แนะนำตัวละคร เขา คือ ชอว์ ตอนนั้นเขาอายุ32 เขาจับตัวเธอมาเป็นตัวประกัน ในขณะที่เธออายุเพียง19 ด้วยสาเหตุเพราะเธอไม่คืนของของที่เขาตามหาอยู่ แต่ดูเหมือนเด็กอย่างเธอจะไม่รู้จักสถานะคำว่าตัวประกันเลย แม่นี่! ช่างกินอิ่มนอนสบายเกินไปแล้ว... เธอ คือ หนูอัญ ‘สิ่งมีชีวิตที่เกิดจากความเกลียดชังและไม่ตั้งใจ’ ในคืนหนึ่งที่เธอไปร่วมงานวันเกิดครบรอบสิบเก้าปีของเพื่อน เธอดันไปเห็นการฆาตกรรมเข้า...ก็แค่อยากจะหนีจากเมืองไทยไปสักพักให้เรื่องการตามหาพยานสงบเงียบลง แต่เธอดันหนีเสือปะจระเข้เสียได้ ห๊า!!! แต่แค่นั้นมันยังน้อยไปเมื่อเสือที่เธออุตส่าห์หนีมานั้่นดันกลายร่างเป็นจระเข้ไปอีกซะงั้น... คำโปรย ::: เสียงกระแทกยามเนินเนื้อจากคนทั้งสองปะทะกันดังอย่างต่อเนื่อง และไหนจะเสียงโหยหวลของผู้หญิงอีก หนูอัญต้องอดทนต่อความอยากรู้อยากเห็นของตัวเองอย่างมากของอีกคืนและอีกครั้ง เขาไม่เคยห้ามเธอเขาเต็มใจให้เธอได้เห็นได้ยินอยู่แล้ว แต่เธอมียางอายมากพอที่จะไม่ยอมเปิดตาขึ้นมามองจนกระทั่ง... ปัง! เสียงประตูถูกปิดลง และความสงบก็กลับคืนมาแล้วในค่ำคืนนี้ “ไม่ศึกษาไว้บ้าง เมื่อถึงเวลาของหนูอัญ ระวังนะฉันจะไม่ประทับใจ” เสียงกระซิบที่ชอว์เอ่ยออกมา เมื่อเขาดึงหูฟังออกมาจากหูของเธอ “กว่าจะถึงเวลานั้น คุณอาจจะเป็นเอดส์ตายไปเสียก่อนก็ได้” ชอว์ยกยิ้มมุมปาก “งั้นเราก็ตายด้วยโรคเดียวกัน”
ฟิ้วววววว อร้ายยยย “คุณแม่ขา ระวังค่ะ” แก้วตาดึงหญิงวัยกลางคนที่เธอเรียกว่าแม่ หลบตุ๊กตาไม้ขนาดเท่าฝ่ามือที่ลอยมาแต่ไกลได้ทันอย่างหวุดหวิด
“ไอ้อิฐ!”
“พวกแกแม่ลูกไสหัวออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้!!”
“ไอ้อิฐ!” คุณอัฐ ชายวัยกลางคนเดินเข้าไปหาบุตรชายของตน เพี๊ยะ!!ฝ่ามือหนาฟาดใส่หน้าคนที่เขาตะโกนเรียกอย่างเหลืออดเหลือทน
“คุณพ่อ!” คนหน้าหัน ตะโกนกลับเสียงดัง
“ถ้าแกยังเห็นว่าฉันเป็นพ่อ ก็ควรจะเคารพความเป็นพ่อที่ฉันยังมีมันอยู่”
“ผมเคารพคุณพ่ออยู่แล้ว แต่ผมไม่ยอมให้ผู้หญิงชั้นต่ำมาอยู่ที่นี่”
“ไอ้อิฐ! แกเป็นลูกผู้ชายอยู่มั้ย”
หึหึหึ “ผมเป็นแน่ แต่ไม่ใช่กับพวกสัตว์ดูดเลือดสองตัวนี้” ควับ! อิฐพูดจบพร้อมจะจากไป แต่มือหนาของคนที่ได้ชื่อว่าพ่อคว้าไว้
“ไปขอโทษพวกเขาเดี๋ยวนี้ ไม่ใช่คำขอร้อง แต่เป็นคำสั่ง!!!”
“ผมไม่ทำ คุณพ่อจะตบหน้าผมอีกก็ได้ครับ ผมยินดี หรือพ่อจะเอาเลือดผมออกก็ได้ครับผมยินดี แต่ผมขออย่างเดียวถ้าคุณพ่อทำไปแล้ว สัตว์สองตัวนี้ต้องออกจากบ้านหลังนี้ไป” คุณอัฐนิ่งงัน
เหตุวิวาทระหว่างสองพ่อลูกเกิดขึ้นแทบทุกวัน ตั้งแต่ที่อิฐรู้เรื่องที่พ่อของตนไปติดพันแม่ม้ายลูกติด เวลาที่ผ่านไปไม่ได้ทำให้เรื่องราวดีขึ้น ในทางตรงข้ามทุกอย่างเลวร้ายลงไปเรื่อยๆ พ่อลูกคิดเห็นไม่ลงรอย รอยร้าวขยายกว้างขึ้นจนยากที่จะกลับมาสมานเข้ากันเหมือนเดิม
คุณอัฐถือว่าตนเป็นพ่อ เป็นหัวหน้าครอบครัว เขาต้องมีอำนาจตัดสินใจ เขาครองตนเป็นม้ายมาสองปี ความเหงาบังเกิดขึ้นซึ่งนับวันจะมากขึ้นเรื่อยๆ แต่เมื่อเขาได้มาเจอกับเธอกอแก้ว เธอเป็นแม่ค้าจริงๆอย่างที่ลูกเขาว่า แต่อัฐไม่ใช่คนที่จะดูถูกคนที่ฐานะต่ำต้อยกว่า กอแก้วผู้หญิงม้ายลูกติดเข้าอกเข้าใจหัวใจคนเป็นม้ายเหมือนกัน เมื่อเขาได้รู้จักกับเธอความเหงาก็ถูกกำจัดไปจนหมดสิ้น เขาไม่ได้จดทะเบียนสมรสใหม่กับกอแก้ว แต่อ้อนวอนให้เธอมาอยู่ด้วยกัน มาเป็นเพื่อนในยามแก่เฒ่าไปด้วยกัน และในเมื่อเธอมีบุตรสาวที่กำลังศึกษาอยู่หนึ่งคน กอแก้วจึงตอบตกลงเพื่อที่บุตรสาวของตนจะได้มีอนาคตการศึกษาที่ดี เพราะเธอรู้ตัวว่าปัญญาตัวเธอเอง คงไม่สามารถส่งแก้วตาเรียนสูงๆได้ ขอเสนอของเขาในข้อนี้จึงทำให้สองแม่ลูกยอมย้ายเข้ามาเป็นสมาชิกครอบครัววัฒนาที่มีกันแค่สองคนพ่อลูก
“ก็ได้ แกอยากทำอะไรก็เชิญ แต่พวกเขาจะไม่ไปไหน และฉันขอเตือนถ้าแกทำร้ายร่างกายพวกเขาแม้แต่ปลายผม ฉันจะแจ้งความจับแกข้อหาทำร้ายร่างกายอย่างมีเจตนา”
“คุณพ่อ!”
“เออ ฉันนี่แหละพ่อของแก นับจากนี้ไปแกอยู่ในที่ของแกไป อยากทำอะไรก็เชิญ แต่อย่าบังอาจข้ามเขตไปยังพื้นที่ของพวกเขาเด็ดขาด!!” ประกาศิตจากประมุขของบ้านวัฒนาประกาศกร้าว ทำให้ทุกคนต่างเงียบงัน ไปด้วยหลากหลายอารมณ์
แก้วตายิ้มเยาะใส่อิฐอย่างไม่ปิดบัง เธอสะใจยิ่งนัก พวกเขาได้เจอกันมาบ้างแล้วเมื่อหลายเดือนก่อน ผู้ชายคนนี้เลวมาก มากเสียจนเธออดสงสัยไม่ได้ว่าเกิดมาเป็นลูกชายคุณอัฐที่ใจดีแบบนี้ได้อย่างไรกัน
ฮาฮาฮา เสียงหัวเราะที่มีความสุขดังมากจากห้องอาหาร อิฐเดินเข้าไปแอบลอบมอง ครอบครัวหรรษา...สัตว์ดูดเลือดสองตัวกับพ่อเขาบนโต๊ะอาหาร ความรังเกียจและแรงริษยาปรากฎในแววตาของอิฐขึ้นมาทันที
ฟิ้ววววว ว้ายยยยย!!!! เพล้งงงงงงง ไม่ใช่อุบัติเหตุ เมื่อกล่องทิชชู่ลอยมาจากทิศไหนไม่รู้ คนที่นั่งร่วมโต๊ะไม่ทันเห็นแต่เมื่อมันมาปรากฎตรงหน้ากลางโต๊ะอาหารที่ทำให้อาหารหลายจานกระเด็นเลอะเทอะใส่คนที่นั่งอยู่ ทำให้เกิดเหตุการณ์น่าตกอกตกใจให้พวกเขาไม่น้อย
“แม่ค่ะ” แก้วตาร้องออกมาเมื่อเธอลืมตาไม่ได้ คงจะโดนน้ำแกงกระเด็นใส่ให้เข้าแล้ว
“ตายแล้วลูกแม่!” กอแก้วร้องและปรี่เข้าหาบุตรสาวอย่างรวดเร็ว
“ไอ้อิฐ!” คนที่ถูกเรียกยิ้มเยาะและเดินจากไปด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มกระจ่างใสบ่งบอกว่ามีความสุขกับสิ่งที่ได้ทำไป
“แม่ขา แสบตาจังเลยค่ะ” กอแก้วรีบพาบุตรสาวไปล้างตาด้วยน้ำสะอาดอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่ดีขึ้นอัฐจึงสั่งให้คนรถเอารถออกพาแก้วตาไป โรงพยาบาลในทันที และเหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้แก้วตาต้องมีผ้าปิดตากลายเป็นโจรสลัดอยู่หลายวัน
“เสียดายชะมัด ตาน่าจะบอดไปเลย” อิฐเอ่ยเย้ยหยันในอีกสัปดาห์ต่อมา เมื่อเผอิญต้องเดินสวนกับแก้วตา
“หน้าตัวเมีย” เสียงตอบกลับทำให้ขายาวหยุดชะงักทันที
“เมื่อกี้พูดอะไร” อิฐกลับหลังหันเดินมาดักหน้าแก้วตาที่ห่างไปสองสามก้าวแล้ว
“หน้า ตัว เมีย” อิฐกัดฟัน จ้องมองแก้วตาอย่างเอาเรื่อง เมื่อเธอกล้าเน้นย้ำด่าเขาทีละคำด้วยน้ำเสียงชัดถ้อยชัดคำ
“แก หมายถึงใคร” แก้วตายิ้มเยาะ
“นอกจากจะหน้าตัวเมียแล้ว ยังโง่ด้วย”
“นังปลิงดูดเลือด” แก้วตาแม้จะรังเกียจคำพูดของผู้ชายคนนี้มาก แต่ถ้าเธอโกรธเขาก็จะย่ามใจ เธอจึงแสดงสีหน้ามีความสุขฉายออกไป เพราะเธอไม่มีอะไรที่ต้องเสียหรือต้องไปแลกกับเขา ก็ตอนนี้แค่เธอไม่ก่อปัญหาเธอก็มีกินมีใช้อย่างสบายรวมถึงแม่ก็ไม่ต้องเหนื่อยยากลำบากไปอีกนานแสนนาน แก้วตายิ้มแก้มแทบปริเป็นการตอบกลับไป เธอเหนื่อยยากมาเยอะ แค่นี้จิ๊บจ้อยมาก
อิฐยืนกำหมัดแน่น เขาอยากจะชกหน้าแม่นี้นัก เธอลอยหน้าลอยตาใส่เขา เขารังเกียจความหน้าด้านหน้าทนของแม่ลูกคู่นี้ ที่เข้ามาเสวยสุขในบ้านที่พ่อกับแม่เขาลำบากลำบนสร้างขึ้นมา เขาเสียใจยิ่งนักเมื่อทุกอย่างมันลงตัวและดีขึ้นแม่เขาก็ดันมาตายไป หลังจากสิ่งที่ท่านได้สร้างมาอย่างยากลำบากเจริญรุ่งเรือง ท่านมีชีวิตบนความสบายได้แค่นิดเดียวเท่านั้น แล้วมันถูกต้องแล้วเหรอที่พ่อจะเอาเงินทองทรัพย์สินที่แม่เขาเหนื่อยยากลำบากมาทั้งชีวิตมาปรนเปรอสองแม่ลูกนี้
อิฐรู้สึกคับแค้นใจอย่างมาก ยิ่งเขาทำอะไรไม่ได้มากกว่าแค่ด่าทอ และดูเหมือนคำด่าทอก็ไร้ประโยชน์ที่จะให้สองแม่ลูกนี้สำนึก เขาก็ยิ่งหงุดหงิด
อุ้ย! แก้วตาร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเธอกำลังจะเดินเข้าห้องนอนของตน แต่เธอก็ถูกดันจากใครที่ไม่ใช่ใครอื่น
“นี่! เข้ามาในห้องฉันทำไม!!!” แก้วตาตวาดเสียงดัง และพยายามที่จะดึงแขนของตัวเองออกมาจากการเกาะกุมที่ใช้แรงมากเกินความจำเป็นของเขาออก ในขณะที่เขากำลังปิดประตูและล็อคอย่างเสร็จสรรพ
“บ้านฉัน จะไปที่ไหนก็ได้”
“ไอ้บ้า! ปล่อยฉันนะ” แก้วตาแสดงให้อิฐเห็นว่าเธอขยะแขยงเขาเหลือเกิน
ฮาฮาฮา “กลัวเหรอ ดีแล้ว ที่เธอต้องกลัว” แก้วตาเม้มปากแน่น ข้อมือเธอแดงและเจ็บมากขึ้นเรื่อยๆ
รวมเรื่องสั้น_เรื่องราวความรัก อ่านเท่าไหร่ก็ไม่มีเบื่อ -- เมื่อเขาต้องการ -- มายผู้ที่ไม่เคยปฎิเสธยามเมื่อคุณอาหนุ่มต้องการ ซึ่งเธอไม่ปฎิเสธเขาอยู่แล้ว เพราะไม่รู้จะทำไปทำไม เสแสร้งแกล้งเล่นตัวทั้งๆ ที่ตัวเองก็ไม่เหลือความสดใหม่ให้ค้นหาอีกต่อไปแล้ว ทำได้เพียงร่วมมือกับเขาอย่างเร้าร้อนในทุกที่ทุกเวลา ‘เมื่อเขาต้องการ’ -- ชนท้องน้องสาว -- หากน้องสาวที่ผมหวังจะท้องชนกัน กำลังจะมีความรักกับผู้ชายคนอื่น...คุณจะทำอย่างไร? -- ค่าคุ้มครองมาเฟีย -- กานต์ จะว่าเขาเป็นเด็กหนุ่มก็ได้ ชายหนุ่มวัยขบเผาะก็ไม่ผิด เมื่อเขากลายเป็นค่าตอบแทนชดเชยการล้างแค้น อันแสนเร้าใจ ให้กับ คุณเชอร์รี่ พี่สาวที่มักจะปรากฎตัวในชุดรัดรูปอวดส่วนเว้าส่วนโค้ง ต่อหน้าเขา... เอือก!...เสียงลูกกระเดือกขยับเมื่อกานต์พยายามกลืนน้ำลายไม่ให้ไหลออกมา -- ผู้ชายแพร่พันธุ์ -- “หากภรรยาที่แต่งงานกันมาได้ 5 ปี บอกกับคุณว่า จะให้คุณทำกับผู้หญิงอื่น เพื่อมีลูกให้กับเธอ...คุณจะทำอย่างไร?
...ความรู้สึกที่เธอมีให้กับเขามันหยั่งรากแก้วไปถึงกระดูกทุกมวลในร่างกายเธอแล้ว ถ้าให้เธอถอนมันตอนนี้มันจะต่างอะไรกับการเลาะกระดูกกันเล่า! 🌼 🌼 🌼 ตั้งแต่เล็กจนโตเธอไม่เคยใกล้ชิดผู้ชายคนไหนที่ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันมาก่อน มันไม่ใช่พึ่งเกิดขึ้นแต่มันค่อยๆ เติบโตขึ้นอย่างแข็งแรงต่างหาก ความรู้สึกที่เธอมีให้กับเขามันหยั่งรากแก้วไปถึงกระดูกทุกมวลในร่างกายเธอแล้ว ถ้าให้เธอถอนมันตอนนี้มันจะต่างอะไรกับการเลาะกระดูกกันเล่า! ปิ้ง! นั่งอยู่แบบนี้นานแค่ไหนเธอแทบไม่รู้ตัวจนมีข้อความเข้ามาในโทรศัพท์ ‘พี่จะออกไปข้างนอก อยากได้อะไรอยากกินอะไรส่งข้อความมานะ’ ลำธารมองประโยคที่ปรากฎบนหน้าจอด้วยใบหน้าซีดเผือก ‘...ส่งข้อความมานะ’ ไม่มีช่องโหว่ตรงไหนให้เธอได้มีความหวังเลยว่าเขาจะชวนเธอไปด้วย “พี่หัสพาลำธารไปด้วย” หญิงสาวพร่ำเพ้อเพียงลำพัง แม้ได้ไปแล้วจะต้องเจ็บปวดยามที่ต้องเห็นเขาอยู่กับผู้หญิงคนนั้น แต่ถ้าเธอได้ไปด้วยช่วงกลับเวลาตรงนั้นก็จะเป็นของเธอกับเขาเพียงลำพังสักนิดก็ยังดี แต่เธอก็ได้แต่หลับตาและเอาความต้องการนี้ไปยังความฝัน
พันธะรักวิวาห์จำเป็น [Bond of Love - Wedding] #รุ่งอรุโณทัย เขาเรโนลต์ที่ต้องแต่งงานกับหญิงสาวที่ไม่เคยเห็นหน้าแม้แต่ครั้งเดียวตามคำสั่งพ่อ ซึ่งทำให้เขาต้องเสียทั้งเงินและเสียสถานะโสด เพราะฉะนั้นเขาไม่มีทางที่จะต้องแต่งเมียคนนี้แล้วเอาขึ้นหิ้งบูชาเป็นแน่ พ่อจะจัดหนักให้อย่างไม่แทงกั๊กในทุกๆ ทั้งเรื่องXXXทั้งแสวงหาผลประโยชน์จากเมียที่ได้มาจากวิวาห์จำเป็นคนนี้เท่าทบทวีเงินที่เขาต้องลงทุนจ่ายไปไม่น้อยคืนมาจนครบพร้อมดอกเบี้ยรับและดอกเบี้ยจ่าย... คำโปรย:: … เรโนลต์ เงียบ! เขาประธานผู้มากด้วยอำนาจ เพียบพร้อมไปด้วยรูปร่างหน้าตาที่สามารถขึ้นแท่นสามีแห่งชาติได้อย่างไร้ข้อกังขา ฐานะการเงินแม้ตอนนี้จะเหลือเพียงอสังหาริมทรัพย์กับรถสามคันและเงินเดือนแต่ก็ยังน่าสนใจอยู่ในหมู่สาวๆ และเหล่าไก่วัดที่เต็มใจให้สมภารอย่างเขากัดแทะเล่นเป็นครั้งคราว คนโสดทำอะไรก็ไม่น่าเกลียดไม่ผิด แต่จากคำพูดล่าสุดของคุณพ่อไม่กี่คำ เขาที่เป็นฝ่ายกระดิกนิ้วเรียกสาวๆ กลายมาเป็นคนที่ถูกกระดิกนิ้วเรียกไปแล้วอย่างงั้นเหรอ “เธอเป็นหม่อมเจ้าหรือครับ...ผมหมายถึงว่าที่สะใภ้นะครับ” เขาขยายความเมื่อจู่ๆ เขาเงียบไปนานและเอ่ยขึ้นมาคุณพ่อจึงมุ่นคิ้วไม่เข้าใจในตอนแรก คุณอำพลส่ายหน้า “นางสาวธรรมดา” “เธอเป็นลูกนักการเมืองใหญ่หรือเป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของผู้ทรงอิทธิพล” เรโนลต์ยังพยายามต่อ “คุณอำพลส่ายหน้า “กำพร้า” … เรโนลต์ เงียบ! “เป็นผู้มีพระคุณของคุณพ่อ” เรโนลต์ไม่ละความพยายาม “แกดูละครมากไปมั้ย” … เรโนลต์ เงียบ! ======================= SET : Bond Of Love พันธะรักโดยไม่ตั้ง [Bond Of Love - Accidence] พันธะรักวิวาห์จำเป็น [Bond Of Love - Wedding] พันธะรักราคีแค้น [Bond Of Love - Revenge]
“ถอยไปนะ!!!” “ไม่สู้แล้วเหรอ” น้ำใสกำปมผ้าขนหนูไว้แน่น ดวงตากลมจดจ้องเข้าไปในดวงตาสีเทาของเขาเขม็ง แม้ตัวเองจะเสียเปรียบแต่เธอไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ “จะเอายังไง” “นั่นสินะ! ไม่อยากเชื่อเลยว่าอย่างเราสองคนจะมาถึงจุดนี้ได้เหมือนกัน...ใครกันนะที่บอกรักกันได้ทุกเวลา...ไม่อายปากบ้างเหรอ” คำเย้ยหยันที่ถูกพ่นออกมามันไม่ได้แค่ทำร้ายจิตใจคนฟังเพียงฝ่ายเดียว ในทางตรงข้ามคนพูดน่าจะอาการสาหัสยิ่งกว่า “แล้วไง! คุณก็เหมือนของกินมีใครบ้างที่กินของเดิมซ้ำๆกันทุกวัน คำแรกมันก็ชื่นมื่นน่าลิ้มลองเป็นธรรมดา คำที่สองก็ยังน่าพิสมัย แต่คำต่อๆไปใครจะยังกลืนมันลงละในเมื่อรู้รสชาติแล้ว เมื่อถึงเวลาก็ต้องหารสชาติใหม่ๆมาลอง...ใช่มั้ย” แววตาของเอ็ดเวิร์ดเปลี่ยนไป สีหน้าและแววตาของน้ำใสมันช่างเข้าได้กับคำพูดของเธอเสียจริง นี่เขาเกิดหวั่นไหวใช่เหรอเปล่าว่าเธอคิดอย่างที่พูดจริงๆ ความเบื่อหน่ายอย่างงั้นเหรอ... “ได้!!! ในเมื่อเธอเบื่อรสชาติที่ฉันอุตส่าห์ปรุงแต่งมันเพื่อเธอคนเดียว งั้นลองรสชาติใหม่ก็...แล้ว...กัน!” อร้ายยยย!!! น้ำใสร้องดังลั่นเมื่อเอ็ดเวิร์ดกระชากผ้าขนหนูออกจากการปกป้องเรือนกายเปลือย ควับ!!! แรงเขากับแรงเธอมันเทียบกันไม่ได้หรอก ควับ!!! และอีกผืนที่หลุดล่วงไปคือของเขา สองร่างเปลือยเปล่าแนบชิดกัน เมื่อน้ำใสพยายามจะหนีให้พ้นจากรัศมีไอร้อนของร่างกายเขาที่พวยพุ่งออกมากระทบพื้นผิวเนียนของเธอ
“พามาที่นี่ทำไม” “กินมื้อเช้า” ณิชาเบิกตากว้างมองเขา นี่เขาไปรับเธอมากินมื้อเช้า ดวงตากลมมองนาฬิกาด้านหน้ารถ และหันกลับมามองเขา เขาอยู่ในชุดกึ่งสูท เป็นทางการมาก โอ้! นี่เขาอายุเท่าไหร่กัน ปกติเขาตื่นกี่โมงกัน เพราะตอนนี้พึ่งจะเจ็ดโมงเช้า “ปกติคุณตื่นกี่โมง” “ตีห้าเป็นประจำทุกวัน” “ทุกวันเลยเหรอ” ภีมะพยักหน้า “แล้วนอนกี่โมง” “ก็แล้วแต่...อยากรู้ไปทำไม” “สงสัยบ้างไม่ได้เหรอ...” พวกเขาแปลกหรือเปล่านะ พี่เหนือก็เป็นคนตื่นเช้าเช่นกัน “คุณออกกำลังตอนเช้าทุกวันเลยใช่มั้ยคะ” ภีมะพยักหน้าอีกครั้ง “คนในตระกูลเราไม่สอนให้ลูกหลานนอนตื่นสาย...แต่สะใภ้อย่างเธอฉันจะให้เวลาค่อยๆปรับตัว”
ฉันเป็น ขวัญชนก วงศ์ษา ตั้งแต่อายุ 1 วัน ถึง อายุ 18 ปี 1 วัน อายุ 18 ปี 2 วัน ฉันเป็น ขวัญชนก ฟง เขาคือ ดีแลน ฟง อายุอานามก็ 30 ปี ชายร่างสูงเมื่อสามปีก่อน ปัจจุบันเขาคือสามีที่ถูกต้องตามกฎหมาย ขอย้ำว่าถูกต้องตามกฎหมายเท่านั้น คำโปรย : “ห้าแสน!” “เจ็ดแสน!” เสียงประมูลราคาจากคนด้านล่างเวทีดังแข่งกัน “หนึ่งล้าน” การประมูลยังคงดำเนินกันต่อไปเรื่อยๆ ขวัญชนก สาวน้อยวัยใสวัยย่างสิบเก้าสอดส่ายสายตามองไปยังกลุ่มคนด้านหน้า “หนึ่งล้านสองแสน” เอาสิ! ถ้าเขาไม่มา เธอก็...ขวัญชนกยิ้มหวานหว่านเสน่ห์ กระตุ้นราคาประมูลจนสูงลิ่วถึงสองล้าน “สองล้านครั้งที่หนึ่ง...” ในมุมมืดชายร่างสูงยกยิ้มมุมปากอีกครั้ง เมื่อเห็นดวงตากลมโตแสดงความหวาดหวั่นในที่สุด “ห้าล้าน!” ก่อนที่ราคาสองล้านจะถูกเคาะครั้งที่สาม เสียงบอกราคาใหม่สร้างความตกตะลึงให้กับทุกคนในงาน แต่กลับสร้างรอยยิ้มให้หญิงสาวบนเวที เธอไม่เคยลืมเสียงของเขา “ชนะแล้ว” ขวัญคิดในใจ “ห้าล้านครั้งที่สาม...ขาย!”
“ผู้หญิงคนนี้เป็นของมาร์โก ใครก็ห้ามมายุ่งอีกเด็ดขาด” เขาประกาศให้รับรู้ทั่วกัน แต่ถามว่าผู้หญิงของเขาตอนนี้มีสีหน้ายังไง ถามได้! เธอยังช็อกไม่หายปล่อยให้เขาจับจูงเข้าไปในห้องจนเหตุการณ์สงบแล้วเธอก็ยังไม่รู้ตัวเหมือนเดิม! พระเจ้านี่มันเรื่องบ้าอะไร! เธอกลายเป็นผู้หญิงของมาเฟียได้ยังไง เรื่องชักจะวุ่นวายเกินไปแล้ว เธอตามไม่ทันจริง... ตั้งสติไว้ยัยแอน เธอต้องตั้งสติ ตั้งสติบ้าอะไร เขาก็ประกาศอยู่ว่าเธอเป็นของเขา ไม่ ๆ ไม่ใช่ พวกเราแค่นอนด้วยกันคืนเดียว ยังไงก็แค่เรื่องเข้าใจผิด ยังไงเขาก็คงคิดจะขู่เล่น ๆ โธ่เอ้ยยัยโง่ เขาประกาศขนาดนั้น ลองไปสิเธอได้ถูกผูกติดกับเตียงแน่ ชาตินี้อย่าหวังจะไปไหนได้เลย เธอลืมไปแล้วหรือไงว่าคนนั้นคือมาเฟียมาร์โก มาเฟียที่มีอิทธิพลสุดในเมืองนี้! เธอจะบ้าตายเพราะเถียงกับตัวเองนี่แหละ แถมยังต้องมานั่งเสียใจที่มาเจอคนที่น่ากลัวที่สุดในเมือง พระเจ้าแกล้งเธอเกินไปแล้ว แบบนี้เธอจะทำยังไงดี!!
เมื่อสองปีที่แล้ว เพื่อช่วยคนรักในใจ พระเอกถูกบังคับให้แต่งงานกับนางเอก ในใจของเขา เธอเป็นคนน่ารังเกียจและแย่งคนรักของคนอื่น เขาเลยเย็นชาต่อเธอมาตลอด แต่กลับอ่อนโยนและเอาใจใส่กับคนรักในใจถึงเป็นเช่นนี้ เธอยังคงรักเขาอย่างเงียบ ๆ เป็นเวลาสิบปี ต่อมาตอนที่เธอรู้สึกเหนื่อยและอยากจะท้อแท้นั้น เขากลับตื่นตระหนก... เมื่อเธอกำลังจะตายขณะตั้งท้องลูกของเขา ในที่สุดเขาก็ตระหนักว่าผู้หญิงที่เขายอมเอาชีวิตตัวเองไปแลกนั้นก็คือเธอโดยตลอด
เส้าหยวนหยวนแต่งงานกับแม่ทัพเทพทรงพลังที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนส่งผลกระทบต่อทางจิตใจหลังจาดที่เธอย้อนเวลา เธอไม่ต้องการเข้าไปพัวพันกับการสมรู้ร่วมคิด และต้องการร่วมมือกับเขาเพื่อแสวงหาอิสรภาพ เธอก่อตั้งธุรกิจ รักษาโรคของคนไข้ และช่วยชีวิตผู้คน เป็นคนที่ยอดเยี่ยม กลายเป็นผู้ช่วยที่ดีของแม่ทัพ แต่ต่อมาแม่ทัพกลับคืนคำ ไหนตกลงไว้ว่าจะหย่าล่ะ?
ตลอดระยะเวลาสามปีที่หยุยเอินแต่งงานกับฝู้ถิงหย่วน เธอพยายามทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด เธอคิดว่าความอ่อนโยนของตนจะสามารถละลายใจที่เย็นชาของฝู้ถิงหย่วนได้ แต่ต่อมาเธอก็รู้ตัวว่าไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีวันจะตกหลุมรักเธอได้ ด้วยความสิ้นหวังของเธอ สุดท้ายเธอตัดสินใจที่จะยุติการแต่งงานครั้งนี้ ในสายตาของฝู้ถิงหย่วน หยุยเอิน ภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่โง่ ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะกล้าโยนใบหย่าใส่เขาต่อหน้าคนมากมายในงานเลี้ยงวันครบรอบฝู้ซื่อ กรุ๊ป หลังจากหย่าร้าง ทุกคนต่างคิดว่าพวกเขาจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป แต่เรื่องราวระหว่างทั้งสองคงไม่ได้จบลงอย่างง่าย ๆ แบบนี้ หยุยเอินได้รับรางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และคนที่เป็นผู้มอบถ้วยรางวัลให้กับเธอก็คือฝู้ถิงหย่วน หยุยเอินคิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่สูงส่งและแสนเย็นชาคนนี้จะลดตัวลงอ้อนวอนเธอต่อหน้าผู้ชมทั้งหมด"หยุยเอิน ก่อนหน้านี้คือผมผิดเอง ขอโอกาสให้ผมอีกครั้งได้ไหม"หยุยเอินยิ้มด้วยความมั่นใจ"ขอโทษนะคุณฝู้ ตอนนี้ฉันสนใจแต่เรื่องงาน"ชายหนุ่มคว้ามือเธอไว้ ดวยตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง หยุยเอินสบัดมือเขาและเดินจากไปโดยปราศจากความลังเลใด ๆ
อวิ๋นเจินอาศัยอยู่ในตระกูลอวิ๋นมาเป็นเวลา 20 ปี กลับพบว่าเธอเป็นลูกสาวปลอม พ่อแม่บุญธรรมของเธอวางยาเธอเพื่ออยากจะได้เงินมาลงทุน หลังจากที่อวิ๋นเจินรู้เรื่องนี้ เธอก็ถูกไล่กลับไปที่ชนบท จากนั้นเธอก็ค้นพบว่าตัวเองคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลเฉียวและมีชีวิตที่หรูหราสุด ๆ หลังจากกลับมา เธอได้รับความรักจากครอบครัวและมีชื่อเสียงโด่งดัง น้องสาวจอมปลอมใส่ร้ายอวิ๋นเจิน แต่เธอไม่คาดคิดว่าอวิ๋นเจินจะมีความสามารถต่างๆ เมื่อต้องเผชิญกับการยั่วยุ เธอได้แสดงความสามารถและทักษะต่างๆ มากมายเพื่อจัดการผู้รังแก มีข่าวลือกันว่าอวิ๋นเจินยังคงโสด และชายหนุ่มชื่อดังแห่งเมืองงก็ผลักเธอไปเข้ากำแพง "คุณนายกู้ ถึงตามราเปิดเผยตัวตนได้แล้วนะ"
ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!