“ธันวา”ปรารถนาจะเดินจากอดีตอันปวดร้าวของตัวเอง เขาหวังเพียงให้หัวใจได้เริ่มต้นใหม่ ชายหนุ่มแบกกระเป๋าย้ายบ้านเปลี่ยนที่เรียนมาอยู่เมืองเล็กๆ ริมทะเล แต่หลายปีผ่านมา สิ่งที่ธันวามั่นใจคือเขาไม่อาจลืมอดีตของตัวเองได้เลย มันเป็นเช่นเงาที่ติดตามเขาไปทุกแห่งทุกที่ จนถึงวันที่พรหมลิขิตนำให้เขากลับมาแก้ไขอดีตอีกครั้ง .... "เขืื่อใจผม" ‘เชื่อใจ’ ถ้อยคำเรียบง่ายแต่ดึงความทรงจำเมื่อสามปีก่อนกลับมา วันเวลาที่ได้อยู่ใกล้ชิด ได้รู้จัก ได้หัวเราะและเจ็บปวดเมื่อลาจาก ผ่านมาสามปี เขารู้ว่าสิ่งที่ไม่เคยเลื่อนหายไปคือความรู้สึกที่มีต่อผู้ชายคนนี้ “อ๊า!” น้ำตาหยดใสไหลออกมาไม่รู้ตัว ธันวาเขินอายแต่ขยับตัวไม่ไหวจึงแสร้งหลับตาเสีย บิลลี่ยิ้มกว้างก่อนโน้มหน้าลงจูบที่เปลือกตา “ธันวาของผม”
“ธันวา”ปรารถนาจะเดินจากอดีตอันปวดร้าวของตัวเอง เขาหวังเพียงให้หัวใจได้เริ่มต้นใหม่ ชายหนุ่มแบกกระเป๋าย้ายบ้านเปลี่ยนที่เรียนมาอยู่เมืองเล็กๆ ริมทะเลและเริ่มงานในห้องสมุดชุมชน
แต่หลายปีผ่านมา สิ่งที่ธันวามั่นใจคือเขาไม่อาจลืมอดีตของตัวเองได้เลย มันเป็นเช่นเงาที่ติดตามเขาไปทุกแห่งทุกที่
จนถึงวันที่พรหมลิขิตนำให้เขากลับมาแก้ไขอดีตอีกครั้ง
ตะวันยามเย็นทอแสงอ่อนกระทบผิวน้ำที่เต้นพลิ้วเป็นระลอกคลื่นตลอดเวลา ก่อให้เกิดประกายระยิบระยับและงดงาม แต่คนที่เร่งเท้าเดินเลียบชายหาดกลับไม่มีเวลาสนใจความงามของท้องทะเลยามเย็นเหมือนทุกครั้ง
ชายหนุ่มปัดไรผมที่ตกลงมาปรกหน้า เส้นผมสีดำเริ่มยาวแล้ว เขาขยับแว่นสายตาให้กระชับใบหน้า เร่งเท้าให้มาถึงที่หมายโดยเร็ว เสียงสัญญาณดังทันทีที่ประตูร้านมินิมาร์ทขนาดเล็กที่เปิดบริการอยู่ริมถนนสายเล็กๆ ที่ทอดตัวคู่ขนานกับทะเลสีคราม ผู้จัดการร้านเป็นคนหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันกับคนที่เปิดประตูเข้ามาในร้านอย่างคุ้นเคย
“ทำไมวันนี้ชินมาอยู่ตรงนี้ล่ะ”
‘ธันวา’ยิ้มทักคนหนุ่มผิวสีแทนที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์
“ก็น้องนกไปดูหนังกับแฟนนะสิ อีกเดี๋ยวคงจะกลับแล้วล่ะ”
ชินกฤตตอบและยิ้มให้ทั้งดวงตา
“เจ้าแสบอยู่ไหน” ธันวาถามแต่ไม่รอคำตอบ สายตามองหาสิ่งที่ต้องการที่ทำให้ต้องเร่งเท้ามาถึงที่นี้โดยเร็วที่สุด
ชินหรือชินกฤตชายหนุ่มผิวสีแทน เจ้าของร้านมินิมาร์ท ก้มลงหยิบตะกร้าหวายใบย่อมขึ้นมาวางบนเคาน์เตอร์ เมื่อเปิดตะกร้า เจ้ากระรอกตัวเล็กขนสีน้ำตาลแซมขาว กระโดดขึ้นมาหาเจ้าของที่รอรับด้วยกอดอบอุ่น ทำเอาคนรับฝากเลี้ยงมองด้วยสายตาอิจฉา
“ขอบใจนะชินที่ดูแลเจ้าแสบให้” ธันวากล่าวอย่างจริงใจ ปล่อยให้กระรอกน้อยวิ่งเล่นตามตัวด้วยความเคยชิน
“ก็ธันต้องทำงานไม่ใช่เหรอ” เจ้าของร้านหนุ่มยิ้มตอบ
ธันวาพยักหน้ารับ ช่วงนี้ปิดเทอมแล้ว ด้วยคำชักชวนของคุณป้า เขาได้ทำงานพิเศษเป็นผู้ช่วยบรรณารักษ์จัดเก็บหนังสืออยู่ที่ห้องสมุดประชาชน ห่างจากร้านมินิมาร์ทแห่งนี้ไม่เท่าไรนัก ชินกฤตสำรวจดูชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสายตาห่วงใยอย่างไม่รู้ตัว
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เขาใส่ใจทุกสิ่งทุกอย่างที่เพื่อนคนนี้ทำ
‘ธันวา’ คือเพื่อนสนิทที่เขารู้จักหลายปี เรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกับเขาซึ่งอยู่ในตัวจังหวัด และเขาต้องดูแลร้านนี้แทนพ่อกับแม่ที่ปลดเกษียณอายุการทำงานของตัวเองไปแล้ว หน้าที่ของลูกชายคนโตจึงต้องดูแลครอบครัว ส่วนน้องสาวที่ชื่อ “กรุณา” หรือน้อง “น้องนก” น้องสาวสุดเฟี้ยวของเขาก็ไม่ค่อยจะมาร้านเท่าไร บริเวณนี้เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ของชาวประมง นักท่องเที่ยวจึงไม่มากนัก นอกจากนักเดินทางที่แวะผ่านมา ความเงียบสงบละเรียบง่ายทำให้ธันวาหลงรักที่นี่ แม้จะไกลมหาวิทยาลัยสักหน่อย แต่ถ้าคำนวณเวลาออกจากห้องพักที่เช่าอยู่ เขาก็ไปเรียนทันเสมอ
“ให้เราช่วยชินดีไหม อยู่เป็นเพื่อนจนกว่าน้องนกจะกลับมา” ธันวาพูดยิ้มๆ ไม่มีสิ่งใดเร้นซ่อนหลังแว่นกรอบหนาสีดำสนิทที่สวมอยู่ประจำ
“ตามใจธันแล้วกัน” ชินกฤต ยิ้มปลื้ม ชักไม่อยากให้น้องสาวมาเสนอหน้าตอนนี้เสียแล้ว แม้เมื่อครู่จะนึกบ่นว่าอยู่ในใจก็ตาม
ธันวายิ้มน้อยๆ ริมฝีปากบางของเขาไม่ช่างพูดและค่อนข้างเก็บตัว ชินกฤตรู้แค่เพียงแค่ ธันวามีญาติที่สนิทกันอยู่คนหนึ่งที่เมืองนี้ แต่ไม่เคยรู้เรื่องราวอะไรเบื้องหลังของเขาเลย แม้แต่อาการเจ็บข้อเท้าซ้ายบ่อยๆ ของธันวาก็ตาม การที่อีกฝ่ายไม่แสดงความเจ็บปวดหรือเรียกร้องความสนใจ กลับทำให้เขารู้สึกห่วงใยขึ้นที่ละเล็กละน้อย ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่สายตาของเขาจับจ้องที่ร่างผอมบางของธันวาแล้วให้ความรู้สึกว่าอยากทะนุถนอมคนๆ นี้ เจ้าแสบหรือกระรอกจอมซนของธันวายังคงอร่อยอยู่กับถั่วคั่วที่เจ้าของเทใส่กระดาษให้มันกินอยู่ที่ใกล้เครื่องแคชเชียร์ ส่วนตัวเองเดินจัดของในร้านให้อย่างรู้ที่ที่มันอยู่
นางเป็นฮูหยินที่ถูกต้อง แต่เขากลับเฉยชาใส่ มีเพียงบนเตียงเท่านั้นที่เขาเร่าร้อนจนนางแทบมอดไหม้ จ้าวจื่อรั่วอายุเพียงสิบหกปีเป็นลูกอนุของเสนาบดีสกุลจ้าว ถูกสับเปลี่ยนตัวมาเป็นเจ้าสาวมาแต่งงานกับแม่ทัพที่ชายแดนใต้ กู้ตงหยางบุรุษหนุ่มอายุยี่สิบสี่ปีฉายาแม่ทัพปีศาจที่แสนเหี้ยมโหด "เจ้าติดค้างข้า ไม่ว่าจะเล่นลิ้นอย่างไร เจ้าย่อมรู้ดีว่าสกุลจ้าวปลิ้นปล้อน เจ้าอย่าได้หวังว่าจะได้อยู่อย่างสุขสบายเลย" พูดจบชายหนุ่มก็ผุดลุกขึ้นเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้หญิงสาวได้แต่นั่งเพียงลำพัง แม้จะเตรียมใจไว้แล้ว แต่ก็อดเศร้าใจไม่ได้ ชีวิตนางจะได้พบความสุขเช่นคนอื่นบ้างไหม.
