สกาย... เขามีแฟน แต่ถามว่ารักไหมก็...ไม่รู้สิ ปลายฟ้า....เธอเป็นแฟนเขา และยอมมีอะไรกับเขาเพราะรัก แต่สุดท้าย.... ทอฝัน.... ลูกสาวตัวน้อยของปลายฟ้า
"แม่นังฟ้ามันกลับมาแล้ว"
เสียงของปลายฝนน้องสาวต่างแม่ของปลายฟ้าตะโกนเข้าไปในบ้านเมื่อเห็นปลายฟ้าที่เดินหิ้วกระเป๋านักเรียนกลับเข้าบ้านมา
"มาแล้วเหรอนังตัวดี"
กินรีซึ่งมีศักดิ์เป็นแม่เลี้ยงของปลายฟ้าเอ่ยถามลูกเลี่้ยงที่นางเกลียดยิ่งกว่าอะไร
"น้ารีมีอะไรให้ฟ้าทำเหรอคะ"
"เงินอยู่ไหน"
"เงินอะไรคะ"
"ก็เงินที่พ่อแกโอนมาให้ไง เอามา"
กินรีแบบมือรอเงินจากลูกเลี้ยงแต่..
"นั่นมันเงินค่าเทอมฟ้าค่ะพ่อโอนมาให้เพื่อให้ฟ้าเอาไปจ่ายค่าเทอม"
"แต่ฉันจะเอาเพราะนั่นมันก็เงินที่ผัวฉันหามาเหมือนกัน แกรู้ไหมว่าเดือนนี้พ่อแกส่งเงินมามันไม่พอใช้เพราะต้องเจียดเอาไปให้แกจ่ายค่าเทอมยังไงล่ะ เพราะฉะนั้นแกเอาเงินนั่นมา"
"ฟ้าให้ไม่ได้จริงๆ เพราะเทอมที่แล้วน้ารีก็เอาไปพรุ่งนี้ฟ้าต้องเอาไปจ่ายที่โรงเรียนไม่อย่างงั้นฟ้าจะไม่มีสิทธิ์สอบ"
"นั่นมันเรื่องของแกไม่ใช่เรื่องของฉัน เอามา!!! " กินรียื้อยุดฉุดกระชากกระเป๋านักเรียนของปลายฟ้าเพื่อจะค้นหาเงินส่วนปลายฝนก็เข้ามาค้นที่ตัวของปลายฟ้าเพื่อหาเงินเพราะคิดว่าปลายฟ้าคงไปเบิกมาจากธนาคารแล้ว
"แม่จ๋าฝนเจอแล้วจ้ะ"
ปลายฝนเจอปึกเงินที่อยู่ในกระเป๋าประโปรงนักเรียนของพี่สาวต่างแม่ก่อนจะรีบเอาไปให้แม่ของตัวเอง กินรีพอได้เห็นเงินแล้วก็ผลักปลายฟ้าจนเธอล้มลงไปกองกับพื้นโดยไม่สนใจสักนิดว่าเธอจะเจ็บบ้างหรือเปล่า
"อย่าเอาเงินฟ้าไปเลยนะฟ้าขอร้อง"
เธอยกมือขอร้องอ้อนวอนเพื่อไม่ให้เอาเงินค่าเทอมของเธอไป
"ฉันไม่ให้ถ้าแกอยากได้ก็ไปหาเอาเอง"
"แม่จ๋าเงินตั้งหลายหมื่นเราไปหาซื้อเสื้อผ้าสวยๆ ใส่กันดีกว่าฝนอยากได้ชุดใหม่สวยๆ "
"ได้เลยลูกแม่ก็จะซื้อเหมือนกัน ป่ะเราไปกันเถอะ"
สองแม่ลูกพอแย่งเงินไปได้ก็รีบร้อนที่จะออกไปข้างนอกทันที
"อย่าเอาเงินฟ้าไป ฟ้าขอร้องล่ะ " ปลายฟ้าทั้งขอร้องอ้อนวอนแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะสองแม่ลูกไม่ได้สนใจเธอเลยสักนิด
วันต่อมา...
"ค่าเทอมไม่มีจ่าย?? "
อาจารย์ฝ่ายการเงินถามเธอเมื่อเธอเดินมาบอกว่าขอผ่อนผันไปก่อน
"ค่ะ"
เธอก้มหน้าลงเพราะไม่รู้จะตอบอะไรที่มันดีกว่านี้
"ไหนเธอเคยบอกว่าพ่อจะโอนเงินมาให้เหมือนทุกครั้งไง"
"ค่ะโอนมาแล้วค่ะ แต่..."
"แม่เลี้ยงเธอเอาไปอีกแล้วใช่ไหม" ที่อาจารย์รู้ก็เพราะอาจารย์เคยไปเยี่ยมที่บ้านแล้วเจอกับแม่เลีี้ยงของปลายฟัากำลังตบตีปลายฟ้าอยู่เพื่อจะแย่งเอาเงินที่ปลายฟ้าเก็บออมไว้
"..."
"เห้ออออ อาจารย์ก็สงสารเธอนะ แต่เธอไม่ได้จ่ายค่าเทอมมาแล้วสองเทอมติดต่อกันแล้วซึ่งตามกฏของโรงเรียนเธอจะไม่มีสิทธิ์สอบแล้วนะ"
"หนูขอร้องนะคะ หนูจะไปทำงานหลังเลิกเรียนเพื่อหาเงินมาจ่าย"
"ตอนนี้เธอก็อยู่มอหกแล้วนะปลายฟ้าถ้าจะให้เธอหมดสิทธิ์สอบก็ดูจะใจร้ายเกินไป เอาล่ะเรื่องค่าเทอมอาจารย์จะช่วยพูดกับผ.อให้ละกัน อาจารย์จะลองขอทุนให้เธอเผื่อเธอจะได้ไม่ต้องไปทำงานเลิกมืดๆ ค่ำๆ เพราะมันอันตราย ไหนๆ เธอก็ช่วยกิจกรรมของทางโรงเรียนทุกปี อาจารย์จะลองพูดให้นะ"
"ขอบคุณนะคะอาจารย์" เธอไหว้ขอบคุณอาจารย์ด้วยความดีใจเพราะถ้าได้ทุนจริงๆ เธอก็จะได้เบาใจ เธอเดินออกมาจากห้องพักครูเพื่อกลับขึ้นไปเรียนตามปกติแต่ก็เจอกับสกายที่ยืนดักรอเธออยู่ตรงบันไดห้องพักครูโดยที่ไม่มีใครเห็นเพราะเขาหลบอยู่
"สกาย" เธอรีบเดินไปหาเขาทันที
"ทำไมตาแดงๆ เหมือนร้องไห้"
"ไม่มีอะไรหรอก
"แน่นะ"
"อื้มมม^^"
"แล้วมาทำอะไรที่ห้องพักครู"
"คือมาคุยเรื่องเรียนต่อน่ะ"
"แน่ใจนะ"
"อื้มมม ว่าแต่สกายไม่มีเรียนเหรอ"
"อาจารย์ไม่เข้าสอนฉันก็เลยไปหาเธอที่ห้องแต่เห็นเธอไม่อยู่พอถามแอนนี่เพื่อนเธอก็บอกเธอโดนเรียกมาห้องพักครู"
"ไม่มีอะไรหรอก ขอตัวไปเข้าเรียนก่อนนะ"
"ป่ะเดี๋ยวไปส่ง"
"ไม่กลัวคนอื่นเห็นหรือไง"
"ก็เดินห่างๆ กันดิ"
แจ้งก่อนอ่าน.....เรื่องนี้มีคำหยาบคายและมีการกระทำที่รุนแรงในบางEPเพราะฉะนั้นใครโลกสวยหรือไม่ชอบนิยายแนวนี้โปรดเลื่อนผ่านXX เขาเอื้อมมือไปที่หัวเตียงแล้วหยิบซองสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่ฉันคุ้นตาออกมาเพราะฉันเคยเก็บเศษซากของมันมาก่อน มันคือถุงยางอนามัย "คุณธามคะ อย่า!!!" ฉันกำลังจะบอกกับเขาว่าอย่าทำเพราะฉันรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไรแต่เขากลับเข้าใจไปอีกอย่าง "ทำไม หรืออยากเอาสดกับกู อย่าหวังเลยว่ากูจะยอมสดกับคนอย่างมึง" สวบ!!!! ปึ่ก!!!!! "ไม่ กรี๊ดดดดดดด" ฉันกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงเมื่อเขาสอดใส่ท่อนเอ็นเข้าไปจนสุดทางฉันเจ็บแปลบไปทั้งร่างกาย จนน้ำตาไหลออกมาด้วยความเจ็บปวด "เชี่ย!!! มึง ไม่เคยเหรอวะ" คุณธามก้มมองดูจุดเชื่อมต่อแล้วอุทานออกมา
เรื่องนี้เป็นเรื่องของพี่บอมคนดีเพื่อนสนิทอัยวาคุณแม่ของน้องเอิงซึ่งมีคุณพ่ออย่างพี่ภูที่หวงลูกสาวยิ่งกว่าอะไร มาลุ้นความรักต่างวัยของคู่นี้กันนะคะใครชอบแนวโคแก่กินหญ้าอ่อนห้ามพลาดเด็ดขาด ภูผาอัยวาอยู่ในเรื่อง กลลวงร้ายซ่อนรัก นะคะ
"เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนฉันจะไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น" "ค่ะ" ฉันฝืนความรู้สึกแล้วตอบออกไป ฉันไม่คิดว่าพี่ภูจะรับผิดชอบอะไรอยู่แล้วคำพูดของเขาเมื่อคืนฉันยังจำขึ้นใจ "และฉันก็หวังว่าเธอจะไม่เอาเรื่องที่เกิดขึ้นไปฟ้องแม่ฉันอีกว่าฉันรังแกเธอ" "ค่ะ" "สรุปก็คือเธอห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเด็ดขาดเพราะไม่อย่างนั้นฉันจะเอาเรื่องที่เธอเคยโกหกไปบอกพ่อเธอรวมถึงย่าเธอด้วยว่าเธอโกหกสร้างเรื่องหาว่าฉันล่วงเกินเธอทั้งที่ตอนนั้นฉันไม่ได้ทำ เธอคิดเอาก็แล้วกันว่าย่าเธอจะผิดหวังแค่ไหนที่หลานสาวสุดที่รักของท่านสร้างเรื่องโกหกหน้าด้านๆ เพื่อจับผู้ชาย" ฉันก้มหน้าแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้ง "เข้าใจที่พูดใช่ไหม" "อื้มมม" ฉันตอบเขาได้แค่นั้นเพราะพูดอะไรไม่ออกกลัวเขาจะรู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังร้องไห้อยู่ "แต่ความผิดของเธอยังไม่หมดฉันยังไม่พอใจเพราะฉะนั้นเธอต้องมาที่นี่ทุกครั้งที่ฉันต้องการ แต่ถ้าเธอดื้อไม่ยอมมาฉันจะไปลากตัวเธอถึงบ้านไม่เชื่อก็คอยดู" "พี่ติดใจอัยก็บอกว่าเถอะไม่ต้องเอาเรื่องผิดไม่ผิดมาเป็นข้ออ้างหรอก" ฉันโต้กลับเพราะฉันไม่อยากให้พี่ภูคิดว่าฉันกลัวเขา "เธอพูดว่าไงนะฉันเนี่ยนะติดใจเธอ เหอะพูดผิดพูดใหม่ได้นะ"
"เพลง ฮึก ฮึกเพลง" น้ำเสียงสะอื้นด้วยความเจ็บปวดเมื่อเห็นคนที่ตัวเองรักอยู่ในสภาพนี้ "พะ พี่ไทม์เหรอคะ" มือบางลูบไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มอย่างสะเปะสะปะ "พี่เองครับ ฮือออ เพลงพี่ขอโทษพี่ขอโทษพี่มันเหี้ยพี่มันเลวเพลงให้อภัยพี่ได้มั้ย" เขาจับมือคนรักแล้วนำมาแนบแก้มที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา "พี่รู้ได้ยังไงว่าเพลงอยู่ที่นี่" "พี่รู้ได้ยังไงไม่สำคัญ แต่พี่จะพาเพลงไปรักษาต่างประเทศที่นั่นหมอเก่งมากเพลงต้องหาย"
"เธอชอบเพื่อนฉันเหรอวะ เหอะดูสารรูปตัวเองซะก่อนเหอะยัยอ้วนก่อนจะมาบอกรักใครไอ้คิมมันหล่อขนาดนั้นเธอคิดว่ามันจะมาชอบผู้หญิงที่ทั้งอ้วนทั้งขี้เหร่แบบเธองั้นเหรอห๊ะ อย่างเธอมันไม่มองให้เปลืองลูกกะตาหรอกตัดใจจากมันซะเถอะ" "แต่...ฉันชอบคิมจริงๆนะ" "อย่างเธอถ้าอยากให้ไอ้คิมชอบมันก็พอมีวิธีอยู่นะอยากรู้มั้ยฉันจะบอก" "บอกมาสิ" "ข้อหนึ่งเธอคงต้องไปตายแล้วเกิดใหม่" "ห๊ะนายว่าอะไรนะ!!!" "ฟังฉันยังพูดไม่จบ ฉันยังมีข้อสองให้เธอเลือกนั่นก็คือเธอต้องไปศัลยกรรมให้มันดูดีกว่านี้ไม่แน่ไอ้คิมมันอาจจะหันมาสนใจเธอก็ได้ แต่..ฉันว่าเบ้าหน้าอย่างเธอคงไปไม่รอดทำไปก็แค่นั้นเปลืองเงินเปลืองแรงหมอเปล่าๆ เพราะฉะนั้นเธอตัดใจจากมันซะ" เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของชมจันทร์พยาบาลสาวสวยกับอาร์ตเพื่อนสนิทของคิมหันต์จากเรื่อง ชังรักเมียรับใช้ นะคะ
"ลิล ลิลจำพี่ได้มั้ย" "พี่ พี่เหรอ" "ครับพี่เอง พี่คิมไงสามีของลิล" "สามี สามี" แววตาว่างเปล่าจ้องผมไม่วางตาก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัว "ไม่ ไม่ กรี๊ดดดด ไม่ออกไป ฮืออออ ออกไป ฮืออออ"
เนี่ยหลิง ตายแบบ งงๆ และได้ไปเกิดใหม่แบบ งงๆ ในโลกลมปราณของผู้ฝึกตนและพร อีก สอง ข้อ พร้อมธนู และลูกธนูหนึ่งชุด แหวนมิติเก็บของหนึ่งวง อย่าถามหา เหตุผล ว่าทำไม เนี่ยหลิงก็ไม่รู้เช่นกัน หวังว่า มันจะดี
ลู่เจียหง นักวิทยาศาสตร์ชื่อดังในยุคปัจจุบัน จับผลัดจับพลูลงลิฟต์ก็โผล่ไปยังยุคโบราณ แถมยังอยู่ในชุดเจ้าสาวอีก ถ้าประหลาดแค่นั้นไม่พอคงไม่เป็นไร ถ้าไม่พบว่าตัวเองกำลังถูกตามล่าจากว่าทีสามีที่ยังไม่ทันเข้าหอ งานนี้นางถือคติไม่ยุ่งเกี่ยวต่างคนต่างอยู่ แต่ท่านอ๋องผู้นั้นก็เอาแต่วนเวียนอยู่ข้างตัวนางไม่หยุด แบบนี้นางจะหย่าสำเร็จได้ตอนไหนกัน!!
หลังจากแต่งงานกันมาสองปี สามีของเธอไม่เคยเหยียบเข้าไปในบ้านและมองดู 'ภรรยาขี้เหร่' ของเขาเลย แถมเขาก็มีเรื่องอื้อฉาวกับดาราหน้าใหม่หลายคนทุกวัน ซูเหว่ยทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอตัดสินใจปล่อยเขาไป ต่อไปก็ต่างคนต่างไปเลย แต่เมื่อเธอเสนอเรื่องหย่า... ฟู่เหยียนอันพบว่านักออกแบบในบริษัทนั้นสะดุดตาเป็นพิเศษ เขาค่อยๆ ทำความรู้จักกับเธอเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งเขาค้นพบตัวตนที่แท้จริงของเธอเข้า เขาเสียใจแล้ว
หวังฉีหลิน อายุ 25 ปีสาวเจ้าหน้าที่การเกษตรและพ่วงมาด้วยเจ้าของสวนสมุนไพรรายใหญ่ เสียชีวิตกระทันหันหลังจากกลับมาจากท่องเที่ยวพักผ่อนและเธอได้เก็บเอาก้อนหินสีรุ้งมาจากพระราชวังโปตาลามาได้เพียงสามเดือน ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ หากตายไปแล้วก็ไม่เป็นไรเพราะเธอเองเติบโตมาอย่างโดดเดี่ยวในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจนกระทั่งมีอายุได้ 18ปี ถึงได้ออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเองตอนนี้เธอ ไม่มีอะไรให้ต้องห่วงแล้ว เพียงแต่เสียดายที่เธอยังไม่ได้ทำตามความฝันของตัวเองเลย เฮ้อ ชีวิตคนเรานั้นมันแสนสั้น อายุ25 แฟนไม่เคยมี สามียังอยากได้ ไหนจะลูกๆที่ฝันอยากจะมีอีก คงต้องหยุดความหวังและความฝันเอาไว้เท่านี้ เหนือสิ่งอื่นใด ตายแล้วตายเลยจะไม่ว่า แต่ดันตื่นขึ้นมาในร่างหญิงชาวนายากจน ชื่อหวังฉีหลินเช่นเดียวกับเธอพ่วงมาด้วยภาระชิ้นใหญ่ อย่างสามีที่ป่วยติดเตียงและลูกชายฝาแฝดทั้งสอง แถมยังมีภาระชิ้นใหญ่ม๊ากกกมาก กอไกล่ล้านตัวอย่างพ่อแม่สามีและน้องๆของสามี ที่โดนบ้านสายหลักกดขี่ข่มเหงรังแก เอารัดเอาเปรียบและบังคับแยกบ้านหลังจากที่สามีของนางได้รับบาดเจ็บสาหัส สาเหตุที่หวังฉีหลินต้องมาตายไปนั้นเพราะโดนลูกสะใภ้บ้านสายหลักผลักตกเขาระหว่างที่กำลังยื้อแย่งโสมคนที่หวังฉีหลินขุดมาได้
"ทำไม นอนกับผมมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอคุณถึงได้กลัวว่าผมจะทำอะไรคุณอีก ผมรุนแรงกับคุณหรือยังไง งั้นผมคงต้องรีบทำใหม่เพื่อแก้ตัว" "คุณหมอ!" เมรีญาหันไปจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างเอาเรื่อง พร้อมกับตำหนิเขาในใจที่กล้าพูดเรื่องแบบนั้นออกมาอย่างหน้าไม่อาย "ว่าไง ตอบมาสิว่าผมทำให้คุณไม่ประทับใจหรอถึงต้องตั้งเงื่อนไขบ้าๆ นี้ขึ้นมา" เวทัสถามด้วยค วามโมโห ถ้าเป็นสองข้อแรกเขาพอเข้าใจและรับได้ แต่สำหรับข้อสามต่อให้เขารับปากเธอตอนนี้ในอนาคตเขารู้ตัวดีว่าคนอย่างเขาต้องผิดสัญญาแน่นอน เขาไม่มีทางห้ามใจตัวเองไม่ให้ยุ่งกับเธอได้! "ทำไมคุณมันเข้าใจอะไรยากแบบนี้ ฉันบอกแล้วไงคะว่าฉันไม่อยากนึกถึงเรื่องพวกนั้นอีก" หญิงสาวพยายามอธิบายกับชายหนุ่มด้วยเหตุผล แม้จะรู้ดีว่าคนข้างๆ เริ่มไม่มีเหตุผลกับเธอแล้ว "ผมไม่สัญญา" เวทัสตอบกลับทันทีพร้อมกับสต๊าทรถออกจากโรงแรมด้วยความไม่พอใจ
ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"