ตรวนสวาทซาตาน ชาคริยา ตอบรับข้อเสนอของมหาเศรษฐีวัยคราวพ่อเพื่อคอยดูแลเขาแลกกับค่าตอบแทนจำนวนมหาศาลซึ่งเธอต้องหาเงินไปรักษามารดาที่ป่วยหนักและต้องได้รับการรักษาด่วน โดยไม่รู้เลยว่าข้อเสนอนั้นคือตรวนเส้นใหญ่ที่พันธนาการชีวิตของเธอไว้กับลูกชายของเขา อีธาน อัลเบิร์ตสัน ผู้ชายหยิ่งผยองที่เกลียดชังเธอยิ่งกว่าอะไร เขาคิดว่าเธอเป็นโสเภณี ขายตัวแลกกับเงินของมหาเศรษฐี ดูถูกชาคริยาสารพัด ในสายตาของเขา เธอมันก็แค่ผู้หญิงหากิน ที่รู้จักแต่เซ็กส์และเงินเท่านั้น!!
“หยิน...นั่นหนูจะเดินทางวันนี้แล้วเหรอลูก?”
เสียงแหบแห้งของหญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่บนเตียงไม้รองฟูกหนาภายในห้องเช่าเก่า ๆ ขนาดเล็กของอพาร์ตเม้นท์ในเขตบรูกลินท์ดังขึ้นทำให้ร่างเล็กบอบบางในชุดกระโปรงผ้าฝ้ายสีชมพูหวานที่กำลังจัดเสื้อผ้าลงกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ใกล้ ๆ กันนั้นต้องหยุดชะงักและหันกลับไปมองพร้อมด้วยรอยยิ้ม
“ค่ะแม่...หยินจะไปวันนี้...แล้วจะกลับมาอีกครั้งวันครบกำหนดที่หมอนัดแม่นะคะ”
เสียงถอนหายใจดังขึ้นเบา ๆ ก่อนจะมีเสียงตอบกลับมาจากหญิงวัยกลางคนอีกครั้ง
“ลูกจะไปอยู่ที่แซนแฟรนซิสโกตั้งสองเดือนกว่าจะได้กลับมาหาแม่...อย่างนั้นใช่มั้ย”
“แม่คะ...”
หญิงสาวร่างบอบบางลุกขึ้นและเดินไปนั่งลงบนเตียงข้างมารดา ชาคริยากอดบุษบาซึ่งเป็นหญิงวัยห้าสิบต้น ๆ ที่ร่างกายบอบบางยิ่งกว่า เธอจูบบนแก้มมารดาที่ซูบตอบเพราะกำลังเผชิญกับโรคร้ายในระยะของการรักษาตัว
“แค่สองเดือนเองนะคะแม่...และในช่วงเวลานี้หนูก็จ้างพยาบาลให้มาช่วยดูแลแม่ หยินขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้อยู่ดูแลแต่รับปากนะคะว่าจะต้องกลับมาพาแม่ไปโรงพยาบาลตามที่หมอนัด”
“แม่แค่อยากถามว่าหยินได้เงินเยอะมากเลยเหรอลูกกับการไปเป็นแม่บ้านให้มหาเศรษฐีอย่างที่ลูกบอกแม่”
บุษบาตั้งคำถามและทำให้ชาคริยานิ่งเงียบไปชั่วขณะ หญิงสาววัยยี่สิบเจ้าของใบหน้ารูปไข่เกลี้ยงเกลาหมดจดใต้กรอบเรือนผมยาวสลวยสีน้ำตาลประกายคลี่รอยยิ้มราวกับจะกลบเกลื่อนความนัยแม้มันจะไม่ใช่เรื่องใหญ่โตกับการที่เธอรับปาก นาธาเนียล อัลเบิร์ตสัน มหาเศรษฐีอายุย่างหกสิบที่ยื่นข้อเสนอให้เธอไปเป็นผู้ดูแลส่วนตัวหลังจากที่เธอได้พบกับเขาในภัตตาคารหรูใจกลางเมืองบรู๊คลิน
นาธาเนียล ชายชาวอเมริกันรูปร่างสูงใหญ่นัยน์ตาสีฟ้าและเรือนผมสีบรูเน็ตเข้ม แม้อยู่ในวัยหกสิบแต่ก็ยังดูแข็งแรงและสดชื่น เขาเป็นแขกระดับวีไอพีของภัตตาคารที่ได้รับการดูแลและให้บริการอย่างดี นาธาเนียลแวะเวียนมาที่นั่นบ่อยครั้งและทุกครั้งเขาก็มักจะเรียกเธอไปคอยบริการเสิร์ฟอาหาร เธอรู้ว่าเขาเป็นหม้ายที่ภรรยาเสียชีวิตไปนับสิบปีแล้ว นับจากวันนั้นที่ชาคริยาได้พบมหาเศรษฐีวัยหกสิบก็เป็นเวลาเกือบสามเดือน กระทั่งวันหนึ่งที่เขาเอ่ยปากกับหญิงสาวอย่างตรงไปตรงมา
“จีน...ฉันรู้สึกถูกชะตากับเธอนะ”
“ขอบคุณค่ะ คุณนาธาเนียล”
“ฉัน...มีบางอย่างที่อยากเสนอให้เธอ...เอ้อ...มันก็แค่งานที่ต้องดูแลและเอาใจคนแก่ซึ่งฉันแค่อยากถามว่า...เธอ...จะปฏิเสธฉันรึเปล่า...ถ้าฉันจะให้เธอไปคอยดูแลและอยู่เป็นเพื่อนฉันที่บ้าน... ที่แซนแฟรนซิสโก”
“เอ้อ...คือว่า...ฉัน...”
“ฉันรู้...ฉันรู้...ฉันแค่ต้องการคนคอยดูแลและอยู่เป็นเพื่อน ใช่...เมียฉันตายไปนับสิบปีแล้ว แต่ฉันไม่ได้ต้องการจะมีเมียใหม่ พูดตรง ๆ นะ...ฉันแค่อยากมีเพื่อนที่คอยดูแลฉัน”
“คุณนาธาเนียล”
“โอ...สาวน้อย...และฉันก็ไม่ได้หมายความถึง...การซื้อตัวเธอ...ฉันแค่ขอร้อง...แต่ฉันก็มีข้อเสนอที่มากกว่านั้น...ฉันรู้ว่าเธอมีครอบครัวที่อาจต้องดูแล และฉันยินดีที่จะตอบแทนให้กับความกรุณาของเธอสำหรับการคอยเป็นผู้ดูแลฉัน”
หนึ่งล้านดอลล่าห์...เงินมหาศาลสำหรับพนักงานเสิร์ฟอย่างเธอที่ทำงานนับสิบปีก็ไม่มีวันเก็บเงินได้มากขนาดนั้น และที่สำคัญเหนืออื่นใด...มารดาของเธอกำลังประสบกับโรคร้ายที่ต้องใช้เงินในการรักษาอย่างเร่งด่วน ซึ่งถ้าหากเธอจะคอยความช่วยเหลือจากสวัสดิการรัฐอาจไม่เพียงพอ
ชาคริยารับปากนาธาเนียล กับการที่ต้องไปเป็นผู้ดูแลส่วนตัวให้กับมหาเศรษฐีอายุคราวพ่อ เธอไม่มีทางเลือกอื่น มันไม่ใช่การขายตัว ก็แค่สละเวลาเพื่อผู้สูงวัยคนหนึ่งแลกกับค่าแรงที่เธอจะนำมันมาจุนเจือครอบครัวตัวเองได้
“เขาเป็นมหาเศรษฐีน่ะค่ะแม่...รวยมากและเขาก็เต็มใจจะจ้างหยิน...เอ้อ...เป็นเงินหนึ่งแสนดอลล่าห์”
เ
ไม่มีใครรู้ว่า นันทินี เลขาของ เจตต์ มีงานอีกอย่างคือการเป็นนางบำเรอลับๆ ของเขา กระทั่งวันหนึ่งเธอไม่สามารถทำหน้าที่นั้นต่อไปได้เพราะนันทินีหลงรักท่านประธานสุดหล่อ เธอตัดสินใจลาออกแต่เขากลับไม่ยินยอม ก็ในเมื่อเธอจากไปพร้อมหอบลูกในท้องของเขาไปด้วย
