สาวแสนสวยสุดมั่นแต่ก็ยังโดนทิ้งตลอดไม่ว่าจะคบหากับใครยิ่งคนล่าสุดที่เธอคาดหวังเอาไว้มากๆว่าคือชายที่จะแต่งงานด้วย แต่เขาก็ยังทิ้งเธอเพียงคำง่ายๆว่าเธอหวงตัวเกินไป งานนี้ต้องลำบากเพื่อนสนิทอย่างแทนไท ที่บังคับกึงขอร้องให้มาสอนบทรักที่เร่าร้อนให้จะได้ไม่โดนดูถูกแต่ทำไมเธอถึงลืมคืนนั้นไม่ลง แถมเพื่อนสนิทก็ยังมีท่าทีว่าจะไม่ยอมปล่อยเธอไปอีกด้วย "อื้ออ อย่ามากวนคนจะนอน " "แต่ฉันเป็นผัวเธอนะ จะทำอะไรก็ได้" หญิงสาวที่ยังหลับสนิทไม่รู้ตัวเพียงแค่ละเมอบอกปัดอย่างลำคาญเพียงเท่านั้น มือหนาลูบไล้ตามผิวเนียนนุ่มไปมาอย่างหลงไหลปากหนาเองก็พรมจูบไปทั่วใบหน้าหวานซึ้งยิ่งอยู่ใกล้เธอเขายิ่งควบคุมตัวเองไม่ได้ ความอดทนอดกลั้นที่มีมา 4-5ปีพังทลายลงเพราะคืนเดียว ไอ้ที่ปากเก่งว่าลืมเธอได้แล้วมันเป็นเรื่องที่เขาแต่งขึ้นมาหลอกตัวเองทั้งนั้น "อื้อ แทนบอกแล้วไงว่าอย่ามากวนแพร คนบ้า" เสียงแว้ดของเธอทำให้แทนไทต้องผงกหัวขึ้นมาดู ปรากฏว่าแม่เสือสาวของเขาเพียงแค่ละเมอแว้ดออกมาเพียงทำนั้น "ดีนะที่พูดชื่อผัวตัวเองถ้าพูดชื่อคนอื่นพ่อจะเอาให้จมเตียงทั้งวันทั้งคืนไม่ให้ไปไหนได้เลย" อีโรติก
"ฮือๆ แทนฉันโดนพี่กายทิ้งอีกแล้ว ฮือๆ ทำไมพวกผู้ชายถึงอยากได้นักนะไอ้พรหมจารีบ้าๆ นี่ "
เป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ที่แพรพลอยต้องเลิกกับแฟนหนุ่มเพียงเพราะเธอไม่ยอมมีอะไรด้วย
ผู้ชายพวกนั้นเลยหาข้ออ้างบอกเลิกหญิงสาวสารพัดขนาดแทนไทยังคิดสงสารความอาภัพรักของเพื่อนสนิทตั้งแต่วัยเด็กคนนี้จริงๆ
"แล้วจะให้ช่วยอะไร ถ้าให้ติดต่อใครให้อีกไม่เอานะเว้ย ไม่มีแล้ว"
แทนไทผู้ที่รักเพื่อนมากก็ต้องค่อยติดต่อหาผู้ชายโปรไฟล์ดีมาให้เพื่อนสาวตลอดแต่สุดท้ายก็จบแบบเดิมไม่ความหวงตัวของเธอก็ความเรื่องเยอะของเธอเอง
"ไม่ๆ แกต้องช่วยฉันอย่างอื่น ฮือๆ ถ้าแกไม่ช่วยฉันนะฉันจะสา...."
"หยุดเลยๆ จะให้ทำอะไรก็พูด"
แทนไทรีบบอกเพื่อนสาวที่ร้องไห้ฟูมฟายไม่เข้าใจว่าถ้าหญิงสาวรักชายผู้คนนั้นขนาดร้องไห้ปานจะขาดใจตายขนาดนั้นทำไมไม่ยอมๆ ไปเลย แต่เขาก็ไม่กล้าพูดออกไปลองพูดออกไปสิได้โดนเธอแว้ดใส่แน่
"อีก! แก...แกต้องเปิดซิงฉัน"
"ห๊ะ! แกจะบ้ารึยังยัยแพร" แทนคัทลียาร้องขึ้นด้วยความตกใจคิดว่าเพื่อนรักคงจะเสียใจจนเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ ถึงได้คิดอะไรแบบนี้ได้
"ฉันพูดจริงถ้าแกไม่ช่วยฉัน ฉันจะบอกพ่อแกว่าวันนั้นแกพาผู้หญิงเข้าบ้านแล้วแอบไปเอากันในเรือนกล้วยไม้ของท่าน"
แพรพลอยเอาเรื่องพ่อขึ้นมาขู่เพราะรู้ดีว่าหากเอาเรื่องที่ตนแอบเก็บงำมานานเอามาขู่แทนไทให้กลัวได้เสมอ อีกอย่างคุณดนัยพ่อของแทนไทโหดจะตายแถมรักและหวงกล้วยไม้เอามากๆ ใครเข้าไปแตะเป็นไม่ได้
ที่พ่อของแทนไทรักสถานที่นั้นมากเพราะอดีตภรรยาผู้ล่วงลับนั้นชื่อคัทลียาและชอบดอกกล้วยไม้มากๆ ท่านจึงดูแลเอาใจใส่มาเป็นอย่างดี
"เห้ย! ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้มีอะไรกัน แกทำไมไม่เชื้อฉันว่ะบอกเป็นร้อยรอบแล้วเนี่ย"
แทนไทรีบแก้ตัว แพรพลอยเอาเรื่องนี้มาขู่เขาหลายรอบเขาก็ยืนยันไปแล้วว่าไม่ได้มีอะไรที่เธอเห็นว่าตัวเปียกเสื้อผ้าหลุดลุ่ยออกมาเพราะเขาลืมไปว่าใกล้เวลาเปิดน้ำเลยทำให้วิ่งหนีสายน้ำกันจนเปียกไปหมด ใครมันจะกล้าไปมีอะไรตรงที่ที่แม่และพ่อรักมาก
"ไม่ต้องมาพูด ถึงไม่ใช่เรื่องจริงคุณลุงก็ต้องเชื่อฉันแล้วแกก็จะโดนลงโทษแน่" เป็นแบบนี้ตลอดเมื่อไม่ได้รับการเอาใจ แพรพลอยช่างเป็นผู้หญิงที่สวยแต่ไม่มีสมองไม่สิเธอมีสมองแถมฉลาดมากๆ ถึงได้ข่มขู่เขาแบบนี้
"เออ! เอาก็เอาวันไหนตอนไหนว่ามาเลย"
แทนไทโมโหจึงตกปากรับคำไป เอาวะยังดีกว่ามันไปเอากับคนอื่นแทนไทคิด เขาเองไม่ได้รังเกียจแพรพลอยเพียงแค่คิดว่าหากมีอะไรกันแล้วเขากับเธอจะมองหน้ากันติดเหรอแล้วเขาเองจะใจดีให้เธอไปมีแฟนอีกอย่างนั้นเหรอแค่ติดก็ปวดหัวแล้ว
"วันนี้ตอนนี้เลย แต่ห้องแกมีเหล้าไหมฉันอยากกินให้เมาก่อน"
ลำบากแทนไทต้องไปค้นหาเหล้าให้อีกดีที่เวลาแข่งรถเสร็จแล้วเขาเอาเหล้าติดไม้ติดมือมากินด้วยที่ห้อง ร่างสูงยื่นเหล้าสีที่แรงเอาเรื่องให้หญิงสาวจากนั้นก็เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานเพื่อดูหุ้นและผลการแข่งรถที่ลูกน้องส่งมาให้จากสนามด้านล่าง
แทนไททำธุรกิจสนามเช่าแข่งรถที่ใหญ่ที่สุดในประเทศและมีสาขามากมายเดี๋ยวนี้เขาไม่ค่อยได้ลงแข่งเองแล้วนั่นก็เพราะหญิงสาวที่นั่งซดเหล้าเอาซดเอาแก้วแล้วแก้วเล่ามันสั่งมา เหมือนแม่ในเมื่อสั่งแถมบังคับเขาก็ต้องทำตาม
ไอ้ตัวเขาก็เป็นเหมือนตอนนี้คือขัดใจมันไม่ได้ไม่รู้ทำไมขนาดพ่อยังไม่เชื่อฟังขนาดนี้มาก่อนเลย แทนไทคิดพรางนั่งทำงานไปสักพักจนลืมไปว่าแพรพลอยนั่งกินเหล้าอยู่
แต่แล้วอยู่ๆ ก็มีบางอย่างปลิวมาตกบนหัวเขา แทนไทหยิบขึ้นมาดูด้วยความตกใจเพราะปรากฏว่ามันเป็นเสื้อในสีแดงสดของ...
แทนไทค่อยหันไปมองต้นต่อช้าๆ ก็เจอเขากับสาวสวยที่ท่อนบนเปลือยเปล่าด้านล่างเหลือกางเกงชั้นในสีแดงสดตัวเดียวติดกายยืนยิ้มยั่วยวนตาหวานเยิ้มอยู่
ทรวงอกอวบใหญ่ผิวที่ขาวนวลอมชมพูด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่แทบหมดกรม ทำให้ผู้หญิงที่ร้องไห้ฟูมฟายอยู่เมื่อกี้มันหายไป เหลือเอาไว้แต่นางแมวยั่วสวาทที่ยืนจับขอบกางเกงชั้นในตัวเองทำหน้าตายั่วยวนแทนไทแถมทำท่าจะถอดมันออก
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตอนนี้เขาทำหน้ายังไงมือหนาเอื้อมขึ้นมาแตะที่จมูกตัวเองเบาๆ ยังชื่นใจที่ไม่มีเลือดกำเดาไหลออกมาให้อาย เซ็กซี่เป็นบ้าเลย
"มาเลยสิจ๊ะพ่อหนุ่ม แง๊วว~"
เสียงร้องเรียกของแม่แมวสาวยั่วสวาทดังขึ้นทำเอาแทนไทยสะดุ้งโหยง เดินเข้าไปหาแพรพลอยอย่างเหม่อลอย
แพรพลอยเริ่มสวยตั้งแต่ตอนไหนนะ เขาเริ่มมองเธอเปลี่ยนไปไม่ได้เป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่ตอนไหน ตอนที่เธอใส่บราครั้งแรก หรือตอนที่เธอมีแฟนคนแรกนะ
"แทนจ๋า มาใกล้ๆ แพรสิจ๊ะ"
หญิงสาวที่เมาไม่ได้สติแล้วดึงตัวแทนไทที่เหมือนต้องมนต์สะกดไปที่เตียงนอนที่ชายหนุ่มเอาไว้พักผ่อนชั่วคราวเวลามีแข่งดึกหรือปาร์ตี้หนัก
แพรพลอยผลักชายหนุ่มให้ล้มลงไปที่เตียงนอนแล้วก็ขึ้นคร่อมร่างใหญ่ทันที ทรวงอกอวบอิ่มที่เด้งไปมาชูชันแทบจะทิ่มหน้าของแทนไทจนเขาเห็นแล้วคอแห้งผากต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
"ใจเย็นๆ ก่อนนะแพร แกคิดดีแล้วนะถ้าจะทำแบบนี้"
แทนไทจับมือเรียวสวยเอาไว้ถามเธออีกครั้งด้วยความแน่ใจ
"ทำไมเกินปอดแหกขึ้นมารึไงจ๊ะพ่อหนุ่มสุดหล่อ คืนนี้นายด้องเป็นของฉันห้ามขัดใจ"
พูดจบคนเมาก็ก้มลงจูบปากหนาแต่จะว่าจูบก็ไม่เชิงเพราะคนที่อ่อนประสบการณ์เพียงแค่เอาริมฝีปากสวยแดงฉ่ำแตะๆ ไปมาเพียงเท่านั้น
มือเรียวก็ยังพยายามถอดเสื้อที่แทนไทอยู่ออกจนสำเร็จ แล้วโยนมันทิ้งไปอีกทางอย่างไม่ไยดี
"อื้มมม"
แทนไทรอดูว่าแม่คนใจกล้าจะทำยังไงต่อแต่เธอก็เพียงแค่จุ๊บเขาเบาๆ แบบนั้นไม่มีการสอดลิ้นหรือจูบดูดดื่มอะไรเลยจนคนที่ถูกยั่วยวนจากแม่แมวสาวถึงกับครางฮือฮาด้วยความอดกลั้นหมดลง
คว้าท้ายทอยหญิงสาวมาจูบดูดดื่มเสียเอง ลิ้นหนาสอดไล้เข้าไปควาญความหวานจากปากฉ่ำที่มีกลิ่นเหล้าสีรสเข้มอยู่อย่างหิวกระหาย
"อื้ออ "
