เอวา ดาร์เลเน่ ผู้หญิงที่เขา ครูส กัส แอชเชอร์ มีสัมพันธ์ด้วยเมื่อเจ็ดปีก่อน เรื่องราวน่าจะจบลงด้วยดีถ้าเธอไม่จูงมือเดินกับเด็กชายวัยหกขวบที่มีหน้าตาเหมือนเขาในวัยเดียวกันไม่ผิดเพี้ยน ความไม่สมหวังกับชีวิตครอบครัวที่ผ่านมาทำให้เขาต้องการเด็กชายที่เขามั่นใจว่าคือเลือดเนื้อเชื้อไขเขาอย่างแน่นอน เธอมันก็แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ไม่มีทั้งอำนาจและเงินทอง ซึ่งเขาจะทำอย่างไรกับเธอก็ได้
ผลั๊วะ!... เสียงผลักประตูดังขึ้น เอวารีบหันและวิ่งไปยังทิศทางนั้นทันที
“อ๊ะ!!!...” ดวงตาเปิดกว้างขึ้นพร้อมกับช่วงเท้าหยุดการเคลื่อนไหวไปข้างหน้าเปลี่ยนเป็นถอยหลัง เมื่อครูส กัส แอชเชอร์ ก้าวเข้ามาในพื้นที่ของห้องที่ เอวา ถูกกักกันตั้งแต่เมื่อวานนี้
“เจ้าสาว!...ขอโทษนะที่ปล่อยให้อยู่คนเดียวนานข้ามวัน” น้ำเสียงของครูสที่มีความเย้ยหยั้นตามลักษณะนิสัย
“แกก็ปล่อยฉันไปสิ!” เอวาตอบโต้กลับน้ำเสียงแฝงไปด้วยความเกลียดและขยะแขยงชายตรงหน้าอย่างไม่มีการปิดบังไว้สักนิด แม้แต่สายตาที่มองกลับไปยังครูส ยังฉายแววความรู้สึกนั้นอย่างชัดเจน
“…ปล่อย!...ถ้าต้องทำแบบนั้น ฉันจะเสียเวลาจับเธอมาทำไมกัน เอวา”
“ไอ้เลว!...แกไม่มีสิทธิทำกับฉันแบบนี้...” เอวาตอบกลับทั้งน้ำตา เธอคับแค้นใจทำไมคืนนั้น เมื่อเจ็ดปีก่อนทำไมนะเธอถึงคิดว่าเขาเป็นเทพบุตร แค่หน้าตาที่เป็นหน้ากากของเขาแค่นั้นอย่างงั้นเหรอ
“ก็ถูกของเธอ...ฉันไม่มีสิทธิแบบนั้น...แล้วเธอจะทำยังไง? ต่อไปละ” ครูส เดินขยับเข้าไปใกล้เอวา ที่ถอยหลังเช่นกันเพื่อรักษาระยะห่าง เอวาอารมณ์เดือดดาลมากขึ้น เมื่อยิ่งเห็นความไม่เดือดร้อนหรือความสำนึกในดวงตาและใบหน้าของครูสสักนิด
เอวาหันมองซ้ายขวา เธอต้องออกไปจากที่นี่ให้ได้ ถ้าเธอต้อง ‘ฆ่า’ ผู้ชายตรงหน้าเธอก็จะทำ ครูสที่มองตามสายตาเธอ ห้องนี้ว่างเปล่ามีเพียงเตียงนอนเท่านั้นที่มีครบในสิ่งที่ควรมี และห้องน้ำที่อำนวยความสะดวกให้กับผู้ที่ต้องอยู่ที่นี่
“…เธอไม่ยอมแตะอาหารและน้ำที่นำเข้าไปให้เลยครับ...” เสียงคนเฝ้าประตูบอกกับเขาก่อนที่เขาจะเข้ามา
เอวา เธอรู้ดีว่าถ้าต้องเผชิญหน้ากับเขาตัวต่อตัว เธอไม่มีทางชนะเขาได้แน่นอน สาเหตุที่เธอต้องถูกจับมานั้น เธอเลี่ยงที่จะเอ่ยถึงกับเขา ‘เดม่อน’ เอวาไม่แน่ใจว่าครูสจะรู้เรื่องของเดม่อนมั้ย
ครูส คิดถึงวันที่เห็นเธออีกครั้งในห้างสรรพสินค้าเมื่อสี่วันก่อน แน่นอนเขาจำเธอได้ นักข่าวสาวที่เข้ามาสัมภาษณ์เขา เธอเตะตาเขาตั้งแต่วันที่เธอบอกว่า เธอคือนักข่าวที่ทางเอเจนซี่เขานัดให้มาทำการสัมภาษณ์ เอวา ดาร์เลเน่
‘ก่อนหน้านั้นอีกสามวัน’
“เราเคยรู้จักกันมั้ย?” ครูส เอ่ยถามเอวา ดาร์เลเน่
“ไม่” เอวาตอบกลับทันที และเธอขออนุญาตในการทำหน้าที่ที่ได้รับมอบมาจากเจ้านาย ซึ่งเธออยากปฎิเสธงานนี้เหลือเกิน แต่พระเจ้าคงมองไม่เห็นว่าเธอมีตัวตน ท่านจึงไม่ได้ยินคำวิงวอนของเธอ กว่าสี่สิบนาทีที่เธอต้องอยู่ภายในห้องพักของครูส ถึงจะไม่ใช่เพียงลำพัง แต่สายตาของเขาทำให้เธอรู้สึกว่า สภาพแวดล้อมรอบข้างกายเธอนั้นมืดมน มีแสงสว่างที่เดียวคือชายตรงหน้าเธอกับตัวเธอเอง
“คุณดาร์เลเน่ ได้คำตอบที่ต้องการครบแล้วเหรอครับ” ครูสเอ่ยถาม เมื่อเอวากล่าวขอบคุณเขา ที่สละเวลาให้กับสำนักข่าวที่เธอสังกัดอยู่
“ค่ะ...ฉันไม่รบกวนคุณแล้ว...ลาก่อน” เอวาพูดพร้อมเก็บของอย่างรวดเร็ว
“เดี๋ยวก่อน!!!....” เอวาสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อเธอลุกจากเก้าอี้และกำลังจะก้าวออกจากห้องนี้ เพื่อไปให้ไกลจากเขาให้เร็วที่สุด
“คะ?...” เอวากลืนน้ำลายและพยายามข่มเสียงและอาการของตัวเองไว้ ก่อนที่จะหันกลับไปเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้งและเธอก็หวังว่าจะเป็นครั้งสุดท้าย
“คุณดาร์เลเน่...ไม่พอใจอะไรผมเหรอเปล่า?” ดวงตาของเอวาเบิกกว้างขึ้นกับคำถามนี้
“ไม่มีค่ะ...” เอวากล่าวปฎิเสธอย่างรวดเร็วและกล่าวลาเขาอีกครั้ง แต่แล้ว....
“แต่!!!!...” ครูสเอ่ยอีกครั้ง เมื่อเอวา กล่าวลาเขาอย่างรวดเร็ว และหันหลังกลับไปอีกครั้ง
“ไม่มีอะไรค่ะ...ฉันมีงานต่อและคุณเองก็เช่นกัน...ขอโทษนะคะฉันต้องรักษาเวลาที่ขอผ่านเอเจนซี่ของคุณมา...ลาก่อน” เอวาพูดจบ เธอเร่งฝีเท้าไปยังประตูทางออกอย่างรวดเร็ว ครูสได้แต่หลี่ตามองตามเธอ ‘แปลกใจ’
และในครั้งที่สอง ที่เจอกับเธอ ด้วยความทรงจำบางอย่างที่เขาไม่แม้แต่จะคิดถึงมัน ความหลังระหว่างเขากับเอวากลับคืนมาบางส่วนที่เลือนลางเมื่อเขาไม่ต้องการความทรงจำส่วนนั้นกลับมา แต่วันที่เขาเจอเธอที่ห้างสรรพสินค้า เด็กผู้ชายที่จูงมือเดินมากับเธอ เหมือนเขายังกับพิมพ์เดียวกัน ‘สำเนาถูกต้อง’ ครูสจึงสั่งให้เปาโล สืบเรื่องนี้ทันที
ผ่านมาอีกสองวันภาพถ่ายของเธอตั้งแต่ช่วงปัจจุบันและย้อนกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหญิงสาวนามว่าเอวา ดาร์เลน่าวัยสิบเจ็ด ครูสจ้องมองภาพนั้นอย่างต้องการย้อนเรียกเหตุการณ์วันนั้นให้ได้ รอยยิ้มแฝงความคิดบางอย่างเผยออกมา
“หาวิธีตรวจดีเอ็นเอฉันกับเด็กผู้ชายคนนี้...” ครูสเอ่ยกับเปาโล เมื่อชื่อสถาบันที่เอวาเคยเรียนปรากฎให้เขาได้เห็น ทำให้ครูสต้องมีคำสั่งนั้น
“มีอีกเรื่องหนึ่งครับที่ต้องขออนุญาตแจ้งให้นายทราบครับ...” เปาโลเอ่ยอย่างนอบน้อม
“อะไร?”
“คุณเอวา ดาร์เลน่า กำลังจะเข้าพิธีแต่งงานในอีกสองวันครับ...”
“อะไรนะ!!!!...” ครูสเอ่ยเสียงดังออกมา เมื่อเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์เขามั่นใจว่า ‘เดม่อน’ ต้องเกี่ยวพันกับเขา
“โดโนแวน...คือผู้ชายคนนั้น” เปาโลย้ำชื่อเจ้าบ่าวของเอวา และนั้นเป็นการย้ำว่าเดม่อน ก็ต้องมีพ่อชื่อ โดโนแวน ‘ไม่มีทางให้เกิดขึ้น’
“ฉันไม่ต้องการให้พิธีเกิดขึ้น...จัดการไปเอาตัวเธอมา” คำสั่งลักพาตัวเจ้าสาวของครูสดังกังวาล มือแข็งแรงกำแน่นรูปถ่ายในมือจนไม่เหลือสภาพชิ้นดี...
รวมเรื่องสั้น_เรื่องราวความรัก อ่านเท่าไหร่ก็ไม่มีเบื่อ -- เมื่อเขาต้องการ -- มายผู้ที่ไม่เคยปฎิเสธยามเมื่อคุณอาหนุ่มต้องการ ซึ่งเธอไม่ปฎิเสธเขาอยู่แล้ว เพราะไม่รู้จะทำไปทำไม เสแสร้งแกล้งเล่นตัวทั้งๆ ที่ตัวเองก็ไม่เหลือความสดใหม่ให้ค้นหาอีกต่อไปแล้ว ทำได้เพียงร่วมมือกับเขาอย่างเร้าร้อนในทุกที่ทุกเวลา ‘เมื่อเขาต้องการ’ -- ชนท้องน้องสาว -- หากน้องสาวที่ผมหวังจะท้องชนกัน กำลังจะมีความรักกับผู้ชายคนอื่น...คุณจะทำอย่างไร? -- ค่าคุ้มครองมาเฟีย -- กานต์ จะว่าเขาเป็นเด็กหนุ่มก็ได้ ชายหนุ่มวัยขบเผาะก็ไม่ผิด เมื่อเขากลายเป็นค่าตอบแทนชดเชยการล้างแค้น อันแสนเร้าใจ ให้กับ คุณเชอร์รี่ พี่สาวที่มักจะปรากฎตัวในชุดรัดรูปอวดส่วนเว้าส่วนโค้ง ต่อหน้าเขา... เอือก!...เสียงลูกกระเดือกขยับเมื่อกานต์พยายามกลืนน้ำลายไม่ให้ไหลออกมา -- ผู้ชายแพร่พันธุ์ -- “หากภรรยาที่แต่งงานกันมาได้ 5 ปี บอกกับคุณว่า จะให้คุณทำกับผู้หญิงอื่น เพื่อมีลูกให้กับเธอ...คุณจะทำอย่างไร?
...ความรู้สึกที่เธอมีให้กับเขามันหยั่งรากแก้วไปถึงกระดูกทุกมวลในร่างกายเธอแล้ว ถ้าให้เธอถอนมันตอนนี้มันจะต่างอะไรกับการเลาะกระดูกกันเล่า! 🌼 🌼 🌼 ตั้งแต่เล็กจนโตเธอไม่เคยใกล้ชิดผู้ชายคนไหนที่ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันมาก่อน มันไม่ใช่พึ่งเกิดขึ้นแต่มันค่อยๆ เติบโตขึ้นอย่างแข็งแรงต่างหาก ความรู้สึกที่เธอมีให้กับเขามันหยั่งรากแก้วไปถึงกระดูกทุกมวลในร่างกายเธอแล้ว ถ้าให้เธอถอนมันตอนนี้มันจะต่างอะไรกับการเลาะกระดูกกันเล่า! ปิ้ง! นั่งอยู่แบบนี้นานแค่ไหนเธอแทบไม่รู้ตัวจนมีข้อความเข้ามาในโทรศัพท์ ‘พี่จะออกไปข้างนอก อยากได้อะไรอยากกินอะไรส่งข้อความมานะ’ ลำธารมองประโยคที่ปรากฎบนหน้าจอด้วยใบหน้าซีดเผือก ‘...ส่งข้อความมานะ’ ไม่มีช่องโหว่ตรงไหนให้เธอได้มีความหวังเลยว่าเขาจะชวนเธอไปด้วย “พี่หัสพาลำธารไปด้วย” หญิงสาวพร่ำเพ้อเพียงลำพัง แม้ได้ไปแล้วจะต้องเจ็บปวดยามที่ต้องเห็นเขาอยู่กับผู้หญิงคนนั้น แต่ถ้าเธอได้ไปด้วยช่วงกลับเวลาตรงนั้นก็จะเป็นของเธอกับเขาเพียงลำพังสักนิดก็ยังดี แต่เธอก็ได้แต่หลับตาและเอาความต้องการนี้ไปยังความฝัน
พันธะรักวิวาห์จำเป็น [Bond of Love - Wedding] #รุ่งอรุโณทัย เขาเรโนลต์ที่ต้องแต่งงานกับหญิงสาวที่ไม่เคยเห็นหน้าแม้แต่ครั้งเดียวตามคำสั่งพ่อ ซึ่งทำให้เขาต้องเสียทั้งเงินและเสียสถานะโสด เพราะฉะนั้นเขาไม่มีทางที่จะต้องแต่งเมียคนนี้แล้วเอาขึ้นหิ้งบูชาเป็นแน่ พ่อจะจัดหนักให้อย่างไม่แทงกั๊กในทุกๆ ทั้งเรื่องXXXทั้งแสวงหาผลประโยชน์จากเมียที่ได้มาจากวิวาห์จำเป็นคนนี้เท่าทบทวีเงินที่เขาต้องลงทุนจ่ายไปไม่น้อยคืนมาจนครบพร้อมดอกเบี้ยรับและดอกเบี้ยจ่าย... คำโปรย:: … เรโนลต์ เงียบ! เขาประธานผู้มากด้วยอำนาจ เพียบพร้อมไปด้วยรูปร่างหน้าตาที่สามารถขึ้นแท่นสามีแห่งชาติได้อย่างไร้ข้อกังขา ฐานะการเงินแม้ตอนนี้จะเหลือเพียงอสังหาริมทรัพย์กับรถสามคันและเงินเดือนแต่ก็ยังน่าสนใจอยู่ในหมู่สาวๆ และเหล่าไก่วัดที่เต็มใจให้สมภารอย่างเขากัดแทะเล่นเป็นครั้งคราว คนโสดทำอะไรก็ไม่น่าเกลียดไม่ผิด แต่จากคำพูดล่าสุดของคุณพ่อไม่กี่คำ เขาที่เป็นฝ่ายกระดิกนิ้วเรียกสาวๆ กลายมาเป็นคนที่ถูกกระดิกนิ้วเรียกไปแล้วอย่างงั้นเหรอ “เธอเป็นหม่อมเจ้าหรือครับ...ผมหมายถึงว่าที่สะใภ้นะครับ” เขาขยายความเมื่อจู่ๆ เขาเงียบไปนานและเอ่ยขึ้นมาคุณพ่อจึงมุ่นคิ้วไม่เข้าใจในตอนแรก คุณอำพลส่ายหน้า “นางสาวธรรมดา” “เธอเป็นลูกนักการเมืองใหญ่หรือเป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของผู้ทรงอิทธิพล” เรโนลต์ยังพยายามต่อ “คุณอำพลส่ายหน้า “กำพร้า” … เรโนลต์ เงียบ! “เป็นผู้มีพระคุณของคุณพ่อ” เรโนลต์ไม่ละความพยายาม “แกดูละครมากไปมั้ย” … เรโนลต์ เงียบ! ======================= SET : Bond Of Love พันธะรักโดยไม่ตั้ง [Bond Of Love - Accidence] พันธะรักวิวาห์จำเป็น [Bond Of Love - Wedding] พันธะรักราคีแค้น [Bond Of Love - Revenge]
“ถอยไปนะ!!!” “ไม่สู้แล้วเหรอ” น้ำใสกำปมผ้าขนหนูไว้แน่น ดวงตากลมจดจ้องเข้าไปในดวงตาสีเทาของเขาเขม็ง แม้ตัวเองจะเสียเปรียบแต่เธอไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ “จะเอายังไง” “นั่นสินะ! ไม่อยากเชื่อเลยว่าอย่างเราสองคนจะมาถึงจุดนี้ได้เหมือนกัน...ใครกันนะที่บอกรักกันได้ทุกเวลา...ไม่อายปากบ้างเหรอ” คำเย้ยหยันที่ถูกพ่นออกมามันไม่ได้แค่ทำร้ายจิตใจคนฟังเพียงฝ่ายเดียว ในทางตรงข้ามคนพูดน่าจะอาการสาหัสยิ่งกว่า “แล้วไง! คุณก็เหมือนของกินมีใครบ้างที่กินของเดิมซ้ำๆกันทุกวัน คำแรกมันก็ชื่นมื่นน่าลิ้มลองเป็นธรรมดา คำที่สองก็ยังน่าพิสมัย แต่คำต่อๆไปใครจะยังกลืนมันลงละในเมื่อรู้รสชาติแล้ว เมื่อถึงเวลาก็ต้องหารสชาติใหม่ๆมาลอง...ใช่มั้ย” แววตาของเอ็ดเวิร์ดเปลี่ยนไป สีหน้าและแววตาของน้ำใสมันช่างเข้าได้กับคำพูดของเธอเสียจริง นี่เขาเกิดหวั่นไหวใช่เหรอเปล่าว่าเธอคิดอย่างที่พูดจริงๆ ความเบื่อหน่ายอย่างงั้นเหรอ... “ได้!!! ในเมื่อเธอเบื่อรสชาติที่ฉันอุตส่าห์ปรุงแต่งมันเพื่อเธอคนเดียว งั้นลองรสชาติใหม่ก็...แล้ว...กัน!” อร้ายยยย!!! น้ำใสร้องดังลั่นเมื่อเอ็ดเวิร์ดกระชากผ้าขนหนูออกจากการปกป้องเรือนกายเปลือย ควับ!!! แรงเขากับแรงเธอมันเทียบกันไม่ได้หรอก ควับ!!! และอีกผืนที่หลุดล่วงไปคือของเขา สองร่างเปลือยเปล่าแนบชิดกัน เมื่อน้ำใสพยายามจะหนีให้พ้นจากรัศมีไอร้อนของร่างกายเขาที่พวยพุ่งออกมากระทบพื้นผิวเนียนของเธอ
“พามาที่นี่ทำไม” “กินมื้อเช้า” ณิชาเบิกตากว้างมองเขา นี่เขาไปรับเธอมากินมื้อเช้า ดวงตากลมมองนาฬิกาด้านหน้ารถ และหันกลับมามองเขา เขาอยู่ในชุดกึ่งสูท เป็นทางการมาก โอ้! นี่เขาอายุเท่าไหร่กัน ปกติเขาตื่นกี่โมงกัน เพราะตอนนี้พึ่งจะเจ็ดโมงเช้า “ปกติคุณตื่นกี่โมง” “ตีห้าเป็นประจำทุกวัน” “ทุกวันเลยเหรอ” ภีมะพยักหน้า “แล้วนอนกี่โมง” “ก็แล้วแต่...อยากรู้ไปทำไม” “สงสัยบ้างไม่ได้เหรอ...” พวกเขาแปลกหรือเปล่านะ พี่เหนือก็เป็นคนตื่นเช้าเช่นกัน “คุณออกกำลังตอนเช้าทุกวันเลยใช่มั้ยคะ” ภีมะพยักหน้าอีกครั้ง “คนในตระกูลเราไม่สอนให้ลูกหลานนอนตื่นสาย...แต่สะใภ้อย่างเธอฉันจะให้เวลาค่อยๆปรับตัว”
ฉันเป็น ขวัญชนก วงศ์ษา ตั้งแต่อายุ 1 วัน ถึง อายุ 18 ปี 1 วัน อายุ 18 ปี 2 วัน ฉันเป็น ขวัญชนก ฟง เขาคือ ดีแลน ฟง อายุอานามก็ 30 ปี ชายร่างสูงเมื่อสามปีก่อน ปัจจุบันเขาคือสามีที่ถูกต้องตามกฎหมาย ขอย้ำว่าถูกต้องตามกฎหมายเท่านั้น คำโปรย : “ห้าแสน!” “เจ็ดแสน!” เสียงประมูลราคาจากคนด้านล่างเวทีดังแข่งกัน “หนึ่งล้าน” การประมูลยังคงดำเนินกันต่อไปเรื่อยๆ ขวัญชนก สาวน้อยวัยใสวัยย่างสิบเก้าสอดส่ายสายตามองไปยังกลุ่มคนด้านหน้า “หนึ่งล้านสองแสน” เอาสิ! ถ้าเขาไม่มา เธอก็...ขวัญชนกยิ้มหวานหว่านเสน่ห์ กระตุ้นราคาประมูลจนสูงลิ่วถึงสองล้าน “สองล้านครั้งที่หนึ่ง...” ในมุมมืดชายร่างสูงยกยิ้มมุมปากอีกครั้ง เมื่อเห็นดวงตากลมโตแสดงความหวาดหวั่นในที่สุด “ห้าล้าน!” ก่อนที่ราคาสองล้านจะถูกเคาะครั้งที่สาม เสียงบอกราคาใหม่สร้างความตกตะลึงให้กับทุกคนในงาน แต่กลับสร้างรอยยิ้มให้หญิงสาวบนเวที เธอไม่เคยลืมเสียงของเขา “ชนะแล้ว” ขวัญคิดในใจ “ห้าล้านครั้งที่สาม...ขาย!”
“หยุดทำบ้าๆ นะพี่สิงห์...อ๊อย...” น้ำผึ้งขนลุกซู่ เขาจูบไซ้ซอกคอของหล่อน ขณะหญิงสาวกำลังยืนส่องกระจกอยู่หน้าอ่างล้างหน้า “พี่ขออีกนิด แค่ภายนอกเท่านั้นนะจ๊ะ ไม่เสียหายอะไรนี่นา...นะครับ” พี่เขยปะเหลาะปะแหละอย่างคนเอาแต่ได้ เสียงออดอ้อนอ่อนหวานเริ่มทำให้น้องเมียใจอ่อนหวามไหว ปล่อยให้มือของเขาเคล้นคลึงสะโพกของหล่อนอย่างนึกมันเขี้ยว สอดท่อนแขนเข้ามาระหว่างง่ามก้น หงายฝ่ามือลูบไล้เข้ามาถึงหนอกเนื้ออุ่นจัดอีกครั้ง ตะล่อมล้วงเข้ามาโอบเนินนูนเหมือนหลังเต่า บีบขยำเบาๆ เหมือนจะประมาณความอวบใหญ่ล้นอุ้งมือ “ของผึ้งใหญ่จัง” มือสัมผัสกลีบเนื้อเป็นพูแน่น โหนกนูนและใหญ่กว่าของเจนนี่มากมาย “อ๊าย...” น้ำผึ้งเสียว กระดกก้นขึ้นโดยอัตโนมัติ สิงหาบีบขยำความเป็นผู้หญิงของหล่อนเป็นจังหวะ หัวใจเต้นแรงกับความอวบใหญ่ที่อัดแน่นอยู่ในอุ้งมือของตน “อย่า...พี่สิงห์...หยุดเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวพี่เจนนี่มาเห็นผึ้งซวยแน่ๆ” น้องเมียร้องห้ามอย่างสับสนใจ ส่ายก้นทำท่าว่าจะดิ้นหนี แต่ช้ากว่ามือใหญ่ของสิงหาอีกข้างที่กดลงบนแผ่นหลังของหล่อนเหมือนจะล็อกกายไม่ให้ขยับหนี
