเอาหมอนปิดทับพยายามหลับตาอีกครั้ง
“นายหญิง นายหญิง”
มีมี่ลืมตาตื่นลุกขึ้นนั่งตัวตรง ทำไมชัดเจนอย่างนี้หรือที่นี่คือสวรรค์ ไม่สิหรือว่านรก ต้องนรกแน่ๆถึงมาอยุ่ในที่แบบนี้คนตัวเหม็นและกลิ่นเหล้าเหม็นๆกับผู้ชาย สกปรก เรียกว่าโสโครกเลยก็ไม่ผิด
“ไม่ใช่ฝัน”
หยิกตัวเองจนรู้สึกเจ็บ มองแขนขา ลูบแก้มตอบ ยกมือยกขาขึ้นมามองอ้าวเอ๊ยทำไมผอมอย่างนี้ หันหน้าหันหลังวิ่งไปคว้ากระจกมาดู เคาะกระจกดูพลิกด้านหลังกระจกมาดู
“เฮ๊ยทำไมสวยอย่างนี้ ใช่ฉันหรือ”
ลงทุนยกแขนเรียวสวย ขึ้นมากัดเต็มแรง
“โอ๊ย เจ็บที่สุด”
“นายหญิง ต้องอาศัยท่านแล้วล่ะ”
ขันทีน้อยประสานมือ มีมี่ทำหน้าแหย๋ๆชี้มือมาที่ตัวเอง
“ฉันเหรอ”หรือว่านี่อยู่ในเกม มันคือเควส
“แน่นอนก็ไทเฮาตั้งความหวังว่าท่าน…. ว่านายหญิงเมื่อแต่งเข้ามาแล้วจะสามารถเปลี่ยน องค์ชายสิบสี่ให้กลายเป็นผู้เป็นคนขึ้นมากับเขาบ้าง”
ขันทีหนุ่มน้อยคุกเข่าขอร้อง มาไงวะเนี๊ยะ ดูกองขยะบนแท่นนอนนั่นสิ เหม็นก็เหม็น จะขึ้นผื่นไหมถ้าถูกตัว แต่ว่าเมื่อคืนนอนข้างๆไม่ยักกะมีผื่น เอาวะ ได้หรือให้คนมาคุกเข่าขอร้องตรงหน้ามีมี่ไม่ใช่คนใจร้าย แล้วถ้ามันเป็นเควสจริงๆก็ต้องทำให้ภาระกิจสำเร็จลุล่วงจึงจะผ่านด่านได้ มี่มีเอื้อมมือพลิกร่างใหญ่ ให้หันมาหาตัวเองกลิ่นสุรายิ่งแจ่มชัด เหม็นจนต้องอุดจมูก
“นี่นาย จะหายเหม็นกี่โมง”เบือนหน้าหนีสุดจะทนดื่มหรือาบกันแน่ถึุงเหม้นกลิ่นเหล้าได้ขนาดนี้
“นายหญิงขอร้องท่านจะต้องจัดการองค์ชายเสียใหม่ อย่าให้ไทเฮาผิดหวัง”
มีมี่จิ้มมือไปที่ร่างใหญ่เบาๆน่าจะเรียกว่าเขี่ยมากกว่า
“นี่ นาย ตื่นเถอะ”
เวรกรรมอะไร มีมี่เกลียดที่สุดก็คือคนเมาและกลิ่นเหล้า และเกลียดที่สุดคือ คนที่ไม่อาบน้ำปล่อยให้ตัวเองเน่าเฟะ เหมือนซากศพ
ร่างสูงพลิกกลับไปนอนท่าเดิมเอาหมอนอุดหูไว้
“อย่ามายุ่งไปไหนก็ไปข้าจะนอน”
“นี่ตื่น”ไม่ยอมแพ้เอาสิเป็นไงเป็นกัน
เขี่ยอีกครั้ง มือใหญ่จับมือของมีมี่แน่นแล้วผลักให้เซถลาล้มลงไปนั่งอยู่บนพื้น
“อ้าวแบบนี้ก็สวยดิ”
ดึงผ้าห่มดึงหมอนดึงตัวคนที่นอนลากลงมาบนพื้น
ขันทีหนุ่มน้อยอ้าปากค้างต่อสิ่งที่มีมีทำ
“นายหญิง เบาได้เบานั่น องค์ชายสิบสี่นะขอรับทำแบบนี้หากใครมาเห็นเข้า”
พระเอกสายแอพ เฉยชาทว่าโบ๊ะบ๊ะภายใน โคตรรั่ว อัตราการแขวะ0.01วินาที ภายใต้หน้ากากสูงส่งบริสุทธิ์ ในนามปรมาจารย์ ที่ค้ำคอไว้ พบกับ พระเอกสายกาว ที่ไม่เอื้อนเอ่ย ใครกันจะรู้ภายในใจท่านคิดเช่นไร พบกับนิยายแนว ขุนเขาจอมยุทธ์ บุญคุณความแค้น แต่พระเอกสายฮา สะกดกลั้นความอาไว้ภายใต้หน้ากากหล่อเหลาอย่าเผลอนินทาอย่าเผลอหลงรัก เพราะปรมาจารย์ท่านนี้อ่านใจคนออก
เรื่องเล่าของท่าน อาจทำข้าสำราญ หรืออาจทำให้ทุกข์ตรมไปกับท่าน ถือว่าท่านจ่ายค่าตอบแทนแก่ข้าแล้ว เสพสุขจากความทุกข์ตรมกระทำได้เช่นนั้นหรือความทุกข์ตรมของผู้อื่น ทำให้เราหลุดพ้นความทุกข์ตรมของเราได้
บุตรีของขุนนางกบฏ เพื่อคืนความเป็นธรรมให้บิดาแทนที่จะหนีไปไกลแสนไกลกลับพาตัวเองมาผูกพัน กับคนที่เป็นศัตรู แค้นฆ่าพ่อจือหรานจะสามารถทวงความเป็นธรรมให้บิดาได้หรือไม่ ..พบกับความรักความแค้นที่ฝั่งแน่น
ตำรวจหญิงมือดีดับอนาถแต่สวรรค์กลับให้โอกาสได้กลับไปแก้แค้น แทนหญิงโง่งมคนหนึ่งที่ถูกหักหลังเช่นกัน งานนี้จะต้องไม่ใครก็ใครสักคนจะต้องเสียน้ำตา
.....อามูเนส... .. ราชินีที่รักแห่งข้าขอเทพธิดาไอซิส มอบชีวิต อมตะให้ข้าและนาง ...รอ เจ้าอยู่ที่นี่ ตราบ ดวงอาทิตย์อับแสง ..รอเจ้าอยู่ร่วมเดินทางสู่ฟากฟ้า พร้อมกัน” คำขอครั้งสุดท้ายของ..โฮรัส.. ผู้เลื่องชื่อเทพแห่งสงคราม กับเจ้าหญิงผู้ซึ่งตกเป็นเชลย ด้วยจุดเปลี่ยนที่บิดาของอามูเนส ผู้เลอโฉมเลื่องลือไปไกล พ่ายแพ้ให้แก้ฟาโรห์โฮรัสเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ เป็นจุดเริ่มต้นของ คำขอต่อเทพแห่งความเป็นอมตะไอซิส คำขอครั้งสุดท้ายจะเป็นจริงไหมและเอวาสาวสวยนักโบราณคดีที่ขุดค้นพบ คำขอนั้นของฟาโรห์โฮรัสจะ สามารถค้นพบความจริงต่างๆได้อย่างไร ล่องลอยไปกับดินแดน ไอยคุปต์ด้วยกันใน...มนตราฟาโรห์...
ขายตัวเข้ามาเป็นอี้จีฝึกหัด แต่ยังไม่ผ่านงานแรกด้วยซ้ำ สวรรค์ชังหรือนรกแกล้งให้เฟิ่งหลิว ต้องมาพบเจอคนใจร้ายเช่นนี้แล้วยังมาหาว่าเฟิ่งหลิวเป็นนางคณิกา กร้านโลกอีก ทั้งๆที่น้องแสนจะเดียงสา
ผมต้องทำงานนอกเวลาทุกวันเพื่อหารายได้ประคองชีวิตและจ่ายค่าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยตัวเอง เนื่องจากฐานะครอบครัวยากจนและไม่สามารถส่งเสียผมเข้ามหาวิทยาลัยได้ และตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย ผมก็ได้พบกับเธอ-สาวแสนสวยที่หนุ่มๆ ทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ใฝ่ฝันถึง ไม่เว้นแม้แต่ผมเอง แต่ผมก็รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเธอ ถึงอย่างนั้นก็ตาม ผมก็รวบรวมความกล้าสารภาพกับเธอจนได้ สุดท้ายผมนึกไม่ถึงว่าเธอจะยอมตกลงเป็นแฟนกับผม เธอบอกกับผมว่าอยากได้ของขวัญเป็นไอโฟนรุ่นล่าสุด ผมก็ไปรับงานซักเสื้อผ้าให้เพื่อนร่วมชั้นเรียนเพื่อพยายามเก็บเงินซื้อให้เธอจนได้ และในที่สุดหนึ่งเดือนต่อมา ผมก็ซื้อมาได้จริง ๆ แต่ขณะที่ผมกำลังห่อของขวัญเพื่อนำไปมอบให้เธอ ก็พบว่าเธอกำลังมีอะไรกับหัวหน้าทีมฟุตบอลในห้องล็อกเกอร์ เธอเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งผมไม่เคยรู้จักเลย เธอหัวเราะเยาะความโง่เขลาของผม เหยียดหยามศักดิ์ศรีของผม ปล่อยให้เขาซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นแฟนใหม่ของเธอไปแล้ว ทุบตีผม ผมนอนเจ็บอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวัง ต่อมา จู่ ๆ ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของผมก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างกับหนัามือเป็นหลังมือ ใครจะไปรู้ว่า ผมเป็นลูกชายของมหาเศรษฐี
ว่าที่ลูกสะใภ้ไฟแรงสูงเธอต้องเข้ามาอยู่ร่วมบ้านกับว่าที่พ่อผัวหม้ายร้างเมียมานายอรมปี
กู้ชิงเฉิงเชื่อมั่นมาตลอดว่าตราบใดที่เธอประพฤติตัวดี สักวันหนึ่ง เธอก็จะสามารถชนะใจมู่ถิงเซียวให้ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเสิ่นถัง รักแรกที่เขาคิดถึงมาตลอดกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กู้ชิงเฉิงเป็นคนว่าง่ายสอนง่ายจริงๆ เธอจัดงานแต่งงานด้วยคนเดียว และนอนคนเดียวในห้องผ่าตัดเพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน มีข่าวลือว่าเธอบ้าไปแล้ว อันที่จริงเธอบ้าไปแล้วจริงๆ ที่รักใครสักคนอย่างไม่ละอายขนาดนี้ ต่อมา ทุกคนลือกันว่า กู้ชิงเฉิงป่วยหนักและกำลังจะเสียชีวิต มู่ถิงเซียวถึงสูญเสียการควบคุมอย่างสิ้นเชิง "ฉันไม่ปล่อยให้เธอตาย" แต่เธอกลับยิ้มอย่างนิ่งๆ ว่า "ดีจังเลย ฉันเป็นอิสระแล้ว" ใช่แล้ว ไม่ต้องการกู้ชิงเฉิงอีกแล้ว"
"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"
เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้
อวิ๋นเจินอาศัยอยู่ในตระกูลอวิ๋นมาเป็นเวลา 20 ปี กลับพบว่าเธอเป็นลูกสาวปลอม พ่อแม่บุญธรรมของเธอวางยาเธอเพื่ออยากจะได้เงินมาลงทุน หลังจากที่อวิ๋นเจินรู้เรื่องนี้ เธอก็ถูกไล่กลับไปที่ชนบท จากนั้นเธอก็ค้นพบว่าตัวเองคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลเฉียวและมีชีวิตที่หรูหราสุด ๆ หลังจากกลับมา เธอได้รับความรักจากครอบครัวและมีชื่อเสียงโด่งดัง น้องสาวจอมปลอมใส่ร้ายอวิ๋นเจิน แต่เธอไม่คาดคิดว่าอวิ๋นเจินจะมีความสามารถต่างๆ เมื่อต้องเผชิญกับการยั่วยุ เธอได้แสดงความสามารถและทักษะต่างๆ มากมายเพื่อจัดการผู้รังแก มีข่าวลือกันว่าอวิ๋นเจินยังคงโสด และชายหนุ่มชื่อดังแห่งเมืองงก็ผลักเธอไปเข้ากำแพง "คุณนายกู้ ถึงตามราเปิดเผยตัวตนได้แล้วนะ"