ดาวน์โหลดแอป ฮิต
หน้าแรก / โรแมนติก / เจ้าสัวลึกลับกับเจ้าสาวบังเอิญ
เจ้าสัวลึกลับกับเจ้าสาวบังเอิญ

เจ้าสัวลึกลับกับเจ้าสาวบังเอิญ

5.0
1475 บท
560.9K ชม
อ่านเลย

เกี่ยวกับ

สารบัญ

ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอเหมือนแม่แท้ ๆ ของเธอ จนกระทั่งคนใช้จากไปด้วยอาการป่วย ชูจี้ก็ถูกบังคับให้แต่งกับผู้ชายที่ไม่เอาการเอางานแทนลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเธอเพื่อชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของคนใช้ เรื่องราวจะเป็นเช่นเดียวกับซินเดอเรลล่าหรือไม่? อย่างไรก็ตาม ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยนั้นไม่เหมือนเจ้าชายเลยสักนิดนอกจากรูปร่างหน้าตาของเขาที่สามารถเทียบเท่ากับเจ้าชายได้เท่านั้นเอง ลู่เหยี่ยนเป็นลูกชายนอกสมรสของครอบเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง เขาใช้ชีวิตไปวันๆ (พอลอดไปด้วยค่ะ)มาโดยตลอด ที่เขาตกลงแต่งกับชูจี้ก็เพราะอยากจะทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาสมหวังเท่านั้น แต่ในคืนวันแต่งงาน เขากลับพบว่าเจ้าสาวคนนี้มีพฤติกรรมที่ผิดกับที่เคยได้ยินได้ฟังมา โชคชะตาจะบันดาลให้พวกเขาเป็นอย่างไร และลู่เหยี่ยนจะเป็นดั่งที่เราคิดหรือไม่ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือลู่เหยี่ยนมีหลายอย่างที่คล้ายๆ กับมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้อย่างพิลึก สุดท้ายแล้ว ลู่เหยี่ยนจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าชูจี้ คือเจ้าสาวจำเป็นที่ต้องได้แต่งงานแทนพี่สาวของเธอ การแต่งงานของพวกเขาจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวสุดโรแมนติกหรือวิบากกรรมของชีวิต โปรด ติดตามและค้นหาชีวิตและเรื่องราวของทั้งสองคนด้วยกันเถอะ

บทที่ 1 จับชู้

“ฉันยอมเป็นของคุณแล้วนะคะ คุณยังไม่ยอมเลิกกับชูจี้อีกเหรอ?” เสี่ยงออดอ้อนของเธอ ริมฝีปากของเธอเผยอขึ้นเล็กน้อย เธอนั่งคร่อมอยู่บนตัวชายหนุ่มด้วยสภาพเปลือยครึ่งท่อน

“อยู่บนเตียง อย่าพูดถึงเรื่องนี้ได้ไหม?” ผู้ชายคนนั้นกำลังคึก เขาบีบคลึงหน้าอกของเธออย่างแรง

พอไม่ได้คำตอบที่ต้องการ ผู้หญิงคนนั้นก็ดูจะไม่ค่อยพอใจนัก “ฉันจะพูด ก็แค่เด็กเก็บมาเลี้ยง สถานะของเธอยังเทียบไม่ได้กับหมาตัวหนึ่งเลย เธอมีอะไรดีนักหนาฮะ?”

ผู้ชายคนนั้นไม่พูดอะไร แต่กดเอวของผู้หญิงคนนั้นไว้ แล้วกระแทกเข้าออกอย่างแรงจนเธอครางออกมาไม่หยุด

ชูจี้ยืนอยู่หน้าประตู ใบหน้าที่งดงามของเธอดูอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัด เมื่อได้ยินเสียงที่ลอดออกมาจากในห้อง ดวงตาของเธอก็ลุกวาว

เธอเพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาล

สามเดือนก่อน ยายซุนที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เด็กป่วยเป็นโรคตับแข็งระยะสุดท้าย ตอนนี้ยายซุนต้องเปลี่ยนตับซึ่งจำเป็นต้องใช้ค่ารักษาพยาบาลจำนวนมาก

เสียงฝนตกพร่ำ ๆ ดังมาจากนอกบ้าน ตอนนี้น้องสาวของเธอกำลังมีอะไรกับแฟนของเธออยู่

“ฉันไม่สน! คืนนี้คุณต้องบอกมาว่าคุณเลือกนังนั่น หรือเลือกฉัน” ชูเสวขมวดคิ้ว พลางทุบหน้าอกของจือหยวนอย่างร้อนใจ เพื่อต้องการคำตอบ

ชูจี้เตะประตูเข้าไปข้างใน พลางจ้องไปที่ชายชั่ว และหญิงสารเลวตรงหน้า ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “มีอะไรให้ต้องถามอีกงั้นเหรอ แค่ผู้ชายคนเดียว ถ้าชอบฉันจะยกให้”

ชูจี้ทำเป็นเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ในใจของเธอนั้นรู้สึกเสียใจมาก

จือหยวนเป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยของเธอ เขาหล่อมากและมาจากครอบครัวที่ร่ำรวย เขาตามจีบชูจี้มาสามปีแล้ว

ตอนใกล้จะเรียนจบ เขามาสารภาพรักกับชูจี้อีกครั้ง

ตอนนั้นที่สนามกีฬาของมหาวิทยาลัยนั้นเต็มไปด้วยผู้คน และมีนักศึกษามามุงดูแทบจะทั้งมหาวิทยาลัยเลยก็ว่าได้ ชูจี้ตอบตกลงท่ามกลางเสียงเชียร์

ความเจ็บปวดที่โดนทรยศนั้นมันแทบจะกลืนกินเธอ พอเห็นสองคนตรงหน้า ชูจี้ก็กำหมัดแน่น เล็บของเธอจิกเข้าไปในเนื้อ

จือหยวนผลักชูเสวออกด้วยความตกใจ ก่อนจะใส่กางเกงแล้วลุกขึ้นจากเตียงทันที

ชูเสวที่ถูกผลักเกือบจะตกลงไปที่พื้น คำพูดของชูจี้ทำให้เธอรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก

ผู้ชายที่ร่ำรวย และหน้าตาดีอย่างจือหยวน เธออ่อยเขามานานจนเขาติดกับ

แต่ทำไมชูจี้ไม่ต้องทำอะไรเลยก็สามารถมัดใจเขาได้

ทั้ง ๆ ที่เธอเป็นแค่เด็กที่เก็บมาเลี้ยง ไม่มีใครต้องการ

“ถุย! ของที่เธอไม่ต้องการงั้นเหรอ? จือหยวนไม่เอาเธอก่อนต่างหากล่ะ นังสารเลว! ” ชูเสวดึงผ้าห่มมาคลุมตัว ก่อนจะพูดออกมาอย่างเยียด ๆ แล้วเลือบไปมองจือหยวน “จือหยวน เมื่อกี้คุณพูดว่ายังไงนะ บอกชูจี้ไปสิ!”

ที่จือหยวนนอนกับชูเสว เป็นเพราะเธอยั่วเขา ทำให้เขาขาดสติ

เขาคุกเข่าลง และคว้าข้อมือของชูจี้ไว้ “ชูจี้ ยกโทษให้ผมด้วยนะ ผมพลาดไปแล้ว”

แม้ว่าเขาจะน้ำคลอ แต่สีหน้าของเขาก็ยังดูน่ารังเกียจอยู่ เมื่อชูจี้นิ่งขึ้นมา เธอก็เป็นเหมือนกำแพงสูง ที่ไม่มีใครสามารถจะปีนข้ามมันไปได้

เธอสะบัดจือหยวนออกอย่างหงุดหงิด “ขอโทษนะ จือหยวน ฉันไม่ต้องการของสกปรกที่ชูเสวแตะต้องแล้ว พวกคุณเหมาะสมกันดี เราเลิกกันเถอะ”

ชูเสวรู้สึกตกใจ จือหยวนยอมถึงขนาดนี้แล้ว แต่ชูจี้ไม่ได้ดูเศร้าเลยแม้แต่นิดเดียว เมื่อไม่ได้เห็นภาพที่ต้องการ เธอก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที

ชูจี้ไม่มีเวลามาพูดเรื่องไร้สาระกับพวกเขา ชูเสวชอบแย่งของ ๆ เธอมาตั้งแต่เด็ก ๆ เมื่อก่อนเป็นแค่ของเล่น แต่ตอนนี้เป็นผู้ชายของเธอ เธอเลยไม่ได้รู้สึกแปลกอะไร

ตอนนี้เธอกังวลก็แต่ค่ารักษาพยาบาลของยายซุนเท่านั้น

ขณะที่เธอกำลังจะเดินออกไป เธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้น

“ดึกป่านนี้แล้ว ทะเลาะอะไรกัน?”

พ่อแม่บุญธรรมของชูจี้ หลินปินและรั่วเฟยตกใจ และรีบวิ่งมาตามเสียง

พอหลินปินเดินเข้าไป และเห็นชูเสวในสภาพที่เปลือยเปล่า เขาก็โมโห และชี้หน้าด่า “แกทำอะไรของแกห๊ะ! แกกำลังจะแต่งงานเร็ว ๆ นี้แล้ว ทำไมถึงทำตัวแบบนี้! ”

ชูเสวดึงผ้าห่มมาคลุมตัว ตาของเธอแดงก่ำ พลางกัดฟันแน่นด้วยความโกรธ

ตระกูลลู่กับตระกูลหลินนั้นหมั้นหมายกันมานานแล้ว คู่หมั้นของเธอเป็นลูกนอกสมรสซึ่งถูกตัดออกจากตระกูลลู่ไปนานแล้ว เขาทั้งจน และไม่มีงานทำเป็นหลักเป็นแหล่ง เป็นแค่พวกใช้ชีวิตเตรดเตร่อยู่ไปวัน ๆ ชูเสวนั้นไม่อยากแต่งงานกับเขา

คนแบบนี้จะมาคู่ควรกับเธอได้ยังไงกัน

ชูเสวชี้ไปที่จือหยวนแล้วพูดว่า “หนูท้อง! เด็กในท้องเป็นลูกของเขา! เพราะงั้นหนูแต่งงานไม่ได้ พ่อกับแม่ไปยกเลิกงานเถอะค่ะ!”

จือหยวนถึงกับอึ้ง เขามีอะไรกับชูเสวแค่ไม่กี่ครั้ง จะเป็นไปได้ไง...

“พูดบ้าอะไรของแกน่ะ! ยังไงก็ต้องแต่ง!” หลินปินโกรธจนแทบจะหัวใจวาย เขายกมือขึ้นจะตบชูเสว

หลินปินกลัวเสียหน้า ถ้าตระกูลลู่เกิดเอาเรื่องขึ้น เขาจะทำยังไง

รั่วเฟยยืนบังชูเสวเพื่อปกป้องเธอ นี่คือลูกสาวแท้ ๆ ที่เธอคลอดมาเอง เพราะงั้นเธอไม่มีทางให้ใครมาทำอะไรลูกของเธอได้

เธอร้องไห้เบา ๆ “นี่คุณหลิน คุณจะโกรธชูเสวทำไม? ชูจี้ก็เป็นลูกสาวของตระกูลหลินเหมือนกัน เธอเองก็แต่งงานได้หนิ! ”

หลินปินกับรั่วเฟยนั้นแต่งงานกันมาหลายปีแล้วแต่ก็ไม่มีลูกด้วยกันสักที แต่เพราะโดนคนในตระกูลหลินกดดัน พวกเขาเลยต้องรับชูจี้มาเลี้ยง แล้วจากนั้นไม่นานรั่วเฟยก็ตั้งท้องชูเสว

สำหรับรั่วเฟยนั้น เธอเกลียดชูจี้มาก เมื่อก่อนเวลาเธอเห็นชูจี้ มันเป็นตราบาปในใจเธอว่าเธอไม่สามารถให้กำเนินลูกของเธอเองได้ และเธอก็มักจะอารมณ์เสียทุกครั้งที่เห็นลูกสาวบุญธรรมคนนี้

พอชูเสวเกิดมา รั่วเฟยก็รักลูกสาวแท้ ๆ มากกว่า และเกลียดชูจี้มากขึ้น

ต่อมาชูจี้เริ่มโตขึ้นและดีกว่าลูกสาวแท้ ๆ ของเธอ เธอก็ยิ่งเกลียดชูขี้เข้าไปใหญ่

ชูจี้เมื่อได้ยินอย่างนั้นก็โมโห เธอตะคอกออกมาด้วยความโกรธ “แต่คนที่พวกคุณจัดงานหมั้นให้คือหลินชูเสว ในเมื่อชูเสวไม่แต่ง แล้วทำไมฉันจะต้องแต่ด้วย?”

“เราเลี้ยงดูแกมาตั้งหลายปี ถึงเวลาที่แกจะต้องตอบแทนบุญคุณพ่อกับแม่แล้วนะชูจี้” รั่วเฟยพูดออกมาเบา ๆ สายตาของเธอกำลังคิดแผนการอะไรบางอย่างอยู่ “เธออยากให้นังคนใช้นั่น ผ่าตัด ไม่ใช่เหรอ? เราจะจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ ถ้าเธอยอมแต่งงานกับ คุณลู่อะไรนั่นแทนชูเสว”

สายตาของชูเสวนั้นดูพอใจเป็นอย่างมาก ผู้หญิงชั้นต่ำกับลูกนอกสมรส ช่างเหมาะอะไรกันเช่นนี้

ชูจี้กัดฟันกรอด เธอกำหมัดแน่น และคำพูดของหมอก็แวบเข้ามาในหัวของเธอ ยายซุนมีเวลาอีกไม่มากนัก

เธอเพิ่งเรียนจบ และเธอก็ไม่มีเงินมากพอที่จะจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ยายซุน

แม้ว่าหลินปินกับรั่วเฟยจะรับเธอมาเลี้ยง แต่พวกเขาก็ไม่เคยสนใจเธอเลย คนที่เลี้ยงดูเธอมานั้นคือยายซุน ซึ่งเป็นคนใช้ในบ้านตระกูลหลินเท่านั้น เธอรักยายซุนเหมือนยายแท้ ๆ เพราะงั้นเธอจำเป็นต้องช่วยยายซุน

พอเห็นท่าทางลังเลของเธอ รั่วเฟยก็ลุกขึ้น และเดินไปข้าง ๆ เพื่อโน้มน้าวเธอ “แต่งงานกับใครก็เหมือนกันนั่นแหละ ทน ๆ เอาหน่อย ถ้าแต่งงานเมื่อไร แม่จะให้เงินเธอทันที”

สายตาของทุกคนที่มองมาอย่างคาดหวัง กับค่ารักษาพยาบาลที่แสนแพงนั้น กดดันชูจี้มากจนเธอไม่สามารถยืนตัวตรงได้

ในที่สุดน้ำตาของเธอก็ไหลออกมา เธอก้มหน้าลง และพูดออกมาเบา ๆ ว่า “โอเคค่ะ ฉันจะแต่ง”

อ่านต่อ
img ไปดูความคิดเห็นเพิ่มเติมที่แอป
ออกใหม่ล่าสุด: บทที่ 1475 หนูพึ่งพาเราได้เสมอนะ   วันนี้00:03
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY