พันธะรักวิวาห์จำเป็น [Bond of Love - Wedding] #รุ่งอรุโณทัย เขาเรโนลต์ที่ต้องแต่งงานกับหญิงสาวที่ไม่เคยเห็นหน้าแม้แต่ครั้งเดียวตามคำสั่งพ่อ ซึ่งทำให้เขาต้องเสียทั้งเงินและเสียสถานะโสด เพราะฉะนั้นเขาไม่มีทางที่จะต้องแต่งเมียคนนี้แล้วเอาขึ้นหิ้งบูชาเป็นแน่ พ่อจะจัดหนักให้อย่างไม่แทงกั๊กในทุกๆ ทั้งเรื่องXXXทั้งแสวงหาผลประโยชน์จากเมียที่ได้มาจากวิวาห์จำเป็นคนนี้เท่าทบทวีเงินที่เขาต้องลงทุนจ่ายไปไม่น้อยคืนมาจนครบพร้อมดอกเบี้ยรับและดอกเบี้ยจ่าย... คำโปรย:: … เรโนลต์ เงียบ! เขาประธานผู้มากด้วยอำนาจ เพียบพร้อมไปด้วยรูปร่างหน้าตาที่สามารถขึ้นแท่นสามีแห่งชาติได้อย่างไร้ข้อกังขา ฐานะการเงินแม้ตอนนี้จะเหลือเพียงอสังหาริมทรัพย์กับรถสามคันและเงินเดือนแต่ก็ยังน่าสนใจอยู่ในหมู่สาวๆ และเหล่าไก่วัดที่เต็มใจให้สมภารอย่างเขากัดแทะเล่นเป็นครั้งคราว คนโสดทำอะไรก็ไม่น่าเกลียดไม่ผิด แต่จากคำพูดล่าสุดของคุณพ่อไม่กี่คำ เขาที่เป็นฝ่ายกระดิกนิ้วเรียกสาวๆ กลายมาเป็นคนที่ถูกกระดิกนิ้วเรียกไปแล้วอย่างงั้นเหรอ “เธอเป็นหม่อมเจ้าหรือครับ...ผมหมายถึงว่าที่สะใภ้นะครับ” เขาขยายความเมื่อจู่ๆ เขาเงียบไปนานและเอ่ยขึ้นมาคุณพ่อจึงมุ่นคิ้วไม่เข้าใจในตอนแรก คุณอำพลส่ายหน้า “นางสาวธรรมดา” “เธอเป็นลูกนักการเมืองใหญ่หรือเป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของผู้ทรงอิทธิพล” เรโนลต์ยังพยายามต่อ “คุณอำพลส่ายหน้า “กำพร้า” … เรโนลต์ เงียบ! “เป็นผู้มีพระคุณของคุณพ่อ” เรโนลต์ไม่ละความพยายาม “แกดูละครมากไปมั้ย” … เรโนลต์ เงียบ! ======================= SET : Bond Of Love พันธะรักโดยไม่ตั้ง [Bond Of Love - Accidence] พันธะรักวิวาห์จำเป็น [Bond Of Love - Wedding] พันธะรักราคีแค้น [Bond Of Love - Revenge] ช่องทางติดต่อ ‘รุ่งอรุโณทัย' thesun_1982@hotmail.com Line ID : thesun_1982 www.facebook.com/Fc.RungArunoThay IG : rungarunothay twitter.com/RungArunoThay

บทที่ 1 แจ้งเรื่องมงคล

ปึก เสียงไม้เท้ากระทบพื้นดังก้องสะท้อนไปทั่วห้องเมื่อคุณอำพลประมุขของบ้านกำลังโกรธได้ที่ “มันอยู่ไหนแล้ว! ไอ้ลูกเวร”

“คุณพ่อ! ผมมาแล้ว” ห้องโถงใหญ่สไตล์หลุยอันกว้างขวาง ทันทีที่ผู้มาใหม่ก้าวเข้ามาคนอื่นๆ ต่างก็ถอยออกไปโดยทันที คุณอำพลหันไปมองคนที่เขารออยู่ครึ่งเช้าด้วยสายตาแบบไหนไม่ยากที่จะคาดเดา

“ไอ้ลูกเวร!”

“ตกลงคุณพ่อเรียกผมมาด่าโดยไม่มีเหตุไม่มีผลอย่างงั้นเหรอครับ” เรโนลต์ลูกครึ่งไทย-สเปนพูดไปพร้อมกับนั่งพับเพียบลงที่พื้นแทบเท้าพ่อบังเกิดเกล้า

“แกนะแก...อย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้ว่าแกไปทำอะไรมา”

“คุณพ่อ ผมไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย”

เฮอะ! คุณอำพลทำเสียงหยามเหยียดในคอ “แกนะทำตัวเป็นสมภารกินไก่วัดยังหน้าด้านมาพูดอีกว่าไม่ได้ทำอะไรผิด”

“ผมไม่ได้บีบบังคับใครนะครับ”

เหอะ! “ฉันไม่ได้เรียกแกมาคุยเรื่องอัปปรีย์นี้” เรโนลต์แย้มยิ้มใสซื่อที่มีเพียงคุณอำพลคนเดียวในโลกเท่านั้นที่ได้เห็นและมุมน่ารักฉบับ เรโนลต์ เกือบไปแล้วสำหรับคุณอำพลทุกครั้งที่เห็นรอยยิ้มและท่าทางประจบเอาใจของเจ้าลูกชายเพียงคนเดียวเขาก็เกือบลืมว่าวันนี้เขาเรียกเจ้าลูกชายมาเพื่อการใด “ฉันมีเรื่องมงคลจะให้แกจัดการ”

“เรื่องมงคล อะไรเหรอครับ”

“การแต่งงานของแกไง”

…. เรโนลต์ เงียบ!

คุณอำพลค่อยๆ หลี่ตาและยังมองใบหน้าลูกชายต่อไปเงียบๆ เช่นกัน ความเงียบครอบคลุมพื้นที่...ขยายวงกว้างมากขึ้นเรื่อยๆ ความเป็นพ่อลูกนอกจากจะดีเอ็นเอที่เป็นหบักฐานแล้วก็จะมีอุปนิสัยเนี่ยแหละที่เหมือนกันได้ ความอดทนระหว่างพ่อลูกเกิดขึ้นไม่บ่อยนักแต่ ผู้ชนะสวรรค์ได้กำหนดไว้แล้ว ครั้งล่าสุดมันพึ่งจะผ่านไปไม่นานนี้เอง สักห้าเดือนที่แล้วซึ่งในตอนนั้น...

“เรโนลต์ ฉันต้องเงินด่วน”

“ได้ครับคุณพ่อ” แม้จะแปลกใจบ้างแค่คุณพ่อต้องการเงิน ทำไมต้องเรียกเขามาพบแบบเร่งด่วนด้วย ทันทีที่มาถึงคุณพ่อก็ไม่เสียเวลาเลย น้ำสักอึกเขายังไม่ได้ดื่มด้วยซ้ำเพราะต้องตะบึงรถจากชลบุรีกลับเข้ากรุงเทพฯทันทีที่คุณพ่อต้องการเจอเขา

“เงินส่วนตัวของแกนะ เพราะเป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน” เรโนลต์เลิกคิ้วเล็กน้อยเพราะไม่ใช่ว่าคุณพ่อจะไม่มีเงินส่วนตัวเสียหน่อย แต่เขาฐานะที่เป็นลูกย่อมต้องมีหน้าที่ดูแลบุพการีอยู่แล้ว

“ครับ” รับปากต่ออีกครั้ง

“งั้นจัดการโอนให้ฉันเสร็จสรรพภายในพรุ่งนี้เที่ยง 30ล้าน”

… เรโนลต์ เงียบ! ทั้งๆ ที่แค่เงียบมันน้อยไป ตอนที่เขาได้ยินยอดจำนวนเงินทำเอาเขาหูอื้อไปเลย นั่นมันเงินเก็บทั้งหมดของเขาตลอดการทำงานหลายปีมานี่เลยนะ!

ตอนนั้นพอเขารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่แม่บ้านของคุณพ่อยกน้ำเย็นมาให้ ซึ่งคุณพ่อไม่อยู่แล้ว ท่านพูดจบก็เดินจากไปเงียบๆ

“คุณพ่อยังอยู่เหรอครับ” เรโนลต์เอ่ยขึ้นในที่สุดเมื่อเขาตื่นจากภวังค์ย้อนรำลึกอดีตเมื่อห้าเดือนก่อนที่เขาต้องเสียเงิน 30 ล้านไปอย่างไม่กล้าทวงคืน

“ก็ฉันยังพูดไม่จบ” อ่อ เรโนลต์ครางออกมา

“ผมต้องแต่งงาน ทำไมครับ”

“แกอายุเกินสามสิบแล้ว ก็สมควรแกเวลาที่ต้องมีครอบครัวที่สมบูรณ์ของแกได้แล้ว”

“คุณพ่อ ถ้าคุณพ่อเหงาผมก็ไม่เคยห้ามให้คุณพ่อหาแม่เลี้ยงให้ผม คุณพ่อจะหาและคบทีละคนหรือมาพร้อมกันสองสามคนก็ได้นะครับ”

… คุณอำพล เงียบ! แต่ดวงตาเข้มตามแบบฉบับชายไทยแท้ เปลี่ยนจากมองมาจ้องหน้าลูกชายที่มีส่วนคล้ายตนไม่มากนัก เชื้อสเปนทางฝั่งแม่เข้มข้นจริงๆ

“ไม่สายไปใช่มั้ย ถ้าฉันจะสั่งให้แกหันหน้าเข้ากำแพงสำนึกผิด” เรโนลต์ยิ้มเผยฟันขาวมอบแก่บิดาทันที ยิ้มสำนึกผิดอย่างชัดเจน สิ่งที่พูดไปเป็นสิ่งที่คุณอำพลไม่มีทางให้เกิดขึ้นอีกแน่นอน ท่านครองตัวเป็นโสดตั้งแต่ที่เขาปรากฎตัวมีตัวตนต่อหน้าท่านได้ไม่นาน จากวันนั้นถึงวันนี้ก็ยี่สิบกว่าปีแล้ว

“ผมขอเวลาอีกสักสองสามปีนะครับ ยังไงผมก็เป็นผู้ชาย สามสิบต้นๆ ไม่เรียกว่าสายไปหรอกครับ” เรโนลต์เริ่มเป็นการเป็นงาน

“ไม่ได้ ฉันให้เวลาแกหกเดือนจัดการการต้อนรับสะใภ้ของฉันหรือจะเรียกว่าว่าที่เมียของแก”

… เรโนลต์ เงียบ! พร้อมกับการสตั้นครั้งใหญ่ สูดดดด เสียงการหายใจเข้าปอดครั้งใหญ่ก่อนที่จะค่อยๆ ผ่อนออกมาอย่างช้าๆ ในใจนับเริ่มนับหนึ่ง...เรื่องธุรกิจที่เขารับช่วงต่อมาจากคุณพ่อไม่เคยทำให้หัวใจเขาเต้นแรงแบบนี้เลย พึ่งรู้จักตัวเองอย่างถ่องแท้ก็วันนี้ว่าตัวเองหวงแหนความโสดแต่ไม่ซิงเป็นที่สุด

“ผม ไม่ แต่ง” สามคำออกมาอย่างช้าๆ ชัดๆ และเบาๆ แค่ได้ยินกันเพียงสองคน ซึ่งในที่สุดเขาก็ขัดใจคุณอำพลผู้ซึ้งเป็นพ่อบังเกิดเกล้าญาติสายเลือดคนสุดท้ายของเขาเท่าที่รู้เป็นครั้งแรกในชีวิต

อ่านต่อ