ความสัมพันธ์ของเธอและเขาเริ่มจากเจ้านายกับลูกน้อง เพราะเขาต้องการใช้เธอเป็นสะพานเข้าไปหาเพื่อนรักของเธอ แต่เพราะความใกล้ชิดทำให้เรา....จนต้องเกิดการรับผิดชอบเกิดขึ้นในสองเดือนคือการทดลองคบกัน
ณ สนามแข่งรถ
สวัสดีชื่อของฉันคือมะมาย ฉันเป็นสาวห้าวประจำกลุ่ม ฉันมีเพื่อนรักสองชื่อของพวกเธอคือพลอยไพลินและรถเมล์ พลอยไพลินเป็นสาวสวยที่สุดในกลุ่มเป็นลูกคุณหนูที่มีฐานะทางผ่านที่ดี ไม่เหมือนฉันกับรถเมล์ที่เด็กบ้านนอกเข้ามาเรียนเมืองกรุง ส่วนยัยรถเมล์เป็นสาวน้อยน่ารักผู้เรียบร้อยประจำกลุ่มของเรา
"พลอยทางนี้พวกเราอยู่ทางนี้" ฉันตะโกนเรียกพลอยไพลิน
ที่นี่คือสนามแข่งรถที่พวกเรามักจะแอบเข้ามาเป็นประจำ แถมพวกเรายังใช้เงินของพลอยไพลินกับยามประจำสนามให้เขาเข้ามาดูอีกด้วย ก็เพราะพวกเรายังอายุไม่ถึงที่จะเข้ามาได้นะสิ แต่พลอยไพลินก็สามารถจัดการทุกอย่างด้วยเงินของเธอ
"วันนี้คนเยอะจังเลยนะ ว่าแต่วันนี้จะเชียร์ใครดี" พลอยไพลินถามพวกเรา
"ต้องคันสีดำอยู่แล้วมั้ยแก เพราะพี่ซันหล่อที่สุดแล้ว" ฉันแนะนำยัยพลอย ก็เพราะว่าฉันชอบพี่มายซันไงล่ะ เห็นฉันเป็นสาวห้าวแบบนี้ฉันก็ชอบผู้ชายนะ
"แต่ฉันว่าต้องคันสีแดงของพี่เอ็ม เพราะว่าพี่เอ็มหล่อกว่าพี่ซันของยัยมายด์เยอะเลย" ยัยรถเมล์เถียงฉัน
"แกน่ะตาถั่วแล้ว พี่ซันของฉันหล่อกว่าเยอะเลย"
พี่ซันของฉันหล่อกว่าพี่เอ็มของยัยรถเมล์เยอะ ฉันเถียงรถเมล์อย่างไม่ยอมแพ้
"พอหยุดทั้งสองคนเลย ฉันจะดูเขาแข่งรถน่ะ ไม่ใช่มาฟังพวกแกเถียงกันเรื่องผู้ชายน่ะ" พลอยไพลินห้ามทัพเพื่อนทั้งสองของเธอ
"ค่ะ คุณพลอยไพลิน ข้าน้อยผิดไปแล้ว" ฉันพูดล้อเลียนพลอยไพลิน
"เงียบไปเลยฉันต้องการสมาธิ"
พลอยไพลินพูดเสียงดุ
".........." ทุกคนเงียบ
การแข่งรถรอบแรกจบลงใยเวลา 30 นาที แน่นอนว่าคนที่แข่งชนะสนามแรกคือพี่มายซันของฉัน คนที่เข้าเส้นชัยเป็นคนที่สองคือพี่บิ๊กเอ็มคนหล่อของยัยรถเมล์ ซึ่งแน่นอนว่าพี่เขาหล่อน้อยกว่าพี่มายซันของฉันอยู่แล้ว
"เรากลับกันเลยมั้ย วันนี้ก็ไม่เห็นสนุกเลย" พลอยไพลินพูดขึ้นเมื่อการแข่งขันจบลงแล้ว เพราะว่าแข่งมีเพียงแค่คนเดิมๆ เลยดูไม่สนุกเหมือนเมื่อก่อน
"ใช่ ไม่มีรถคันไหนแข่งสูสีกันกับพี่ซันได้เลย" ฉันพูดอย่างภูมิใจ
ก็มันจริงอย่างที่ฉันพูดนี่นา เพราะไม่มีใครชนะพี่ซันของฉันได้สักคนเลย พี่ซันถือว่าเป็นแชมป์ประจำสนามแข่งรถนี้ไปแล้ว ยังไม่มีใครแข่งชนะเขาเลยแม้แต่พี่เอ็มก็ด้วย
"เฮ้ยแก! พี่ซันเหมือนจะเดินมาทางนี้เลย" ฉันสะกิดเพื่อนๆ
"อย่ามโนพี่ซันจะมาที่นี่ทำไมกัน" รถเมย์พูดขึ้น
"ไม่ได้มโนจะเดินมาถึงอยู่แล้วนะ"
พี่ซันเดินมาเรื่อยๆ จนมาหยุดตรงหน้าของพลอยไพลิน แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอแปลกใจอะไรมากนัก เพราะเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่ทุกคนจะสนใจพลอยไพลิน
"สวัสดีครับ พี่ชื่อซันนะครับ" พี่ซันแนะนำตัวกับยัยพลอย
"พลอยไพลินค่ะ เรียกสั้นๆ ว่าพลอยก็ได้ค่ะ" พลอยไพลินแนะนำตัวเองไปตามมารยาทเท่านั้น เพราะเธอรู้ว่ามะมายให้ความสนใจต่อมายซันเป็นพิเศษ
"เรามาแลกเบอร์กันมั้ยครับ" มายซันไม่รอช้าที่จะขอเบอร์ติดต่อกับพลอยไพลิน
"ไม่ดีกว่าค่ะ ขอทางด้วยค่ะ พวกเรากำลังจะกลับแล้ว" พลอยไพลินเตรียมตัวที่จะลุกออกไป
"ให้พี่ไปส่งนะครับ" มายซันยังคงไม่ยอมแพ้
"ไม่ต้องหรอกค่ะ พลอยพารถมาเองค่ะ เพราะงั้นคงไม่รบกวนพี่ซันหรอกค่ะ"
พลอยไพลินเตรียมตัวหันหลังกลับ
"งั้นพี่จะแจ้งยามว่าพวกน้องอายุยังไม่ถึงยี่สิบปี" กฎของสนามแข่งรถนี้คืออายุไม่ถึง 20 ปี ไม่สามารถเข้าได้
"นี่ขู่พวกเราอยู่เหรอคะ" พลอยไพลินไม่ได้ตื่นกลัวแต่อย่างไร เพราะเธอใช้เงินกับยามเพื่อเข้ามาในสนามนี้ ทำไมต้องกลัวว่ายามจะมาจับเธอลากออกไปจากสนามนี้ด้วย
"ก็ไม่เชิงหรอกครับ พี่แค่อยากรู้จักน้องพลอยให้มากกว่านี้ก็เท่านั้นเอง"
"เชื่อสิคะว่าพี่ซันไม่อยากรู้จักพลอยมากกว่านี้หรอกค่ะ" พลอยไพลินยิ้มก่อนที่จะพูดออกไปอีกประโยคหนึ่ง
"รู้จักพลอยเท่าที่พลอยอยากให้รู้จักดีกว่านะคะ" เธอน่ะไม่ชอบที่สุดก็ตอนที่ถูกผู้ชายตามตื้อไม่เลิก
"อ๋อ แล้วถ้าจะบอกยามก็บอกเลยค่ะ เพราะว่าพลอยไม่สนใจหรอกค่ะ" พลอยไพลินฟาดต่อไปอีกหนึ่งประโยค
"ผู้หญิงแบบนี้สิพี่ถึงชอบ" ยิ่งได้มายากยิ่งท้าทายสำหรับเขา
"เหรอคะ แต่พลอยไม่ได้ชอบผู้ชายแบบพี่ซันซะด้วยสิคะ" พลอยไพลินเชิดหน้าขึ้น
"บายค่ะ" พลอยไพลินเดินผ่านมายซันไป
"จะมาดูอีกเมื่อไรก็บอกพี่ได้นะ เดียวพี่เคลียร์ทางให้" มายซันพูดตามหลังพลอยไพลินไป ยังไงเขาต้องเจอเธออีกให้ได้
"คงไม่มีวันนั้นหรอกค่ะ เพราะว่าพลอยเบื่อแล้ว การแข่งไม่เห็นจะสนุกสักเท่าไรเลย" พลอยไพลินหันกลับมาตอบมายซันอีกครั้งก่อนจะเดินจากไปไกล
".........." มายซันยื่นมองพลอยไพลินและเพื่อนๆ ของเธอเดินจากไป
ฉันหันมองพี่ซันเล็กน้อยก่อนเดินตามเพื่อนๆ ขอบของเธอไป เนี่ยแหละนิสัยของยัยพลอย ปฏิเสธทุกคนที่เข้ามาจีบ ทำไมพี่ซันไม่จีบฉันบ้างนะพี่แกคงช็อกไปเลยสิท่า คงไม่มีใครกล้าปฏิเสธผู้ชายอย่างเขามาก่อนแน่ๆ ถึงเธอไม่ได้คาดหวังเรื่องมายซันแต่ก็แอบเจ็บที่ใจเล็กน้อยอยู่เหมือนกัน
เจ้านายคนใหม่อย่าง“ฟีนิกซ์” ที่แสนจะบ้าอำนาจสุดๆ แถมยังเอาแต่ใจ หื่น บ้ากามสารพัด ตีค่าทุกอย่างด้วยเงิน แม้แต่ความรัก ซึ่งเธอจะไม่ยอมเขาเด็ดขาด เธอจึงทำทุกอย่างเพื่อต่อต้านเขา ไม่ให้มามีสิทธิ์เหนือเธอ ในเวลางานยังพอทน แต่ถ้านอกเวลางานคนอย่าง“แพรพิรยา” จะไม่ยอมทนเด็ดขาด แล้วเขาถือสิทธิ์อะไรเข้ามาอยู่ร่วมใต้ชายคาเดียวกันกับเธอ อย่างหน้าด้านๆ เวลาไม่พอใจอะไรเธอหรือโกรธเธอ เป็นอันต้องใช้กำลัง ด้วยการจูบเธอบ้างล่ะ จับกดลงกับเตียงแล้ว….!? เธอบ้างล่ะ อย่างกับฉากละครในทีวีที่พระเอกกับนางเอกทะเลาะกันยังไงยังงั้นเลย คนเรามันต้องมีเหตุผลกันทั้งนั้น แล้วเหตุผลของเขาล่ะคืออะไรกัน บางครั้งเขาก็เป็นผู้ชายที่แสนจะอบอุ่นและอ่อนโยน และอะไรกันที่ทำให้เขากลายเป็นคนเจ้าอารมณ์และร้ายกาจได้ขนาดนี้กัน
เธอถูกพ่อแท้ๆ ที่เพิ่งพบหน้าฆ่าตายอย่างเหี้ยมโหด ในตอนแรกเธอคิดว่าคงไม่ชีวิตรอดเป็นแน่ ที่จะเจอผู้ชายที่เป็นหนี้ชีวิตเธออีกครั้ง แต่อยู่ๆ เธอกลับฟื้นขึ้นมาอยู่ในร่างของน้องสาวของเธอเอง และโชคชะตาของเธอทำให้เธอต้องแต่งงานกับคนที่เธอรักจนหมดใจ
จะเกิดอะไรขึ้นเมื่ออัศวินอยากจะมีลูกน้อยเพื่อเป็นโซ่คล้องใจ แต่พลอยไพลินยังคงรักสนุก เธอยังคงยึดติดกับชีวิตการทำงานและวัยสาวของเธอ ทำให้เธอไม่พร้อมที่จะมีลูกในช่วงเวลานี้ อัศวินจึงต้องวางแผนทุกแผนการเพื่อที่จะมีลูกกับเธอ
ชาลีมาเฟียหนุ่มแห่งอิตาลีเจ้าของกาสิโน เขาเกลียดผู้หญิงไทยเพราะแม่ที่เคยทอดทิ้งเขาในวัยเด็ก เขามีน้องสาวต่างมารดาหนึ่งคนที่เป็นคนไทยชื่อว่าจันทร์เจ้า สามีของจันทร์เจ้าเคยเป็นคู่หมั้นของเอมอรหญิงไทยคนหนึ่งที่กำลังครรภ์ แม้เอมอรจะปฏิเสธว่านั้นไม่ใช่ลูกของภูชิตสามีของน้องสาวตน แต่ชาลีก็ไม่เชื่อคำพูดของเธอ เขาจึงจับตัวเอมอรมาและบังคับให้เธอจดทะเบียนสมรสกับเขา
จะเป็นอย่างไรเมื่อสาวน้อยวัย 18 ปี อย่างพลอยไพลิน ต้องแต่งงานกับหนุ่มใหญ่วัย 32 ปี อย่างอัศวิน เพราะสถานะทางครอบครัว และเขาดันเข้ามาสอนในมหาลัยที่เธอสอบติด ทำให้เธอและเขามีสถานะเพิ่มอีกหนึ่ง คือ “ลูกศิษย์กับอาจารย์”
จะเป็นอย่างไงเมื่อสาวน้อยอย่าง "รถเมล์" ต้องกลายเป็นคุณแม่วัยยังสาว และหนุ่มหล่ออย่าง "บิ๊กเอ็ม" ต้องกลายเป็นคุณพ่อซุปตาร์ เพราะเพียงความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนของทั้งคู่ทำให้เธอท้อง เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้งในวันที่ถ่ายแบบด้วยกัน ซึ่งหลังจากเหตุการณ์คืนนั้นมันก็ผ่านมาแล้วเป็นเวลา 2 เดือน เธอที่เพิ่งเข้าวงการกับเขาที่อยู่ในวงการถ่ายแบบมานานแล้วและเขากำลังจะเป็นดาราดัง แล้วอย่างนี้ทั้งสองจะทำอย่างไรกับเด็กน้อยที่กำลังจะเกิด
เมื่อพวกเขาพบกันอีกครั้ง ฟู่หนานเซียวก็ขจัดความหวาดระแวงและความเย่อหยิ่งให้หมดแล้ว และกอดเมิ่งชิงหนิงอย่างแน่น "กลับมาอยู่กับผมดีมั้ย?" เธอเคยเป็นเลขาของเขา และเป็นคู่นอนของเขาในตอนกลางคืนด้วย ใช้ชีวิตแบบนี้กินเวลาสามปี เมิ่งชิงหนิงทำตามที่เขาบอกโดยตลอด ราวกับสัตว์เลี้ยงที่ว่าง่าย จนกระทั่งฟู่หนานเซียวประกาศว่าเขากำลังจะแต่งงานกับคนอื่น เธอจึงตัดสินใจให้พ้นจากความรักที่ไร้ค่าของตนเองและเตรียมจะจากไป แต่ใครจะไปรู้ว่า มีเหตุไม่คาดคิดเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ความพัวพันของเขา การตั้งครรภ์ของเธอ และความโลภของแม่เธอค่อยๆ ผลักเธอลงสู่นรก สุดท้ายก็โดนทรมานอย่างหนัก เมื่อเธอกลับมาในอีกห้าปีต่อมา เธอก็ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป แต่เขาตกอยู่ในความบ้าคลั่งห้าปี
ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ
เมื่อสองปีที่แล้ว เพื่อช่วยคนรักในใจ พระเอกถูกบังคับให้แต่งงานกับนางเอก ในใจของเขา เธอเป็นคนน่ารังเกียจและแย่งคนรักของคนอื่น เขาเลยเย็นชาต่อเธอมาตลอด แต่กลับอ่อนโยนและเอาใจใส่กับคนรักในใจถึงเป็นเช่นนี้ เธอยังคงรักเขาอย่างเงียบ ๆ เป็นเวลาสิบปี ต่อมาตอนที่เธอรู้สึกเหนื่อยและอยากจะท้อแท้นั้น เขากลับตื่นตระหนก... เมื่อเธอกำลังจะตายขณะตั้งท้องลูกของเขา ในที่สุดเขาก็ตระหนักว่าผู้หญิงที่เขายอมเอาชีวิตตัวเองไปแลกนั้นก็คือเธอโดยตลอด
ตลอดระยะเวลาสามปีของการแต่งงาน เธอรู้สึกสิ้นหวัง ที่ถูกบังคับให้เซ็นใบหย่า ทั้งๆที่เธอกำลังท้อง เธอใจสลายกับความไร้มนุษยธรรมของเขา กระทั่งเธอออกไปจากชีวิตของเขา เขาเพิ่งรู้ตัวว่าเธอคือรักแท้ของเขา ไม่มีวิธีใดที่จะเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำของเธอให้หายขาดได้ เขาจึงมอบความรักทั้งหมดของเขาให้แก่เธอเพื่อชดเชย
เธอก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เคยสนใจ แต่ก็ยังดึงดันอยากจะอยู่ใกล้ ต่อให้เธอเป็นเมียแต่งเขาก็คงไม่มีวันเปลี่ยนใจ เพราะเหตุนี้เธอจึงตัดสินใจจากไปในคืนแต่งงาน "จากนี้ไปเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก" 🥀