มันควรเป็นOne night stand แต่เขากลับไม่ยอมให้จบลงแค่นั้น “ก็บอกแล้วไง ถ้าอยากกัดก็กัดผมนี่ อื้ม” ไรอันพูดเสียงพร่าเร่งขยับเอวสอบถี่รัว ร่องรักคับแน่นดูดรัดลำเอ็นจนทำให้เขาอดกลั้นไม่ไหว กระแทกแก่นกายเข้าไปจนสุดปลดปล่อยน้ำรักในกายสาวพร้อมแหงนหน้าคำรามอย่างสุขสม อยากจะบ้า! ไรอันอดสถบไม่ได้ ยัยพนักงานเวอร์จิ้นทำเขาเสียผู้เสียคนจริงๆ จากที่เคยตั้งกฎให้ตัวเองจะไม่ยุ่งกับพนักงาน ไม่มีเซ็กส์ในที่ทำงาน. 4เรื่องสั้น แนวPWP > >หลงสวาท boss คลั่งรัก / คลั่งรัก น้องเมียแสนหวาน/ เมียเด็กของคุณป๋า / เล่นกับไฟ
พันดาว สตั๊นท์เกิร์ลสาววัยยี่สิบหกปี เธอเข้าวงการบันเทิงตั้งแต่อายุสิบแปดปี แต่ก่อนหน้านี้เธอใช้ชีวิตในค่ายมวยเล็กๆ เธอเป็นเด็กที่ถูกแม่เอามาทิ้งให้ลุงทองดีช่วยเลี้ยง แล้วหายไปไม่ส่งข่าว ด้วยความสงสารลุงทองดีจึงเลี้ยงเหมือนลูก แต่เนื่องจากสภาพร่างกายบอบช้ำ จึงผันตัวเองมาครูมวยแทน ประจวบกับรุ่นน้องเปิดโรงเรียนสตั๊นท์แมนให้ลุงทองดีเป็นครูสอนเทคนิกการป้องกันตัว เบื้องหน้าพันดาวจะเป็นสาวห้าญไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ แต่เธอมีคนรักที่คบหาตั้งแต่อยู่โรงเรียนสอนสตั๊นท์แมนด้วยกัน แต่ตอนนี้เขากลายเป็นพระเอกละครสุด Hot ในวันที่ทั้งคู่เดินทางไปเข้าฉากสำคัญที่ประเทศจีน พันดาวได้เห็นภาพบาดตาที่คนรักนอกใจ และวันนั้นเกิดอุบัติเหตุไม่คาดฝัน ระเบิดทำงานผิดพลาดพาให้ดวงจิตของพันดาวทะลุมิติมายังดินแดนที่ไม่มีบันทึกไว้ในประวัติศาตร์ พันดาวฟื้นตื่นมาอยู่ในร่างเด็กสาวอายุสิบหกนามว่า เหมยซิง เมืองที่พันดาวไม่รู้จัก ทุกอย่างประหลาดไปหมด ราวกับตัวเองอยู่ในภาพยนตร์จีนกำลังภายใน พล็อตละครแนวย้อนยุคทะลุมิติเคยเห็นมาเยอะแล้ว แต่ทำไมหญิงสาวอย่างเธอต้องมาดูแลชายร่าง ‘ผัก’ อย่างเขา! รับภารกิจส่งร่างผักกลับเมืองหลวง! บุรุษคนหนึ่งแต่งงานมีภรรยาได้หลายคนเป็นที่ยอมรับได้ แต่สตรีนางหนึ่งจะรักใคร่ชายสองคนไม่ได้ คิดถึงเรื่องนี้นางก็อยากเอาหัวโขกต้นไม้ใหญ่ให้ได้สติ นางไม่ใช่หญิงมากรักสองใจนะ! นางแค่...แค่ไม่รู้ว่าตนเองคิดอย่างไรกันแน่.
หมอสาวสู้ชีวิตแต่อกหักทั้งที่ยังไม่ได้บอกรัก เผลอOne Night Standกับผู้ชายคนหนึ่ง ใครเลยจะรู้ว่าเป็นพรหมลิขิตหรือเวรกรรม ทำให้เธอมาเจอกับมาเฟียหนุ่มที่ไม่ยอมปล่อยให้เรื่องของคืนนั้นผ่านเลยไป . . . . "คุณนี่นะเอาใจผู้หญิงไม่เก่ง" เธอทำจมูกย่นใส่เขา "ผิดแล้วผมเอาใจไม่เก่งแต่เอาเก่งนะ เรื่องนี้ผมมั่นใจ" "อีริค!" เธอขึงตาใส่ด้วยใบหน้าแดงเรื่อ "ให้ตายสิ" เขาพึมพำ "ผมเองก็ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้นะ คุณร่ายมนตร์ใส่ผมหรือเปล่า" "คุณเชื่อเรื่องไร้สาระพวกนั้นด้วยหรือคะ?" "แต่ก่อนผมไม่เคยเชื่อเรื่องdestiny แต่การได้พบคุณมันอยู่นอกเหนือความคาดหมาย บางทีพรหมลิขิตอาจมีจริงก็ได้" หญิงสาวได้แต่อมยิ้ม นั้นสิ ผู้หญิงจืดชืดอย่างเธอได้เจอกับผู้ชายสุดเพอร์เฟกต์อย่างเขาได้ ถ้าวันนั้นก้องภพไม่ประกาศตัวคนรัก เธอคงไม่อกหักจนเสียการควบคุมแล้วได้เจอเขาที่หน้าลิฟต์พอดีอย่างนั้น แถมเจอกันด้วยความบังเอิญอีกด้วย
“เมื่อชะตากำหนดมาให้ทั้งสองครองคู่ ไม่ว่าจะพลัดหลงกันไปทางใดก็ย่อมได้กลับมาพบกันอีกครา” เรื่องราวความรักของหลัวเสี้ยวเวยและหยางเหลาหู่ คู่หมั้นคู่หมายที่มิเคยได้พบหน้า แม้เดิมทีหยางเหลาหู่คิดว่านางตายไปแล้ว แต่ไม่รู้เลยว่า ‘สาวใช้’ ที่เขารับเข้ามาทำงานนั้นจะเป็นคู่หมั้นของเขาเอง เมื่อชะตากำหนดให้ทั้งสองได้เป็นคู่ชีวิต แต่กว่าจะถึงจุดนั้นได้ต้องมาคอยลุ้นกันว่า สาวใช้ตัวจิ๋วกับคุณชายใหญ่แห่งป้อมพยัคฆ์ทมิฬจะลงเอยอย่างไร ....... “นั้นของข้ามิใช่รึ” เขาปลดสายจูงม้า เห็นนางกินพุทราเชื่อมท่าทางเอร็ดอร่อยจึงอดหยอกล้อนางไม่ได้ “แค่พุทราเชื่อม ท่านจะแย่งข้ารึ” นางทำท่าหวงขึ้นมา มันก็แค่พุทราเชื่อม แต่นางไม่ได้กินนานแล้วนี่ “แต่นั้นมันของๆ ข้า เจ้าควรให้ข้ากินก่อน” เขาไม่ชอบกินขนมของหวาน แต่เห็นนางหวงแบบนี้แล้วนึกอย่างแย่งชิง หลัวเสี้ยวเวยส่ายหน้าไปมา กลัวถูกแย่งของกินจึงอ้าปากงับพุทราเชื่อมลูกสุดท้ายไว้ในปาก เหลือเพียงไม้เสียบเปล่าๆ ในมือ คิดว่าอย่างไรของอยู่ในปากนางแล้วเขาไม่มีทางแย่งชิงเอาไปแน่ ทว่านางกลับคาดไม่ถึงว่าเขาจะยื่นมือมารั้งท้ายทอยของนางไว้ โน้มหน้าลงมาประกบปากที่เผยอขึ้นอย่าตกใจของนาง เรียวลิ้นหนาตวัดเอาพุทราเชื่อมในปากของนางมาสู่ปากของเขา 'หวานล้ำเกินคาดคิดจริงๆ'
มู่ลี่หยางใช้ชีวิตเป็นพรานป่าหาของป่าไปขายอยู่หลายปี แต่เข้าป่าครั้งนี้เขาได้พบหญิงสาวผู้หนึ่งหมดสติอยู่จึงช่วยนางไว้ ทว่าทันทีที่นางลืมตา นางกลับจำอะไรไม่ได้แม้แต่ชื่อของตัวเอง เขาจึงจำเป็นต้องดูแลนาง แต่ที่ทำให้เขาหนักใจ ก็คือนิสัยนอนละเมอของนาง เหตุใดทุกครั้งที่นางละเมอต้องมาอยู่บนเตียงเขาด้วยเล่า! “พี่ลี่หยาง!” “นอนดีๆ อย่าฟุ้งซ่าน คืนนี้เจ้าต้องพักผ่อน” “ข้ารู้ แต่ไม่ต้องมัดข้าขนาดนี้ก็ได้”" “ไม่ได้” เขาสะบัดมือเพียงคราวเดียว เปลวเทียนในห้องก็ดับลง “หากจะนอนเตียงเดียวกับข้าก็อย่าดื้อ อย่าซุกซน” “พี่ลี่หยาง” เสียงหวานเอ่ยขึ้น “นอนเสีย!” เขาตวาดทีเดียวหญิงสาวก็เงียบเสียงไป แม้ได้เห็นเพียงแผ่นหลังของเขา นางก็มีความสุข ขอเพียงได้ใช้ชีวิตร่วมกัน ไม่ว่าอย่างไร นางก็ยอมทำทุกอย่าง แม้จะถูกมัดเป็นบะจ่างก็ยอม.
เมื่อเธออายุยี่สิบ ชิงฉือได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกโดยกำเนิดของตระกูลต้วน เธอถูกลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลต้วนล้อมกรอบ จนถูกพ่อแม่บุญธรรมไล่ออกจากบ้านและกลายเป็นตัวตลกในเมือง เมื่อเธอกลับไปหาพ่อแม่ชาวนา จากนั้นก็พบว่าบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอเป็นคนที่รวยที่สุดในเมืองเจียงเฉิงส่วนพี่ชายของตนเองเป็นอัจฉริยะในแวดวงต่างๆ ทุกคนมองดูเด็กสาวตัวเล็กคนนี้ด้วยความเห็นใจและถือว่าเธอเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ค่อยๆ พบว่า... ที่แท้ว่าน้องสาวเป็นคนมากความสามารถ? อดีตแฟนหนุ่มผู้น่ารังเกียจหัวเราะเยาะ "อย่ามาตามเซ้าซี้ไม่เลิก ฉันมีแต่เมียนเมียนอยู่ในใจ!" คนใหญ่แห่งเมืองหลวงปรากฏตัว "เมียฉันจะเห็นหัวนายเหรอ?"
"ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปซะ" "โยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลซะ" ขณะที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเหนียนหย่าเสวียน โฮว่หลิงเฉินได้ปฏิบัติต่อเธออย่างไม่เป็นมิตร "คุณหลิงเฉินครับ เธอคือภรรยาของท่านครับ" ผู้ช่วยของหลิงเฉินกล่าวเตือนเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงเฉินหยุดเพ่งมองไปที่เขาอย่างเย็นชาและบ่นขึ้นมาว่า "ทำไมไม่บอกผมให้เร็วกว่านี้?" นับจากนั้นเป็นต้นมา หลิงเฉินได้ตามใจและรักใคร่ทะนุถนอมหย่าเสวียนมาตลอด โดยไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะหย่าร้างกัน
เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"
ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอเหมือนแม่แท้ ๆ ของเธอ จนกระทั่งคนใช้จากไปด้วยอาการป่วย ชูจี้ก็ถูกบังคับให้แต่งกับผู้ชายที่ไม่เอาการเอางานแทนลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเธอเพื่อชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของคนใช้ เรื่องราวจะเป็นเช่นเดียวกับซินเดอเรลล่าหรือไม่? อย่างไรก็ตาม ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยนั้นไม่เหมือนเจ้าชายเลยสักนิดนอกจากรูปร่างหน้าตาของเขาที่สามารถเทียบเท่ากับเจ้าชายได้เท่านั้นเอง ลู่เหยี่ยนเป็นลูกชายนอกสมรสของครอบเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง เขาใช้ชีวิตไปวันๆ (พอลอดไปด้วยค่ะ)มาโดยตลอด ที่เขาตกลงแต่งกับชูจี้ก็เพราะอยากจะทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาสมหวังเท่านั้น แต่ในคืนวันแต่งงาน เขากลับพบว่าเจ้าสาวคนนี้มีพฤติกรรมที่ผิดกับที่เคยได้ยินได้ฟังมา โชคชะตาจะบันดาลให้พวกเขาเป็นอย่างไร และลู่เหยี่ยนจะเป็นดั่งที่เราคิดหรือไม่ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือลู่เหยี่ยนมีหลายอย่างที่คล้ายๆ กับมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้อย่างพิลึก สุดท้ายแล้ว ลู่เหยี่ยนจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าชูจี้ คือเจ้าสาวจำเป็นที่ต้องได้แต่งงานแทนพี่สาวของเธอ การแต่งงานของพวกเขาจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวสุดโรแมนติกหรือวิบากกรรมของชีวิต โปรด ติดตามและค้นหาชีวิตและเรื่องราวของทั้งสองคนด้วยกันเถอะ
เรื่องราวของใบหม่อนที่ทะลุมิติไปยังโลกสุดแปลกและสุดแสนจะแฟนตาซี ที่สำคัญดันไปเกิดใหม่ในตอนที่กำลังจะคลอดลูก ในชีวิตที่แล้วแม้แต่แฟนยังไม่มีแต่ทำไมพอได้เกิดใหม่ทั้งที ถึงให้เกิดมาในตอนที่กำลังจะคลอดลูกพอดี แล้วสาวโสดอย่างเธอจะทำยังไงดี คลอดลูกออกมาเป๋นแฝดสามว่าลำบากแล้ว แต่ครอบครัวนี้กลับยากจนข้นแค้น นี่ไม่ใช่ว่าพระเจ้ากลั่นแกล้งเธอเหรอ เธอไปทำอะไรให้พระเจ้าโกรธเคืองกัน
ในคืนวันเกิดอายุยี่สิบสองปี ลี่เฉี่ยนโลว่ถูกแฟนหนุ่มวางยา และไปมีอะไรกันกับซือจิ้นเหิง ผู้ชายลึกลับคนหนึ่งตลอดทั้งคืน วันรุ่งขึ้นเธอพบว่าครอบครัวเธอถูกทำลายจนไม่มีอะไรเหลือ เธอแต่งงานกับจิ้นเหิง ได้รับการคุ้มครองจากเขา และใช้เขาเพื่อแก้แค้น "ฉันเป็นภรรยาที่ถูกกฎหมายของเขา" แม้ว่าแม่สามีของเธอจะไม่ยอมรับ แม้ว่าแฟนสาวที่เป็นซุปเปอร์สตาร์ของเขาจะตามมาอยู่ด้วยกัน เธอก็ยังคงยืนยันอยู่อย่างนั้น เธอแท้งโดยบังเอิญ แต่เขากลับเข้าใจผิดว่าเธอไม่อยากมีลูกกับเขา และด้วยความเข้าใจผิดต่าง ๆ อีกหลายหย่าง เธอเลือกที่จะกระโดดลงทะเลเพื่อฆ่าตัวตาย หลายปีต่อมา เมื่อเธอกลับเข้ามาในชีวิตของเขาอีกครั้ง เขาถึงกับตกตะลึง ชายคนนี้ได้สิ่งที่ต้องการจากเธอแล้ว แต่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงยังรังควานและทรมานเธอต่อไป