“อิ๋ว…ทำเพื่อทุกคนค่ะ ไม่ได้คิดอะไรอย่างที่พี่เกื้อกำลังเข้าใจผิด” คำตอบที่ได้กลับมาทำให้ชายหนุ่มได้สติ ก่อนจะแสยะยิ้มเพราะไม่เชื่อว่านั่นมันจะเป็นความจริง อันที่จริงเขาเองก็มีส่วนผิดที่ไม่เสนอทางเลือกอื่นเพราะอยากจะเอาคืนรสิกาที่มองไม่นานก็รู้ว่าไม่ค่อยจะชอบน้องสาวต่างมารดาเท่าไหร่ มันคงสนุกพิลึกถ้าเธอกลับมาแล้วพบว่าทุกสิ่งที่ควรจะเป็นของเธอตอนนี้ถูกเปลี่ยนมือมาเป็นของริ้วแพรไปแล้ว สิ่งที่คงได้เห็นน่าจะหนีไม่พ้นฉากตบตีกันเองของสองพี่น้องแน่ “งั้นคืนนี้ถ้าฉันจะเรียกร้องสิทธิ์ความเป็นผัว…เธอก็ไม่ว่าอะไรใช่ไหม” คำถามนั้นทำให้คนหน้าแดงหน้าแดงหนักมากกว่าเก่า ริ้วแพรยอมรับว่ากลัวเกื้อคุณในตอนนี้มากกว่าตอนเขาทำหน้าดุใส่กันเสียอีก “พะ…พี่เกื้อ…”
ปฐมบท
ปัง!
“ว่าไงครับ! มีใครจะบอกผมได้บ้างว่าเรื่องบ้าๆ นี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง!” เสียงกัมนาทที่ดังขึ้นกึกก้องไปทั่วบ้านทำให้คุณวสุและคุณประทีปสามีหน้าเสีย ไม่กล้าพอที่จะบอกความจริงที่เกิดขึ้นให้แก่เขา ผู้ซึ่งเป็นเจ้าบ่าว ทั้งยังเป็นบุตรชายของเจ้าหนี้รายใหญ่ของครอบครัว
“ใจเย็นๆ ก่อนนะจ๊ะตาเกื้อ แม่ว่าบางทีอาจมีเรื่องเข้าใจผิดกันก็ได้” นางวสุเอ่ยขึ้นเสียงแผ่ว ในใจนึกโกรธบุตรสาวจนนึกอยากจะตัดแม่ตัดลูกที่กล้าทำเรื่องเสื่อมเสีย ซ้ำตอนนี้ยังหนีออกจากบ้านไปกับผู้ชายที่นางเองก็ยังไม่รู้เลยว่ารสิกาไปชอบพอกับฝ่ายนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่
กว่าจะรู้เรื่องก็วันนี้…วันที่รสิกาหนีงานแต่งโดยทิ้งเพียงจดหมายเอาไว้ให้ดูต่างหน้า จุดหมายที่บอกให้รู้ว่าเธอไม่ต้องการแต่งงานกับเกื้อคุณ ที่ต้องทนเป็นแฟนกับเขาก็เพราะคิดว่ารักเขาแต่ความจริงแล้วไม่ใช่ เนื้อหาในนั้นเมื่อเจ้าบ่าวได้อ่านก็เอาแต่นิ่งเงียบ
ก่อนจะระเบิดอารมณ์ใส่พ่อแม่ฝ่ายหญิงอย่างไม่คิดไว้หน้ากัน
เกื้อคุณไม่เคยคิดเลยว่าผู้หญิงที่เขารักและหวังจะใช้ชีวิตคู่ด้วยจะกล้าหักหลังกันถึงเพียงนี้ เธอไม่เพียงแต่หนีไป ยังทิ้งงานแต่งงานที่ใกล้เข้ามาให้คนข้างหลังต้องมานั่งเครียดหาวิธีแก้ปัญหากัน
“เข้าใจผิดเหรอครับ! ตรงไหนครับที่มันทำให้ผมเข้าใจผิด!” ในเมื่อเนื้อหาในจดหมายมันก็เด่นชัดอยู่แล้ว อีกทั้งลายมือก็ไม่ใช่ของใครนอกจากเจ้าตัว ไม่มีทางที่เรื่องบ้าๆ พวกนี้มันจะเกิดขึ้นเพียงเพราะความเข้าใจผิด รสิกาหนีตามผู้ชายอื่นไปแล้วจริงๆ เธอหนีไปโดยทิ้งเพียงไอ้จดหมายบ้านี่ ให้เขาและพ่อกับแม่เธอได้ดูมันต่างหน้า
“เอาเป็นว่าพ่อต้องขอโทษแทนยัยภาด้วยนะตาเกื้อ ตอนนี้เรามาช่วยกันคิดดีกว่าว่าจะทำยังไงกับงานแต่งงานกันดี” คุณประทีปเอ่ยขึ้นพร้อมหันไปมองบุตรสาวคนเล็กที่กำลังเดินเข้ามาในบ้านพร้อมขนมเค้กจากร้าน ที่อีกฝ่ายมักจะติดมือเอากลับมาให้ทุกคนลองทาน
“เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอคะคุณพ่อ” ริ้วแพร เอ่ยถามบิดาเมื่อเห็นสีหน้าของท่านดูเคร่งเครียดผิดปกติ ไม่เพียงแต่พ่อของเธอเท่านั้น ไม่ว่าจะแม่เลี้ยง หรือเขาคนนั้นที่กำลังจะขึ้นแท่นมาเป็นพี่เขยของเธอก็ดูเครียดกันไปหมด มันยิ่งสร้างความสงสัยให้จนตัดสินใจเอ่ยถาม
“ไม่ใช่เรื่องของเด็ก! ขึ้นห้องไปยัยอิ๋ว!” คุณวสุตอบลูกเลี้ยงเสียงแข็ง ไม่มีเลยสักครั้งที่คิดจะพูดดีทำดีด้วยเพราะเกลียดชังริ้วแพรมาตั้งแต่วันแรกที่เห็น โชคดีหน่อยที่พ่อของนังเด็กนี่หลงนางจนแทบโงหัวไม่ขึ้น นางเลยมีสิทธิ์ชี้ขาดในหลายๆ เรื่องที่ทุกคนในบ้านไม่กล้าขัด
“ค่ะ คุณน้า”
หญิงสาวตอบรับเบาๆ ก่อนจะเดินเลี่ยงทำทีจะเดินขึ้นห้องตามคำสั่งของคนที่ตอนนี้มีอำนาจเหนือทุกๆ คนในบ้าน แต่ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวขาไปไหน เสียงเข้มของเขาคนนั้นก็ดังขึ้นเรียกเธอไว้เสียก่อน
“เดี๋ยว!” เกื้อคุณเอ่ยก่อนจะลุกขึ้นเดินตรงเข้าไปหาน้องสาวของคนรัก ผู้หญิงที่มีนัยน์ตาแสนเศร้า แถมยังชอบมองเขาอยู่บ่อยๆ
“พี่เกื้อมีอะไรกับอิ๋วเหรอคะ” ริ้วแพรเอ่ยถามแต่กลับก้มหน้านิ่ง ด้วยรู้ดีว่าถ้าเผลอเงยหน้าสบตาเขามันจะเกิดอะไรขึ้น เธอไม่อยากให้มันเกิดขึ้นในเวลาแบบนี้ เพราะอีกไม่กี่วันเขาก็จะแต่งงานกับพี่สาวเธอและกลายมาเป็นพี่เขยของเธอไปในที่สุด มันคงไม่ดีเท่าไหร่หากเธอเผลอมองเขา ด้วยสายตาชื่นชอบเหมือนที่เคยแอบมองมาตลอด
เธอแอบชอบคนรักของพี่สาว แต่ก็ทำได้แค่นั้นเพราะรู้ดีว่าเขาไม่มีวันจะมาชอบเธอ อีกทั้งเขายังเป็นคนรักของพี่ คนต้องห้ามที่ห้ามแตะต้องไม่ว่าจะรักแค่ไหน สุดท้ายก็ทำเพียงได้แต่มองอยู่ห่างๆอยู่ดี
“ผมรู้แล้วครับว่าเราจะจัดการปัญหานี้ด้วยวิธีไหน!” เกื้อคุณไม่ตอบคำถามหญิงสาว เลือกจะหันไปหาพ่อและแม่เลี้ยงของเธอแทน
ในเมื่อรสิกากล้าหักหน้าเขาด้วยการหนีตามผู้ชายอื่นไปก่อนวันงาน เขาก็จะเอาน้องสาวของเธอคนนี้มาเข้าพิธีแต่งงานกับเขาแทน
ริ้วแพรต้องเป็นคนรับผิดชอบเรื่องทั้งหมดแทนพี่สาวของเธอ!!
งานแต่งงาน…
คงเป็นวันหนึ่งในชีวิตที่ผู้หญิงทุกคนต่างฝันถึง สำหรับริ้วแพรเธอก็เคยมีความฝันว่าสักวันจะได้แต่งงานกับผู้ชายที่เธอรักและเขาก็รักเธอเช่นกัน แต่แล้วเมื่อไม่กี่วันก่อนความฝันที่ว่าก็ต้องดับสลายเพราะคำสั่งฟ้าฟาด ของคนที่กำลังยืนเคียงคู่อยู่ข้างๆ กันในขณะนี้
คนที่ตอนนี้กำลังอยู่ในชุดเจ้าบ่าวยืนคู่กับเธอที่กำลังสวมชุดเจ้าสาว ชุดที่ครั้งหนึ่งมันเคยเป็นของรสิกาพี่สาวที่ตอนนี้หนีออกจากบ้านไป ทิ้งภาระหน้าที่อันหนักอึ้งนี้ให้เธอเป็นคนที่ต้องสานต่อมันแทน
เกื้อคุณยื่นข้อเสนออันน่าประหลาดมาให้ในวันนั้นว่าถ้าหากไม่ได้เธอมาเป็นเจ้าสาวแทนเจ้าสาวตัวจริงของเขาก็จะไม่มีงานแต่งงานเกิดขึ้น เขาจะล้มเลิกทุกอย่างรวมไปถึงหนี้สินจำนวนหลายล้านบาทที่ได้มอบให้ทางครอบครัวเธอมาเป็นค่าสินสอดเพื่อนำไปใช้หนี้ที่พ่อของเธอถูกเพื่อนสนิทโกงไป นั่นยังไม่รวมหนี้สินเก่าที่พ่อและแม่เขายกให้ก่อนหน้าเพราะเห็นว่าครอบครัวเธอและครอบครัวเขากำลังจะกลายเป็นทองแผ่นเดียวกัน เขาจะยกเลิกและทวงคืนทุกอย่างหากไม่ได้ตามที่ต้องการ!
เพราะแบบนั้นเธอถึงได้มายืนอยู่ที่นี่วันนี้ฐานะเจ้าสาวของเขา
“ช่วยทำหน้าให้มันดีๆ หน่อยได้ไหม! อยากให้คนในงานนินทาเอารึไงว่าฉันแต่งงานกับซากศพ!” น้ำเสียงหงุดหงิดของเจ้าบ่าวที่วันนี้หล่อเหลามากกว่าวันไหนๆ ยังคงดังมาให้ได้ยินติดต่อกันหลายนาที
“อิ๋วขอโทษค่ะ” ริ้วแพรรับคำเพียงสั้นๆ ก่อนจะฝืนยิ้มแสร้งมีความสุขกับงานแต่งจอมปลอมที่ถูกจัดขึ้นตามกำหนด แต่เจ้าสาวกลับถูกเปลี่ยนตัวเป็นเธอแทนที่จะเป็นพี่สาวที่หายตัวไปเพื่อไม่ให้สองครอบครัวต้องเสียหน้า มันไม่ได้เกิดขึ้นมาจากความรัก ไม่ใช่เลย
“พี่นุยังรักลินอยู่ไหม...” คำถามที่ไม่เคยคิดเคยฝันเลยว่าเธอจะต้องเป็นคนถามมันกับเขาดังขึ้น มันคือคำถามที่เธอไม่เคยอยากได้คำตอบ เพราะกลัวว่าถ้ามันเกิดไม่ตรงใจขึ้นมาเธอคงเจ็บปวดเจียนตายน่าดู แต่เธอทนไม่ไหวอีกแล้ว ทนอยู่กับความรู้สึกบ้าๆ พวกนี้ไม่ไหวแล้ว “ลิน ใจเย็นๆ แล้วฟังพี่ก่อน…” ปรเมศวร์เองก็เริ่มได้สติหลังจากได้เห็นแววตาที่อัดแน่นไปด้วยความปวดร้าวของอีกคนเข้า มันทำให้เขาคิดได้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นต้นเหตุมันมาจากตรงไหน และก็เป็นเหมือนทุกครั้ง เขาเองที่ผิด ผิดที่พาช่อลดามาที่นี่
“เทียนไม่หวังสูงขนาดนั้นหรอกค่ะ ที่พูดเพราะเป็นห่วงเท่านั้น” พลอยบุหลันตอบเสียงแผ่วก่อนจะพาตัวเองเดินหนีกลับมาที่ห้อง เพราะไม่อยากอยู่ให้เกะกะสายตา หรือสร้างความรำคาญให้กับเขาอีก หญิงสาวนั่งลงบนเตียงก่อนจะเริ่มต้นสวดมนต์เหมือนทุกคืน ไม่นานก็ทิ้งตัวลงนอน และไม่ลืมที่จะยกมือขึ้นลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆ “ฝันดีนะคะตัวเล็กของแม่…”
“ลูกศัตรูอย่างเธอที่โซฟานี่ก็พอมั้ง! เพราะว่าเตียงนั่นฉันเก็บเอาไว้ให้ เมีย ในอนาคตของฉัน!” เขาเน้นย้ำถึงคำว่า เมีย อย่างชัดถ้อยชัดคำ ก่อนจะโยนคนที่เอาแต่นิ่งเงียบลงโซฟาอย่างไม่ออมมือนัก “โอ้ย! บุญเจ็บค่ะ…”
“กล้าดียังไงเที่ยวไปให้ท่าไอ้สารวัตรนั่น!” ชรัสตอบคำถามอย่างตรงไปตรงมา สิ่งที่หล่อนทำลงไปในวันนี้มันหักหน้าเขาเป็นอย่างมาก เขาไม่ชอบให้เธอทำเรื่องพวกนี้ขณะที่ยังเป็นเมียเขาอยู่! “อินทำอย่างนั้นตอนไหนอย่างนั้นเหรอคะ”
“ทะ…ทำไมคุณไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยล่ะคะ” คนได้ยินไม่ได้นึกตำหนิอะไรคนช่างถาม เขายิ้มก่อนจะเอ่ยตอบไปตามความจริง “จะต้องใส่ให้เสียเวลาทำไมล่ะครับ เพราะอีกเดี๋ยว…ก็ต้องถอดออกอยู่ดี” คำตอบที่มาพร้อมจูบหนักๆ ที่แก้มขวาทำเอาคนที่ยังเตรียมใจรับกับสิ่งเหล่านี้ไม่ไหว ย่นคอหลบหนีความซาบซ่านพัลวัน “คะ…คุณลูซคะ คะ…ว่าภัส…”
“ฉันตั้งใจจะบอกเรื่องลูกในวันที่แกวิ่งหน้าตาตื่นมาบอกฉันว่าคุณป่านตอบตกลงจะแต่งงานกับแก!” ความจริงที่ได้รู้กลับกลายเป็นธเนศเสียเองที่พูดอะไรไม่ออก เขายังจำภาพของเอื้องทรายที่กอดเขาร้องไห้ปานจะขาดใจในวันนั้นที่ว่าได้ดี แต่เพราะมัวหลงดีใจมากไปเลยไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าเธอไม่ได้ร้องไห้เพราะดีใจที่เขาสมหวังกับอดีตคนรัก แต่มันคือความเสียใจ...ความเสียใจที่เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยจนกระทั่งวันนี้ที่ต้องมารับฟังมันจากปากของเธอเอง ความโกรธก่อนหน้าค่อยๆ หายไปอย่างช้าๆ ก่อนที่มันจะแปรเปลี่ยนเป็นความเสียใจในที่สุด
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
“หยุดทำบ้าๆ นะพี่สิงห์...อ๊อย...” น้ำผึ้งขนลุกซู่ เขาจูบไซ้ซอกคอของหล่อน ขณะหญิงสาวกำลังยืนส่องกระจกอยู่หน้าอ่างล้างหน้า “พี่ขออีกนิด แค่ภายนอกเท่านั้นนะจ๊ะ ไม่เสียหายอะไรนี่นา...นะครับ” พี่เขยปะเหลาะปะแหละอย่างคนเอาแต่ได้ เสียงออดอ้อนอ่อนหวานเริ่มทำให้น้องเมียใจอ่อนหวามไหว ปล่อยให้มือของเขาเคล้นคลึงสะโพกของหล่อนอย่างนึกมันเขี้ยว สอดท่อนแขนเข้ามาระหว่างง่ามก้น หงายฝ่ามือลูบไล้เข้ามาถึงหนอกเนื้ออุ่นจัดอีกครั้ง ตะล่อมล้วงเข้ามาโอบเนินนูนเหมือนหลังเต่า บีบขยำเบาๆ เหมือนจะประมาณความอวบใหญ่ล้นอุ้งมือ “ของผึ้งใหญ่จัง” มือสัมผัสกลีบเนื้อเป็นพูแน่น โหนกนูนและใหญ่กว่าของเจนนี่มากมาย “อ๊าย...” น้ำผึ้งเสียว กระดกก้นขึ้นโดยอัตโนมัติ สิงหาบีบขยำความเป็นผู้หญิงของหล่อนเป็นจังหวะ หัวใจเต้นแรงกับความอวบใหญ่ที่อัดแน่นอยู่ในอุ้งมือของตน “อย่า...พี่สิงห์...หยุดเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวพี่เจนนี่มาเห็นผึ้งซวยแน่ๆ” น้องเมียร้องห้ามอย่างสับสนใจ ส่ายก้นทำท่าว่าจะดิ้นหนี แต่ช้ากว่ามือใหญ่ของสิงหาอีกข้างที่กดลงบนแผ่นหลังของหล่อนเหมือนจะล็อกกายไม่ให้ขยับหนี
ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
ในช่วงสามปีที่หลูเฉียนหนิงอยู่ข้างๆ เขา โจวเป่ยจิ้งคิดอยู่เสมอว่าเธอเป็นเพียงผู้ช่วยพิเศษ เธอต้องการเงินเพื่อรักษาอาการป่วยของแม่ และจะไม่มีวันจากตนเองไป ครั้งแล้วครั้งเล่า ให้เงินแลกกับความต้องการอย่างชัดเจน ในที่สุด เมื่อเขาเกือบจะหลงใหลนั้น หลูเฉียนหนิงก็ไม่อดทนอีกต่อไป "มีคนรักในใจแล้ว ยังนอนกับฉันทุกวัน คุณชั่วชัดๆ" เมื่อข้อตกลงการหย่าถูกโยนต่อหน้าต่อตา โจวเป่ยจิ้งก็ตระหนักว่าภรรยาลึกลับที่เขาแต่งงานเมื่อหกปีที่แล้วกลับคือเธอ? จากนั้นเป็นต้นมา เขาก็ขึ้นชื่อเป็นชายเจ้าชู้อละตามจีบภรรยาทั้งยังเอาเปรียบเธอ! เขาอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนด้วยทัศนคติที่เผด็จการและเอาใจเธออย่างเต็มที่ เมื่อทุกคนรังเกียจที่เธอมีภูมิหลังที่ต่ำต้อย เขาก็มอบทรัพย์สินและหุ้นของตระกูลทั้งหมดอย่างตรงๆ และเข้าไปอยู่บ้านของตระกูลหลู จู่ๆ เธอก็กลายเป็นประธานหลู ซึ่งเป็นเจ้าของทรัพย์สินนับไม่ถ้วน และทุกคนอิจฉา แต่โจวเป่ยจิ้งกลับตกลงไปในวังวนที่ใหญ่กว่านั้น...
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