'หากเอ็งไม่ได้แต่งกับพี่ ชาตินี้ชาติไหนก็จงอย่าได้แต่งกับผู้ใด ต้องหวนกลับมาแต่งกับพี่เพียงผู้เดียว' เพราะคำประกาศิตของว่าที่ 'ผัว' ในอดีตชาติที่หมายมั่นในตัวหล่อนอย่างถึงที่สุด ทำให้หญิงสาววัยสามสิบจากยุคปัจจุบันหวนคืนสู่อดีตชาติหลังเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ หล่อนกลายเป็น 'มะลิ' เด็กสาววัยกำดัดซึ่งเป็นบุตรสาวของท่านครูดาบ ขณะที่ 'ไอ้แผน' ที่หล่อนในชาตินั้นเรียกติดปากคือหนุ่มฉกรรจ์ผู้นำหมู่บ้าน และเป็น 'ว่าที่ผัว' ของหล่อนด้วย ทว่าแทนที่หล่อนจะถูกบังคับขู่เข็ญจากผู้ใหญ่ให้แต่งกับไอ้แผนอย่างที่ควรจะเป็น กลับกลายเป็นว่าจู่ๆ หล่อนก็ลุกขึ้นมาอยากได้เขาเป็นผัวจนตัวสั่นแทนเสียอย่างนั้น ก็แหม...ใครจะไม่อยากได้กัน ทั้งหล่อล่ำ มาดแมนแฮนด์ซั่ม น่าลากเข้ากระท่อมไปฟัดอย่างนี้ วิญญาณสาวเกือบจะขึ้นคานก็ต้องน้ำลายสอเป็นธรรมดา จากไอ้แผนก็เปลี่ยนเป็น 'คุณพี่แผน' พร้อมกับ 'แผนการ' ที่หล่อนหมายจะรวบหัวรวบหางชายหนุ่มอกกว้าง หน้าท้องเป็นลอนคลื่นมาเป็นผัวในเร็ววัน ‘ถ้าคุณพี่ไม่มาเป็นคุณพี่ของหนูในวันนี้ ยังไงก็ต้องเป็นคุณพี่ของหนูในวันหน้าอยู่ดีแหละเจ้าค่า!’ ระริกระรี้อยากมีผัวเช่นนี้ น่าจับไปลงหวายแช่เยี่ยวให้หายสะดีดสะดิ้งนัก นังมะลิเอ๊ย!

บทที่ 1 แต่งกับพี่

‘หากเอ็งไม่ได้แต่งกับพี่ ชาตินี้ชาติไหนก็จงอย่าได้แต่งกับผู้ใด ต้องหวนกลับมาแต่งกับพี่เพียงผู้เดียวเท่านั้น’

เพราะเสียงแหบห้าวของชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดังขึ้นเมื่อวิญญาณหลุดออกจากร่าง ทำให้วิญญาณของสาวโสดวัยย่างสามสิบปีต้องย้อนคืนสู่อดีตชาติอย่างช่วยไม่ได้

หล่อนไม่ค่อยเข้าใจเหตุผลที่ตัวเองต้องย้อนกลับมาในอดีตชาติสักเท่าไร แต่ก็ไม่ได้โง่ถึงขนาดจะไม่รู้ว่าเป็นเพราะเสียงที่ได้ยินนั่น ถ้าหล่อนจำไม่ผิด เหมือนกับว่ามัจจุราชที่มารับดวงวิญญาณของหล่อนจะบอกว่า...

‘มันเป็นบ่วงกรรม เป็นพันธสัญญาของเจ้าในอดีตชาติ ในเมื่อเจ้าผูกใจกับสัญญานั้น เจ้าก็ต้องกลับไปตาม คำสัญญา’

...อะไรประมาณนั้น

แต่ขอโทษทีเถอะ หล่อนไปเกิดใหม่แล้ว หล่อนจำไม่ได้หรอกว่าไปสัญญาอะไรไว้กับใคร กระทั่งได้กลับมาเป็น ‘ตัวเองในอดีตชาติ’ นั่นล่ะถึงได้รู้ว่าเสียงนั้นคือเสียงของผู้ชายที่ผู้เป็นบิดาหมายมั่นปั้นมือจะให้แต่งงานด้วย

ทว่าก่อนที่จะไปพูดถึงผู้ชายคนนั้น หล่อนอยากบอกสักหน่อยว่าในชาตินี้หล่อนมีนามว่า ‘มะลิ’ เป็นสาวน้อยกำดัดวัยสิบแปดปี ดวงหน้างามงด ผิวพรรณผุดผ่อง ทรวงทรงองค์เอวอวบอึ๋ม มองตรงไหนก็ดูน่ารักน่าชัง น่ากอด น่าฟัดไปทุกส่วน ต่างจากชาติใหม่ที่หล่อนไปเกิดลิบลับ

ก็ชาติใหม่ของหล่อน นอกจากจะไม่ใช่คนสวยแล้ว ยังอ้วนตุ๊ต๊ะเหยียบไปร้อยกิโลกรัมเพราะกินดุนี่นา ไม่แปลกหรอกที่อายุสามสิบแล้วยังไม่เคยมีแฟนสักคน แต่ก็ใช่ว่าหล่อนจะเป็นคนหงิมๆ นะ เป็นสาวแซ่บๆ เฟี้ยวๆ ตัวแม่คนหนึ่งเลยทีเดียวล่ะ เรื่องผู้ชายก็มีมาไม่ได้ขาด ซึ่งส่วนมากก็เป็นหล่อนเองทั้งนั้นที่เป็นฝ่ายรุกเข้าจีบ แม้ว่าจะไม่เคยจีบติดเลยก็เถอะนะ

ส่วนเรื่องยุคสมัยที่หล่อนย้อนกลับมา บอกตามตรงว่าหล่อนไม่รู้เลยว่ามันตรงกับช่วงยุคสมัยไหนของไทยในอดีต ข้อมูลที่หล่อนรู้จากการสอบถามคนรอบกายหลังจากที่กลับมาอยู่ในร่างนี้ก็คือ หมู่บ้านที่หล่อนอยู่คือหมู่บ้านที่ตั้งตนเป็นอิสระ ไม่ขึ้นตรงกับเมืองหลวงซึ่งก็พอจะเดาได้ว่าน่าจะเป็นอยุธยา เพราะอยู่ห่างไกลปืนเที่ยง มีกองกำลังเป็นของตัวเองซึ่งก็คือพวกชายฉกรรจ์ที่เป็นชาวบ้าน และเหตุผลที่ต้องมีกองกำลังก็คือ...ละแวกนี้มีชุมโจร

จะเป็นโจรป่าหรืออะไร หล่อนคิดไม่ออกหรอก ไม่เคยเห็น เพิ่งจะเคยได้ยิน จินตนาการภาพไม่ไป

แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับการที่หล่อนกลับมาเป็นสาวน้อยชื่อมะลิ อย่างที่บอกในคราแรกว่าหล่อนถูกบิดาจับยกใส่พานให้กับชายคนหนึ่งซึ่งมีอายุมากกว่าเป็นสิบปี

ไม่รู้เหตุผลว่าทำไมเขาถึงได้พูดอย่างนั้นจนกลายเป็นบ่วงสัญญา เพราะเขาก็ไม่มีท่าทีอะไรกับหล่อนเลย แม้แต่น้อย มีแต่หล่อนเท่านั้นที่ชื่นชอบเขาอยู่ฝ่ายเดียว

พูดประโยคนี้ได้เต็มปาก เป็นหล่อนที่ชอบเขาอยู่ฝ่ายเดียวจริงๆ เพราะทุกครั้งที่เขาปรากฏกายที่เรือนของหล่อน เป็นไปเพราะมาหาบิดาของหล่อนเท่านั้น ไม่ได้มาหาหล่อนเลย

และเขาคนนั้นก็มีชื่อว่า ‘ไอ้แผน’ เป็นชายหนุ่มวัยสามสิบสองซึ่งเป็นผู้นำของหมู่บ้านสีเผือก อันเป็นหมู่บ้านที่ตั้งอยู่ท่ามกลางพื้นที่ราบอุดมสมบูรณ์ เขาเป็นคนหนุ่มที่มารับช่วงเป็นผู้นำหมู่บ้านต่อจากลุงที่ตายไป มิหนำซ้ำยังเป็น นักดาบฝีมือดีตัวฉกาจ จนทำให้บิดาของหล่อนซึ่งเป็นครูเพลงดาบหมายใจจะได้เป็นเขย

ทว่า...ไม่รู้ด้วยเหตุผลกลใด มะลิคนเดิมถึงได้ไม่ยอมตบแต่งกับเขา มิหนำซ้ำยังจะประกาศกร้าวว่าถ้าต้องแต่งกับเขา หล่อนยอมตายเสียดีกว่า อะไรไม่ว่า ยังจะพยายามตายให้สมดังปากพูดด้วยการวิ่งออกจากเรือนแล้วไปกระโดดลงแม่น้ำที่เชี่ยวกรากท้ายหมู่บ้าน ดีที่รอดตายมาได้ ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ได้กลายเป็นผีเฝ้าแม่น้ำสมใจแน่

แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ผ่านมาสามเดือนกว่าแล้ว พอๆ กับที่ ‘หล่อน’ มาอยู่ในร่างมะลินั่นแหละ และหล่อนในร่างมะลิ...ไม่สิ ร่างตัวเองในชาติที่แล้วก็ไม่เข้าใจเลยว่าไอ้แผนไม่มีดีให้ไม่อยากแต่งงานด้วยตรงไหน

ทั้งโครงหน้าคมคายหล่อเหลา ดวงตาคมกริบ จมูกโด่งเป็นสัน ปากกระจับแต่งแต้มด้วยหนวดเหนือริมฝีปากนิดๆ พอให้จินตนาการแล้วจั๊กจี้ รูปร่างกำยำสมส่วน มีกล้ามเนื้อแน่นที่สักยันต์เต็มไปทั้งตัว ผิวแทนบ่มแดดหน่อยๆ อีกทั้ง ยังดูเคร่งขรึมน่าค้นหา พ่วงท้ายด้วยตำแหน่งผู้นำหมู่บ้านอันทรงเกียรติ ดูอย่างไรก็เหมาะสมไปทุกอย่าง แล้วก็เป็นอะไรที่ชวนให้หลงใหลสุดๆ แม้แต่ในสายตาของคนยุคใหม่อย่างหล่อนก็เถอะ

เอาล่ะ เห็นทีต้องเลิกเรียกหล่อนว่าเป็นคนยุคใหม่ได้แล้ว เพราะตอนนี้หล่อนคือสาวน้อยมะลิที่นั่งตาปรอย เฝ้าแอบดูไอ้แผนมาช่วยบิดาฝึกดาบให้กับคนหนุ่มในหมู่บ้าน

ดวงตากลมโตพราวระยับเมื่อเห็นแผงอกแกร่งและหน้าท้องแน่นของไอ้แผนอาบไปด้วยเม็ดเหงื่อจนเงาเลื่อมไปทั้งตัว ปากก็แทบจะอ้าค้างให้น้ำลายไหล

น้ำลายสอ...แซ่บอะไรเบอร์นี้พ่อคู๊ณณณ!

ใครที่บอกว่าคนโบราณหน้าตาไม่ดี ไม่หล่อ ไม่เท่ หล่อนจะตบปากให้ มาเห็นจริงๆ ก่อนเถอะ แล้วจะรู้ว่า คนสมัยก่อนหล่อล่ำน่าปล้ำมากทีเดียว

แล้วหล่อนก็ต้องสะดุ้งน้อยๆ เมื่อสายตาคมกริบของชายที่ตนมองอยู่จ้องกลับมาอย่างไม่ทันตั้งตัว หล่อนรีบยืดตัว โบกไม้โบกมือให้ พร้อมร้องเรียก

“คุณพี่แผน! คุณพี่ๆ!”

เท่านั้นคนถูกเรียกก็ย่นคิ้ว ส่ายหน้าแล้วหันกลับไปฝึกดาบต่อ ไม่สนใจหล่อนอีกต่อไป ปล่อยให้สาวน้อยมะลิ นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เพียงลำพัง โดยที่หล่อนไม่รู้เลยว่าเขาคิดอะไรอยู่

แต่จะคิดอะไรก็ช่างเถอะ หล่อนไม่สนหรอก สนแต่ว่าเขาคือคนที่หล่อนจะแต่งงานด้วยในอนาคตอันใกล้นี้

ตายแล้วย้อนอดีตชาติกลับมา แต่ชีวิตก็ดี๊ดี!

จะได้มีผัวเป็นตัวเป็นตนสักทีนะ ชะนีน้อยเอ๊ย!

อ่านต่อ

ไปดูความคิดเห็นเพิ่มเติมที่แอป

หนังสืออื่นๆ ของ หนูแดง หนูแดงตัวน้อย

ข้อมูลเพิ่มเติม

รับผมเป็นพ่อของลูกนะครับ[Mpreg]

นิยายวาย

5.0

เมื่อมนุษย์เพศชายเกิดการวิวัฒนาการทางร่างกาย ผู้ชายกลุ่มหนึ่งจึงสามารถตั้งท้องได้ และเพราะความเมาชนิดหลุดโลกในคืนวันนั้น ‘นภัทร’ เดือนคณะสุดหล่อจึงตื่นขึ้นมาพร้อมกับความจริงว่าตัวเองจัดการรวบหัวรวบหางลากหลืบคณะอย่าง ‘สิงหา’ ไปมี one night stand เป็นที่เรียบร้อย เรื่องควรจะจบลงแค่นั้น แต่ไม่จบเมื่อชีวิตน้อยๆ ถือกำเนิดขึ้น นภัทรหายตัวไป กลับมาอีกครั้งพร้อมกับข่าวลือประหลาดๆ ก่อนสิงหาจะพบว่าต้นเหตุของข่าวลือคือเด็กหญิงตัวน้อยอย่าง ‘น้องณดา’ ที่สิงหาสงสัยเหลือเกินว่าจะเป็นลูกของเขา “ให้เรียกนายว่าพ่อไม่ได้หรอก น้องณดาไม่ได้ลูกของนาย” “งั้นเรียกป๊ะป๋าก็ได้” “ไม่ได้” “แด๊ดดี้” “นี่...พอเลย” “ดาดา” คำเรียกที่หลุดจากปากของเด็กหญิงตัวน้อยทำเอาคุณพ่อกำมะลอยิ้มหน้าบาน ปฏิบัติการทวงคืนความเป็นพ่อต้องมา ต่อให้นภัทรไม่ยอมรับ งั้นสิงหาก็ขอเข้าทางลูกสาวตัวจิ๋วก็แล้วกัน! รับผมเป็นพ่อของลูกเถอะนะครับ!

อาคิรา ครุฑใต้ตะวัน

โรแมนติก

5.0

เพราะไปตีกับเกรียนคีย์บอร์ดที่บังอาจเอานิยายเธอมาวิจารณ์หยาบๆ คายๆ ว่างานเธอเชิดชูระบอบปิตาธิปไตย ตามมาด้วยการดูแคลนเหยียดหยามทางเพศสภาพอีกหลายอย่าง ทำเอา ‘อาคิรา’ นักเขียนนิยายประโลมโลกถึงกับเลือดเฟมินิสต์ในกายเดือดพล่าน กล้าดียังไงมากล่าวหาเธออย่างนี้ งานเธอถึงจะเป็นงานประโลมโลก แต่ใช่ว่าจะเชิดชูระบอบชายเป็นใหญ่สักหน่อย! ต้องตามไปตบตีจนกว่าจะชนะ เถียงแพ้รอบนั้น แต่คนไม่แพ้ ตามหาแอคเคาทน์ของคนที่ใช้นามแฝงว่า ‘เวนไตย’ ไปจนเจอเข้ากับตอจังเบ้อเร่อ โดยหารู้ไม่ว่าเวนไตยคนนี้ หาใช่ไอ้เวรตะไลที่ประนามหยามเหยียดแต่อย่างใดไม่ ทว่าเป็นบรรณาธิการหนุ่มผู้คว่ำหวอดในวงการวรรณกรรมสร้างสรรค์สังคมต่างหาก “ฉันจะทำให้ดูว่างานเขียนฉันมันไม่ได้เชิดชูระบอบชายเป็นใหญ่!” “งั้นก็ลองเขียนมาดู ผมอยากอ่านเหมือนกัน อยากรู้ว่านักเขียนอย่างคุณจะทำได้ดีสักกี่น้ำ” โดนท้าทายมาถึงกับปรี๊ด คอยดูเถอะ เธอจะเอารางวัลมาฟาดหน้าไอ้เวรตะไลนี่ให้ได้เลย!

แม่หยาดฟ้าของไอ้หมาดิน

โรแมนติก

5.0

“ฉันจะเป็นเมียของนายดินค่ะ” ไม่รู้ว่าส้มหล่นหรือโชคร้ายกันแน่ที่จู่ๆ คุณหนู ‘หยาดฟ้า’ ของตระกูลเศรษฐีเมืองกรุงก็มาถวายตัวยอมเป็นเมียของ ‘ไอ้ดิน’ อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยเสียอย่างนั้น ไอ้ดินค่อนข้างจะงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก็จะไม่ให้งงได้อย่างไร เขาไม่รู้จักมัดจี่กับเจ้าหล่อนนี่ จู่ๆ ก็มาบอกว่าจะเป็นเมียเขา เป็นใครก็งงทั้งนั้นแหละ! ก่อนที่เขาจะได้รับรู้ว่าเหตุนี้เกิดขึ้นเพราะหยาดฟ้าถูกบิดาบังคับให้แต่งงาน เธอจึงหนีมาอยู่ที่บ้านพักตากอากาศในต่างจังหวัด และได้เจอกับกุลีหนุ่มที่นี่ ประจวบเหมาะกับที่บิดาของเธอโทรมาคาดคั้นให้เธอกลับไปแต่งงานพอดี เธอถึงได้ลั่นวาจานี้ออกมาให้บิดารู้ว่าเธอมีผู้ชายคนใหม่ที่ยินยอมพร้อมใจจะเป็น ‘เมีย’ ของเขาแล้ว หาใช่ผู้ชายที่บิดาจัดเตรียมมาให้ สำหรับไอ้ดิน นี่คงไม่ใช่ส้มหล่นหรอก เป็นคราวเคราะห์เสียมากกว่า เขาจึงรีบบอกปัดหัวขวิด “ไม่ล่ะครับคุณหนู ผมคงไม่อาจเอื้อมไปเด็ดดอกฟ้าหรอก ผมก็แค่กุลีใช้แรงงานไปวันๆ จะเอาเงินที่ไหนไปเลี้ยงให้คุณหนูอยู่ดีกินดีได้” “ไม่ต้องกินดีอยู่ดีก็ได้ แค่ให้ฉันอยู่ด้วยก็พอ” “ให้อยู่ด้วยก็ไม่ได้ครับ ก็คุณหนูน่ะเป็น...” “เป็นเมียนายดินไงล่ะ” เป็นที่ไหนกัน เขายังไม่ได้ซั่มเธอเลยสักกะยก! ไอ้ดินปวดขมับตุบๆ ขณะที่หยาดฟ้าเชื้อเชิญเขาเป็นการใหญ่ “แล้วนี่มัวรออะไรอยู่ รีบพาฉันเข้าบ้านสิ จะได้ทำอะไรอย่างที่ผัวเมียเขาทำกัน” เธอรู้หรือเปล่าว่าพูดถึงเรื่องอะไรอยู่น่ะ!? ไอ้ดินไม่แน่ใจนัก แต่แวบเดียวก็แน่ใจแล้ว เพราะจู่ๆ หญิงสาวก็ดึงคอเสื้อให้หน้าอกอิ่มล้นทะลักออกมา ไอ้ดินมองจ้องตาไม่กะพริบ ได้สติมาอีกครั้งก็ตอนที่สาวเจ้าเอ่ยปาก “มาสิพี่ดิน มาเอากัน ฟ้าพร้อมจะเป็นเมียพี่แล้ว” ดูพูดจาเข้า เรียกแทนตัวด้วยชื่อ แทนเขาว่าพี่ชวนให้เอ็นดูอีก! โอ๊ย! ไอ้ดินจะบ้าตาย! เห็นทีเขาคงหนีไม่พ้นการถูกยัดเยียดความเป็น ‘ผัว’ ด้วยฝีมือหยาดฟ้าแล้วล่ะ

ลักรัก

นิยายวาย

5.0

เพราะอกหักจากคนที่แอบชอบมานาน ทำให้ ‘ภีม’ พาตัวเองไปในที่อโคจรเพื่อที่จะระบายความเศร้าเสียใจออกไปบ้าง หากทว่าในคืนนั้น เขากลับได้พบกับชายแปลกหน้าอย่าง ‘สุดเขต’ ที่บังเอิญเข้ามาพูดคุยด้วย ทั้งสองเกือบจะลงเอยกันด้วยความสัมพันธ์ข้ามคืน หรือที่เรียกกันว่า One night stand หากทว่าก็เกิดเรื่องวุ่นๆ เสียก่อน ก่อนที่ภีมจะพบว่าผู้ชายที่เขาได้เจอในคืนนั้น เป็นคนคนเดียวกับคนที่เขาแอบชอบตกหลุมรัก ให้ตาย! นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน! ขณะเดียวกัน ปฏิบัติการ ‘ลัก’ ความรักของภีมก็เริ่มต้นขึ้น เมื่อสุดเขตไม่สามารถลืมความน่ารักของภีมลงได้เลย เขาต้องเอามาให้ได้ ทั้งตัวภีม และความรักของภีม จะเอามาให้ได้ทั้งหมดเลยคอยดู!

นักพรตเจ้าสำราญ

นิยายวาย

5.0

แม้ขึ้นชื่อว่าเป็นปีศาจ ทว่าปีศาจกวางอย่าง ‘ลู่ลู่’ กลับหาได้พิสมัยการระรานมนุษย์สักเท่าไรนัก สะอาดบริสุทธิ์เสียจนแทบจะลุแก่ตบะแล้ว ทว่า... ชีวิตของเขาก็หาได้สงบสุขอีกต่อไปเมื่อนักพรตปราบปีศาจอย่าง ‘เยี่ยนเฉิน’ หนีตายจากการถูกล่าเพราะดันไปต้มตุ๋นชาวบ้านวิ่งทะเล่อทะล่ามาสลบอยู่หน้าถ้ำ ถึงจะเป็นปีศาจแต่ก็หาได้ไร้น้ำใจนัก มอบไมตรีช่วยเหลืออย่างไม่เกี่ยงงอน หากแต่เยี่ยนเฉินกลับตอบแทนบุญคุณด้วยการทำให้ชีวิตของลู่ลู่แปดเปื้อนด้วยมลทิน บีบบังคับให้ปีศาจกวางน้อยรวมหัวในแผนต้มตุ๋นชาวบ้านเพื่อเอาคืน! นักพรตจอมกะล่อนผงาด ใช้ชีวิตอย่างสำราญ ขณะที่ปีศาจน้อยถูกจิกหัวใช้ให้ไประรานชาวบ้านไม่เว้นวัน อะไรไม่ว่า เยี่ยนฉินยังขยันลูบหางเล็กๆ ของเขาเสียเหลือเกิน ไม่รู้หรือไงว่าตรงนั้นน่ะ...มะ...มัน... ...ทำให้ตัวร้อนผะผ่าวนะ! ต้องมีสักวันที่พลั้งเผลอไปมากกว่านี้แน่ สวรรค์! ลู่ลู่ผู้นี้จะหลั่งน้ำตาเป็นสายโลหิตแล้ว!

ระบำทะเลทราย

นิยายวาย

5.0

หากผู้ใดเชื่อว่าทะเลทรายผืนนี้โหดร้าย ผู้นั้นย่อมเชื่อในสิ่งที่ผิด เพราะสิ่งที่โหดร้ายกว่าผืนทะเลทรายแห้งแล้ง คือกองกำลังโจรทะเลทรายของ 'อัลมิราน' ผู้นี้ต่างหาก โหดร้าย...ชั่วช้า...เลวสามานย์ ดูเหมือนจะเป็นคำสร้อยที่พ่วงท้ายชื่อของโจรหนุ่มนามเลื่องลือไปเสียแล้ว แต่เขาจะสนใจสิ่งใดกัน ในเมื่อเขาถูกตราหน้าว่าชั่ว เขาก็จะเป็นคนชั่วให้สมดั่งที่ถูกบีบคั้น เพียงเพื่อให้ได้อัญมณีแห่งสุลต่านมาครอบครอง เขาก็ไม่เกรงกลัวสิ่งใดแล้ว หากแต่หารู้ไม่ว่าสวรรค์จะนำพาให้เขาพบกับอัญมณีมีชีวิตแห่งทะเลทราย...'จามิล' นักระบำร่อนเร่ผู้มีเสน่ห์เย้ายวน เพียงได้ชมระบำทะเลทรายของจามิลแค่ครั้งเดียวเท่านั้น หัวใจของอัลมิรานก็ถูกครอบครองไปสิ้น โดยหารู้ไม่ว่าตนกำลังก้าวเข้าสู่หุบเหวอเวจีแสนหวานที่จะฉุดคร่าชีวิตเขาไปเสียแล้ว...

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เผลอใจรัก 18 มงกุฏ นาธัชชา-ฟาเบียน)

ญาตาวีมินทร์

5.0

นาธัชชาถูกทำร้ายร่างกายและจิตใจจากผู้เป็นพ่อ เพียงเพราะเธอมีส่วนทำให้แม่ต้องตาย ใครจะคิดว่าชีวิตเด็กเจ็ดขวบ จะถูกโชคชะตาเล่นตลกครั้งแล้วครั้งเล่า และพลิกผันจนกลายเป็น 18 มงกุฏ เพื่อความอยู่รอดของชีวิต ฟาเบียน (อายุ 35 ปี) ชายหนุ่มรูปหล่อทายาทคนโตแห่งมาร์ตินกรุ๊ป เจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่มีธุรกิจโรงแรมทั้งที่ไทยและฝรั่งเศส ชีวิตของเขามีพร้อมทุกอย่างแต่กลับไร้เงาของสาวข้างกาย ใครๆ ก็พูดว่าเขาตั้งมาตรฐานผู้หญิงที่จะมาเป็นคู่ชีวิตไว้สูง บางคนบอกว่าระดับเขาต้องได้ผู้หญิงระดับนางงามที่มีมงกุฏการันตีความสวย ซึ่งมันก็คงจะจริง เพราะสาวที่เข้ามาพัวพันเป็นสาวสวยที่มีมุงกุฏการันตี และไม่ได้มีแค่มงกุฏเดียว เพราะเธอเป็น 18 มงกุฏ นาธัชชา (อายุ 20 ปี) นาธัชชาหรือหนูนา เด็กหญิงผู้เผชิญกับชีวิตที่แสนรันทดตั้งแต่อายุแค่เจ็ดขวบ เธอถูกพ่อแท้ๆ ยัดเยียดให้เป็นตัวซวย เพียงเพราะมีส่วนทำให้แม่ต้องตาย ชีวิตของเธอต้องพลิกผันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เป็นกราฟชีวิตที่มีแต่จะตกต่ำ จนถึงขั้นต้องเป็น 18 มงกุฏ เพียงเพราะความอยู่รอดของชีวิต ความแตกต่างและความห่างชั้นทางสังคม จะชักนำให้เขาและเธอมาเจอกันได้อย่างไร เรามาติดตามไปพร้อมๆ กันค่ะ - ฟาเบียน ลูกชายคนโตของ เซดริก และมาลารินทร์ จากเรื่อง Malalin of love ร้อยรักมาลารินทร์ - นาธัชชา หรือหนูนา ตัวละครใหม่ คำเตือน -นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น มิได้มีเจตนาชี้นำหรือเป็นตัวอย่างให้นำไปใช้ในชีวิตจริง -นิยายอาจมีเนื้อหาบางช่วงบางตอนที่ไม่เหมาะสม ทั้งเรื่องเพศ และมีคำหยาบคาย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน - นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้อ่านที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป

ทะลุมิติไปเป็นคุณแม่มือใหม่

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ

5.0

เรื่องราวของใบหม่อนที่ทะลุมิติไปยังโลกสุดแปลกและสุดแสนจะแฟนตาซี ที่สำคัญดันไปเกิดใหม่ในตอนที่กำลังจะคลอดลูก ในชีวิตที่แล้วแม้แต่แฟนยังไม่มีแต่ทำไมพอได้เกิดใหม่ทั้งที ถึงให้เกิดมาในตอนที่กำลังจะคลอดลูกพอดี แล้วสาวโสดอย่างเธอจะทำยังไงดี คลอดลูกออกมาเป๋นแฝดสามว่าลำบากแล้ว แต่ครอบครัวนี้กลับยากจนข้นแค้น นี่ไม่ใช่ว่าพระเจ้ากลั่นแกล้งเธอเหรอ เธอไปทำอะไรให้พระเจ้าโกรธเคืองกัน

บทรักมาเฟียร้าย

จิรัฐติกาล

5.0

“ผู้หญิงคนนี้เป็นของมาร์โก ใครก็ห้ามมายุ่งอีกเด็ดขาด” เขาประกาศให้รับรู้ทั่วกัน แต่ถามว่าผู้หญิงของเขาตอนนี้มีสีหน้ายังไง ถามได้! เธอยังช็อกไม่หายปล่อยให้เขาจับจูงเข้าไปในห้องจนเหตุการณ์สงบแล้วเธอก็ยังไม่รู้ตัวเหมือนเดิม! พระเจ้านี่มันเรื่องบ้าอะไร! เธอกลายเป็นผู้หญิงของมาเฟียได้ยังไง เรื่องชักจะวุ่นวายเกินไปแล้ว เธอตามไม่ทันจริง... ตั้งสติไว้ยัยแอน เธอต้องตั้งสติ ตั้งสติบ้าอะไร เขาก็ประกาศอยู่ว่าเธอเป็นของเขา ไม่ ๆ ไม่ใช่ พวกเราแค่นอนด้วยกันคืนเดียว ยังไงก็แค่เรื่องเข้าใจผิด ยังไงเขาก็คงคิดจะขู่เล่น ๆ โธ่เอ้ยยัยโง่ เขาประกาศขนาดนั้น ลองไปสิเธอได้ถูกผูกติดกับเตียงแน่ ชาตินี้อย่าหวังจะไปไหนได้เลย เธอลืมไปแล้วหรือไงว่าคนนั้นคือมาเฟียมาร์โก มาเฟียที่มีอิทธิพลสุดในเมืองนี้! เธอจะบ้าตายเพราะเถียงกับตัวเองนี่แหละ แถมยังต้องมานั่งเสียใจที่มาเจอคนที่น่ากลัวที่สุดในเมือง พระเจ้าแกล้งเธอเกินไปแล้ว แบบนี้เธอจะทำยังไงดี!!

หลินซือเยว่ผู้นี้ มีสามชะตาในคราเดียว

มาชาวีร์

5.0

หลังผ่าตัดนักพรตเฒ่าผู้หนึ่งนั้น นางวูบหมดสติและเสียชีวิตลงไป ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที ก็อยู่ในร่างของคุณหนูปัญญาอ่อนที่มีชื่อเดียวกันผู้นี้เสียแล้วทั้งยังจำอดีตชาติยามเป็นปรมาจารย์เต๋าได้อีกด้วย +++ 1 : ไล่ออกจากอารามไท่ผิงกวน แคว้นจิ้น ราชวงศ์เซวียน อารามไท่ผิงกวน “ไป ๆ อาจารย์ขับไล่พวกท่านออกจากอารามแล้ว อย่าได้มาเหยียบที่นี่อีก” “ศิษย์พี่รองรีบปิดประตูเร็วเข้า !” ตุบ ! ห่อผ้าสองห่อถูกโยนออกมาจากประตูอาราม ปัง ! ตามด้วยเสียงปิดประตูลงสลักอย่างหนาแน่น สตรีนางหนึ่งยืนตัวตรงเป็นสง่า เสื้อผ้ากับเส้นผมของนางปลิวไสวดั่งไผ่ลู่ลม หลินซือเยว่เงยหน้าขึ้นมองป้ายชื่ออารามไท่ผิงกวนด้วยสายตาเลื่อนลอย อาศัยอยู่ที่นี่มานานเท่าใดแล้วนะ บางครั้งนางเองก็ลืมเลือนวันเวลาไปเหมือนกัน “คุณหนูเจ้าคะ ศิษย์น้องทั้งสองของท่านทำเกินไปแล้วนะเจ้าคะ เหตุใดถึงไล่พวกเราสองคนออกจากอารามได้เล่า” เผิงฉือกระทืบเท้าเบา ๆ ตรงไปฉวยห่อผ้าทั้งสองบนพื้น ขึ้นมาคล้องแขนตัวเองไว้ “หากไม่ได้รับคำสั่งจากอาจารย์ ศิษย์น้องทั้งสองคงไม่กล้าขับไล่ข้าออกจากอารามหรอก” น้ำเสียงของนางสงบนิ่งฟังแล้วสบายหูยิ่งนัก หาได้มีความโกรธเกลียดแต่อย่างใด “นั่นรถม้า” นิ้วเรียวสวยชี้ไปยังรถม้าคันที่มีคนนั่งเฝ้าอยู่ “ป้าเผิงไปถามดูว่าใช่รถม้าของเราหรือไม่” เผิงฉือไม่รอช้ารีบตรงไปหาคนเฝ้ารถม้าที่อยู่ใต้ต้นไผ่ในทันที ไม่ช้านางก็กลับมาพร้อมกับรอยยิ้มนิด ๆ “เป็นรถม้าของเราจริง ๆ เจ้าคะคุณหนู คนขับบอกว่าเป็นคนของตระกูลหลินเจ้าค่ะ ได้รับคำสั่งจากท่านพ่อของคุณหนู ให้มารับคุณหนูกลับตระกูลหลินเพื่อไปแต่งงานเจ้าค่ะ” “กลับไปแต่งงานนี่เอง” นางเอ่ยเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่ หันหลังกลับไปทางประตูอาราม ประสานมือค้อมตัวคำนับลาอาจารย์ เผิงฉือเห็นเช่นนั้นก็อดที่จะคำนับตามนางไม่ได้ ภายในอารามไท่ผิงกวน “อาจารย์เหตุใดถึงไม่บอกลากับศิษย์พี่ใหญ่ไปตรง ๆ ล่ะ ทำเช่นนี้นางไม่โกรธท่านไปจนวันตายเลยรึ” เหอกุ้ยแม้มีอายุยี่สิบแปดปีแล้ว ทว่าเขากราบเป็นศิษย์เจ้าอาวาสชุนหวังเหล่ยหลังสตรีผู้นั้น จึงได้เป็นเพียงแค่ศิษย์พี่รองเท่านั้น “นั่นสิอาจารย์ ศิษย์พี่ใหญ่นางไม่เคยออกจากอารามไปไหนไกล ท่านทำเช่นนี้ไม่ใช่ขับไล่นางไปสู่ความตายหรอกรึ” จางเจียเฟิ่งเห็นด้วยกับศิษย์พี่รองของเขา “ให้มันน้อย ๆ หน่อยเจ้าศิษย์โง่ทั้งสอง พวกเจ้าคิดว่าอารามไท่ผิงกวนแห่งนี้ สามารถอยู่รอดมาได้เพราะใครกัน หากไม่ใช่เพราะฝีมือของศิษย์พี่ใหญ่ของพวกเจ้า เห็นนางเงียบ ๆ แบบนั้น ความคิดนางกว้างไกลยิ่งนัก อาจารย์อย่างข้ายังเทียบนางไม่ติดด้วยซ้ำไป” เจ้าอาวาสชุนปีนี้อายุอานามปาเข้าไปหกสิบห้าปีแล้ว ทว่าร่างกายยังแข็งแรง อารามเต๋าแห่งนี้มีวิถีแบบไม่เคร่งครัด ใช้ชีวิตเยี่ยงฆราวาสผู้หนึ่ง สามารถแต่งงานมีครอบครัวได้ “อาจารย์นางอยู่ในอารามวาดยันต์กันภัยให้ชาวบ้านที่มากราบไหว้ ตั้งโต๊ะรักษาโรคภัยให้ผู้คนในตัวอำเภอฝู แต่หนนี้นางต้องกลับบ้านไปเพื่อแต่งงาน นางบริสุทธิ์ถึงเพียงนั้นมิถูกสามีจับกลืนกินจนไม่เหลือกระดูกหรอกรึ” เหอกุ้ยนึกภาพเทพเซียนผู้สูงส่งอย่างหลินซือเยว่ หากต้องร่วมเตียงกับบุรุษหยาบกระด้าง เพียงเท่านั้นเขาก็ทำใจไม่ได้จริง ๆ แทบอยากจะไปแย่งตัวศิษย์พี่ใหญ่ของตัวเองกลับคืนมา “เลิกคร่ำครวญได้แล้ว กลับไปกวาดลานอารามกับตรวจดูน้ำมันตะเกียงให้เรียบร้อย ศิษย์พี่ใหญ่ของพวกเจ้าไม่อยู่ เจ้าทั้งสองต้องรีบร่ำเรียนศึกษาหาความรู้ อารามไท่ผิงกวนจะได้เจริญรุ่งเรืองในภายภาคหน้าต่อไปได้” เจ้าอาวาสชุนทำเสียงดังใส่ลูกศิษย์ทั้งสอง “ไป ๆ ข้าจะสวดมนต์” โบกมือไล่ทั้งคู่ให้ออกจากห้องสวดมนต์ไป เจ้าอาวาสชุนรีบลุกไปปิดประตูลั่นกลอน ท่าทางลุกลี้ลุกลนจนผิดปกติ ย่องเบา ๆ ไปที่ใต้เตียงนอน ดึงหีบไม้เก่าเก็บออกมา ครั้นกดสลักเปิดออก ก็พบตั๋วเงินจำนวนสามพันตำลึงอยู่ในนั้น ตระกูลหลินที่ไม่ได้บริจาคน้ำมันตะเกียงมาหลายปี จู่ ๆ ก็ส่งตั๋วเงินมาให้ พร้อมกับขอรับคนกลับไปเพื่อแต่งงาน ช่วงนี้ชาวบ้านมาทำบุญที่อารามน้อยลง หลินซือเยว่ก็ไม่รู้ว่าเกิดอันใดขึ้นกับนาง ถึงไม่ยอมลงจากอารามไปรักษาผู้คน รายได้เลยหายหดแทบจ่ายอาหารการกิน(สุรานารี)ไม่พอ ตั๋วเงินสามพันตำลึงนี่มาได้ทันเวลาพอดี ! แครก ๆ ๆ ๆ เสียงกวาดลานหน้าอารามดังขึ้นพร้อมกับเสียงบ่นของเหอกุ้ย “ข้ารู้ว่านางเก่งเอาตัวรอดได้ ข้าเพียงไม่อยากให้นางไปก็เท่านั้น” “ศิษย์พี่รองท่านอย่าได้เสียใจไปเลย ไม่ใช่ว่ามีแต่นางที่ต้องแต่งงานมีครอบครัว ท่านเองก็เถอะที่บ้านส่งคนมารับทุกปีไม่ใช่รึ” จางเจียเฟิ่งรู้ดีว่าตนและเหอกุ้ย ถูกครอบครัวลงโทษด้วยการส่งมาอยู่ยังอารามแห่งนี้ ทว่าเพียงชั่วคราวเท่านั้น “ตัวข้านั้นไม่เป็นไรหรอก เจ้านั่นแหละศิษย์น้องสาม ข้าได้ยินว่าที่บ้านของเจ้า เพิ่งหาคู่หมั้นหมายคนใหม่ให้เจ้าอีกคนแล้วไม่ใช่รึ” สองศิษย์พี่น้องหยุดกวาดลานอาราม แล้วหันหน้าไปมองตากัน จากนั้นพวกเขาก็ถอนหายใจดัง ๆ พร้อมกัน ไม่มีศิษย์พี่ใหญ่อยู่ด้วย นับจากนี้ไปยามทำความผิดใครจะออกหน้าคอยช่วยเหลือ ยามเงินหมดใครจะให้หยิบยืม ยิ่งคิดพวกเขาก็ยิ่งไม่สบายใจเป็นอย่างมาก บนถนนมุ่งหน้าสู่เมืองหลวง รถม้าไม้ธรรมดาไม่เล็กไม่ใหญ่ ไร้ป้ายชื่อตระกูลบอกกล่าว คล้ายไม่อยากให้ผู้อื่นล่วงรู้ว่าคนที่นั่งอยู่ด้านในเป็นใคร เผิงฉือพยายามหลอกถามคนขับรถม้าอยู่หลายหน ถึงสถานการณ์ของตระกูลหลินในยามนี้ นางไม่เคยไปที่นั่นมาก่อนไม่รู้จักใครสักคน คนขับรถม้าตอบว่า เขามีหน้าที่มารับคุณหนูรองกลับบ้านเท่านั้น เรื่องอื่นนั้นเขาไม่รู้จริง ๆ “ได้ถามหรือไม่ ใช้เวลากี่วันในการเดินทาง” หลินซือเยว่เอ่ยเสียงเนิบ ๆ “ถามแล้วเจ้าค่ะ เขาบอกว่าราว ๆ สิบวันก็ถึงเมืองหลวงแล้ว” “สิบวันเชียวรึ” หลินซือเยว่มองห่อผ้าที่วางอยู่ด้านข้าง มีเพียงของใช้จำเป็นของนางไม่กี่ชิ้น พร้อมกับก้อนเงินจำนวนห้าสิบตำลึง “คงต้องแวะซื้อของในอำเภอฝูเสียก่อน” เผิงฉือรีบเปิดม่านบอกกับคนขับรถม้า แต่เขากลับทำเสียงฮึดฮัดคล้ายไม่พอใจ “เสียเวลาเดินทางเปล่า ๆ” น้ำเสียงเขากระด้างกระเดื่อง

รักหลังจากหย่า

Kaiser Abarca

4.9

เพิ่งหย่ากับอดีตสามีไปไม่นานแต่ปรากฏว่าตัวเองท้อง จะทำอย่างไรดี? หรือจะให้อดีตสามีรับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าอดีตสามีมีคนรักใหม่ไปแล้ว ชีวิตของถังชีชีนั้นช่างสับสน ช่างน่าวิตกกังวลและไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เธอต้องคอยระวังไม่ให้คุณเฟิงรู้เรื่องการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่คิดว่าจะถูกเขาบังคับถึงเพียงนี้ "เราหย่ากันแค่สี่เดือน แต่เธอกลับตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว บอกมาดี ๆ ว่า ลูกเป็นของใคร!"