แพน เด็กสาวที่ถูกแม่เลี้ยงขายให้กับเศรษฐี เพื่อแลกกับการปลดหนี้ในครอบครัว ในวันที่หลีกหนีความชิบหายไม่พ้นก็ยังมาซวยเจอเขา เขาที่ทำร้ายน้ำใจเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ -เอากับเธอให้กูดูหน่อย- เนื้อเรื่องบางส่วน "เธอจะเรียกร้องสิทธิอะไร เธอลืมไปแล้วหรอ ว่าเราจ่ายค่าตัวเธอไปเท่าไหร่ แล้วเราซื้อตัวเธอมาเพื่ออะไร" น้ำเสียงถามกลับอย่างเย้ยหยัน ทำให้คนใต้ร่างน้ำตาคลอ -ชีวิตที่น่าสมเพช-
พรหมลิขิตนรก
ตอนที่1
หนังสด
"วันนี้ทำโอเพิ่มอีกแล้วหรอ"
"อือ"
"พักบ้างนะ แกหักโหมทำงานหนักมาหลายเดือนแล้ว"
"ทำไงได้ล่ะ" แพนเด็กสาววัยสิบเจ็ดย่างสิบแปด ได้ยืนทำหน้าสลดคุยกับเพื่อนร่วมงานที่ตักเตือนเธอที่โหมงานหนักจนแทบไม่ได้พักมาหลายเดือนติด เธอเองไม่ใช่ไม่เหนื่อย แต่ในตอนนี้เธอยังพักไม่ได้
แพนทำงานอยู่ร้านสะดวกซื้อชื่อดังเนื่องจากเธออายุไม่ถึงเกณ เธอจึงทำงานได้ไม่เต็มเวลาเท่าที่เธอต้องการ จึงต้องรับจ๊อบอื่นเพิ่ม เพื่อจะได้หารายได้ให้เพียงพอ ถึงจะเหนื่อย แต่ต้องสู้
ช่วงค่ำประมาณทุ่มนึง
"กลับมาแล้วหรอพี่แพน"น้ำพิงน้องสาวต่างแม่ได้เอ่ยทักทายพี่สาว เมื่อเห็นพี่สาวมีท่าทางเร่งรีบ
"อือ" ถึงจะแปลกใจที่วันนี้น้องสาวต่างแม่ทักทายเธออย่างดี แตกต่างจากทุกทีที่แทบจะไม่คุยกับเธอเลย แต่ก็ต้องตอบส่งๆไป เพื่อไม่ให้แม่เลี้ยงเจ้าปัญหามาหาเรื่องเธอได้อีก
"รีบไปไหนพี่แพน"
"พี่ต้องไปทำงานต่อ"
"แหมๆๆ ไม่ต้องขยันทำงานหนักไปหรอก เดี๋ยวก็สบายละ"เรียวปากเล็กกระตุกยิ้มเมื่อพูดจบประโยค แต่แพนเองไม่ทันได้สังเกต เธอต้องรีบไปให้ทันรถเมล์ ถ้าไม่งั้นต้องพึ่งพี่วินที่คิดราคาโหดเกินจริงอีกแน่ๆ
ณ คลับไฮโซดังใจกลางเมือง
แพนมองตัวเองในกระจกบานเล็ก ตอนนี้เธอแทบไม่เหลือคาบเด็กสาววัยมัธยม เธอทำงานเป็นเด็กเสร์ฟในผับจึงต้องแต่งหน้าแต่งตาเฉี่ยวเพื่อให้เข้ากับงานที่ทำ เรียวปากถูกทาด้วยลิปสติกสีน้ำตาลอมส้ม ผมถูกรวบตึงจนเห็นโคลงหน้าได้ชัดเจนขึ้น พร้อมกับใส่ยูนิฟร์อมที่เผยให้เห็นเนินหน้าอกเล็กน้อย ถึงพี่ๆในร้านจะชอบชมเธอเวลาเธอแต่งตัวแบบนี้แต่เธอไม่ชอบตัวเองในแบบนี้เลย เนื่องจากเธอเองไม่มีทางเลือกอะไรมาก เพราะงานร้านสะดวกซื้อมันให้เงินน้อยไปถ้าเทียบกับที่นี่ แพนสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ เพื่อกระตุ้นกำลังใจในตัวเองให้ตื่นขึ้น
"สู้สิวะแพน พ่อรอแกอยู่" คำพูดที่มีแค่ตัวเองเท่านั้นที่พูดให้กำลังใจตัวเอง ก่อนที่มือเรียวจะดันจะเปิดประตูเข้าไปยังที่ทำงานกลางคืนอีกงานนึงของเธอ
เสียงเพลงดังสลับกับไฟสลัว ผู้คนมากมายผลัดกันลุกขึ้นเต้น บางคนก็นั่งเศร้าดื่มน้ำสีอันพันไม่หยุด นี่เป็นสิ่งที่แพนเห็นทุกวันจนชินตาไปแล้ว
แพนถือถาดที่มีไวน์ในมือ พร้อมกับเดินไปยังห้องวีไอพีชั้นบนสุดของคลับ วันนี้เธอได้รับหน้าที่ให้มาดูแลลูกค้าห้องนี้
"อุ๊ย ขอโทษค่ะ" หญิงสาวมัวแต่เทลาะกับส้นสูงเธอพึ่งจะซื้อมาถูกๆ มันกัดเท้าเธอแดงจนมีเลือดไหล ไม่ทันสังเกตุเห็นแขกในห้องเดินออกมาพอดี ชายหนุ่มร่างสูงเหร่ตามองหญิงสาวที่ก้มหน้าก้มตาขอโทษเขาอยู่
"มีอะไรรึป่าวคะ"สาวหุ่นบางรีบถามเมื่อชายหนุ่มที่เธอควงอยู่หยุดเดินเอาดื้อๆ
"ป่าว" น้ำเสียงนิ่งเฉยแต่แฝงไปด้วยความไม่พอใจ ทำเอาแพนที่ไม่กล้าเงยหน้ามองรู้สึกใจหายตกไปอยู่ตาตุ่ม ผับนี้เป็นผับระดับไฮโซ ยิ่งคนที่จองห้องวีไอพี ส่วนใหญ่จะไม่ใช่แค่ไฮโซทั่วไป แต่เป็นมาเฟียในคาบไฮโซต่างหาก
"งั้นไปต่อกันเถอะ ข้าวไม่ไหวแล้ว"สาวสุดเอ๊กกระซิบข้างหูชายหนุ่มพร้อมกับขบที่หูไปเบาๆ เพื่อให้ชายหนุ่มลูกค้ากระเป๋าหนักเจ้าประจำของเธอ หยุดสนใจพนักสาวเสริฟ์ตรงหน้าเขาสักที
แพนยกน้ำสีอันพันเสริฟให้แขกที่นั่งสังสรรอยู่อย่างมืออาชีพ ทุกการกระทำของเธออยู่ในสายตาคู่นึงที่มองเธออย่างพึงพอใจ
-ขวับ-
"ปล่อยนะคะคุณลูกค้า"แพนพยายามดึงมือตัวเองกลับ เมื่ออยู่ๆก็โดนลูกค้าที่นั่งอยู่ดึงมือเธอมาดม
"สวยขนาดนี้ มานั่งดื่มข้างเสี่ยดีกว่า เดี่ยวเสี่ยจ่ายติ๊บให้หนักๆ" คนเมาไม่รอช้าดึงแพนเข้ามานั่งข้างเขา พร้อมกับไล่สายตามองไปยังเนินหน้าอกสวย
"หนูเป็นเด็กเสริฟ์ค่ะ ไม่ใช่...."
"เสิร์ฟมันจะได้ติ๊ปเท่าไหร่กันเชียว มานั่งดูแลเสี่ยดีกว่า"คนเมาไม่ยอมปล่อย แถมยังพยายามยกเหล้าให้เธอดื่มอีก
"เสี่ยหรือเหี้ย"น้ำเสียงดุดันดังอยู่ข้างหน้าเธอ แสงไฟระยิบระยับทำให้เเพนมองเห็นชายที่มาดึงแก้วเหล้าออกจากมือคนเมาที่ลวนลามเธออยู่ไม่ค่อยชัด แต่ก็พอเดาออกมาน่าจะเป็นคนใหญ่คนโต เพราะคนเมาถึงกับหยุดนิ่งและปล่อยตัวเธอแทบจะทันที
"คุณนาวิน ผมนึกว่าคุณออกไปกับคู่ขาคุณแล้ว "คนเมาที่แสดงความใหญ่โตเมื่อกี๊นี้รีบลุกขึ้นโค้งคำนับคนตรงหน้า ทำให้แพนได้โอกาศรีบลุกหนี แต่กลับถูกมือของคนที่เหมือนจะช่วยเธอดึงแขนเธอไว้
"นายนี่ใจถึงดี ฉันชอบ"
"อะไรนะครับ คุณมาวิน"
"สนุกต่อสิ ฉันก็อยากดูหนังสดอยู่เหมือนกัน"เสียงทุ้มแผ่วเบาพูดเชิงออกคำสั่ง ทำเอาคนที่ถูกดึงมือถึงกับหน้าถอดสี
" อะไร หมายความว่าไง" "หรือจะเป็น พวกไฮโซโรคจิต" เธอได้แค่นึกคิดในใจ แต่ยังไม่ทันไรร่างบางก็ถูกเหวี่ยงลงโซฟาที่เธอพึ่งจะลุกหนีมา
"คุณนาวินหมายความว่าไงครับ"
"เอา..ให้ดูหน่อย ตรงนี้เลย" ร่างสูงชี้ไปยังหญิงสาวที่นั่งตัวแข็ง ในแววตาก็สั่นเทราไปด้วยความกลัว คุณนาวินเดินไปล้มตัวนั่งข้างโซฟาที่อยู่ตรงกันข้ามโดยมีโต๊ะคั่นกลาง ด้วยสีหน้านิ่งเฉยประดุจดั่งเป็นเรื่องปรกติสำหรับเขา
คนเมาที่ถูกออกคำสั่งก็มีท่าทีไม่กล้า ถึงเขาจะดูเป็นคนหื่นกาม แต่จะให้มามีอะไรกับผู้หญิงต่อหน้าคนอื่น ใครมันจะบ้าได้ขนาดนั้นวะ
"เร็วหน่อยสิ อย่าเสียเวลา"
"คือผม......"คนเมามองมาที่หญิงสาวที่นอนตัวสั่นด้วยความกลัว ไม่ใช่แค่เธอ เขาเองก็สั่นไม่แพ้กัน
"อย่าทำหนูเลยนะคะ"หญิงสาวพนมมืออ้อนวอน
"เสียเวลาว่ะ ไวน์"เสียงทุ้มถอนหายใจอย่างเอือมละอาก่อนตะโกนเรียกรุ่นน้องคนสนิท ที่ยืนร้องคาราโอเกะอยู่กับพีอาสาวสวย
"มีอะไรหรอเฮีย"
"กูอยากดูหนังสด"
"ตอนนี้หรอ อารมณ์ยังไม่มาเลย"
"เออ เอากับผู้หญิงคนนี้ ตอนนี้ เดี๋ยวนี้"คุณมาวินชี้มาที่แพน เขาชี้นิ้วสั่งทุกอย่างเหมือนกับสั่งของกินเล่นตามร้านสะดวกซื้อ ไม่รู้หรอกว่ารวยมาจากไหน แต่ทำแบบนี้มันเกินไปหน่อย
"มันจะมากไปแล้วนะ ทำแบบนี้ ขาดความอบอุ่นหรือไง"แพนได้รวบรวมความกล้าต่อว่ามาวินไปชุดใหญ่ ทำให้พีอาคู่ขาไวน์รีบใช้มืออุดปากเธอไว้
"น้องเป็นแค่เด็กเสร์ฟค่ะคุณมาวิน และที่สำคัญน้องยังอายุไม่ถึงสิบแปดเลย อย่าโกทธน้องเลยนะคะ"
"งั้นหรอ อายุไม่ถึง แสดงว่ายังเด็กอยู่ของชอบมึงเลยดิไอ่ไวน์"
"ไม่เอาอะเฮีย ให้คนอื่นเหอะ"ไวน์ส่ายหัวตอบปฏิเสธ สำหรับคืนนี้เขาได้สาวที่ถูกใจแล้ว ก่อนจะไล่สายตามองหาคนที่จะมาทำแทนเขา
"ปล่อยนะพี่"เสียงอู่อี้ขัดขืนที่ถูกมือเรียวของรุ่นพี่คนสนิทปิดปากไว้ แพนพยายามแกะมันออก แต่เมื่อเห็นรุ่นพี่ส่งสายตาเตือนเธอ เธอก็พอจะรับรู้ได้ว่านี่ไม่ใช่สถาณการณ์ปรกติ
"แต่ผมอยากดูหนังสดตอนนี้ ทำไงดีล่ะ เหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะมีปัญหา หรือเราควรหาร้านประจำร้านใหม่ดีวะ"มาวินแสร้งส่งเสียงถามเพื่อนๆที่มาด้วยกัน ทำให้ทุกคนที่อยู่ในอาการมึนเมาหันมามองที่มาวินอย่างสงสัย
"เฮีย ไม่เอาน่าาา"ไวน์รีบตอบปฏิเสธพร้อมกับหันไปมองคนอื่นๆที่ฟุบหลับไปหมดเหลือแค่ไวน์กับเฮียที่เป็นผู้ชาย
ชายหนุ่มลูบคางทำท่าครุ่นคิด
"งั้นเรามาหาอะไรสนุกๆทำกันดีไหม"
"อะไรคะ"รุ่นพี่สาวสวยถามกลับด้วยสีหน้าที่ดูกงวลใจ
"เธอก็ทำแทนยัยนี่สิ ถึงฉันจะดูเธอกับไอ่ไวน์มานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว แต่วันนี้ถ้าฉันมีเพื่อนมาดูเพิ่มอีกสักคน ก็น่าตื่นเต้นดีนะ "
รุ่นพี่สาวสวยตั้งใจฟังอยู่สักพัก ก่อนจะกระตุกยิ้มบนมุมปาก
"แค่นี้เองหรอคะ"
"อือ"
"แล้วหนูล่ะคะคุณมาวิน"ข้าวคู่ขาประจำของเธอทำสายตาออดอ้อนที่ถูกเขาเมิน
"งั้นสามคนละกัน ดีไหมไอ่ไวน์"มาวินมองไปยังไวน์รุ่นน้องคนสนิทที่ยืนยิ้มอยู่อย่างพอใจกับข้อเสนอ
........................................................
ถ้าชีวิตจริงมันง่าย คงไม่มีใครเจ็บปวดเพราะอดีตหรอก "เรารักกันมาตั้งนาน แล้วมันไม่รักกันตอนไหนวะ" เธอพร่ำพรรณาคร่ำครวญถึงวันวานที่แสนสุขตอนนี้กลับกลายเป็นความขมขื่น อดีต ปัจจุบัน และอนาคตของหญิงสาวดับมอด เธอกลายเป็นคนชั่วทั้งที่เธอทำมันไปเพราะความรัก แล้วทำไมถึงไม่ได้รักตอบกลับมา
มะลิ หญิงสาวที่ต้องทำงานเป็นคนรับใช้อยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่เพื่อชดใช้หนี้ แต่ความโชคร้ายคือเธอดันตกเป็นทาสกามารมณ์ของ คุณตาม ลูกชายคนเล็ก ของคุณหญิงวงแหวน ที่คอยหาเรื่องแกล้งเธอ เพราะคุณหญิงเกลียดเธอยิ่งกว่าอะไรดี แต่อยู่ๆ คุณหญิงก็ปล่อยให้เธอเป็นอิสละ มะลิจึงรีบคว้าโอกาสนี้ไว้ หนีไปอยู่กับเพื่อนสาวและเพื่อนชายคนสนิท แต่เธอกลับมารู้ตัวว่าตั้งท้อง ถึงเธอจะเลือกเก็บลูกไว้ และเลือกจะใช้ชีวิตอย่างสงบ แต่ทุกอย่างมันกลับไม่เป็นไปตามที่เธอคิด คุณตามปล่อยนะคะ เดี๋ยวคุณหญิงจับได้ คุณก็รู้ว่าคุณหญิงเกลียดฉัน ก็อย่าให้ใครรู้สิ ถ้าเธอไม่พูด ฉันไม่พูด เรื่องของเรา มันก็จะเป็นแค่ความลับ แต่ว่า อย่ามัวแต่หาข้ออ้างยื้อเวลาฉันเลย เธอแค่อ้าขาก็พอ..
ตลอดระยะเวลาสามปีที่หยุยเอินแต่งงานกับฝู้ถิงหย่วน เธอพยายามทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด เธอคิดว่าความอ่อนโยนของตนจะสามารถละลายใจที่เย็นชาของฝู้ถิงหย่วนได้ แต่ต่อมาเธอก็รู้ตัวว่าไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีวันจะตกหลุมรักเธอได้ ด้วยความสิ้นหวังของเธอ สุดท้ายเธอตัดสินใจที่จะยุติการแต่งงานครั้งนี้ ในสายตาของฝู้ถิงหย่วน หยุยเอิน ภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่โง่ ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะกล้าโยนใบหย่าใส่เขาต่อหน้าคนมากมายในงานเลี้ยงวันครบรอบฝู้ซื่อ กรุ๊ป หลังจากหย่าร้าง ทุกคนต่างคิดว่าพวกเขาจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป แต่เรื่องราวระหว่างทั้งสองคงไม่ได้จบลงอย่างง่าย ๆ แบบนี้ หยุยเอินได้รับรางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และคนที่เป็นผู้มอบถ้วยรางวัลให้กับเธอก็คือฝู้ถิงหย่วน หยุยเอินคิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่สูงส่งและแสนเย็นชาคนนี้จะลดตัวลงอ้อนวอนเธอต่อหน้าผู้ชมทั้งหมด"หยุยเอิน ก่อนหน้านี้คือผมผิดเอง ขอโอกาสให้ผมอีกครั้งได้ไหม"หยุยเอินยิ้มด้วยความมั่นใจ"ขอโทษนะคุณฝู้ ตอนนี้ฉันสนใจแต่เรื่องงาน"ชายหนุ่มคว้ามือเธอไว้ ดวยตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง หยุยเอินสบัดมือเขาและเดินจากไปโดยปราศจากความลังเลใด ๆ
"ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปซะ" "โยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลซะ" ขณะที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเหนียนหย่าเสวียน โฮว่หลิงเฉินได้ปฏิบัติต่อเธออย่างไม่เป็นมิตร "คุณหลิงเฉินครับ เธอคือภรรยาของท่านครับ" ผู้ช่วยของหลิงเฉินกล่าวเตือนเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงเฉินหยุดเพ่งมองไปที่เขาอย่างเย็นชาและบ่นขึ้นมาว่า "ทำไมไม่บอกผมให้เร็วกว่านี้?" นับจากนั้นเป็นต้นมา หลิงเฉินได้ตามใจและรักใคร่ทะนุถนอมหย่าเสวียนมาตลอด โดยไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะหย่าร้างกัน
หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
เซิ่งหนานหยินเกิดใหม่แล้ว ชาติที่แล้ว เธอถูกชายชั่วหักหลัง ถูกชายเสแสร้งใส่ร้าย โดนครอบครัวสามีเล่นงาน จนทำให้เธอล้มละลายและเป็นบ้าไป ในท้ายที่สุด เธอเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ 9 เดือน แต่คนร้ายกลับทำเงินได้มากมาย และใช้ชีวิตทั้งครอบครัวอย่างมีความสุข เกิดใหม่ครั้งนี้ เซิ่งหนานหยินคิดตกอล้ว อะไรที่ว่าพระคุณช่วยชีวิต คนรักในใจอะไรกัน ล้วนไม่ต้องไปสน เธอจะจัดการชายชั่วหญิงร้าย สร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลเก่าของตนเองขึ้นมาใหม่อีกครั้งและนำตระกูลเซิ่งไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือ คนที่หยิ่งมาตลอดในชาติที่แล้ว กลับเป็นฝ่ายริเริ่มมาหาเธอ "เซิ่งหนานหยิน การแต่งงานครั้งแรกผมไม่ทัน การแต่งงานครั้งที่สองก็ต้องถึงคิวผมแล้วสินะ"
ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"