แฝดคนละฝา คนสองคนที่ไม่ได้เกี่ยวพันกันทางสายเลือด แต่หน้าตาดันคล้ายกันเสียจนคนใกล้ตัวยังเข้าใจผิด ชนวนเหตุซึ่งนำไปสู่ความวุ่นวาย เมื่อมีใครบางคนเข้าใจผิด หนึ่งคนไม่รู้อีโหน่อีเหน่ แต่กลับต้องเป็นผู้แบกรับความทุกข์ระทม หนึ่งคนผู้ก่อปัญหา เร้นกายหนีหน้า กว่าปมทั้งหมดจะคลี่คลาย คนที่ไม่รู้เรื่องก็แหลกยับไม่เหลือชิ้นดี!! ม่านมุกคือภรรยาสาวสวยของชาวี เจ้าของสวนผึ้งและสวนลำไย เขามีรีสอร์ตหรูบนยอดดอย เป็นเศรษฐีภูธรที่ทั้งหล่อและรวย เหตุมันเกิดเพราะจู่ๆ ม่านมุกก็หายตัวไปดื้อๆ ประจวบเหมาะกับมิลิน มาเที่ยวพักผ่อนในวันหยุดกับเพื่อน สามีของผู้หญิงคนนั้นเข้าใจผิดคิดว่าเธอเป็นภรรยาของเขา เลยจับเธอไปซักฟอก และเลยเถิดจนเกินกว่าจะแก้ไข...มิลินเข้าตาจน เธอถูกบังคับให้สวมรอยเป็น ‘ใครอีกคน’ และเมื่อตัวจริงกลับมา...ทางของเธอคือต้องไป...ตกหนักที่ชาวีนั่นแหละ เขาจะเอายังไงกับผู้หญิงสองคน ถึงหน้าตาจะเหมือนกัน แต่นิสัยโดยรวมแตกต่างกันแบบสิ้นเชิง คนหนึ่งคือเมียตามกฎหมาย แต่อีกคนคือเมียตามพฤตินัย
บทที่1.
คนแปลกหน้า?
“มุก...เป็นไปไม่ได้... เธอๆ”
มิลินขมวดคิ้ว ลดแก้วกาแฟในมือวางลงบนโต๊ะ เงยหน้ามองผู้หญิงหน้าตาตื่นตรงหน้างงๆ
“เอะ!! ไม่ใช่นี่นา...ขอโทษนะคะคุณ คุณคล้ายเพื่อนสนิทของฉันคนหนึ่งมากเลยค่ะ” ก่อนที่มิลินจะเอ่ยปากถาม หล่อนผู้นั้นก็เฉลยสิ่งที่มิลินอยากรู้ออกมาเสียก่อน เธอค้อมศีรษะลงต่ำ เหมือนเป็นการขอโทษซ้ำ แล้วจึงเดินพึมพำจากไป
“อีกแล้วเหรอแก...”
กิ่งเกศถามพร้อมกับยิ้มจนตาหยี
มิลินไหวไหล่...นับตั้งแต่มาเริ่มงานในเชียงใหม่ มีคนแปลกหน้าเข้ามาทักทายเธอเกือบห้าครั้ง โดยที่เขาเหล่านั้นกับเธอไม่ได้รู้จักกันสักนิดเลย
“ฉันชักอยากเห็น ‘ผู้หญิงคนนั้น’ เสียแล้วซิเกศ เหมือนฉันขนาดไหนเชียว คนรู้จักเธอถึงกับทักผิดเลยเหรอ?”
หญิงสาวยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ ละเลียดชิมฟองนมอย่างเอร็ดอร่อย
“ที่สำคัญ หล่อนต้องสวยด้วยล่ะ เพราะเพื่อนคนนี้ของฉันสวยหยาดฟ้าไม่แพ้นางงามบนเวทีขาอ่อนเลยสักนิด”
กิ่งเกศพูดยิ้มๆ หากเป็นเพศตรงข้ามเข้ามาทักมิลินแบบนี้ สิ่งแรกที่กิ่งเกศเดา เขาเหล่านั้นอาจจะอยากทำความรู้จักกับเพื่อนของเธอก็ได้ แต่ที่ผ่านมา... ผู้คนที่เขามาทักมิลินแบบเข้าใจผิด ไม่สามารถทำให้เธอคิดเช่นนั้นได้ เมื่อแต่ละคนนั้นหลากหลาย มีทั้งหญิงและชายแต่ไม่ได้เข้ามาเพราะอยากรู้จักเพื่อนของเธอสักคน คนเหล่านั้นคิดว่ามิลินเป็น ‘ใครอีกคน’ ที่อาจจะละม้าย คล้ายเสียจนจำคนผิด
“ถ้าฉันไม่ได้รู้จักแกมาตั้งแต่สมัยเรียนประถมนะ...ฉันคงจะเข้าใจว่า ‘นายแม่’ ของแกมีลูกสาวสองคนที่บังเอิญพลัดพรากกันตั้งแต่แรกเกิด...เหมือนในละครหลังข่าวที่ฉันดูบ่อยๆ”
กิ่งเกศจีบปากพูด มิลินกับตนเองเติบโตมาพร้อมๆ กัน บ้านที่อาศัยก็ไม่ไกลกันเท่าไหร่ ดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้ที่มิลินจะมีพี่น้อง...
“บ้าซิ...อย่าได้พูดแบบนี้ให้นายแม่ฉันได้ยินนะ แกโดนบิดเนื้อเขียวแน่ๆ” มิลินเบ้ปาก ขึงตาใส่เพื่อนรัก แต่ก็อดขำไม่ได้
เธอเป็นบุตรสาวคนเดียวของเศรษฐินีเมืองเชียงราย เจ้าของสวนลำไยขนาดใหญ่ แต่สถานะเป็นหม้าย เมื่อสามีของคุณนายคำฟองเสียชีวิตตั้งแต่ยังเป็นหนุ่มๆ มิลินเองก็แทบจะจำเค้าหน้าบิดาไม่ได้ ตอนที่ท่านจากไป... เธอเด็กมากและยังไม่รู้ความ มีเพียงภาพถ่ายสีขาวดำแขวนอยู่ในห้องโถงกลางบ้าน แทนตัวท่านผู้วายชนม์
“แต่แปลกนะว่าไหม ต้องเหมือนขนาดไหนคนใกล้ชิดยังทักผิด?”
กิ่งเกศเปรยพร้อมกับยิ้ม คนที่ไม่ใช่ญาติ ไม่ใช่พี่น้องคลานตามกันมา ไม่รู้จักหน้าตา แต่เหมือนจนคนสนิทยังแยกไม่ออก
“ฉันก็อยากเห็น ‘หล่อน’ เหมือนกัน” มิลินเปรย
“เดือนหน้าแกว่างมั้ยลิน?” กิ่งเกศถามต่อ หลังจากก้มดูโบชัวร์ในมือจนปวดต้นคอ ภาพวิวตอนเช้าตรู่ กับบรรยากาศที่สดชื่นจนอยากจะไปเยือนรีสอร์ตแห่งนั้นสักครั้ง
“ทำไมเหรอ?” มิลินย้อนถาม
กิ่งเกศเลยส่งโบชัวร์ที่ตนเองสนใจให้เพื่อน “ถ้าแกว่าง เราไปเที่ยวกันมั้ย แกควรพักผ่อนได้แล้ว โหมทำงานเหมือนคนบ้า แกไม่ใช่โรบอร์ทนะยะ”
มิลินไม่ใช่คนยากไร้ เพื่อนของเธอไม่จำเป็นต้องขวนขวายทำงานหนักหนักเพื่อให้มีสตางค์มากพอสำหรับค่าใช้จ่ายในแต่ละเดือน ครอบครัวมิลินค่อนไปทางมีฐานะร่ำรวย แต่เพราะเป็นคนไฟแรง มิลินเลยไม่อยากเก็บความรู้ที่อุตส่าห์เล่าเรียนมาไว้กับตัว เธอส่งใบปริญญาให้คำฟองแขวนโชว์ที่ฝาบ้าน แล้วตัวเองก็ออกมาหาประสบการณ์ข้างนอก มารดาที่รักลูก แต่ไม่เคยปลูกฝังให้มิลินเป็นคนไร้ค่า เลยปล่อยให้มิลินออกมาหาประสบการณ์ข้างนอก คำฟองสอนลูกไม่เสียเปล่าหรอก อย่างไรเสีย วันหนึ่งมิลินก็ต้องกลับมารับช่วงต่อจากเธอ
“คิดถึงนายแม่เหมือนกันนะ”
สามเดือนที่โหมทำงานเพราะต้องการลบคำสบประมาทจากเพื่อนร่วมงานรอบตัว วันนี้ทุกอย่างอยู่ตัวแล้ว ฝีมือและผลงานของตนเองเป็นที่ประจักษ์ ดังนั้นเธอควรให้รางวัลตัวเอง
“สนมั้ยล่ะ” กิ่งเกศถามย้ำ
“อืมน่าสนใจดี ขากลับจะได้แวะหานายแม่ด้วย”
มิลินตกลงใจ เธอควรใช้วันหยุดให้เกิดประโยชน์กับตัวเอง แทนการหมกมุ่นอยู่กับงานประจำ มารดาเองก็คงคิดถึงเธอไม่น้อยเหมือนกัน
“ฉันจองรีสอร์ตเลยนะ แกเปลี่ยนใจไม่ได้แล้วนะลิน”
ยี่หวาไม่เคยคิดว่าปลายทางชีวิตของเธอจะจบลงแบบนี้ ก่อนที่เธอจะทิ้งอนาคตที่เหลือไปอย่างไร้ค่า เนื่องจากสุดที่จะทนกับความชอกช้ำที่ได้รับมาจากสามีคนเดียว เธอตัดสินใจฝากดวงใจของตัวเองไว้กับน้องสาวฝาแฝด น้องสาวที่ไม่มีคนรอบตัวรู้จัก มันคือความลับที่เธอปิดบังพวกเขาไว้ สมัยเด็กๆ พ่อกับแม่แยกทางกัน ทั้งสองท่านเลยแบ่งลูกไปเลี้ยงดูคนละคน ยี่หวาอยู่กับแม่ ส่วนญาดาไปอยู่กับบิดา สองสาวที่เหมือนกันทุกกระบิ แตกต่างที่นิสัย คนหนึ่งเรียบร้อย พูดน้อย น่ารัก ส่วนอีกคนตรงข้ามทุกอย่าง แกร่ง และกล้าท้าชน… และเพราะแค้นใจแทนพี่สาว ญาดาเลยรับปากก่อนยี่หวาสิ้นลม เธอจะเอาคืนทั้งสองคนนั้นให้สาสม ไม่ว่าจะเป็นปกป้องสามีสุดที่รักของยี่หวา หรือแม้แต่...ฉันทา ว่าที่ภรรยาคนใหม่แสนผยองคนนั้น สองคนนี้ต้องหาความสุขไม่ได้ เธอจะรังควานพวกเขา ให้เหมือนตกนรกทั้งเป็น...การจองเวรคืองานที่เธอควรทำ…ถ้าเป็นดั่งที่ตั้งใจไว้ ญาดาคงไม่กลุ้มใจหนัก ‘ความรัก’ บทจะมาก็มาประชิด เธออยากแก้แค้น แต่ดันไปหลงรัก ผู้ชายเลวคนนั้นเสียอีก หลังจากเฉดหัวฉันทา คงต้องหาทางมัดใจปกป้อง อย่างน้อยก็ทำเพื่อหลาน ถ้าเธอตกนรก เธอจะลากปกป้องตามไปด้วย...
คงไม่มีความซวยไหนเลวร้ายเท่ากับการถูกตราหน้าว่าเป็น ‘เด็กดริ้ง’ ความตั้งใจของณิรินคือไปจับผิดว่าที่พี่เขย แต่กลับกลายเป็นว่าเธอถูกเข้าใจผิดเสียเอง แถมผู้ชายคนนั้นดันเป็นคนสำคัญที่เธอต้องคอยดูแลระหว่างที่เขามาเจรจา เพื่อเป็นคู่ค้ากับบริษัทของลุงกับป้า หน้าที่นั้นเลยถูกโยนมาให้ณิรินรับผิดชอบ ผู้ชายปากร้ายเอาแต่ใจตัวเอง ค่อนข้างงี่เง่าคนนั้น เขาคิดว่าเธอมีอาชีพเสริม และพยายามเกาะแกะจนณิรินโมโห บางครั้งณิรินก็อดคิดไม่ได้ มันเป็นเพราะช่วงเบญจเพศของเธอหรือเปล่า เรื่องซวยๆ เลยเกิดขึ้นกับเธอไม่หยุดหย่อน
เสียงของเขาดังก้องอยู่ในหู ฉันไม่สามารถสลัดเสียงแหบๆ ของเขาออกไปจากความทรงจำได้เลย นี่เกิดอะไรขึ้นกับฉันนะ สิ่งที่ฉันคิดอยู่นี่คือ...ความผิด แม้จะเป็นแค่ความคิด แต่มันเป็นก้าวแรกที่ฉันตั้งใจทำผิดศีลธรรม กับผู้ชายที่มีภรรยาแล้ว!! ฉันกำลังเป็นคนเลว และอีกไม่ช้า ฉันคงโดนคนทั้งโลกประณามหากฉันไม่หยุดความคิดทุเรศๆ นั่นเสียตั้งแต่ตอนนี้ จะทำยังไงดีล่ะ? ฉันคิดอะไรไม่ออกเลย มีเพียงเสียงแหบๆ ของคน คนนั้นดังก้องอยู่ในหูเท่านั้น “สามีของเธอเดินทางไปทำธุรกิจ” “เธอบอกว่าสามีของเธอจะไม่อยู่ประมาณหนึ่งอาทิตย์!!” “มันจะดีแค่ไหนนะ หากฉันเปลี่ยนสิ่งที่ได้ยินได้ เขาน่าจะไปซัก7ปี” ผมพยายามข่มใจให้รู้สึกเศร้าตาม แต่หัวใจของผมกลับเต้นระรัวเกินกว่าจะควบคุมได้ “คุณอยู่ที่ไหน?
รัชศกปีที่สิบ มันเป็นช่วงเวลาแสนสุขที่ลืมไม่ลง แม้เวลาจะผ่านมาเนิ่นนาน ครั้งหนึ่ง ข้าเคยเป็น ‘สาวงาม’ ที่ผู้คนทั้งเมืองหลงใหล เมืองหลวงกว้างใหญ่ใต้แผ่นฟ้าเดียว ข้าผู้มาก่อนกาล เดิมทีข้าคิดว่าเป็นแค่ความฝันหนึ่งตื่น แต่ที่ไหนได้ ทุกเหตุการณ์ที่ข้าพบเจอ คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง ความสุขที่ท่วมท้นอยู่ในใจ เป็นความทรงจำเดียวที่ทำให้ข้าอยากมีชีวิตอยู่ต่อ เพื่อ...รอ...ใครบางคน
เมื่อสามีตะโกนใส่หน้า “ผมต้องการหย่ากับเธอ!! คนที่ผมรักเขากลับมาหาผมแล้ว” เมษาเซ็นจำใจชื่อบนใบหย่าพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลพรู เธอตัดสินใจเก็บงำความลับไว้กับตัว พร้อมกับจากไปโดยไม่ปริปากบอกคีรินเลยสักคำ ผ่านไป 5 ปี เด็กชายคนหนึ่งมาตามหาพ่อ... “ผมจะไปหาพ่อผม ปล่อยผมนะ!!” เสียงแผดก้องบริเวณหน้า ล็อบบี้ แม้แต่คีรินเองยังอดสนใจไม่ได้ เด็กชายคนหนึ่งถูก รปภ. รั้งตัวไว้ เขาดิ้นกระแด๋วๆ ตะโกนลั่น ผิวทั้งหน้าแดงก่ำ มีเม็ดเหงื่อผุดเต็มไปหน้า และเมื่อเด็กชายวิ่งตรงมาหาเขา “พ่อคร๊าฟฟฟฟฟ” คิรินเข่าอ่อน สัญชาตญาณบางอย่างเตือน เด็กชายตรงหน้าเขานี่ เป็นเลือดเนื้อส่วนหนึ่งของเขาร้อยเปอร์เซ็นต์
เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจไม่หยอก หากสามารถปราบพยศผู้ชายเจ้าอารมณ์ได้ ดานันจะเป็นอิสระจากข้อผูกมัดของบิดา ทว่า...ในความโชคร้าย มีความโชคดีแอบแฝงอยู่ ว่าที่สามีของเธอ เป็นบุตรชายผู้มั่งคั่งของตระกูลใหญ่ แต่เขาเพิ่งสูญเสียดวงตาไปจากอุบัติเหตุ ดานันต้องรองรับความเกรี้ยวกราดเช่นนี้ จนกว่าจะเปลี่ยนความคิดของเขาได้ ครามไม่ได้พิกลพิการมาตั้งแต่กำเนิด เขามีหนทางรักษาได้ ขึ้นอยู่กับว่า...ดานันจะโน้มน้าวว่าที่สามีของเธอได้หรือเปล่า
เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้
ฟาเบียน ฟรองซัว (ฟา) 32 ปีลูกเสี้ยว ไทย-ฝรั่งเศส-จีนผู้กว้างขวาง และร่ำรวยจากการทำชิปปิ้งตัวแทนผู้นำเข้าและส่งออกรายใหญ่ของไทยชายหนุ่มที่ขาดเรื่องบนเตียงไม่ได้แต่เขาเบื่อผู้หญิงที่จ้องจะจับเขา ทิพย์ดารา นวลพรรณ (ดาด้า) นางแบบและนักแสดงสาวมากความสามารถกำลังหัวเสียที่เธอถูกฟาเบียนตัดความสัมพันธ์เธอนั่งบ่นให้กับช่างประจำที่ร้านฟังฟาเบียนบอกเธอว่า "ถ้าผมหิว ผมจะซื้อกินเอง" เพราะคำว่าแต่งงานหรือผูกมัดไม่ใช่ทางของเขา ปองรัก พลอยรัตนา (จิล) 22 ปีเธอกำลังต้องการเงินเพื่อไปช่วยครอบครัวที่กำลังถูกฟ้องและถูกหุ้นส่วนโกงจำนวนเงินอาจจะไม่มากเท่าไหร่แต่มันก็ทำให้ครอบครัวที่เคยอยู่เย็นเป็นสุขต้องเดือดร้อน แทบหมดตัวอีกอย่างตอนนี้เธอก็ยังเรียนไม่จบเหลืออีกเทอมเดียวเท่านั้นด้วยความบังเอิญเธอได้บัตรกำนัลทำผมที่ร้านแห่งหนึ่ง..ฟรี จากเพื่อนรักสุจิรา เดชธนาดล (จิรา)ลูกเจ้าของร้านเพชรชื่อดังในเมืองไทย ชื่อและประวัติของ ฟาเบียนทำให้จิลเห็นทางออกหญิงสาวที่ยังบริสุทธิ์ เธอจะทำยังไงให้ครอบครัวกลับมาอยู่ดีเหมือนเดิมได้เธอยินดี...ทำเธอเดินเข้าไปเสนอขายพรหมจรรย์ให้กับเขาเงินที่เธอร้องขอ สำหรับ ฟาเบียน แค่เศษเงินแค่เห็นหน้าเธอ เขาก็ปิ๊งเสียแล้วฟาเบียน รับข้อเสนอและให้เธอมาเป็น...เมียพาร์ทไทม์ เริ่มต้นก็สนุกเสียแล้ว พลาดได้ไง ขอฝากผลงานเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจของนักอ่านที่น่ารักด้วยนะคะ
เธอตกหลุมพรางของว่าที่สามีและเพื่อนสนิทของตัวเอง ทำให้เธอสูญเสียไปทุกอย่าง เธอตายอยู่บนถนน เมื่อเธอลืมตาขึ้นมาอีกที ก็พบว่าสามีของเธอกำลังพยายามรัดคอเธอให้ตาย แต่โชคดี ที่สุดท้ายเธอรอดชีวิตมาได้ แล้วเธอก็ตกลงเซ็นข้อตกลงการหย่ากับสามีของเธออย่างไม่ลังเล ที่เธอคิดไม่ถึงคือ แม่ของเธอได้ทิ้งทรัพย์สมบัติจำนวนมหาศาลก้อนหนึ่งให้เธอ ซึ่งช่วยให้เธอได้มีโอกาสแก้แค้นและพลิกสถานการณ์ทั้งหมด จากนั้น ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้น และเธอก็ได้รับความรักอีกครั้งกับอดีตสามีของเธอ...
"คุณเข้ามาในห้องของฉันทำไม" "นี่อะไร" ศิวัฒน์ชูเอกสารในมือขึ้น "คุณก็เห็นว่ามันคืออะไร" เธอตอบโดยไม่ใส่ใจมากนัก เพราะเกี่ยวกับเขาถึงยังไงเขาก็ต้องรู้ "หึ" เขาเดินเข้าไปใกล้เธอ "เธอคิดว่าเล่นขายของอยู่หรือไง ที่จะเลิกเล่นตอนไหนก็ได้" "คุณเองไม่ใช่เหรอที่อยากหย่าตั้งแต่แรก ตอนนี้ฉันก็ยอมเซ็นใบหย่าให้คุณแล้วเราไปอำเภอกันพรุ่งนี้เลยฉันเตรียมเอกสารครบแล้ว" "มันสายไปแล้ว" เขาบีบต้นแขนเธอแน่น "อยากเป็นเมียก็จะให้เป็น" "ฉันเจ็บนะคุณไตร" เธอพยายามแกะมือของเขาออก "อยากหย่ากับฉันมากละสิ เสียใจด้วยตอนนี้ฉันไม่อยากหย่าแล้ว" น้ำเสียงของเขาเหมือนคนที่กำลังโกรธ ซึ่งฉัตรนลินทร์ก็ไม่เขาใจว่าทำไมเขาถึงได้โกรธขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่เธอพยายามทำในสิ่งที่เขาต้องการตั้งแต่แรกแล้วแท้ ๆ "คุณจะทำอะไร" ฉัตรนลินทร์ร้องถามพลางเอามือดันอกเขาไว้ เมื่ออยู่ ๆ เขาก็พยายามกอดเธอ ความกลัวเริ่มเข้าครอบงำจิตใจของเธอ "ทำหน้าที่สามีไง จะทำทุกคืนให้คุ้มค่ากับเงินที่แม่ของฉันจ่ายให้เธอ" แม้จะเห็นใบหน้านวลตรงหน้านั้นกำลังซีดเผือดแต่เขาก็ไม่ได้สนใจ "ไม่นะ...ปล่อยฉันลงสิคุณไตร" เธอร้องสุดเสียงเมื่อโดนศิวัฒน์อุ้มขึ้นพาดบ่าแล้วพาไปที่เตียงนอน อึก!! ................................ "เธออยากหย่าขนาดนั้นเลย" "ใช่ค่ะ ไม่หย่าวันนี้วันหน้าก็ต้องหย่าอยู่ดี" ................................. "ถอยไปดิ อย่ามาขวาง" เธอไม่สนใจลูกชาย "อ้อ เอกสารของบริษัททั้งหมดอยู่ในห้องทำงานนะ ฉันยกให้แกหมดเลย" "แม่!!" "ไม่ต้องเรียก ฉันไม่มีลูกโง่อย่างแก" ................................. "เราไม่ใช่เด็ก ๆ กันแล้วนะ เรามาแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดกันเถอะ" เธอหันไปเผชิญหน้ากับศิวัฒน์ "ฉันขอโทษที่ไม่ยอมปฏิเสธแม่ของคุณในวันนั้น ขอโทษที่ไม่ยอมรับข้อเสนอของคุณ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันไม่อยากให้เรารู้จักกันด้วยซ้ำ แต่เมื่อมันย้อนไม่ได้เราก็เดินไปข้างหน้าเพื่อลืมเรื่องราวของกันและกันเถอะ" ....................................
เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"
ซ่งหยุนหยุนแต่งงานไปแล้ว แต่เจ้าบ่าวไม่เคยปรากฏตัวตั้งแต่ต้นจนจบเลย ด้วยความโกรธหนัก เธอจึงมอบกายให้กับชายแปลกหน้าคนหนึ่งแทนในคืนการแต่งงานนั้น หลังจากวันนั้น เธอก็ถูกชายคนนั้นจับตาเข้า...