หลังจากนั้นพองานศพของเธอผ่านไปแล้วผมเอวก็ไม่สามารถอยู่บ้านเดิมได้เพราะว่าผมคิดถึงภรรยาของผมมากผมจึงตัดสินใจทิ้งความหลังทั้งหมดขายบ้านเก่าแล้วก็พาลูกเลี้ยงย้ายมาซื้อตึกแถวสองชั้นย่านชานเมืองไม่ห่างจากกรุงเทพสักเท่าไรผมก็ทำธุรกิจส่วนตัวโดยการเปิดเป็นร้านซ่อมคอมพิวเตอร์และถ่ายรูปด่วนติดบัตรและดูแลเลี้ยงลูกสาวคนเดียวของภรรยาผมด้วยความรักและความทะนุถนอมจนเวลาผ่านไปหลายปีจนเธอเข้าเรียนชั้นมัธยมที่โรงเ

รียนใกล้ๆบ้านโดยผมไปรับไปส่งลูกเลี้ยงสาววัยขบเผาะอย่างไม่ให้คลาดสายตาเลยทีเดียวถึงกับดูแลเรื่องอาหารการกินรวมทั้งเป็นคนซักเสื้อผ้างานบ้านทุกอย่างผมทำเองหมดเลยเพราะว่าผมต้องรักษาคำพูดที่ให้ไส้กับภรรยาของผมกีอนที่เธอจะจากนั้นน่ะครับ ส่วนกิจการร้านซ่อมคอมพิวเตอร์และถ่ายเอกสารมันก็พออยู่ได้ผมก็อาศัยมีเงินเก็บรวมทั้งเงินประกันชีวิตของภรรยาก้อนหนึ่งมาไว้ใช้จ่ายภายในบ้านมันก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรมาก