างดีแล้วก็เดินควงแขนกับอิฐลงมาอย่างหวานชื่น แพรวพรรณซึ่งคอยเฝ้ามองอยู่แล้วแทบทนเก็บอาการ
งมาไม่รู้กกอะไรกันนัก” คุณอร