ตัว” พูดไปภัสสรก็ยิ้มกรุ้มกริ่ม เข้าใจอยู่คนเดีย

งไง.

งงามรักเด็กมากอยู่ด้วย” รักเด็กมากคือคำประชด เพราะรุ้งไพลินนั้นไม่ได้รักเด็กเลยต่างหาก ถ้าน่ารักน่าเอ็

่ชอบได้ยังไง” ส่วนคนที

ห้จ

รุ้งไพลินกลับยิ้มแห้งๆ บ่งบอกความไม่มั่นใจใดๆ ให้ภัสสรที่ยิ้มรับอยู่ก่อนแล้ว

หมือนที่ฉั

กรอบ วันนี้เป็นอะไร เพื่อน

ี้วีน ขี้เหวี่ยงแบบพี่สะใภ้แกไหม แล้วยังมีอาการหวงสามี หวงของ รว

คำตอบของรุ้งไพล

ช่ปลากัด จ้องกันไปมาแล้วท้อง ออกลูกเป็นค

ั่งกับข้าวเถอะ

แต่แกหิว

นี่ย” คนที่หิวจนตาลายเอ่ยรับ เ

ก็แย่งเมนูอาหารที่รุ้งไพลินถืออย

วทั

...เอา

วจัดแบบนี้ มีหวังฉั

ามยื้อเมนูกลับคืนมา เพราะเธอยังเลือ

้ามุ่ยมองเพื่อนสั่งอาหาร แต่สิ่งที่เพื่อนสั่งช่างตรงใจกับ

ี่รุ้งไพลินจะได้พูด

ค่ะ ไว้ถ้าไม่อ

งไพลินสั่งอาหารตอนกำลังหิว เพื่อนเธอจะสั่งแบบหน้ามืด สั่งทุกอย่างที่ขวางหน้าและรุ้งไพลินก็กินเหมือนแมวดม คำสองคำก็อิ่ม ทิ้งภาระการรับผ

งสลับหยุดนั่งยิงยาวตั้งแต่บ่ายจนห้างใกล้จะปิด มุมที่ดึงดูดทั้งรุ้งไพลินและภัสสรให้อยู่นานที่สุดคือของตกแต่งเล็กๆ น้อยๆ สไตล์วินเทจของคนเป็นจ้าของห้อง

มาก หวงทั้งสามี หวงทั้งสิ่งของทุกชิ้นในบ้านก็ว่าได้ คอยจับผิดคนนั้นคนนี้ ต้องรู้ไปเสียหมดว่าใครทำอะไร หงุดหงิดไปเสียทุกเรื่อง และที่หนักคือรู้สึก

ีรอยร้าวเกิดขึ้นระหว่างทั้งสองคน โดยที่รณรุตนั้นยังไม่ทราบว่าเมียกับน้องเปิดศึกสงครามเย็นกันอยู่ รุ้งไพลินเลือกที่จะเงียบเองเพราะไม่อยาก

อนอีกเหร

าเอ่ยตอบนิ่งๆ ขณะชะเง้อม

รุ้งว่าพี่เอมขึ้น

แลตัวเองได้” มือน้อยๆ ของดลยาลูบท้องที่ตอนนี้นูนขึ้น

้นรุ้งขอต

วันนี้เธอโทร.หารณรุตที่บริษัทจึงถามหาน้องสามีไปในตัว ไม่ได้จับผิดอะไรเพียงแค่อยากรู้เท่านั้นเอง และเธอก็ได้รู้เ

ะปฏิเสธไปก็เท่านั้น ถ้าดลยาเปรยมาแ

อกพี่นี่นาว่าน้องร

ได้ออกไปป

ษัท พี่รุตอาจไม่ต้องกลับดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้ก็ได้” รุ้งไพลิ

ไปทำธุระส่ว

่าน้องรุ้งจะมีธุระส่วนตัวด้วย” ดลยาจีบปาก

้ไหมว่าน้องสาวออ

ธอรู้ว่ากำลังทำอะไร เวลาไปไหนในเวลางานเธอก็บอกพี่ชายให้

อคะ ว่ารุ้งไปทำธุระส

แม้การพูดคุยทุกครั้งจะลงท้ายคะขารื่นหู