จะทำยังไงเมื่อเชฟสาวที่อยู่ๆก็โดนลูกหลงตายแบบไม่รู้เรื่อง จากเหตุปล้นธนาคาร
จะทำยังไงเมื่อเชฟสาวที่อยู่ๆก็โดนลูกหลงตายแบบไม่รู้เรื่อง จากเหตุปล้นธนาคาร
เมฆเป็นสีฟ้าสวย เป็นทางยาวขวางอยู่บนท้องฟ้า แสงอาทิตย์ทอแสง ส่องเข้ามาที่หน้าต่างของบ้านหลังน้อยๆแห่งนี้
ซูเยว่ซินงัวเงียตื่นขึ้นมาจากฝันเมื่อโดนแสงอาทิตย์ส่องหน้าผ่านทางหน้าต่าง เธอกลิ้งไปมาบนที่นอนเล็กน้อยด้วยความขี้เกียจ ตัวเธอเหมือนกับโดนที่นอนดูดเอาไว้จนเธอไม่อยากที่จะลุกขึ้นจากที่นอนเลยซักนิด เยว่ซินได้แต่ตัดใจลุกขึ้นมานั่งแล้วบิดขี้เกียจเล็กน้อยปากน้อยๆก็อ้าปากหาวอีกครั้งหนึ่ง
เยว่ซินได้้แต่คิดในใจว่าอยากจะล้มตัวนอนอีกสักครั้งจริงๆ แต่ก็ทำไม่ได้วันนี้เธอจะไปเซอร์ไพรส์วันเกิดของแฟนเธอตั้งแต่เช้าเลยนะสิ เธอเตรียมเค้กเอาไว้ทั้งหมดแล้ว
เธอรีบไปอาบน้ำแล้วแต่งตัวพร้อมกับสวมเครื่องประดับเล็กน้อย แล้วก็ไปเตรียมเค้กที่เธอทำเองเอาไว้อย่างประณีต เยว่ซินยิ้มอย่างอ่อนหวานเมื่อคิดถึงหน้าคนรักของตัวเอง
เธอเอาเค้กไปวางไว้ที่หลังเบาะรถแล้วขับรถออกมาจากบ้าน ในตอนนี้เป็นเวลาหกโมงครึ่งแล้ว เยว่ซินขับรถมาเรื่อยๆอย่างระวังและมองเค้กอยู่เรื่อยๆเป็นระยะๆ เธอจะต้องทะนุถนอมหน่อยเดี๋ยวหน้าเค้กก็พังพอดีน่ะสิถ้าขับรถแรงเกินไป
พอมาถึงคอนโดแล้วเยว่ซินก็ลงจากรถ เธอเปิดท้ายรถแล้วประคองเค้กก้อนนั้นขึ้นมาอย่างดี แล้วเดินเข้าคอนโดไปเยว่ซินเธอมาบ่อยแล้วพนักงานต้อนรับถึงได้ให้เธอผ่านไปได้เลยตลอด
" น้องเยว่ซินคะ " พนักงานต้อนรับเรียกเธอไว้
" มีอะไรเหรอคะพี่กล้วย " เยว่ซินถามกลับไปด้วยรอยยิ้มสดใส เธอมองพี่กล้วยที่อ้ำๆอึ้งๆอยู่ไม่พูดซักทีด้วยความสงสัย ทั้งๆที่สนิทกันมาก แท้ๆ แล้วพี่เขาจะมีเรื่องอะไรที่ไม่กล้าคุยกับเธอกันนะ
" ไม่มีอะไรคะ ไปเถอะ " พี่กล้วยมองเธอด้วยแววตาเศร้า
" ค่ะ ถ้าอย่างงั้นหนูไปแล้วนะคะ " เยว่ซินว่าแล้วก็หันหลังขึ้นคอนโดไป
พอถึงหน้าห้องแล้วเยว่ซินก็นั่งลงที่หน้าประตูก่อนแล้วเธอก็จุดเทียนวันเกิด ตอนนี้พี่มังกรอายุสามสิบสี่ปีแล้ว พวกเราคบกันมาได้เจ็ดปีแล้วล่ะ แล้ววันนี้ก็เป็นปีที่เจ็ดที่พวกเราคบกันและเป็นวันครบรอบที่พี่มังกรขอเธอเป็นแฟนอีกด้วย
เยว่ซินเอาคีย์การ์ดมาเปิดประตูห้องเบาๆ เพราะกลัวพี่มังกรจะได้ยิน เยว่ซินเข้าห้องไปและปิดประตูเบาๆ แล้วถือเค้กเดินย่องไปที่ห้องนอน
แต่เธอก็ต้องแปลกใจว่าทำไมถึงได้มีเสื้อผ้ากระจัดกระจายเต็มพื้นไปหมดแบบนี้ แต่ที่ทำให้เยว่ซินตกใจก็คือมีเสื้อในของผู้หญิงด้วย
จากเดินช้าๆเธอก็เปลี่ยนเป็นวิ่งเข้าไปดูที่ห้องนอนอย่างร้อนใจ
เยว่ซินเปิดประตูห้องอย่างแรง แล้วเยว่ซินก็เอามือมาปิดปากแล้วร้องไห้ออกมาทันที
" ฮือๆๆๆๆ " แฟนของเธอกำลังนอนกอดกันกับผู้หญิงคนอื่น ทั้งเศษถุงยางและทิชชู่เต็มไปหมด
เยว่ซินเอาเค้กโยนไปใส่ที่หัวของพี่มังกรทันที
" โอ๊ย " มังกรสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บ และมองไปรอบห้องอย่างมึนงง และมองไปที่เสียงร้องไห้ก็เห็นเยว่ซินที่ยืนร้องไห้อยู่
" เยว่ซินเป็นอะไรครับคนดี บอกพี่สิว่าเกิดอะไรขึ้น " มังกรถามออกมาโดยที่เขาไม่รู้เรื่องอะไร
" ฮือๆๆๆ ฮึก " เยว่ซินร้องไห้หนักกว่าเดิม
" ไม่ร้องนะครับ เฮ้ย!! " มังกรกำลังจะลุกขึ้นเพื่อไปปลอบใจคนรักก็ต้องตกใจเมื่อเขากำลังโป๊อยู่ และสังเกตรอบตัวอย่างจริงจังก็ตัวแข็งทื่อขึ้นมาทันที
" ไม่จริง เกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง " เขามองไปที่เตียงนอนด้านข้างอย่างตกใจ ไม่ๆๆเขาไม่เชื่อว่าเขาจะทรยศเยว่ซินแบบนั้น
" ทำไม ฮึก พี่ " เยว่ซินพูดได้แค่นี้ เธอนั้นไม่สามารถหยุดร้องไห้ได้
" เยว่ซินฟังพี่นะ พี่ไม่ได้ตั้งใจนะครับ " มังกรมองไปที่เยว่ซินที่ส่ายหัวไปมาเธอรับไม่ได้ เขาทรยศความรักของพวกเรา เธอไม่สามารถที่จะรับได้
" ฮึกๆ ฉันรับไม่ได้ค่ะ ฮือๆ " เยว่ซินร้องไห้อย่างสิ้นหวัง เธอรับไม่ได้จริงๆ
" ไม่นะ เยว่ซินอย่าทิ้งพี่ไปนะ พี่ขอร้อง " มังกรน้ำตาไหลออกมาทันที เขาขาดเยว่ซินไปไม่ได้ ชีวิตนี้ไม่มีเยว่ซินไม่ได้
" ฮึกๆ ในเมื่อ ฮึก พี่หักหลัง ฮึก ฉันแล้ว ฮือๆๆ "
" ไม่!! เยว่ซินพี่ไม่ได้หักหลังหนูนะ หนูฟังพี่ก่อน " มังกรรีบหาผ้าเช็ดตัวมาพันที่เอวไว้ ด้วยความรีบร้อน
" เลิกกันเถอะค่ะ ฮึกๆ ฮือๆ " เยว่ซินพูดออกมาด้วยความเจ็บปวด หัวใจของเธอมันแตกสลายไปหมดแล้วในตอนนี้
" ไม่ๆๆ พี่ไม่เลิกครับ เยว่ซินพี่ไม่เลิกนะ " มังกรวิ่งมากอดเยว่ซินไว้แน่น
" ปล่อย ฮึก " เยว่ซินพยายามแกะมือเขาออก
" ไม่ อย่าไปนะเยว่ซิน ฮือๆๆ " มังกรคุกเข่าลงกอดเอวเยว่ซินไว้ เขาปล่อยเธอไปไม่ได้ เขาอยู่ไม่ได้ “ได้โปรดอย่าทิ้งพี่”
เยว่ซินไม่รู้ว่ามีเรี่ยวแรงมาจากไหนเธอแกะมือเขาออกจนได้ แล้วถีบที่กลางอกของพี่เขา แล้ววิ่งออกไปจากห้องในทันที
มังกรรีบวิ่งตามออกไปด้วยแต่พอมาถึงลิฟต์มันก็ปิดไปแล้ว เขาพยายามกดลิฟต์ย้ำๆด้วยความร้อนใจ
เยว่ซินที่ออกจากลิฟต์มาแล้วเธอก็เห็นพี่กล้วยยืนอยู่หน้าลิฟต์ พี่กล้วยก็สวมกอดเยว่ซินไว้ทันที เธอคิดไว้อยู่แล้วเพราะเธอเห็นมังกรขึ้นลิฟต์ไปกับผู้หญิงคนนั้น แล้วก็ไม่ลงมาอีกเลยทั้งคืน ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกันสองต่อสองก็ไม่พ้นเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว
พี่กล้วยเอากุญแจรถจากเยว่ซินแล้วพาเยว่ซินเดินไปที่รถ เธอให้เยว่ซินนั่งข้างคนขับส่วนเธอก็เป็นคนขับรถให้เยว่ซินเอง
พวกเธอรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียน แล้วเยว่ซินก็ยังเป็นรุ่นน้องของเธอด้วย เยว่ซินเป็นคนน่ารัก ไม่ว่าใครที่ได้อยู่ใกล้กับเธอใครๆก็ต้องหลงรัก แม้แต่เธอเองก็เอ็นดูเยว่ซินมาก
กล้วยกำลังจะพาเยว่ซินไปส่งที่บ้าน แต่เยว่ซินกลับไม่ยอมซะงั้น
" พี่กล้วยคะ ฮึก ไปส่งหนูที่บ้านอีกหลังหนึ่งคะ ฮึกๆ " ถ้าไปบ้านหลังนั้น พี่มังกรก็คงจะตามหาเธอไม่เจอแน่ๆ
มังกรผู้ที่ย้อนกลับอดีตหลังจากที่โดนแฟนเก่าฆาตกรรม เขากลับมาพร้อมกลับระบบ
นลินถูกบังคับให้ขายตัวโดยที่พ่อกับแม่ของนลินวางยาสลบนลินแล้วส่งเธอขึ้นเตียงโดยที่เธอไม่ยินยอมเพื่อแลกกับเงินมูลค่าห้าล้านบาท เพราะพี่สาวป่วยหนักเป็นโรคหัวใจขั้นร้ายแรงและเป็นธาลัสซีเมียเลยต้องใช้เงินรักษาด่วน
เมื่อข้าคือพระชายาของอ๋องผู้โหดเหี้ยม และเป็นหมากอันยอดเยี่ยมในมือของไทเฮา ข้าก็แค่อยากใช้ชีวิตทุกวันอย่างมีความสุข แต่ดูเหมือนว่าคนอื่นอยากให้ข้าใช้ชีวิตแบบที่คนอื่นให้เป็น
กว่าจะรู้ตัวว่ารักก็ถึงตอนต้องจากกันแล้ว หลับตาลงในความมืดมิดยังคงเห็นภาพฝันที่เป็นเขา ด้วยสถานะและสถานการณ์ต่างๆมันเหมือนเป็นเส้นขนานที่ไม่อาจบรรจบสำหรับพวกเรา ทั้งรักทั้งทุกข์ระทม ท่านคือเหตุผลที่ทำให้ข้าต้องจมอยู่ในห้วงรักที่ไม่มีสิ้นสุด
เมื่อลลิตานั้นได้ย้อนเวลากลับไปในยุค 80 พร้อมกับหม้อสมบัติ และที่ทำให้เธอคาดไม่ถึงก็คือเธออยู่ในร่างของนางร้าย
จะทำยังไงเมื่อนักวิจัยสาวผู้เก่งกาจย้อนเวลากลับไปเป็นเด็กสาวบ้านนายุค70
ลู่จื้อ อาศัยอยู่ในไต้หวัน เธอเป็นเจ้าของคาสิโนขนาดใหญ่ ที่ส่งต่อมาจากพ่อบุญธรรมที่รับเธอมาเลี้ยงจากบ้านเด็กกำพร้า เธอวางมือคืนอำนาจให้ญาติพี่น้องของพ่อบุญธรรม แต่พวกเขากลับตามฆ่าเธอ
เมื่อความเสียใจมันทำให้เธออยากลอง!!! "เรามาลอง...กันไหมค่ะ" ประโยคบ้าระห่ำที่ฉันพูดกับคนแปลกหน้าในคืนนั้น ฉันไม่นึกว่ามันจะนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของชีวิต... เส้นทางชะตาชีวิตที่เล่นตลก เพราะคำพูดเพียงประโยคเดียว... การโดนทรยศ และ การเจอกันโดยบัญเอิญ จนทำให้เกิดการเดิมพันท้าทายเล่นเกมบ้าๆ กันขึ้นมา โดยที่สาวเจ้าไม่รู้ตัวเลยว่า...มันจะนำพาให้ชีวิตเธอเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล!!! ------------------------------------------------------------------------------------------------ ...เธอจำต้องอยู่ต่อไป หรือ ตายเพื่อชดใช้เวรกรรม...ที่ตัวเองเป็นคนสร้างขึ้น ------------------------------------------------------------------------------------------------ เรื่องย่อ: เอลิซ : หญิงสาวแสนสวยที่แสนซื่อจนถูกคนที่รัก "หักหลัง" จนทำให้ชีวิตของเธอปัดเป๋ และเพียงเพราะเธอแค่ต้องการที่จะประชดชีวิตเท่านั้น แต่การกระทำนั้นก็ดันพาเธอหลงเข้าไปยังเกมสวาทที่เธอเป็นผู้เดิมพัน เซฟ : ชายหนุ่มผู้มั่งคั่งร่ำรวยติดอันดับต้นๆ ของประเทศ เจ้าของธุรกิจทั้งขาวและเทา เบื้องหลังเขาคือมาเฟียอันดับหนึ่ง เขาที่โชคชะตานำพามาให้เจอกับหญิงสาวคนนั้นแถมยังถูกท้าทายจากเกมเดิมพันอันล่อแหลม และมีหรือที่ผู้ชายอย่างเขาจะยอมปฏิเสธ ฝากกดติดตามและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ⚠️คำเตือน⚠️ เนื้อเรื่องนี้เหมาะสำหรับคนที่อายุ 18 ปีขึ้นไป มีฉากติดเรท เนื้อหาไม่เหมาะสม ความรุนแรงเพศ และการใช้ภาษา ซึ่งต้องใช้วิจารณญาณในการอ่าน ที่สำคัญเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น!!!
อดีตนักฆ่าสาวอันดับหนึ่ง ผู้มีใจคอโหดเหี้ยมได้ทะลุมิติอยู่ในร่างสาวน้อยรูปโฉมอัปลักษณ์ ที่ทุกคนต่างสาปส่งและรังแกสารพัด!
