เขาจับตัวเธอมาเพราะอยากแก้แค้นที่เธอเคยทำกับเขาเอาไว้อย่างเจ็บแสบ เธอตกเป็นเมียของคนเถื่อนอย่างเขาแบบงงๆ แล้วเรื่องราวของคนทั้งคู่จะลงเอยยังไง ติดตามอ่านในเล่มเลยจ้า
เขาจับตัวเธอมาเพราะอยากแก้แค้นที่เธอเคยทำกับเขาเอาไว้อย่างเจ็บแสบ เธอตกเป็นเมียของคนเถื่อนอย่างเขาแบบงงๆ แล้วเรื่องราวของคนทั้งคู่จะลงเอยยังไง ติดตามอ่านในเล่มเลยจ้า
เหมือนฝันค่อยๆ ปรือตาขึ้นอย่างมึนงง เธอมองกระท่อมเก่าๆ อย่างงุนงง เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันนะ
โครม!!!
เสียงเปิดประตูกระท่อมโครมใหญ่ทำให้เธอสะดุ้งสุดตัว เบิกตากว้างมองคนแปลกหน้าที่เดินดุ่มๆ เข้ามาอย่างตกใจ
“กรี๊ด!” เธอกรีดร้องสุดเสียงเมื่อเขาย่างสามขุมเข้ามาหาร่างสูงเกือบร้อยเก้าสิบเซนติเมตร หนวดเครารกรุงรังน่ากลัวอย่างที่สุด
เขากระชากแขนเธอขึ้นจากพื้นแคร่ไม้ไผ่ มองเธอไม่วางตา เธอยกมือขึ้นไหว้เขาปรกๆ หวาดกลัวเขาจับใจ
“อย่าทำอะไรฉันเลยนะ”
“กลัวเหรอ เวลาทำคนอื่นไม่เห็นกลัว” เขากระชากเธอให้เดินออกมาจากกระท่อม เหมือนฝันมองทะเลเบื้องหน้า และรอบกายอย่างตกใจ
เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงนะ?
ถามตัวเองและพยายามนึก เธอเดินทางกลับมาจากต่างประเทศแล้วจู่ๆ มาโผล่ที่นี่ได้ยังไงกัน
“นายเป็นใคร แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
“เป็นคนบ้า ฆ่าคนไม่เลือก!” เขาตะคอกใส่ เธอสะดุ้งสุดตัว ทำท่าหนีเขา แต่เขากระชากเข้าไปหา
“คนบ้าเหรอ?” เธอเบิกตากว้าง
“ใช่”
“ล้อเล่นใช่ไหม จับมาเรียกค่าไถ่หรือเปล่า บ้านฉันรวยนะ จะให้พ่อแม่ส่งเงินมาให้ คะ... แค่โทร. ไปบอก ป่านนี้พ่อแม่ฉันคงเป็นห่วง” เธอกลับมาจากต่างประเทศก่อนกำหนดเพราะอยากเซอร์ไพรส์ ไม่ได้บอกคนที่บ้านเลย ป่านนี้คงไม่มีใครรู้ว่าเธอหายตัวไป
“พูดจริง ฉันทั้งบ้าทั้งหื่นกาม” เขายื่นหน้าเข้ามาหา เหมือนฝันเบี่ยงหน้าหลบ ตัวสั่นระริก แต่ก็ยังทำเป็นใจดีสู้เสือ
“ไม่หรอก ไม่มีคนบ้าที่ไหนยอมรับว่าตัวเองบ้า”