เพราะรักจึงทำให้หนูนิดทำทุกอย่างเพื่อผู้มีพระคุณของเธอ ยอมแม้กระทั้งแต่งงานกับชายคนที่เขาไม่แม้แต่จะชายตามองเธอเลยสักนิด แถมเขายังควงคนอื่นมาเยาะเย้ยเธอให้เจ็บใจอีกทั้งๆที่รู้ว่าเธอรักเขามากแค่ไหน
เพราะความเมาหรือความหิวผู้ชายจนหน้ามืดตามัวก็ไม่รู้ทำให้ดวงมณีสาวแก่วัยขึ้นคานแบบเธอลากหนุ่มรุ่นลูกมากินอย่างตะกละตะกาม แต่แล้วโชคชะตากลับเล่นตลกชายหนุ่มคนนั้นดันเป็นหนุ่มเนิร์ดที่ทำงานในบริษัทเธออีก
"กล้ามากเลยนะเอยที่นอกใจฉัน กล้ามากที่พามันมาถึงที่นี่แถมยืนจูบกันอยู่หน้าห้องไม่อายฟ้าดินแบบนี้" "เอยไม่ได้จูบนะคะ เอยจะล้มคุณนทีเลยพยุงหน้าเลยใกล้กันแบบนั้น " เจ้าขาอธิบายตามความจริง "ทำไมโทรมาไม่รับ ข้อความอ่านแล้วก็ไม่ตอบเธออยากให้ฉันเป็นบ้าเหรอเอย" เขาถามเธอเสียงเครียดไม่เคยต้องเป็นแบบนี้มาก่อนเลยไม่รู้ว่าต้องจัดการความรู้สึกตัวเองยังไง มันทั้งคิดถึงโหยหาแต่ก็กลัวเธอจะหาว่าเขาพูดเกินจริง นอกจากเธอจะไม่เชื่อแถมมองว่าเขาบ้าอีกเพราะเธอรู้จักเขาดีกว่าใครดีมากจนเขานึกอายเรื่องที่ผ่านมา แม้มันไม่ใช่ความผิดเขาในเมื่อตอนนั้นเขายังไม่ทำสัญญาและรู้สึกแบนนี้กับเธอ "เอยไม่คิดว่าคุณขุนจะคิดมากขนาดนี้ ก็เห็นวันก่อนบอกจะเรียกสาวๆ มาแก้เหงาไงคะ" เธอยังน้อยใจเรื่องนี้ไม่หายแม้รู้ว่าไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเขา "เธอก็รู้ว่าตั้งแต่มีเธอฉันก็ไม่เคยเรียกใครมาอีก ไม่ว่าจะต่อหน้าหรือลับหลังเธอฉันติดเธอแค่ไหนทำไมเธอถึงมองไม่เห็นหรือตั้งใจจะมองข้ามมันคิดว่าฉันเป็นของเล่น" ......................................................................................................................................... "อื้อ! " มือเรียวยกขึ้นปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาออกจนหมดอย่างรู้หน้าที่ ก่อนที่มือเล็กจะไล้ลงมาที่เข็มขัดราคาแพงของเขา แกร๊ก! "ถ้ารีบปล่อยมันออกมาเดี๋ยวก็ควบคุมไม่อยู่" "เอยคิดถึงคุณขุนมากนะคะ อื้อ!! " ได้ยินแบบนั้นคนที่ใจตรงกับเธอก็ก้มลงจูบปากฉ่ำหวานอีกรอบ ลิ้นใหญ่สอดแทรกเข้าไปดูดกลืนความหวานในนั้นด้วยความตะกละตะกลาม
หยางจื้อซี เด็กกำพร้าจากศตวรรษที่21 ถูกองค์กรมืดเลี้ยงดูจนเติบโตและทำให้เธอกลายเป็นมนุษย์กลายพันธ์ ในระหว่างที่ถูกส่งตัวไปทำภารกิจลับ เธอกลับถูกคนในองค์กรมืดหักหลังและถูกฆ่าโดยเพื่อนสนิทที่เธอไว้ใจมากที่สุด ก่อนสิ้นใจเธอถามเพื่อนสนิทว่าทำไม แต่ไม่ได้รับคำตอบจากปากของอีกฝ่าย สิ่งที่เธอได้รับคือรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามและ คำว่า “โง่” จากปากของอีกฝ่ายเท่านั้น หลังจากที่ตายไปแล้วสิ่งที่เธอคิดไว้ คงจะเป็นนรกหรือที่ไหนสักแห่งที่เป็นโลกหลังความตาย แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนัน เธอตื่นขึ้นมาในร่างของ หยางจื้อซี เด็กหญิงอายุ เพียง 13 ขวบปีในหมู่บ้านป่าหมอก ในดินแดนโบราณล้าหลังที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ คล้ายกับว่าเป็นโลกคู่ขนานที่อยู่อีกมิติหนึ่ง เธอตื่นขึ้นมาในบ้านที่ผุพัง ครอบครัวยากจน มีแม่ที่อ่อนแอและเจ็บป่วย มีพี่น้องที่อายุน้อย มีปู่ย่าตายายที่เห็นแก่ตัวและใจร้าย มีลุงที่เห็นแก่ได้ป้าสะใภ้ที่เต็มไปด้วยความละโมบโมบโลภมาก หยางจื้อซี คิดว่านับจากนี้ไปชีวิตจะต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง หากใครมารังแกก็แค่ทุบตี เธอไม่เชื่อว่าด้วยพลังที่ติดตัวเธอมาจากชาติที่แล้วจะไม่สามารถอยู่รอดได้ในโลกล้าหลังแห่งนี้
หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
ในช่วงสามปีที่หลูเฉียนหนิงอยู่ข้างๆ เขา โจวเป่ยจิ้งคิดอยู่เสมอว่าเธอเป็นเพียงผู้ช่วยพิเศษ เธอต้องการเงินเพื่อรักษาอาการป่วยของแม่ และจะไม่มีวันจากตนเองไป ครั้งแล้วครั้งเล่า ให้เงินแลกกับความต้องการอย่างชัดเจน ในที่สุด เมื่อเขาเกือบจะหลงใหลนั้น หลูเฉียนหนิงก็ไม่อดทนอีกต่อไป "มีคนรักในใจแล้ว ยังนอนกับฉันทุกวัน คุณชั่วชัดๆ" เมื่อข้อตกลงการหย่าถูกโยนต่อหน้าต่อตา โจวเป่ยจิ้งก็ตระหนักว่าภรรยาลึกลับที่เขาแต่งงานเมื่อหกปีที่แล้วกลับคือเธอ? จากนั้นเป็นต้นมา เขาก็ขึ้นชื่อเป็นชายเจ้าชู้อละตามจีบภรรยาทั้งยังเอาเปรียบเธอ! เขาอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนด้วยทัศนคติที่เผด็จการและเอาใจเธออย่างเต็มที่ เมื่อทุกคนรังเกียจที่เธอมีภูมิหลังที่ต่ำต้อย เขาก็มอบทรัพย์สินและหุ้นของตระกูลทั้งหมดอย่างตรงๆ และเข้าไปอยู่บ้านของตระกูลหลู จู่ๆ เธอก็กลายเป็นประธานหลู ซึ่งเป็นเจ้าของทรัพย์สินนับไม่ถ้วน และทุกคนอิจฉา แต่โจวเป่ยจิ้งกลับตกลงไปในวังวนที่ใหญ่กว่านั้น...