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
ในการแต่งงานที่ทำข้อตกลงไว้ เจียงหว่านเป็นฝ่ายที่มีใจให้อีกฝ่ายก่อน แต่ตอนที่เธอต้องการเผยเสี้ยนมากที่สุด เขากลับอยู่เคียงข้างคนรักในใจของเขา ในท้ายที่สุด เจียงหว่านก็ตัดสินใจหย่า และเริ่มต้นชีวิตใหม่ เมื่อเผยเสี้ยนรู้สึกตัวขึ้นมา เธอก็จากไปแล้ว เมื่อเผชิญหน้ากับคู่แข่งที่เข้าคิวเพื่อรับป้ายหมายเลข เผยเสี้ยนหยิบเงินร้อยล้านออกมาและพูดว่า "หว่านหว่าน คู่รักก็ต้องเป็นคู่เดิมเราแต่งงานใหม่อีกครั้งได้ไหม"
เสิ่นซือหนิงซ่อนตัวตนไว้ยอมทำทุกอย่างให้ แต่ความจริงใจของเธอกลับถูกสามีทำลายไปหมด และสิ่งที่เธอได้รับนั้นคือข้อตกลงการหย่า ด้วยความผิดหวังเธอจึงหันหลังจากไปและกลายเป็นตัวเองที่แท้จริงอีกครั้ง หลังจากได้เห็นความใกล้ชิดของสามีกับคนรักของเขา เธอก็จากไปด้วยความผิดหวัง จากนั้นเปิดเผยตัวตนที่เป็นนักปรุงน้ำหอมอัจฉริยะระดับนานาชาติ ผู้ก่อตั้งองค์กรข่าวกรองที่มีชื่อเสียง และผู้สืบทอดในโลกแฮ็กเกอร์ อดีตสามีของเธอเลยเสียใจมาก เมื่อเมิ่งซือเฉินรู้ว่าตัวเองทำผิด เขาก็เสียใจมาก หนิง ผมผิดไปแล้ว ให้โอกาสผมอีกครั้งเถอะ ทว่าฮั่วจิ่งชวนขาพิการนั้นกลับลุกขึ้นยืนและจับมือกับเธอว่า "อยากคบกับเธอ นายยังไม่มีค่าพอ"
เพลิงกัลป์ / Ryuu ริว ซาโต้อิชิบะ หัวหน้าแก๊งมาเฟียใหญ่ในคราบคุณหมอ หล่อ เลว เถื่อน ร้ายกับทุกคนไม่เว้นแม้กระทั่งกับ เธอ "กฎของการเป็นของเล่นคือห้ามรักเขา" ลูกพีช รินรดา สวย เซ็กซี่ สดใส ร่าเริง ปากร้าย กล้าได้กล้าเสีย สายอ่อยตัวแม่ "ของเล่นที่มีหัวใจของผู้ชายที่ไร้หัวใจ"
ในสายตาของเขา เธอเป็นคนขี้โกหก ในสายตาของเธอ เขาเป็นคนไร้หัวใจ เดิมทีถังหว่านคิดว่าเธอคือคนพิเศษหลังจากอยู่กับเสิ่นติงหลานมาสองปี แต่สุดท้ายก็พบว่าตัวเองเป็นแค่ของเล่นที่สามารถทิ้งได้อย่างตามใจเมื่อไม่มีค่าอีกต่อไป จนกระทั่งถังหว่านเห็นว่าเสิ่นติงหลานพาคนรักของเขาไปตรวจครรภ์ เธอจึงยอมแพ้แล้ว เธอหยุดติดตามเขาอีก แต่จู่ๆ เขากลับไม่ยอมปล่อยเธอไป "ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน ทำไมคุณไม่ปล่อยฉันไปล่ะ?" ชายผู้เคยหยิ่งยะโสขนาดนั้น ตอนนี้ก้มหัวลงและขอร้องว่า "หวานหว่าน ฉันผิดไปแล้ว โปรดอย่าทิ้งฉันไป"