“ฉันกินยาระงับประสาทก็เลยสติดี แต่ถ้าลืมกินยาก็เคยฆ่าคนตายมาแล้ว”
“จะ... จริงเหรอ”
“แล้วแต่จะคิด” เขาลากเธอให้เดินตาม
“จะพาไปไหน ปล่อยนะ”
“ตามมาก็แล้วกันน่า” เขาลากเธอเข้าป่า ที่นี่เป็นเกาะ เธอมองรอบกายแล้วหน้าเสีย จะหนีออกไปได้ต้องมีเรือ มันไม่มีเรือสักลำ
“คิดหนีใช่ไหม ฉันแนะนำให้เอาไหม”
“คะ?” เธอหันมองหน้าเขา สีหน้าแตกตื่น
“ว่ายน้ำหนีออกไปสิ รับรองว่าถ้าไม่โดนฉลามกิน เธอรอดแน่”
“บ้าเหรอ ใครจะว่ายน้ำออกไปแบบนั้น” เธอแหวใส่
“โอ๊ย!” เขาผลักเธอกองลงกับพื้น หญิงสาวกุมสะโพกลูบป้อยๆ
“เจ็บนะ”
“ก็ทำให้เจ็บไง เวลาทำคนอื่นไม่รู้จักคิด เห็นนั่นไหม” เขาชี้ไปรอบตัวเธอ เหมือนฝันมองตามก่อนทำหน้างง
“อะไร”
“โง่” เธอเม้มปากเมื่อโดนด่าว่าโง่
“เศษไม้พวกนี้เธอเก็บและมัดแบกกลับกระท่อมด้วย”
“เอาไปทำไม”
“มีสมองหรือเปล่า”
“ถามดีๆ” เธออุบอิบบ่น เขาทำท่าจะก้าวเข้าหา เธอรีบหันรีหันขวาง รวบไม้ฟืนมากองๆ เอาไว้อย่างลนลาน คนบ้าอำนาจยืนกอดอกมองไม่วางตา
“โอ๊ย!” เหมือนฝันร้องเสียงหลงเพราะมัดแล้วเชือกหลุด มือโดนไม้แหลมๆ เจ็บจนเลือดซิบ
“คุณหนูอย่างเธอคงไม่เคยลำบากสินะ ดีเหมือนกัน ฉันจะเพิ่มงานให้เธอทำเยอะๆ เลย”
“นี่นาย จู่ๆ มาใช้แรงงานฉัน บอกมาหน่อยว่าฉันไปทำอะไรให้นาย” เหมือนฝันลุกขึ้นจ้องเขา ก่อนจะถอยหนีเมื่อสบตาวาวโรจน์ดุดันคู่นั้น
“เดี๋ยวก็รู้เอง แบกไม้ฟืนกลับมาด้วย”
“บ้าเหรอ ฉันเป็นผู้หญิงนะ จะให้แบกไม้ฟืนกลับนี่นะ!” เธอถามอย่างตกใจ มองร่างสูงที่กอดอกมองเธออย่างวางอำนาจ
“ไม่ทำก็ได้นะ แต่คืนนี้เธอนอนนอกกระท่อมแล้วกัน” เขาพูดเสร็จแล้วเดินดุ่มๆ กลับกระท่อม เธอมองตามก่อนหันไปยกไม้ฟืนกองใหญ่มาถือเอาไว้
“โอ๊ย!” มันหนักมาก เธอพยายามเดินตามสะดุดจนล้มไม่เป็นท่า
“โง่ชะมัด”
“คนบ้าป่าเถื่อน” เกลียดเขาจับใจ แล้วทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้นะ บ้าบอที่สุด
เขาดึงเธอกลับกระท่อม ใช้มืออีกข้างหิ้วเชือกที่ผูกกับเถาวัลย์พาไม้ฟืนกลับบ้าน
เธออ้าปากค้าง เขาหิ้วสบายๆ ไม่หนักสักนิด แล้วใช้แรงงานเธอทำไมนี่!
