สายน้ำประธานหนุ่มหน้าหวานที่พูดน้อยต่อยหนัก กับพ่อเลี้ยงอานนต์คนตรงๆไม่ยอมลงให้ใครนอกจากแฟนคนเดียว เกิดความเข้าใจถึงขั้นแตกหัก พ่อเลี้ยงอานนต์จะทำยังไงให้คนรักยอมให้อภัย
Tara talk.
"อื้อ กี่โมงแล้ววะพี่นนต์"ผมถามคนข้างๆ ปวดตัวชิบหาย เมื่อวานไปนั่งกินเหล้ากับพวกเพื่อนผมมา ไม่ได้กลับบ้าน เลยโดนคนข้างๆ มันลงโทษแบบนี้ไง ผมเลยปวดเมื่อยไปทั้งตัว ไม่อยากจะลุกจากที่นอนเลยให้ตาย ถ้าไม่ติดว่าอยู่ปีสุดท้ายแล้วนะกูจะโดดเรียนแม้งเลย
"หกโมงกว่าแล้ว"พี่นนต์แฟนผมเองครับไม่รู้ตื่นตั้งแต่เมื่อไร กำลังนอนลูบแก้มผมอยู่เนี่ย
"หิว"ผมบอกคนข้างๆ พี่นนต์เลยยิ้มให้ก่อนจะก้มลงมาหอมแก้มผมแรงๆ แล้วลุกไปทั้งที่ไม่ได้ใส่อะไรสักชิ้น
"มองแบบนี้ระวังไม่ได้ไปเรียนนะ"พี่นนต์คาดโทษไว้ก่อนจะหยิบเสื้อคุมมาสวม
"ก็ใครใช้ให้แก้ผ้าเดินวะพี่ กูไม่ได้มองนะ สายตามันไปเอง"
"หรอ" พี่นนต์หันมายิ้มให้ผมก่อนจะเดินออกไปข้างนอก พี่นนต์เรียนจบไปหลายปีแล้วครับ แต่ก็ยังไปช่วยงานที่มหาลัยอยู่ปกติพี่มันไม่ค่อยยิ้มแบบนี้ให้ใคร อยู่ที่นั่นไม่ยิ้มเลยก็ว่าได้ แต่กับผมยิ้มแบบนี้ตลอดผมว่าผมชักหวงรอยยิ้มของพี่มันนะครับ ไม่อยากให้มันยิ้มให้ใคร อยากให้พี่มันยิ้มให้ผมแค่คนเดียว
สายเข้า>>>จิว
"มีเหี้ยไรแต่เช้าวะ"ผมหยิบมือถือที่สั่นอยู่บนหัวเตียงมาดูพอเห็นว่าเป็นเบอร์เพื่อนสนิทเลยกดรับ
"กูไม่มี แต่ไอ้เหี้ยอาร์มมันมี"ผมขมวดคิ้วอย่างสงสัย มันมีห่าอะไรอีกวะ วันก่อนมันทะเลาะกับแฟนพวกผมเลยนั่งเป็นเพื่อนมันยันเช้า เมาจนกลับไม่ได้ไง
"เออเดี๋ยวกูรีบไป" ผมพูดก่อนจะวางสายจากไอ้จิว ผมลุกไปอาบน้ำ ก่อนจะออกมาแต่งตัวพอเดินออกมาด้านนอกก็ได้กลิ่นอาหาร พี่นนต์กำลังผัดข้าวให้ผมกินสินะ ผมเลยเดินไปกอดพี่มันจากด้านหลัง
"หอมจังวะ"
"ไปนั่งรอเลยอย่ากวนแบบนี้เดี๋ยวจะไม่ได้ไปเรียน"พี่นนต์ว่าผมเลยหอมแก้มพี่มันแล้วรีบเดินออกมา ไม่นานข้าวผัดจานใหญ่ก็มาวางตรงหน้า
"พี่มึงไม่กินหรอวะ"
"ยังไม่หิวเดี๋ยวไปส่งแล้วค่อยกลับมากินก็ได้ เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อน"พี่นนต์บอกผมแล้วเดินไปอาบน้ำ ผมก็แบ่งไว้ให้พี่มัน ทำให้ผมแต่ตัวเองไม่กินแบบนี้ได้ไงวะ
"ไม่อร่อยรึไง"พี่นนต์มานั่งข้างๆ ผมก่อนจะถามคงเห็นข้าวในจานยังเหลืออยู่
"อร่อย กินด้วยกันดิวะ" ผมเลยตักข้าวไปจ่อที่ปากพี่มัน พี่มันส่ายหน้าก่อนจะอ้าปากรับพอกินข้าวเสร็จพี่นนต์ก็ขับรถไปส่งผมที่คณะเหมือนทุกวัน
"เลิกกี่โมงโทรหากูนะเดี๋ยวมารับ"
"อือ"ผมพยักหน้ารับ ก่อนจะลงจากรถพี่มันแล้วเดินเข้าคณะ
"กว่าจะมาได้ไอ้สัสนึกว่าจัดกันอีกรอบ"ไอ้จิวมันว่าผมตอนเดินไปถึงโต๊ะ
"ที่พูดนี่กูหรือมึง"ผมเลยถามกลับจนมันพูดไม่ออกแสดงว่าเมื่อเช้ามันจัดมาเลยไม่เถียงแบบนี้ ผมเลยยิ้ม ก่อนจะหันไปมองไอ้อาร์มที่นั่งหลับตาอยู่ สักพักน้องเมแฟนมันก็เดินมา
"พี่อาร์มค่ะ"เพื่อนผมมันลืมตามามองน้องเมแต่ไม่ได้พูดอะไร
"ทำไมไม่รับสายหนูคะ"น้องเมพูดเหมือนอยากจะร้องไห้อีกจนผมอดสงสารไม่ได้
"โทรหาพี่มีอะไรรึป่าวคะ พี่ไม่ว่างรับสาย ขอโทษทีนะคะ"
"ต้องมีอะไรด้วยหรอคะ ถึงจะโทรไปหาได้ งั้นขอโทษค่ะ ที่รบกวน"น้องเมพูดแล้วเดินร้องไห้ออกไป ไอ้อาร์มมันก็แกล้งหลับตาครับ ผมเห็นน้ำตามันไหลแต่ผมไม่ได้พูด
"ไหวไมไอ้สัส"น้ำฝนมันถามไอ้อาร์ม
"ไหวดิ ถึงเวลาเรียนปลุกกูด้วย" ไอ้อาร์มมันบอกพวกผม
"อย่าปากแข็ง โกหกพวกกูได้ แต่โกหกตัวเองไม่ได้นะไอ้เหี้ย ความรู้สึกมึง มึงรู้ดีที่สุด"ผมเลยว่ามัน
พอเรียนเสร็จผมก็โทรหาพี่นนต์ พี่นนต์ไม่ได้รับสายผมแต่เป็นผู้หญิงรับแทน
/สวัสดีค่ะ/
"..."ใครกันที่รับสายแทนพี่มันแบบนี้ ปกติพี่นนต์ไม่ชอบให้ใครยุ่งกับมือถือพี่มันนะ
/จะพูดรึป่าวคะ/เธอถามย้ำอีกรอบ
"พี่นนต์อยู่ไหน"ผมถามเสียงนิ่งๆ
/นอนอยู่ค่ะ/พี่มันนอนอยู่กับเธอหรอวะผมหงุดหงิดเลยวางสายใส่
"ไปส่งกูหน่อย"ผมหันไปบอกไอ้เอกที่นั่งข้างๆ
"มาแปลกโว้ย วันนี้ให้กูไปส่ง ผัวไปไหนไม่มารับ"ไอ้เอกมันถามผมกลับมา
"อย่าถาม จะไปไม่ไป"ผมกำลังอารมณ์ไม่ดีไง เลยไม่อยากตอบมัน ไอ้เอกมันมาส่งผมที่บ้านน่ะครับ บ้านผมทำไร่องุ่น มีธุระกิจโรงแรมอีก เดี๋ยวเรียนจบผมต้องเข้าไปดูแลเองตอนนี้มีคุณตาช่วยดูอยู่ครับแต่ท่านอายุมากแล้วผมเลยอยากให้ท่านพักผ่อน ผมลงจากรถไอ้เอก ก่อนจะไปเอากุญแจรถในบ้านแล้วขับรถตัวเองไปบ้านพี่นนต์
พอไปถึงบ้านพี่มันผมก็เข้าไปข้างใน ไม่เห็นพี่มัน ผมเลยเดินหาจนทั่วก่อนจะไปเจอพี่มันนอนอยู่บนเตียงไม่ได้ใส่เสื้อ มีผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่ข้างๆ
"แบบนี้หรอวะที่มึงบอกว่ารักกู"
อาร์ม>>>นักศึกษาปี4 คณะวิศวะ สุดหล่อที่โคตรใจร้อนไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนนอกจากน้องสาวอย่างแอมแปร์และเพื่อนรักอย่างน้ำฝน "เด็กแพทย์กูนึกว่ามีแต่คนเรียบร้อย แต่คนนี้กูว่ามาร้อยก็เรียบ" เมเบิ้ล>>>นักศึกษาปี4 คณะแพทย์ สาวสวยประจำคณะ เพื่อนสนิทของน้ำขิง สวยแรง เก่ง ฉลาด "เรียนแพทย์เขาใช้สมองนะ ไม่ใช่การแต่งตัว" ดีม>>>นักศึกษาป.โท คณะวิศวะ เพื่อนสนิทของอานนต์ เพลย์บอย เจ้าชู ไม่เคยจริงจังกับใคร "ก็พี่อยากรับผิดชอบหนูนี่คะ" แอมแปร์>>>นักศึกษาปี1 คณะบริหารสาวสวยที่พี่ชายโคตรหวง น่ารัก นิสัยดี แต่ดวงซวยเสียทีให้ผู้ชายในผับของพี่ตัวเอง "จะตามหนูเป็นเงาเลยรึไงคะ"
เพราะความกลัวทำให้เธอต้องปิดบังความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาไม่ให้คนอื่นรู้โดยเฉพาะเพื่อนสนิท จนเป็นเหตุทำให้เขาเกิดความน้อยใจเธอขึ้นมา เขาเลยหลุดปากพูดบางสิ่งออกไปโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ แต่อีกฝ่ายกลับคิดว่าคนที่อยากจะเป็นอิสระจากเธอคือเขาซะเอง แล้วเขาจะทำยังไงให้เธอรู้ว่าเขาไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนั่น เขาแค่ต้องการเปิดเผยสถานะของตัวเองให้คนอื่นรู้ว่าเขาเป็นอะไรกับเธอ
เพราะความผิดพลาดเลยทำให้เธอโดนว่าที่คู่หมั้นของเพื่อนรักตัวเองจับตัวไป ถึงเพื่อนเธอจะไม่ได้ชอบเขา แต่มันก็ไม่ควรเธอกับเขาไม่รู้จักกันสักหน่อย แถมเขาคือคนของเพื่อนอีก เธอเลยลืม แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ยอมง่ายๆ แนะนำตัวละคร มิคเซอร์>>>นักธุรกิจหนุ่มหน้าใหม่ไฟแรง ที่ต้องจากบ้านเกิดมาอยู่ในไทยเพราะคำสั่งสุดท้ายของพ่อ เป็นคนชอบเอาชนะคน ไม่เคยแพ้ใคร ยกเว้นน้องชายคนละแม่ของตัวเอง ไม่เคยรักใครนอกจากตัวเอง แต่ดันมาตกหลุมรักนางแบบสาวสุดฮอตอย่างจุ๊บแจง "ไม่ได้เป็นอะไรกันแต่นอนด้วยอย่างนั่นสินะ" จุ๊บแจง>>>นางแบบสาวสวยสุดฮอต เพื่อนสนิทคนเดียวของมะปรางค์ รักอิสระ ไม่ชอบการถูกบังคับ คิดเสมอว่าตัวเองเป็นแค่ของเล่นของเขา "ทำไมถึงอยากเป็นแฟนกับหนูทั้งที่คุณมีเจ้าของหัวใจอยู่แล้ว"
เมื่อคนที่เขารักกำลังจะหมั้นหมายกับผู้ชายคนอื่น เขาเลยต้องปิดบังฐานะของตัวเอง เพื่อเข้าไปทำงานในบริษัทของเธอ เขาจะทำให้เธอหันมาสนใจเขาได้รึป่าว ในเมื่อการหมั้นหมายของเธอนั่นมันมีเรื่องของธุรกิจเข้ามาเกี่ยวข้อง
เพราะแอบรักกล้าตะวันมากนาน หวันยิหวาจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ครองรักกับเขา โดยมีมารดาของเขาเป็นผู้ให้การสนับสนุน แต่สำหรับกล้าตะวันแล้ว หวันยิหวาคือนางมารร้ายที่ทำให้เขากับคนรักต้องเลิกรากัน ดังนั้นทุกวินาทีหลังจากงานวิวาห์นี้จบลง หวันยิหวาจะต้องได้รู้จักกับนรกอเวจีปอยเปตอย่างถ่องแท้เลยทีเดียว “อา... อ๊า...อา...” ลำคอระหงถูกซุกไซ้และดูดเม้ม เสื้อผ้าถูกดึงทึ้งออกไปจากร่างกาย จนในที่สุดก็เปลือยเปล่า กล้าตะวันเลียลงมาที่ไหปลาร้า และมาซบหน้าคลุกเคล้ากับร่องอกอวบ เขาดอมดมกลิ่นสาปสาวอย่างหิวกระหาย ขณะที่ฝ่ามือหนาวางทาบลงกับเต้านมอวบอัดข้างซ้ายของหล่อน “อา... อ๊า... ซี๊ดดดด” หล่อนเผยอปากครางลั่น เมื่อปทุมถันถูกฟอนเฟ้นบีบเคล้าหนักหน่วง ปลายนิ้วแข็งแรงถูไถเม็ดเต่งอย่างเมามัน หล่อนดิ้นเร่าๆ หยัดหน้าอกขึ้นหาสัมผัสจากฝ่ามืออบอุ่นด้วยความกระตือรือร้น
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
ในสายตาของเขา เธอเป็นคนขี้โกหก ในสายตาของเธอ เขาเป็นคนไร้หัวใจ เดิมทีถังหว่านคิดว่าเธอคือคนพิเศษหลังจากอยู่กับเสิ่นติงหลานมาสองปี แต่สุดท้ายก็พบว่าตัวเองเป็นแค่ของเล่นที่สามารถทิ้งได้อย่างตามใจเมื่อไม่มีค่าอีกต่อไป จนกระทั่งถังหว่านเห็นว่าเสิ่นติงหลานพาคนรักของเขาไปตรวจครรภ์ เธอจึงยอมแพ้แล้ว เธอหยุดติดตามเขาอีก แต่จู่ๆ เขากลับไม่ยอมปล่อยเธอไป "ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน ทำไมคุณไม่ปล่อยฉันไปล่ะ?" ชายผู้เคยหยิ่งยะโสขนาดนั้น ตอนนี้ก้มหัวลงและขอร้องว่า "หวานหว่าน ฉันผิดไปแล้ว โปรดอย่าทิ้งฉันไป"
เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"
ในช่วงสามปีที่หลูเฉียนหนิงอยู่ข้างๆ เขา โจวเป่ยจิ้งคิดอยู่เสมอว่าเธอเป็นเพียงผู้ช่วยพิเศษ เธอต้องการเงินเพื่อรักษาอาการป่วยของแม่ และจะไม่มีวันจากตนเองไป ครั้งแล้วครั้งเล่า ให้เงินแลกกับความต้องการอย่างชัดเจน ในที่สุด เมื่อเขาเกือบจะหลงใหลนั้น หลูเฉียนหนิงก็ไม่อดทนอีกต่อไป "มีคนรักในใจแล้ว ยังนอนกับฉันทุกวัน คุณชั่วชัดๆ" เมื่อข้อตกลงการหย่าถูกโยนต่อหน้าต่อตา โจวเป่ยจิ้งก็ตระหนักว่าภรรยาลึกลับที่เขาแต่งงานเมื่อหกปีที่แล้วกลับคือเธอ? จากนั้นเป็นต้นมา เขาก็ขึ้นชื่อเป็นชายเจ้าชู้อละตามจีบภรรยาทั้งยังเอาเปรียบเธอ! เขาอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนด้วยทัศนคติที่เผด็จการและเอาใจเธออย่างเต็มที่ เมื่อทุกคนรังเกียจที่เธอมีภูมิหลังที่ต่ำต้อย เขาก็มอบทรัพย์สินและหุ้นของตระกูลทั้งหมดอย่างตรงๆ และเข้าไปอยู่บ้านของตระกูลหลู จู่ๆ เธอก็กลายเป็นประธานหลู ซึ่งเป็นเจ้าของทรัพย์สินนับไม่ถ้วน และทุกคนอิจฉา แต่โจวเป่ยจิ้งกลับตกลงไปในวังวนที่ใหญ่กว่านั้น...
ตลอดระยะเวลาสามปีของการแต่งงาน เธอรู้สึกสิ้นหวัง ที่ถูกบังคับให้เซ็นใบหย่า ทั้งๆที่เธอกำลังท้อง เธอใจสลายกับความไร้มนุษยธรรมของเขา กระทั่งเธอออกไปจากชีวิตของเขา เขาเพิ่งรู้ตัวว่าเธอคือรักแท้ของเขา ไม่มีวิธีใดที่จะเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำของเธอให้หายขาดได้ เขาจึงมอบความรักทั้งหมดของเขาให้แก่เธอเพื่อชดเชย