มหา'ลัยxxx
ช่วงบ่ายในรั้วมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ต่างมีเสียงพูดคุยกันพร้อมด้วยเสียงหัวเราะคิกคักของกลุ่มนักศึกษาที่มานั่งรวมตัวกันตามมุมต่างๆ ของอาคารเรียนและตามใต้ร่มไม้ใหญ่ ทำให้บรรยากาศดูคึกคักและมีชีวิตชีวา
กลุ่มเพื่อนสาวต่างนั่งล้อมวงพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ส่วนกลุ่มหนุ่มๆ ก็ตั้งวงเล่นกีตาร์ร้องเพลงกันเสียงดังฟังชัด นักศึกษาบางกลุ่มมานั่งพักผ่อน บางคนเล่นโทรศัพท์ อ่านหนังสือ บ้างก็ซื้ออาหารหรือขนมมานั่งกินด้วยกัน
เป็นช่วงเวลาที่นักศึกษาได้มานั่งพักผ่อนหย่อนใจหลังจากที่เรียนหนังสือกันมาอย่างหนักในช่วงเช้า
“ ไอ้จันทร์..กูกินด้วยดิวะ ”
เจ้าจันทร์หันไปมองเพื่อนสนิททั้งสามคนที่นั่งกินขนมของใครของมันอยู่ แต่อยู่ๆ ก็จะมาขอกินของเธอด้วย เนื่องจากหิวเจ้าจันทร์เลยซื้อข้าวเหนียวไก่ยางมานั่งกินคนเดียว ส่วนเพื่อนคนอื่นๆ ไม่ได้ซื้อข้าวมากินเหมือนเธอ แต่ดันเลือกซื้อขนมมากินแทน
เจ้าจันทร์มองเพื่อนตาขวาง ตอนบอกให้ซื้อข้าวมากินไม่ยอมซื้อ แล้วทีนี้จะมาขอเธอกินด้วย คิดว่าเธอจะยอมไหมล่ะ? เจ้าจันทร์รีบรวบไก่ย่างตรงหน้าเข้ามาใกล้ตัวเองมากขึ้น พวกเพื่อนๆ เลยเบ้ปากให้คนละหนึ่งที
แล้วไง? ใครสน? ก็เธอหิว
“ มึงนี่ ขี้งกชิบหาย ขอกินด้วยแค่นี้ก็ไม่ให้กิน ”
เจ้าจันทร์ไม่ได้สนใจ ยังคงนั่งกินข้าวเหนียวไก่ย่างยั่วเพื่อนอย่างนึกสะใจ
ตอนนี้เวลาเที่ยงกว่า เป็นช่วงเวลาที่นักศึกษาส่วนใหญ่กำลังพักเที่ยง บางคนก็รอเข้าเรียนช่วงบ่าย และบางคนก็รีบกลับหอใครหอมันเพราะไม่มีเรียน
แต่เจ้าจันทร์กับเพื่อนอีกสามคนเลือกที่จะมานั่งเล่นกันอยู่ตรงนี้ ไม่ได้มีเรียนหรืออะไรทั้งนั้น
พวกเธอแค่ยังไม่อยากกลับหอพัก ก็เลยชวนกันมานั่งเล่นอยู่ข้างตึกคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สาขาออกแบบภายใน ซึ่งเป็นคณะที่พวกเธอเลือกมาเรียนด้วยกัน
“ มึงกินช้าๆ ก็ได้นะจันทร์ เดี๋ยวก็ติดคอตายห่าหรอก ไม่มีใครแย่งมึงกินซะหน่อย ” เพื่อนคนนึงพูดขึ้น
“ เออๆ เรื่องมากจริงพวกมึงเนี่ย..” เจ้าจันทร์ตอบหน้ามุ่ย
“ มึงก็ขี้งกไม่เข้าเรื่อง..”
เจ้าจันทร์ทำตาค้อนใส่ สุดท้ายเธอก็เลือกกินช้าๆ ตามที่เพื่อนบอก แต่ใครจะคิดล่ะ ว่าการที่เธอหันมากินไก่ย่างช้าลง เพื่อไม่ให้มันติดคอ แต่กลับกลายเป็นว่ามันทำให้กระดูกไก่ติดคอเธอแบบงงๆ
“ แค่ก! แค่ก! ”
เจ้าจันทร์จับลำคอตัวเองเอาไว้พร้อมกับไออย่างทรมาน เธอต้องรีบเอากระดูกไก่ที่ติดคอออก!
“ เห้ย! ไอ้จันทร์!! กูบอกมึงแล้วว่าให้กินช้าๆ ”
หลังจากนั้นก็เกิดเหตุชุลมุนวุ่นวายขึ้น เพื่อนของเจ้าจันทร์โวยวายเสียงดังลั่น เรียกสายตาใครหลายคนให้หันมามอง ไอ้คนที่ถูกกระดูกไก่ติดคอก็หน้าแดงหน้าดำเหมือนกำลังจะตาย แต่ยังไม่มีใครคิดช่วยอีก
เพื่อนทั้งสามคนหน้าตื่นตกใจจนทำอะไรไม่ถูก และหนึ่งในสามก็เลือกที่จะทุบหลังเจ้าจันทร์แรงๆ ไปสองสามครั้ง แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยนอกจากจะเจ็บหลังมากกว่าเดิม
‘เออ..ขอบใจอิพวกเพื่อนเหี้ย! ช่วยได้เยอะเลย เวรเอ้ย!’
“ เชี้ย! จะทำไงดีวะ!”
เพื่อนคนหนึ่งสบถออกมาด้วยสีหน้าตื่นตกใจเมื่อเห็นเจ้าจันทร์ตาเหลือกเหมือนจะตาย
“ กะ..กูไม่รู้! ทำไงดีๆ ชะ..ช่วยด้วย! ช่วยด้วยค่ะ! ใครก็ได้ช่วยหน่อยค่ะ! ”
แล้วเพื่อนๆ ของเจ้าจันทร์ก็เริ่มตะโกนขอความช่วยเหลือจากคนที่เดินผ่านไปมา
“ พวกแก! ระ..เรียกรถโรงบาล! เรียกรถโรงบาลเร็ว! ” เพื่อนอีกคนที่เพิ่งจะนึกถึงโรงพยาบาลได้ก็รีบพูดขึ้น
“ เออใช่! งั้นรีบหาเบอร์สิวะ เร็ว! ”
ทว่า! ตอนนี้เจ้าจันทร์เริ่มจะไม่ไหวแล้ว เธอหายใจไม่ออก และพยายามจะกระแอมเพื่อจะเอากระดูกไก่ออกมาให้ได้ แต่มันก็ไร้ผล สุดท้ายเธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะตายจริงๆ
ก่อนจะนึกด่าทอตัวเองในใจว่าทำไมถึงได้โง่เชื่อคำเพื่อนให้กินไก่ช้าๆ หรือเพราะเธอที่ไม่คิดจะแบ่งเพื่อนกิน สวรรค์ถึงได้ลงโทษแบบนี้
เจ้าจันทร์ไม่สามารถรับรู้สิ่งต่างๆ ที่อยู่รอบตัวได้อีกแล้ว ก่อนที่ภาพทุกอย่างจะเริ่มพร่ามัวไปหมด สิ่งสุดท้ายที่เธอคิดได้ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบไปก็คือ…
‘ แม่งเอ้ย! ฉันยังกินไม่อิ่มเลยนะ! ’
💫