“บอกได้ไหม จับฉันมาทำไม นายอาจจะจับมาผิดตัวก็ได้”
“เธอชื่อนามสกุลอะไรล่ะ” เขาเอ่ยถาม
“เหมือนฝัน ประเสริฐสิริ” เธอรีบบอกเขาอย่างกระตือรือร้น คิดว่าจะ ทำให้เขาตกใจ เพราะเธออาจจะถูกเขาจับมาผิดตัวหรือเข้าใจผิดอะไรสักอย่าง
“ก็ถูกแล้วนี่”
“ถูกแล้วคืออะไร”
“เธอเคยเป็นแฟนกับน้องชายฉันไงเหมือนฝัน จำชยุตได้ไหมล่ะ”
“ชยุตไหน” เธอทำหน้างง เขากระแทกไม้ฟืนลงบนพื้น หันมามองเธอด้วยสายตาวาวโรจน์ คนถูกมองกลืนน้ำลายลงคอฝืดเคือง มองเขาอย่างตกใจ
“หรือมั่วผู้ชายหลายคนจนจำไม่ได้”
“บ้าเหรอ ฉันอยู่เมืองนอก”
“เธอทิ้งน้องชายฉันก่อนไปอยู่เมืองนอก อยู่โน้นเจอไซซ์ฝรั่ง ป่านนี้หลวมโพรกแล้วมั้ง” เขาก้มมองอย่างหยาบคาย คนถูกมองหน้าร้อนเห่อแดงจัด
เธอรักเขาคือเรื่องจริง แต่เขาโกรธเกลียดเธอคือเรื่องจริงเช่นกัน ในเมื่อความรักมันเหนื่อยนัก เธอก็ขอพักใจ ถอยห่างออกมา รอวันหย่าขาดจากพ่อของลูกที่ไม่เคยรักเธอเลย
เมื่อโชคชะตาบังคับให้เขาและเธอซึ่งเป็นคู่กัดต้องกลายเป็นคู่แต่งงานแบบสายฟ้าแลบ! ระหว่างอดีตที่เต็มไปด้วยการปะทะคารม กับปัจจุบันที่ต้องใช้ชีวิตร่วมชายคา... เรื่องวุ่น ๆ จึงเริ่มต้นขึ้น ตั้งแต่แปรงสีฟันยันหัวใจ เขา...ผู้ชายเจ้าเล่ห์ ขี้แกล้ง และขี้หวงอย่างหนัก เธอ...หญิงสาวปากแข็ง ขี้ประชด แต่แอบอ่อนโยนในทุกความใส่ใจ จากบ้านไม้ริมคลอง กลายเป็นสนามรักและสงครามขนาดย่อม ที่ไม่มีใครยอมใคร แต่หัวใจสองดวงกลับเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด... เพราะบางที...โชคชะตาอาจไม่ได้บังคับ แต่มันอาจกำลังพาเขาและเธอ... กลับมายังที่ที่เรียกว่า "บ้าน" ด้วยกัน
“เขาคือเจ้าพ่อที่ใครต่างหวาดกลัว แต่กลับยอมสยบให้หญิงสาวที่ทั้งโลกเคยมองว่าไร้ค่า...” เมื่อเธอถูกตราหน้าว่าเป็นเพียงหมากในเกมหมั้นหมาย เขากลับเห็นแสงในตัวเธอ และเลือกจะปกป้องด้วยทั้งชีวิตและหัวใจ ท่ามกลางไฟแค้น อำนาจ และความลับของตระกูล หัวใจของคนสองคนค่อย ๆ สานพันธะรักที่ไม่มีใครลบล้างได้ “เธอคือของฉัน ต่อให้โลกทั้งใบต่อต้าน...ฉันก็จะไม่มีวันปล่อยเธอไป”
เมื่อข่าวฉาวบิดเบือนเปลี่ยนหญิงสาวให้กลายเป็นคนที่เขาเกลียด และเมื่อคำสัญญาเก่าของผู้ใหญ่ พาเธอกลับมาในฐานะ ‘คู่หมั้น’ ที่เขาไม่ต้องการ ลลิล สาวสวยผู้สง่างามและเข้มแข็ง ต้องเผชิญแรงกดดันจากคนในครอบครัว รวมถึง กวิน ชายหนุ่มผู้เย็นชา ผู้มองเธอด้วยสายตาดูแคลน…แต่ไม่อาจละสายตาได้เลย ในความเงียบงันระหว่างพวกเขา...กลับมี ‘หัวใจ’ ที่ค่อย ๆ เรียนรู้กันอย่างไม่รู้ตัว จากความเข้าใจผิด กลายเป็นความผูกพัน จากการดูแคลน กลายเป็นการปกป้อง และจาก ‘คู่หมั้นไร้เสน่หา’ กลายเป็น ‘ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารัก’
"เราเคยสัญญากัน...ใต้ดาวดวงนั้น ว่าจะไม่ทิ้งกันไปไหน แต่บางครั้ง...การจากลาไม่ได้เกิดจากคนที่อยากไป และเมื่อเราได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง คำสัญญานั้น...ยังจะมีความหมายอยู่ไหม"
“เธอคือเจ้าสาวที่เขาไม่ต้องการ แต่กลับเป็นผู้หญิงที่เขาไม่อาจปล่อยไปได้” แต่เมื่อเขายิ่งอยู่ใกล้เธอ เขากลับยิ่งอยากครอบครองเธอทั้งตัวและหัวใจ ทว่าเธอไม่ใช่หมากให้เขาควบคุม เขาต่างหากที่จะถูกเธอควบคุมและยอมจำนนรักต่อเธอ
รูรักอันบริสุทธิ์เมื่อถูกปลายลิ้นร้อนของชายหนุ่มเป็นครั้งแรกดูเหมือนว่าจะตอบสนองได้เป็นอย่างดี ร่องของนางขมิบรัว สะโพกของนางยกขึ้นยังเด้งเข้าไปหาปากร้อน ฝ่าบาทเก่งกาจยังสามารถแยงลิ้นเข้าไปในรู อันซูเซี่ยถูกทาขี้ผึ้งหอมรอบปากทาง ขี้ผึ้งนี้นอกจากจะมีรสชาติดีส่งเสริมรสน้ำรักของนางแล้วยังมีคุณสมบัติอันวิเศษ แม้จะเป็นหญิงพรหมจรรย์ก็จะไม่รู้สึกเจ็บปวด และเผลอทำร้ายฝ่าบาทจนบาดเจ็บ อี้หลงดูดแบะขาของนางให้กว้างขึ้นแล้วรวบขึ้นไปให้ขาชี้ฟ้า จากนั้นมุดใบหน้าลงมาอย่างหลงใหล “หอมอร่อยเหลือเกิน รู้สึกเหมือนดื่มสุราไม่เมามาย อ้า ข้าชอบยิ่ง หอยของฮองเฮาช่างใหญ่โต ดูโคกเนื้อโยนีแทบจะล้นริมฝีปากของข้า สีแดงเช่นนี้คงไม่เคยผ่านสิ่งใดมาก่อน บริสุทธิ์ยิ่งนัก ซี้ด” นางดิ้นเร่าอยู่ในปาก ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรนอกจากเชื่อฟังในคำของฝ่าบาท “อืม อร่อยยิ่งนัก อ้า ข้าไม่ไหวแล้วขอดูหน้าฮองเฮาของข้าหน่อยเถิด” ดูเหมือนว่าร่องรักของนางยังขมิบ นางไม่อยากให้เขาเงยหน้าขึ้นจากตรงนั้นด้วยซ้ำ อยากถูกปลายลิ้นเลียเช่นนั้นจนกว่านางจะได้รับการปลดปล่อย “อ้า ฝ่าบาทเพคะ อย่าหยุดเพคะ อื้อ” นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ มี 2 เล่มจบ เป็นนิยายแบบพล็อตอ่อน เน้นฉากรักบนเตียงของตัวละครเป็นหลัก เหมาะสำหรับผู้มีอายุ 25 ปีขึ้นไป ไม่เหมาะสำหรับสายคลีนใส ๆ นะคะ หากใครไม่ชอบอ่าน NC เยอะ ๆ กรุณาเลื่อนผ่าน เพราะเรื่องนี้เน้น NC เป็นหลักค่ะ ซีไซต์ นักเขียน
อวิ๋นเจินอาศัยอยู่ในตระกูลอวิ๋นมาเป็นเวลา 20 ปี กลับพบว่าเธอเป็นลูกสาวปลอม พ่อแม่บุญธรรมของเธอวางยาเธอเพื่ออยากจะได้เงินมาลงทุน หลังจากที่อวิ๋นเจินรู้เรื่องนี้ เธอก็ถูกไล่กลับไปที่ชนบท จากนั้นเธอก็ค้นพบว่าตัวเองคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลเฉียวและมีชีวิตที่หรูหราสุด ๆ หลังจากกลับมา เธอได้รับความรักจากครอบครัวและมีชื่อเสียงโด่งดัง น้องสาวจอมปลอมใส่ร้ายอวิ๋นเจิน แต่เธอไม่คาดคิดว่าอวิ๋นเจินจะมีความสามารถต่างๆ เมื่อต้องเผชิญกับการยั่วยุ เธอได้แสดงความสามารถและทักษะต่างๆ มากมายเพื่อจัดการผู้รังแก มีข่าวลือกันว่าอวิ๋นเจินยังคงโสด และชายหนุ่มชื่อดังแห่งเมืองงก็ผลักเธอไปเข้ากำแพง "คุณนายกู้ ถึงตามราเปิดเผยตัวตนได้แล้วนะ"
เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้
หลังจากแต่งงานมาสามปี เสิ่นเนียนอันคิดว่าตนเองสามารถเอาชนะใจโฮ่วอวินโจวได้ แต่กลับพบว่าเขามีเพียงคนรักแรกอยู่ในใจ "ฉันจะปล่อยเธอไปหลังจากที่เธอคลอดลูก" ในวันที่เสิ่นเนียนอันมีปัญหาในการคลอดบุตร โฮ่วอวินโจวได้พาผู้หญิงอีกคนออกจากประเทศด้วยเครื่องบินส่วนตัว "ไม่ว่าคุณจะชอบใครก็แล้วไป สิ่งที่ฉันเป็นหนี้คุณ ฉันคืนให้หมดแล้ว" หลังจากที่เสิ่นเนียนอันจากไป โฮ่วอวินโจวก็เสียใจ "กลับมาหาฉันอีกครั้งได้ไหม"
ทุกคนรู้ดีว่า บุตรีคนโตที่ไม่เป็นที่โปรดปรานในจวนโหวอันติ้งแห่งเมืองหลวง ทำให้แม่แท้ๆ ของตนต้องเสียชีวิต เป็นคนที่ถูกมองว่าเป็นตัวโชคร้าย ก่อนแต่งงานก็ทำให้แม่เลี้ยงฝันร้ายอยู่หลายวัน ออกเดินทางไปทำบุญนอกเมืองก็ถูกโจรจับตัวไป แต่ใครจะคิดว่าโชคร้ายกลับกลายเป็นโชคดี นางเปลี่ยนนิสัยไปอย่างสิ้นเชิง ไม่ยอมให้ใครมารังแกอีกต่อไปที่แท้ซูชิงซวู่ ผู้สุดยอดสายลับที่ทะลุมิติมาเผชิญกับพ่อที่เย็นชา แม่เลี้ยงที่ชั่วร้าย คู่หมั้นที่นอกใจน้องสาวต่างแม่ แต่ไม่เป็นไร คอยดูว่าเธอจะจัดการพวกชั่วช้า และเอาคืนทุกอย่าง ทว่าทำไมท่านอ๋องผู้นั้นถึงมองมาที่เธอด้วยสายตาแปลกๆ นั่นล่ะเผ่ยเสวียนจู: บุญคุณที่ช่วยชีวิต ไม่มีสิ่งใดตอบแทนได้ นอกจากเอาตัวไปแลก
เพิ่งหย่ากับอดีตสามีไปไม่นานแต่ปรากฏว่าตัวเองท้อง จะทำอย่างไรดี? หรือจะให้อดีตสามีรับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าอดีตสามีมีคนรักใหม่ไปแล้ว ชีวิตของถังชีชีนั้นช่างสับสน ช่างน่าวิตกกังวลและไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เธอต้องคอยระวังไม่ให้คุณเฟิงรู้เรื่องการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่คิดว่าจะถูกเขาบังคับถึงเพียงนี้ "เราหย่ากันแค่สี่เดือน แต่เธอกลับตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว บอกมาดี ๆ ว่า ลูกเป็นของใคร!"
© 2018-now MeghaBook
บนสุด