เธอยอมทนให้เขาดูถูก เป็นแม่ของลูกให้สามีของพี่สาว จเด็จ - นภัทสรีย์ นภัทสรีย์ ยอมรับข้อเสนอมีลูกกับ จเด็จ สามีของ เพียงกมล พี่สาวต่างแม่ที่มีปัญหาสุขภาพไม่สามารถมีลูกได้และชีวิตอาจไม่ยืนยาว เพื่อตอบแทนบุญคุณที่เพียงกมลส่งเสียให้เธอเรียนจนจบ ทั้งที่ จเด็จไม่เห็นด้วยแต่แรกและแสดงท่าทีรังเกียจเพราะคิดว่า นภัทสรีย์อยากได้สามีของพี่สาว และยิ่งกว่านั้นคืออยากได้มรดก แต่แล้วเขาเองเผลอมีความสัมพันธ์กับนภัทสรีย์จนเธอตั้งท้อง แต่เพียงกมลกลับเสียชีวิตเสียก่อนน้องสาวคลอด เมื่อไม่มีพี่สาวแล้ว นภัทสรีย์ก็ตัดสินใจยอมจากไปทั้งที่อุ้มท้องแก่เพื่อเป็นการพิสูจน์ว่าเธอไม่ต้องการอะไรทั้งสิ้น ทั้งทรัพย์สมบัติและที่ดินแม้จะรักสามีของพี่สาวที่รังเกียจเดียจฉันท์เธอ ไม่ต้องการเป็นแค่ เมียแทนรัก ถึงเวลานั้นจเด็จจึงรู้ใจตัวเองว่าเขารักเธอมากแค่ไหน และไม่สามารถปล่อยเมียกับลูกไปจากชีวิตของเขาได้
“มาเรียสจะไม่เป็นอะไร เขาจะไม่บาดเจ็บอาการสาหัสและต้องตายถ้าคนที่ขับรถพาเขาไปคืนนั้น ไม่ใช่คุณ!” เบน คริสเตียนเซน จะไม่ยอมสูญเสียน้องชายฝาแฝดของเขาไปโดยไม่ได้ลากตัวคนผิดมาลงโทษ เขาล่อหลอก พลอยพิชญา มายังสกรูวา แห่งหมู่เกาะโลโฟเตนเพื่อจองจำเธอไว้กับอเวจีชั่วนิรันดร์ในสวรรค์ของชาวไวกิ้ง เขาคือมัจจุราชที่จะลากเธอลงสู่ห้วงลึกที่สุดของมหาสมุทรแห่งความสิ้นหวัง ทว่าเธอกลับยินดีชดใช้ความผิดแม้แลกด้วยวิญญาณที่ถูกร้อยรัดจากความชิงชัง หากแต่พิศวาสเถื่อนนั้นคือการลงทัณฑ์หรือเสน่หาที่พันธนาการตัวเขาไว้จนดิ้นไม่หลุด
ภารกิจสำคัญของ อลินทิรา คาฮานา สายลับสาวลูกครึ่งไทย เวเนซูเอลา หรือที่รู้จักในองค์กรว่า ออลโซย่า คือการโจรกรรมข้อมูลสำคัญของธาตุชนิดใหม่ที่สามารถพัฒนาเป็นอาวุธ ซึ่งมีอานุภาพร้ายแรงกว่านิวเคลียร์ สายลับแสนสวยมือหนึ่งได้ข้อมูลนั้นไป แต่เธอกลับต้องพบกับความจริงอันน่าพรั่นพรึงยิ่งกว่า เพราะเธอกำลังถูกตามล่า ไม่ใช่แค่องค์กรลับที่สั่งเธอมา แต่ยังมีเขา แดเนียล ไพรซ์ เทพบุตรผู้หล่อเหลาเกินใครในตระกูลขุนนางเก่าอันมั่งคั่ง มาเฟียผู้หยิ่งทะนงและเลือดเย็นเจ้าของข้อมูลลับที่ถูกโจรกรรม เขาควานหาตัว ออลโซย่า แทบพลิกแผ่นดิน แต่เมื่อได้ตัวเธอมา เขากลับ ฆ่า เธอด้วยเสน่หาและพิศวาสร้อนแรง
เมมนอน ราชองครักษ์หลวงแห่งฟาโรห์รามเสสมหาราช ผู้มีหัวใจรักมั่นคงต่อเจ้าฟ้าหญิงเนเฟอร์ติตี หากเมื่อถูกหักหลัง รักจึงกลายกลับ เป็นความเคียดแค้นชิงชังอย่างมิอาจเลี่ยง เนเฟอร์ติตี เจ้าฟ้าหญิงแห่งนครธีปส์ พระราชธิดาในฟาโรห์รามเสสและพระมเหสีเอกเนเฟอร์ตารี พระชนมายุ ๑๗ ชันษา หัวใจของนางมอบไว้แด่ราชองรักษ์หลวงเมมนอนผู้เดียวเท่านั้น “เมมนอน…เกิดอะไรขึ้น…ท่านบาดเจ็บ” “อย่ามาแสร้งว่าท่านเป็นห่วงเป็นใยข้าเจ้าหญิงเนเฟอร์ติตี !” เมมนอนคำรามลั่นพร้อมทั้งดึงข้อพระบาททั้งสองจนร่างทั้งร่างของเจ้าหญิงเซเข้าหาร่างสูงใหญ่ เนเฟอร์ติตีสั่นไปหมดด้วยไม่เคยเห็นชายหนุ่มโกรธมากขนาดนี้ หากดูเหมือนทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดแล้ว เขาไม่สนใจแม้แต่น้ำพระเนตรของเจ้าหญิงซึ่งเคยเป็นที่รัก มีแต่จะเดือดดาลและบีบข้อพระหัตถ์แรงขึ้น “เมมนอน…. ท่านเป็นอะไรไป ข้าเจ็บ!” “เนเฟอร์ติตี…ท่านคงรู้เห็นกับรามเสสส่งคนไปกำจัดข้าในการเดินทางครั้งนี้ แสร้งทำดีให้ข้าไปอาบูซิมเบลแล้วตลบหลังด้วยการส่งนักฆ่าขึ้นไปบนเรือหลวง เท่านั้นไม่พอ พวกท่านอำมหิตนักแม้แต่ทหารที่ไปกับข้าก็ไม้ละเว้นชีวิตเพื่อให้ใครๆเข้าใจว่านี่เป็นการปล้นสะดมต์ บอกข้าสิเนเฟอร์ติตี…บอกข้าว่าหัวใจของท่านทำด้วยอะไรถึงได้โหดร้ายยิ่งกว่าอนูบิส!” “หยุดปรักปรำข้าเดี่ยวนี้! ข้าไม่รู้ไม่เห็นสิ่งใดที่ท่านกล่าวมา ท่านน่าจะรู้ว่าข้ามิเคยคิดจะทำอะไรเช่นนั้น” เสียงนางอ่อนลงในตอนท้ายราวจะบอกให้รู้ว่าความอาลัยนั้นยังติดลึกในใจมากเหลือเกิน หากสำหรับราชองครักษ์หนุ่มกลับคิดตรงกันข้าม เนเฟอร์ติตีก็เหมือนน้ำผึ้งอาบยาพิษ นางแสร้งทำให้เขาสงสารเพื่อคิดจะพล่าผลาญวิญญานของเขาในภายหลัง “ข้าเคยหลงเชื่อพวกท่าน ยอมมอบชีวิตและความภักดีแก่องค์สมมติเทพแห่งอมุน-รา เป็นนายทหารที่ยอมตายแทนองค์เหนือหัวได้ทุกเวลา... และสำหรับท่าน ข้าก็ได้มอบความรักอย่างชายคนหนึ่งที่พึงรักหญิงเดียวอย่างสุดหัวใจ หากแต่สิ่งที่ข้าได้กลับคืนก็แค่คำลวงและความทรยศหักหลัง ท่านจงรู้ไว้ว่าข้าหมดสิ้นแล้วซึ่งความไว้วางใจ ระหว่างท่านกับข้าให้มันเหมือนสายน้ำไนล์ที่ไหลไปไม่มีวันหวนคืน!”
แม่ทัพเฉิงจิ้นเหอ หนึ่งในแม่ทัพผู้เยี่ยมยุทธถูกส่งตัวมายังดินแดนลับเร้นเพื่อกวาดล้างอำนาจของเหล่ามาร และหนึ่งในเหตุผลที่เขาต้องมาที่นี่ก็เพื่อตามล่า นางมารหมื่นบุปผา ผู้ซึ่งปลิดชีวิตคู่หมายของเขาโดยไร้ความปราณี หากแต่เมื่อเฉินจิ้นเหอได้พบนาง โลกอันเปล่าร้างนั้นเสมือนกลับมาเบ่งบานในหัวใจ ของจอมยุทธผู้ไร้รัก
อวิ๋นเจินอาศัยอยู่ในตระกูลอวิ๋นมาเป็นเวลา 20 ปี กลับพบว่าเธอเป็นลูกสาวปลอม พ่อแม่บุญธรรมของเธอวางยาเธอเพื่ออยากจะได้เงินมาลงทุน หลังจากที่อวิ๋นเจินรู้เรื่องนี้ เธอก็ถูกไล่กลับไปที่ชนบท จากนั้นเธอก็ค้นพบว่าตัวเองคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลเฉียวและมีชีวิตที่หรูหราสุด ๆ หลังจากกลับมา เธอได้รับความรักจากครอบครัวและมีชื่อเสียงโด่งดัง น้องสาวจอมปลอมใส่ร้ายอวิ๋นเจิน แต่เธอไม่คาดคิดว่าอวิ๋นเจินจะมีความสามารถต่างๆ เมื่อต้องเผชิญกับการยั่วยุ เธอได้แสดงความสามารถและทักษะต่างๆ มากมายเพื่อจัดการผู้รังแก มีข่าวลือกันว่าอวิ๋นเจินยังคงโสด และชายหนุ่มชื่อดังแห่งเมืองงก็ผลักเธอไปเข้ากำแพง "คุณนายกู้ ถึงตามราเปิดเผยตัวตนได้แล้วนะ"
เธอคิดว่าพวกเขาจะต่างคนต่างไปหลังจากการหย่าร้าง โดยเขาใช้ชีวิตของเขาเอง ส่วนเธอก็มีความสุขกับเธอไป-- แต่แล้ว... "ที่รัก ผมผิดไปแล้ว คุณกลับมาได้ไหม" ชายใจร้ายที่เคยหักหลังเธอสุดท้ายก็ก้มหัวที่หยิ่งผยองลง "เราคืนดีกันเถอะ ผมขอร้องล่ะ" ซูเชียนชือผลักดอกไม้ที่ชายคนนั้นมอบให้ออกไปอย่างเย็นชา และตอบอย่างใจเย็น "มันสายไปแล้ว"
นางเจ็บปวดปางตายเมื่อเขาโยนร่างบอบช้ำทิ้งไว้หลังจวนโดยไม่แยแส เมิ่งลี่เฟยน้ำตาไหลพรากทว่ากลับไม่ทำให้คนที่เพิ่งเหยียบย่ำร่างกายเล็กเห็นใจแต่ประการใด"เฝ้านางเอาไว้ให้ดีอย่าให้ออกมาทำเรื่องชั่วอีก"
"ฉันจะนอนกับคุณทุกที่ ทุกเวลา และทุกครั้งที่คุณต้องการ เพื่อแลกกับอิสรภาพของพ่อฉัน" "แล้วถ้าผมไม่ตกลงล่ะ" ในที่สุดเขาก็พูดออกมาจนได้ ยาหยีก้มหน้าซ่อนความเจ็บช้ำเอาไว้จนมิด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและพูดออกไปเสียงแผ่วเบา "ฉันจะให้คุณดูสินค้าก่อนก็ได้...แล้วค่อยตัดสินใจ" เมื่อบิดาของตนเป็นโจรขโมยเพชรล้ำค่าของตระกูลมาเฟียที่ยิ่งใหญ่แห่งกรุงมอสโค ยาหยี จำต้องโยนศักดิ์ศรีของตัวเองทิ้งแล้วกลายเป็นหญิงไร้ยางอายเพื่อให้บิดารอดพ้นจากเงื้อมมือมัจจุราชอย่างเขา ทางเลือกเพียงทางเดียวที่มีคือยอมพลีกายให้ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าหล่อเหลาในสามโลกได้เชยชม สาวพรหมจรรย์อย่างหล่อนแทบขาดใจตายเพราะบทพิศวาสเร่าร้อนรุนแรงที่ไม่เคยได้พานพบ ความวาบหวามครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขามอบให้ทำให้ยาหยีคลั่งไคล้ในรสสิเน่หา กายสาวร่ำร้องโหยหาแต่เขาเพียงผู้เดียว หากภายในใจก็ต้องคอยย้ำเตือนตนเองไว้ว่า หล่อนก็เป็นได้แค่ของเล่นชั่วคราว สักวันพอเขาเบื่อ ก็จะถูกเขี่ยทิ้งอย่างไร้ความปรานี!! จากที่คิดจะตามไล่ล่าเด็ดหัวคนทรยศให้แดดิ้นไปต่อหน้า คอร์เนล ซีร์ยานอฟ เจ้าพ่อยักษ์ใหญ่แห่งวงการโทรคมนาคมในประเทศรัสเซีย ก็เปลี่ยนเป้าหมายทันทีเมื่อได้เจอสาวน้อยนัยน์ตากลมหวานซึ้ง ใบหน้าหวานๆ ส่งผลให้เขาต้องการอยากครอบครองหล่อนแทบคลั่ง คอร์เนลมั่นใจว่ามันจะมีผลกับร่างแกร่งได้ไม่นานหรอก เพราะสำหรับเขา ผู้หญิงคือวัตถุทางเพศเคลื่อนที่ได้เท่านั้น เพียงได้ลิ้มลองแค่ครั้งเดียว เขาก็ไม่เคยหันกลับไปกินของเก่าอีก แต่ทฤษฎีนี้กลับใช้ไม่ได้ผลกับหล่อน ให้ตายสิ! เขาไม่เคยรู้สึกติดใจผู้หญิงรุนแรงขนาดนี้มาก่อน คอร์เนลหลงใหลเนื้อนุ่มจนกลายเป็นเสพติด ทั้งที่ความยโสโอหังของบุรุษเลือดเย็นเยี่ยงเขาพยายามบอกกับตนเองว่า เขายังเชยชมร่างงามไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่สูญเสียไป แต่ภายในใจลึกๆ กลับตะโกนก้องสวนทางออกมาว่า เขาขาดเธอไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว!!
ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"
เกิดใหม่ในชาตินี้ นางแค่ต้องการอยู่อย่างสงบสุขปกป้องครอบครัวจากเรื่องร้ายที่จะเกิดขึ้น นางไม่อยากตกอยู่ในบ่วงรักอันทำให้ครอบครัวต้องพบกับวิบัติอีกต่อไปแล้ว... คำเตือน นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักโรแมนติก ดราม่า มีฉากความรุนแรง ฉาก NC และมีฉากเศร้าสะเทือนใจ โปรดพิจารณาก่อนดาวโหลดนะคะ กราบขอบพระคุณค่ะ