เส้าหยวนหยวนแต่งงานกับแม่ทัพเทพทรงพลังที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนส่งผลกระทบต่อทางจิตใจหลังจาดที่เธอย้อนเวลา เธอไม่ต้องการเข้าไปพัวพันกับการสมรู้ร่วมคิด และต้องการร่วมมือกับเขาเพื่อแสวงหาอิสรภาพ เธอก่อตั้งธุรกิจ รักษาโรคของคนไข้ และช่วยชีวิตผู้คน เป็นคนที่ยอดเยี่ยม กลายเป็นผู้ช่วยที่ดีของแม่ทัพ แต่ต่อมาแม่ทัพกลับคืนคำ ไหนตกลงไว้ว่าจะหย่าล่ะ?
จือหลินเธอเป็นเด็กกำพร้า ที่ถูกมารดาทอดทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลตั้งแต่วันแรกที่ลืมตามาดูโลก ต่อมาทางโรงพยาบาลจึงส่งตัวเธอให้กับสถานสงเคราะห์ พออายุได้สามปี ก็มีองค์กรหนึ่งมารับเลี้ยงตัวเธอ แต่พวกเขาเลี้ยงเธอและเด็กคนอื่นๆ ไว้เพื่อเป็นหนูทดลองเท่านั้น ครั้งแรกที่ถูกนำตัวมา ต่างก็โดนจับฉีดยาเข้าสู่ร่างกาย เพื่อหาเด็กที่เลือดต้านเชื้อที่ฉีดเข้าไปได้เท่านั้น หากร่างกายทนรับไม่ไว้สิ่งที่ทางองค์กรมอบให้คือความตาย จือหลินอาจเป็นเพราะเลือดของเธอพิเศษกว่าเด็กคนอื่น ไม่ว่าฉีดยาตัวไหนเข้าสู่ร่างกายเธอก็ทนรับได้ทั้งนั้น นับจากนั้นมาเธอจึงถูกเลี้ยงดูจากองค์กรมาอย่างดี เรื่องการศึกษาเธอก็สามารถเรียนรู้ทุกสิ่งได้อย่างเต็มที่ แต่เพราะความฉลาดของเธอจึงถูกส่งให้เรียนวิทยาศาสตร์การแพทย์และเรียนแพทย์ควบคู่ไปด้วย เมื่อเรียนจบมาแล้ว จือหลินยังคงทำการให้องค์กรเช่นเดิม แม้จะไม่ได้เป็นนักฆ่าเช่นเพื่อนคนอื่นที่มาพร้อมกัน แต่เธอก็ต้องฝึกไม่ต่างจากพวกเขา ยิ่งเมื่อต้องนำเด็กเข้ามาเป็นหนูทดลองเช่นเดียวกับเธอในตอนเล็ก ต่อให้ไม่อยากทำก็ต้องทำ หากฝ่าฝืนไม่ทำการชิปที่ถูกฝังอยู่ในตัวจะถูกกระตุ้นให้ได้รับความทรมานทันที นานวันเข้า ความดำมืดก็ก่อเกิดในใจ ไม่ว่าจะฉีดยาให้เด็กร้ายแรงเพียงใดจือหลินก็เลิกรู้สึกผิดไปเสียแล้ว เพราะการทำงานของเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมาทำให้ทางองค์กรยกย่องและมักจะให้สิ่งดีๆ กับเธอเสมอ เมื่อมีชิปตัวหนึ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อฝังมิติอีกห้วงหนึ่งไว้ภายในร่างกาย จือหลินนางก็ได้รับเลือกให้ทดลองใช้สิ่งนี้ด้วยเช่นกัน จือหลินถูกฝังชิปมิติเข้าที่แกนสมองของเธอ ความเจ็บปวดที่ได้รับทำให้เธอแทบสิ้นสติ เมื่อชิปถูกฝังลงไปแล้ว เพียงไม่นานก็มีเสียงจากระบบให้เธอยืนยันตัวตน ก่อนที่จะปรากฏภาพต่างๆ ภายในหัวของเธอ ของจากภายนอกล้วนแต่ถูกส่งเข้าไปเก็บไว้ด้านในได้ทั้งสิ้น หากเป็นเนื้อสด ผักผลไม้ ยังคงความสดอยู่เช่นเดิมแม้จะเก็บไว้นานมากเพียงใด ห้วงมิติของจือหลินเหมือนเป็นห้องสูทในคอนโดของเธอเองที่มีทุกอย่างพร้อมใช้อยู่ภายใน แม้แต่ห้องทดลอง ห้องทำงานของเธอก็ปรากฏอยู่ในนั้นเช่นกัน นับจากนั้นจือหลินจึงซื้อของเขาเก็บภายในมิติของเธอเป็นจำนวนมาก ตัวเธอเพียงผู้เดียวที่สามารถเข้าออกในห้วงมิติได้ วันเวลาผ่านไปจนจือหลินล่วงเข้าวัยสามสิบปี เธอสามารถผลิตยาที่ทำให้ทั่วโลกจับตามองออกมาได้ ยายื้อชีวิตจากความตาย แต่การทดลองของเธอที่ผ่านมาต้องใช้คนจำนวนมากในการเข้าทดลอง จือหลินสามารถยื้อชีวิตของชายชราที่กำลังจะหมดลมหายใจให้กลับมามีชีวิตปกติได้ เมื่อเธอกักตัวเขาไว้ได้หกเดือนเห็นว่าไม่มีสิ่งใดที่ผิดปกติจึงคิดจะปล่อยเขาออกไปใช้ชีวิตเช่นเดิม แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อชายชราที่กำลังจะเดินออกจากห้องทดลองล้มลงต่อหน้าทุกคนที่เข้าร่วมชื่นชมผลงานของเธอ จือหลินรีบเข้าไปตรวจดูความผิดปกติทันที ก็พบว่าเขาหยุดหายใจเสียแล้ว เจ้าหน้าที่ทั้งหมดจึงต้องพาชายชราคนนั้นกลับเข้าไปในห้องทดลองเพื่อหาสาเหตุ ผ่านไปเพียงสองครึ่งชั่วโมงเขากลับลืมตาขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ แต่แววตาที่มองมาทางทุกคนได้เปลี่ยนไป ในดวงตาของชายชราผู้นั้นมีเพียงตาขาวไม่มีตาดำเช่นคนมีชีวิต “เกิดเรื่องอะไรขึ้น” ผู้อำนวยการองค์กรเดินเข้ามาหาจือหลินแล้วเอ่ยถามอย่างตื่นตระหนก เพราะนักข่าวที่ข่าวเชิญมายังอยู่ที่ด้านนอกเพื่อรอฟังคำตอบ “ขอดิฉันตรวจสอบก่อนค่ะ” จือหลินกุมหน้าผากอย่างมึนงง เธอก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่าเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร คนทั้งหมดยืนมองชายชราที่เดินท่าทางประหลาดอยู่ในห้องทดลอง ในตอนนี้เขาเริ่มหยิบสิ่งของทำร้ายตัวเองอย่างบ้าคลั่ง เจ้าหน้าที่คนหนึ่งรีบวิ่งเข้าไปในห้องทดลองเพื่อห้ามไม่ให้เขาทำร้ายตัวเอง ชายชราเมื่อได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาก็พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว และเริ่มกัดกินเนื้อตัวของเขาอย่างโหดร้าย คนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดต่างยกมือขึ้นปิดปากอย่างตกใจ เพราะกลัวข่าวเรื่องนี้จะรั่วไหล ผู้อำนวยการสั่งให้คนไปแจ้งนักข่าวให้กลับไปก่อน ทางองค์กรจะแถลงการณ์เรื่องนี้ในภายหลัง เจ้าหน้าที่ที่ถูกทำร้ายล้มลงเสียชีวิตไม่นานก็มีสภาพไม่ต่างจากชายชราคนนั้น เสียงวุ่นวายไม่ได้จบลงที่ห้องทดลองของจือหลินเพียงแห่งเดียว เพราะห้องทดลองอื่นก็ล้วนพบเหตุการณ์เช่นนี้ไม่ต่างกัน ผู้อำนวยการจำต้องส่งสัญญาณเคลื่อนย้ายเจ้าหน้าที่ออกจากตึกทดลองให้เร็วที่สุด จือหลินไม่รู้ว่ายาของนางจะสร้างผลเสียมากถึงเพียงนี้ เพราะเจ้าหน้าที่หลายคนล้วนจบชีวิตจนกลายเป็นซอมบี้ไปเสียแล้ว ตึกทดลองถูกปิดตาย เพื่อไม่ให้ซอมบี้ที่อยู่ด้านในออกมาสร้างความเสียหายภายนอกได้ “เรื่องนี้ดิฉันขอจัดการด้วยตนเองค่ะ” จือหลินเดินเข้าไปหาผู้อำนวยการที่ห้องทำงานของเขา เพื่อบอกสิ่งที่เธอคิดว่าอย่างดีแล้วในหลายวันที่ผ่านมา เมื่อเห็นว่าผู้อำนวยการไม่ห้ามในสิ่งที่เธอจะทำจือหลินจึงเดินไปที่หน้าตึกทดลองพร้อมระเบิดเวลาในมือ เธอคิดจะทำลายสิ่งของทุกอย่างที่เธอสร้างขึ้นมาลงด้วยมือของเธอเอง จือหลินเปิดประตูตึกทดลองแล้วรีบปิดลงทันที เธอเดินเข้าไปที่กลางตึกให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะระหว่างทางเธอต้องคอยต่อสู้กับซอมบี้ที่จะเข้ามาทำร้ายเธอไปด้วย เสียงสัญญาณระเบิดดังขึ้น จือหลินหลับตาลง พร้อมทั้งถอนหายใจให้กับเรื่องราวในชีวิตที่ผ่านมา เสียงระเบิดดังไปทั่วบริเวณพร้อมทั้งตึกทดลองที่ถล่มลงมาจนแทบไม่เหลือซาก “เจ็บชะมัด” จือหลินร้องครางออกมาเบาๆ แต่เมื่อรู้สึกตัวได้เธอก็รีบพยุงตัวขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วพร้อมมองไปรอบๆ อย่างไม่อยากเชื่อ เธอคิดว่าตายไปแล้วเสียอีก แต่ทำไมถึงได้มีความรู้สึกเจ็บได้ “นี้มันเรื่องบ้าอะไรอีกว่ะเนี่ย” จือหลินเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อ รอบๆ ตัวเธอในตอนนี้เป็นป่าทึบ มือของเธอก็ไม่ใช่ของเธออย่างแน่นอนเพราะมีขนาดเล็กราวกับเป็นเด็กน้อยคนหนึ่งเท่านั้น ตอนที่เธอมึนงงสับสน เรื่องราวความทรงจำของเจ้าของร่างก็ไหลเข้าสู่หัวของเธอจนต้องลงไปนอนดิ้นกับพื้น
ในคืนแต่งงาน เธอไม่ได้พบเจ้าบ่าว ชายแปลกหน้าที่บุกเข้ามา ทำลายทุกอย่างของเธอ แม่สามีทั้งทุบตีและดูหมิ่น สามีเย็นชาและไร้ความปรานี อีกทั้งยังมีหญิงอื่นหัวเราะเยาะและอวดโอ้ เธอจึงถูกไล่ออกไปจากบ้าน ไม่มีใครรู้ว่าเธอเป็นทนายความมือหนึ่ง ที่สามารถใช้เอกสารฟ้องร้องชายที่ทำลายชีวิตเธอได้ แต่เธอไม่รู้ว่าชายคนนั้นคือเศรษฐีที่มีชื่อเสียงในเมืองใหญ่ คนผู้นี้ผ่านผู้หญิงมาหลายคนแต่ไม่เคยผูกพันกับใครเลย มีความสะอาดอย่างมาก อารมณ์แปรปรวน เป็นคนดื้อรั้นและเผด็จการ บังคับให้เธอแต่งงานกับเขา ทำทุกวิธีทางที่เขาจะทำได้ เธอเพิ่งรู้ว่าตัวเองมีปัญหาที่ใหญ่กว่าเดิม...
© 2018-now MeghaBook
บนสุด