จะเป็นอย่างไงเมื่อสาวน้อยอย่าง "รถเมล์" ต้องกลายเป็นคุณแม่วัยยังสาว และหนุ่มหล่ออย่าง "บิ๊กเอ็ม" ต้องกลายเป็นคุณพ่อซุปตาร์ เพราะเพียงความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนของทั้งคู่ทำให้เธอท้อง เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้งในวันที่ถ่ายแบบด้วยกัน ซึ่งหลังจากเหตุการณ์คืนนั้นมันก็ผ่านมาแล้วเป็นเวลา 2 เดือน เธอที่เพิ่งเข้าวงการกับเขาที่อยู่ในวงการถ่ายแบบมานานแล้วและเขากำลังจะเป็นดาราดัง แล้วอย่างนี้ทั้งสองจะทำอย่างไรกับเด็กน้อยที่กำลังจะเกิด
ณ สตูดิโอถ่ายภาพ
รถเมล์ตื่นแต่เช้าเพื่อมาถ่ายแบบเป็นครั้งแรก งานนี้เป็นงานชิ้นแรกของเธอก็เพราะว่าเมื่อวันก่อนตอนที่เธอเดินเที่ยวเล่นในห้างอยู่ดีๆ ก็มีแมวมองเข้าไปทักเธอ ก่อนที่เธอจะตกลงและลองมาถ่ายแบบเป็นครั้งแรก
"สวัสดีค่ะ พี่ๆ ทุกคน" รถเมล์ทักทายทุกคนในสตูดิโอ
"สวัสดีค่ะน้องเมย์ มาทางนี้เลยค่ะ มาแต่งหน้ารอนายแบบกันก่อนนะคะ"
"ค่ะ พี่อร"
ผ่านไปราวยี่สิบนาทีที่เธอนั่งให้ช่างแต่งหน้าแต่งหน้าให้เธอจนเกือบจะเสร็จ นายแบบที่เธอถ่ายคู่กับเธอก็มาถึงที่สตูดิโอ
"สวัสดีครับ ขอโทษครับที่ผมมาสาย"
"ไม่เป็นไรค่ะน้องเอ็ม นั่งเลยค่ะจะได้แต่งหน้ากัน"
"ครับ"
"ชื่อกับเสียงคุ้นๆ แฮะ!" รถเมล์บ่นในใจ คงไม่ใช่หรอกมั้ง
ด้วยความสงสัยเธอจึงหันไปดู แล้วก็ต้องตกใจ
"รู้จักกันเหรอคะ" พี่อรถามเธอเมื่อเห็นว่าสีหน้าของเธอที่เปลี่ยนไปเมื่อเห็นพี่เอ็ม
"ก็ไม่นี่ครับ" เขาตอบปฏิเสธ
นี่อย่าบอกนะว่าเขาจำเธอไม่ได้ หรือแกล้งจำไม่ได้กัน ก็ใช่สิเธอมันไม่สวยนี่ถึงไม่น่าจดจำไงล่ะ ทำไมฉันถึงต้องมาถ่ายแบบคู่กับเขาด้วยนะ ถ่ายกับคนอื่นไม่ได้หรือไงกัน นี่มันนรกชัดๆ เลย
บิ๊กเอ็ม....
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนที่ผมต้องถ่ายแบบด้วยคือยัยรถเมล์จอมขี้แย ผมแทบจะจำไม่ได้เลยพอยัยนี่ได้แต่งตัวแต่งหน้าเข้าหน่อยก็ดูดีใช่เล่นเลย ใช้ได้เหมือนกันแฮะ ดูเปลี่ยนไปจากเดิมเยอะเลย
"เสร็จแล้วค่ะ"
"ขอบคุณครับ"
"นายแบบนางแบบพร้อมแล้วค่ะ เรามาเริ่มถ่ายกันเลย"
พี่อรบอกทีมงานการถ่ายแบบดำเดินไปเรื่อยๆ จนเกือบจะเสร็จ แต่เล่นเอารถเมล์อึดอัด
"น้องเมย์ครับ ขยับเข้าไปอีกนิดครับ ไม่ครับ อีกนิดหนึ่ง ใช่ครับ ดีมากครับ"
"จะนิดไปไหนคะ นี่ฉันจะสิงร่างเขาอยู่แล้วนะ เมื่อไหร่จะถ่ายเสร็จสักทีเนี่ย" รถเมล์ได้เพียงแค่บ่นอยู่ในใจเท่านั้น ตอนนี้อึดอัดมาก
"จะกอดแน่นไปมั้ยไอ้พี่เอ็มบ้า!" เธอก่นด่าเขาอยู่ในใจ อย่างอดไม่ได้ ก็หน้าอกของเธอมันชนเข้ากับแผ่นอกของเข้าเต็มๆ นะสิ ดูเหมือนเจ้าตัวจะชอบ ยิ้มหน้าบานเชียว
"น้องเอ็มครับ ก้มหน้าลงหน่อยครับ ครับ...อย่างนั้นล่ะครับ ดีมากเลยครับ"
มันจะใกล้เกินไปแล้ว รถเมล์เริ่มเขินและหน้าแดง หัวใจของเธอมันเต้นแรงขึ้นจนไม่เป็นจังหวะ
‘อากาศร้อนชะมัดเลย’
"โอเคครับ ภาพออกมาสวยมากเลย ขอบคุณนายแบบกับนางแบบ และทีมงานทุกคนมากครับ"
"สำหรับวันนี้เปลี่ยนชุดแล้วเก็บของเสร็จก็แยกย้ายกันได้เลยครับ"
"ครับ/ค่ะ"
"โอกาสหน้าหวังว่าผมจะได้ร่วมงานกับทุกคนอีกนะครับ"
"ครับ/ค่ะ"
ทุกคนแยกย้ายกันไปเก็บของเพื่อกลับบ้านกัน เธอเลยแยกมาเปลี่ยนเสื้อผ้าบ้างเพื่อที่จะได้กลับไปพัก เธอรู้สึกปวดหัวยังไงชอบกล ไม่รู้ว่าทำไมสองสามวันมานี้เธอชอบเหนื่อยง่ายและเพลียมากด้วย เมื่อเช้าก็ตื่นนอนมาอ้วกด้วย
"เธอจะกลับยังไง"เขาถามฉัน
"ฉันเหรอคะ?" เธอชี้มาที่ตัวเอง ไหนบอกไม่รู้จักกันไง แล้วตอนนี้ไหงมาชวนเธอคุยด้วยได้
"ก็เธอนั่นแหละ ยัยรถเมล์จอมขี้แย"เขาพูดจากวนเธอ
"นี่นาย!" เขานี่มันกวนประสาทเธอที่สุดเลย
"แล้วสรุปว่าจะกลับยังไง" เขาถามเธอซ้ำอีกครั้ง
"นั่งรถเมล์กลับ" เธอตอบกลับไป
"คนอะไรชื่อรถเมล์แล้ว ยังจะกลับรถเมล์อีก" เขาพูดเบาๆ แต่รถเมล์กลับได้ยินมันชัดเจนเพราะอยู่ใกล้กัน
"นั้นมันก็เรื่องของฉันมั้ยไม่เห็นเกี่ยวกับนาย"
"เดี๋ยวฉันไปส่ง รีบไปแต่งตัวซะ" เขาสั่งเธอ
"ไม่ต้อง! ฉันกลับเองได้" เธอรีบปฏิเสธ
"ไม่มีใครเคยสอนเธอเหรอว่าห้ามเถียงหรือห้ามปฏิเสธผู้ใหญ่ ฉันจะรอเธออยู่ที่รถ ถ้าฉันไม่เจอเธอ เธอตายแน่!" บิ๊กเอ็มพูดเสร็จ ก็หันหลังเตรียมจะเดินออกไป
"คนเผด็จการ!!" เขาคิดว่าตัวเองเป็นใครกันถึงได้มาขู่เธอ
"ฮะ! ปวดหัวจัง"
อยู่รถเมล์ก็รู้สึกว่าโลกมันหมุนได้ ก่อนเธอจะวูบไปในที่สุด
"เฮ้ย! ยัยขี้แย" บิ๊กเอ็มเข้าไปรับรถเมล์ได้ทัน ก่อนที่เธอจะล้มลงไปกับพื้น โชคดีที่เขาหันกลับมา
"นี่ยัยขี้แย ตื่นสิยัยขี้แย" บิ๊กเอ็มเขย่าตัวเธอแต่ดูเหมือนเธอจะสลบไปแล้ว
"มีใครอยู่มั้ยครับ ผมขอยาดมหน่อย" บิ๊กเอ็มรีบตะโกนขอความช่วยเหลือจากทีมงานทันที
"เกิดอะไรขึ้นคะน้องเอ็ม" พี่อรถาม
"รถเมล์เป็นลมครับ พี่อรพอจะมียาดมมั้ยครับ ผมขอหน่อย"
"มีค่ะ นี่ค่ะยาดม"
"ขอบคุณครับ" ผมรับยาดมจากพี่อร เพื่อเอาไปให้ยัยขี้แย สักพักเธอก็เริ่มรู้สึกตัว
"อะ..เอ่อ นี่เมย์เป็นอะไรไปคะ" รถเมล์ฟื้นก่อนจะถามพี่อร
"เธอเป็นลมไปน่ะสิ" ผมตอบเธอไป
"เหรอ ขอบคุณ แต่ฉันจะกลับแล้ว ปล่อยได้แล้ว"
เมื่อเธอรู้ว่ากำลังอยู่ในอ้อมกอดเขา เธอจึงรีบประท้วงให้เขาปล่อยเธอทันที
"ฉันบอกเธอว่าจะไปส่งไง"
"พวกเราขอตัวกลับก่อนนะครับพี่อร" บิ๊กเอ็มอุ้มรถเมล์ออกไป
พี่อรยืนงง ไหนบอกว่าไม่รู้จักกันไง ทำไมดูสนิทสนมกันจัง ยังกับแฟนแน่ะ
หลังจากที่เธอโดนเขาอุ้มขึ้นรถมา เธอก็นั่งเงียบมาตลอดทาง เขาก็เงียบเธอก็เงียบ แต่สักพักเธอรู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมาเพราะมันอยากจะอ้วก
"อุ๊บ! นายจอดรถก่อน!"
เธอรู้สึกว่ากำลังจะอ้วก มันอั้นไว้ไม่อยู่แล้วก่อนจะรีบสั่งให้เขาจอดรถ ไม่งั้นมีหวังอ้วกใส่รถเขาแน่
"เฮ้ย! เป็นอะไรของเธอน่ะ"
"บอกให้จอดรถก่อนไง!!"
"เดี๋ยวๆ จอดแล้วๆ อย่าเพิ่งอ้วกในรถฉันนะ" เมื่อเขาเห็นเหมือนเธอกำลังจะอ้วกเลยตัดสินใจจอดรถให้ทันที เขาไม่อยากให้เธออ้วกในรถของเขาหรอกนะ
"อ้วกก...อะ อุ๊บบ แหวะ!!" รถเมล์ลงจากรถไปอ้วกทันที เมื่อเขาจอดรถ เธอรีบลงจากรถทันที ก่อนจะอ้วกออกมาจนหมดไส้หมดพุง
"นี่เธอ อ้วก..." บิ๊กเอ็มเห็นรถเมล์อ้วก ทำให้เขาอ้วกตามเธอไปด้วย มันเป็นไปอย่างอัตโนมัติ
"ยัยขี้แย! เธออย่าอ้วกอีกนะ อุ๊บ! อ้วกแหวะ" เขาอ้วกมาอีกรอบ
"ก็มันห้ามไม่ได้นี่นา แล้วนายจะมาอ้วกตามทำไมเนี่ย"
"จะไปรู้มั้ย มันอ้วกของมันเอง นี่! เอาน้ำไปบ้วนปากซะ"
เขาหยิบน้ำจากรถมาสองขวดและยื่นให้เธอขวดหนึ่ง อีกหนึ่งขวดก็เป็นของเขาเพื่อใช้บ้วนปากกันอยู่ข้างรถ
"ขอบคุณ"
"เธอโอเคขึ้นยัง จะได้ไปกันต่อกัน"
"ฉันโอเคแล้ว ไปต่อได้เลย"
"งั้นก็ขึ้นไปรถได้แล้ว"
"อืม" เธอยอมขึ้นรถเขาไปอีกครั้งหนึ่ง ถ้าเพราะว่าตรงนี้ไม่มีรถผ่านมาเลยเธอคงไม่ไปกับเขาหรอก เธอจะหารถและกลับของเธอเอง
บิ๊กเอ็มขับรถไปยังหอพักของเธอ โดยมีเธอเป็นคนบอกทางมาก่อนที่เธอจะสั่งให้เขาจอดรถเมื่อถึงหอพักของเธอแล้ว
"ถึงหอพักของฉันแล้ว นายจอดรถตรงนี้แหละ ไม่ต้องเข้าไปด้านในหรอก"
"เธอพักอยู่ที่นี่เหรอ"
เขามองไปยังหอพักสภาพเก่าๆ ของเธอ เป็นผู้หญิงแท้ๆ พักที่แบบนี้ได้ไงกัน ทางเข้าก็ลำบาก
"ก็ใช่นะสิ ฉันไม่ได้รวยพอที่จะอยู่คอนโดหรอกนะ"
"แล้วพ่อแม่เธอล่ะ"
"พวกท่านอยู่ต่างจังหวัดน่ะ"
"เธออยู่คนเดียวเหรอ"
"ก็ใช่น่ะสิ นายจะให้อยู่กับใครกัน"
เป็นอะไรของเขาเนี่ย อยู่ๆ ก็มาถามอะไรแบบนี้ ยังกับผู้ปกครองของเธอ
"เธอไปพักผ่อนเถอะ ไม่สบายอยู่ไม่ใช่เหรอ กินยาซะด้วยนะ" เขาเตือนเธอ
"อืม นายไปได้แล้ว"
"โอเค แล้วเจอกันใหม่" เขาพูด แล้วขับรถออกไป
"เป็นบ้าอะไรของเธอเนี่ยยัยเมย์ ช่วงนี้แกเป็นอะไรวะ เดี๋ยวก็เป็นลม เดี๋ยวก็อ้วก"
"ประจำเดือนก็ยัง...ไม่มา"
ใช่! เธอลืมได้ไงกันว่าประจำเดือนของเธอมันยังไม่มา นี่ก็เกือบจะสองเดือนแล้วนะ หรือว่าเธอจะ…ไม่จริงนะ เป็นไปไม่ได้หรอกนะ ก็แต่คืนวันนั้นเองนะ...
เจ้านายคนใหม่อย่าง“ฟีนิกซ์” ที่แสนจะบ้าอำนาจสุดๆ แถมยังเอาแต่ใจ หื่น บ้ากามสารพัด ตีค่าทุกอย่างด้วยเงิน แม้แต่ความรัก ซึ่งเธอจะไม่ยอมเขาเด็ดขาด เธอจึงทำทุกอย่างเพื่อต่อต้านเขา ไม่ให้มามีสิทธิ์เหนือเธอ ในเวลางานยังพอทน แต่ถ้านอกเวลางานคนอย่าง“แพรพิรยา” จะไม่ยอมทนเด็ดขาด แล้วเขาถือสิทธิ์อะไรเข้ามาอยู่ร่วมใต้ชายคาเดียวกันกับเธอ อย่างหน้าด้านๆ เวลาไม่พอใจอะไรเธอหรือโกรธเธอ เป็นอันต้องใช้กำลัง ด้วยการจูบเธอบ้างล่ะ จับกดลงกับเตียงแล้ว….!? เธอบ้างล่ะ อย่างกับฉากละครในทีวีที่พระเอกกับนางเอกทะเลาะกันยังไงยังงั้นเลย คนเรามันต้องมีเหตุผลกันทั้งนั้น แล้วเหตุผลของเขาล่ะคืออะไรกัน บางครั้งเขาก็เป็นผู้ชายที่แสนจะอบอุ่นและอ่อนโยน และอะไรกันที่ทำให้เขากลายเป็นคนเจ้าอารมณ์และร้ายกาจได้ขนาดนี้กัน
เธอถูกพ่อแท้ๆ ที่เพิ่งพบหน้าฆ่าตายอย่างเหี้ยมโหด ในตอนแรกเธอคิดว่าคงไม่ชีวิตรอดเป็นแน่ ที่จะเจอผู้ชายที่เป็นหนี้ชีวิตเธออีกครั้ง แต่อยู่ๆ เธอกลับฟื้นขึ้นมาอยู่ในร่างของน้องสาวของเธอเอง และโชคชะตาของเธอทำให้เธอต้องแต่งงานกับคนที่เธอรักจนหมดใจ
จะเกิดอะไรขึ้นเมื่ออัศวินอยากจะมีลูกน้อยเพื่อเป็นโซ่คล้องใจ แต่พลอยไพลินยังคงรักสนุก เธอยังคงยึดติดกับชีวิตการทำงานและวัยสาวของเธอ ทำให้เธอไม่พร้อมที่จะมีลูกในช่วงเวลานี้ อัศวินจึงต้องวางแผนทุกแผนการเพื่อที่จะมีลูกกับเธอ
ชาลีมาเฟียหนุ่มแห่งอิตาลีเจ้าของกาสิโน เขาเกลียดผู้หญิงไทยเพราะแม่ที่เคยทอดทิ้งเขาในวัยเด็ก เขามีน้องสาวต่างมารดาหนึ่งคนที่เป็นคนไทยชื่อว่าจันทร์เจ้า สามีของจันทร์เจ้าเคยเป็นคู่หมั้นของเอมอรหญิงไทยคนหนึ่งที่กำลังครรภ์ แม้เอมอรจะปฏิเสธว่านั้นไม่ใช่ลูกของภูชิตสามีของน้องสาวตน แต่ชาลีก็ไม่เชื่อคำพูดของเธอ เขาจึงจับตัวเอมอรมาและบังคับให้เธอจดทะเบียนสมรสกับเขา
จะเป็นอย่างไรเมื่อสาวน้อยวัย 18 ปี อย่างพลอยไพลิน ต้องแต่งงานกับหนุ่มใหญ่วัย 32 ปี อย่างอัศวิน เพราะสถานะทางครอบครัว และเขาดันเข้ามาสอนในมหาลัยที่เธอสอบติด ทำให้เธอและเขามีสถานะเพิ่มอีกหนึ่ง คือ “ลูกศิษย์กับอาจารย์”
ความสัมพันธ์ของเธอและเขาเริ่มจากเจ้านายกับลูกน้อง เพราะเขาต้องการใช้เธอเป็นสะพานเข้าไปหาเพื่อนรักของเธอ แต่เพราะความใกล้ชิดทำให้เรา....จนต้องเกิดการรับผิดชอบเกิดขึ้นในสองเดือนคือการทดลองคบกัน
นาธัชชาถูกทำร้ายร่างกายและจิตใจจากผู้เป็นพ่อ เพียงเพราะเธอมีส่วนทำให้แม่ต้องตาย ใครจะคิดว่าชีวิตเด็กเจ็ดขวบ จะถูกโชคชะตาเล่นตลกครั้งแล้วครั้งเล่า และพลิกผันจนกลายเป็น 18 มงกุฏ เพื่อความอยู่รอดของชีวิต ฟาเบียน (อายุ 35 ปี) ชายหนุ่มรูปหล่อทายาทคนโตแห่งมาร์ตินกรุ๊ป เจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่มีธุรกิจโรงแรมทั้งที่ไทยและฝรั่งเศส ชีวิตของเขามีพร้อมทุกอย่างแต่กลับไร้เงาของสาวข้างกาย ใครๆ ก็พูดว่าเขาตั้งมาตรฐานผู้หญิงที่จะมาเป็นคู่ชีวิตไว้สูง บางคนบอกว่าระดับเขาต้องได้ผู้หญิงระดับนางงามที่มีมงกุฏการันตีความสวย ซึ่งมันก็คงจะจริง เพราะสาวที่เข้ามาพัวพันเป็นสาวสวยที่มีมุงกุฏการันตี และไม่ได้มีแค่มงกุฏเดียว เพราะเธอเป็น 18 มงกุฏ นาธัชชา (อายุ 20 ปี) นาธัชชาหรือหนูนา เด็กหญิงผู้เผชิญกับชีวิตที่แสนรันทดตั้งแต่อายุแค่เจ็ดขวบ เธอถูกพ่อแท้ๆ ยัดเยียดให้เป็นตัวซวย เพียงเพราะมีส่วนทำให้แม่ต้องตาย ชีวิตของเธอต้องพลิกผันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เป็นกราฟชีวิตที่มีแต่จะตกต่ำ จนถึงขั้นต้องเป็น 18 มงกุฏ เพียงเพราะความอยู่รอดของชีวิต ความแตกต่างและความห่างชั้นทางสังคม จะชักนำให้เขาและเธอมาเจอกันได้อย่างไร เรามาติดตามไปพร้อมๆ กันค่ะ - ฟาเบียน ลูกชายคนโตของ เซดริก และมาลารินทร์ จากเรื่อง Malalin of love ร้อยรักมาลารินทร์ - นาธัชชา หรือหนูนา ตัวละครใหม่ คำเตือน -นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น มิได้มีเจตนาชี้นำหรือเป็นตัวอย่างให้นำไปใช้ในชีวิตจริง -นิยายอาจมีเนื้อหาบางช่วงบางตอนที่ไม่เหมาะสม ทั้งเรื่องเพศ และมีคำหยาบคาย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน - นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้อ่านที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป
นางเจ็บปวดปางตายเมื่อเขาโยนร่างบอบช้ำทิ้งไว้หลังจวนโดยไม่แยแส เมิ่งลี่เฟยน้ำตาไหลพรากทว่ากลับไม่ทำให้คนที่เพิ่งเหยียบย่ำร่างกายเล็กเห็นใจแต่ประการใด"เฝ้านางเอาไว้ให้ดีอย่าให้ออกมาทำเรื่องชั่วอีก"
เดิมทีฟางจินซิ่วมีอวกาศติดตัวได้เปิดคลินิกการแพทย์แผนจีนในยุคปัจจุบันและเจริญรุ่งเรือง ไม่มีการแข่งขันหนัก และทำงานมีวันหยุด เธอใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย แต่แล้วมีวันหนึ่งที่เธอตื่นขึ้นมากลับข้ามมิติกลายเป็นชาวนาที่ฟมู่บ้านยากจน อีกทั้งได้เจอภัยแล้ง จากนั้นก็โดนขาย โชคดีที่ครอบครัวที่ซื้อเธอแตกต่างจากที่เธอจินตนาการไว้ เธอไม่ได้ถูกทารุณกรรม แต่ได้รับการดูแลอย่างดี ในยุคแห่งความขาดแคลนอาหาร และมีภัยแล้ง ฟางจินซิ่วตัดสินใจตอบแทนความเมตตาของครอบครัวนี้ แม่สามีป่วยหนัก? สำหรับปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เธอเก็บสมุนไพรและแช่ในสระศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งรักษาเธอให้หายดีภายในไม่กี่นาที ที่บ้านไม่มีอาหาร? ปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เธอไปล่าสัตว์กับครอบครัวและโชคก็เข้าข้างเธอ ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน เหยื่อก็จะตกหลุมพรางเสมอ กินแต่เนื้อสัตว์โดยไม่มีผักหรือ? มันเป็นปัญหาเล็กๆ เทน้ำในสระศักดิ์สิทธิ์เพียงหยดเดียว ก็สามารถปลูกพืชได้ทุกชนิดและกินผักและผลไม้อะไรก็ได้ที่พวกเธอต้องการ ญาติที่อิจฉากำลังมาก่อเรื่องเมื่อเห็นว่าพวกเธอใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย สำหรับปัญหาเล็กน้อยนี้ เธอเรียกผู้ชายที่มีความแข็งแกร่งของเธอมาจัดการพวกเขา อะไร คุณถามว่าสามีของฉันทำไมเชื่อฟังได้ขนาดนี้? จงหวี่เดินเข้ามาด้วยสายตาเร่าร้อน "คุณภรรยา ตราบใดเจ้ายอมอยู่เคียงข้างข้าตลอดชีวิต ถึงเอาชีวิตข้าไปข้าก็ยอม"
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ
ซินหยาน นักฆ่าสาวที่ใช้นามแฝงว่า สืออี เธอถูกพาตัวมาจากสถานสงเคราะห์ตั้งแต่อายุเพียงเจ็ดปี เพื่อฝึกให้เป็นนักฆ่าขององค์การใต้ดิน เพราะความสามารถของเธอ รวมถึงความเฉลียวฉลาดจากการเอาตัวรอด ทำให้เธอได้รับภารกิจเสี่ยงอันตรายอยู่เสมอ จนวันหนึ่งที่องค์กรยื่นข้อเสมอสุดพิเศษให้ หากทำภารกิจครั้งนี้เสร็จสิ้นเธอจะสามารถไปใช้ชีวิตตามที่เธอต้องการได้ แต่เรื่องมันจะง่ายถึงเพียงนั้นได้อย่างไร ซินหยาน แม้จะรู้ดีว่านี้เป็นภารกิจสุดท้ายก่อนที่เธอจะถูกสั่งเก็บแต่ก็รับงานมาอย่างเต็มใจ แต่ที่องค์การคิดไม่ถึงคือ ซินหยานเลือกที่จะจบชีวิตลงพร้อมกับภารกิจสุดท้ายที่สูญหายไปพร้อมกับเธอด้วย ซินหยานเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้งก็พบว่าเธออยู่ในร่างของเด็กสาววัยสิบสองหนาว จางซินหยาน ชื่อนี้ช่างคุ้นหูนัก และยิ่งคุ้นมากขึ้นเมื่อชื่อของบิดามารดาของซินหยานก็คือนิยายเรื่องหนึ่งที่เธอได้เคยอ่านเมื่ออยู่ภพที่แล้ว หลังจากที่จางซินหยานอายุได้สิบหกหนาว นางตกหลุมรักท่านแม่ทัพจ้าว ที่ได้รับบาดเจ็บและจางซินหยานเป็นผู้ช่วยไว้ ถ้าหากท่านแม่ทัพจ้าวมิได้มีสตรีที่ตบแต่งไปแล้วเรื่องนี้ก็คงจบอย่างสวยงาม แต่เพราะเขารับจางซินหยานไปเป็นได้เพียงอนุเท่านั้น จางซินหยานก็ยังคิดว่าถึงจะเป็นเพียงอนุนางก็ยังหวังว่าท่านแม่ทัพจะรักนางเช่นกัน แต่เปล่าเลย ในสายตาของท่านแม่ทัพมีเพียงฮูหยินเอกเท่านั้น จนตายจางซินหยานก็ไม่เคยได้ยินคำว่ารักจากปากของท่านแม่ทัพ ซินหยานเมื่อมาอยู่ในร่างของจางซินหยานแล้วนางจะยอมให้เกิดเหตุการณ์นี้ได้อย่างไร แต่เหมือนโชคชะตาชอบเล่นตลก เพราะเรื่องที่นางไม่อยากยุ่งเกี่ยวดันเข้าไปยุ่งเต็มๆ
หลังจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ เจียงหว่านฉือตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด ทีแรกเธอยังคิดว่าสามีของเธอที่แต่งงานกันมาเป็นเวลาสามปีนั้นมาที่นี่เพื่อดูอาการของเธอ แต่ไม่คิดเลยว่า ชายคนนั้นกลับเดินไปที่ห้องผู้ป่วยข้างๆ เพื่อดูแลผู้หญิงอีกคนหนึ่ง และเพื่อผู้หญิงคนนั้นแล้ว เขายังต้องการส่งเธอเข้าคุกด้วย "2500 ล้าน เพื่อแลกกับการตบผู้หญิงของคุณหนึ่งฉาด"เจียงหว่านฉือมองไปที่เขาอย่างเย็นชา "เราหย่ากันเถอะ"" เธอรับใช้เขาอย่างอดทนมาเป็นเวลาตั้งสามปี ตอนนี้ เธอขอไม่ทำเรื่องโง่ ๆ แบบนั้นอีกต่อไปแล้ว เธอจะกลับไปสืบทอดมรดกมหาศาลของตระกูล