เจ้าสาวคาวโลกีย์

ร่างระหงของหญิงสาวที่ยักย้ายส่ายสะโพกอยู่บนเวทีที่เต็มไปด้วยแสงสีอลังการและเสียงดนตรีดังกระหึ่มนั้นก็ดูเหมือนจะธรรมดาของอาชีพนักเต้นที่เรียกว่าโคโยตี้และผับแห่งนี้ก็เป็นที่นิยมของเหล่าบรรดานักท่องราตรีทั้งหลายซึ่งส่วนใหญ่คนที่จะมาที่นี่ล้วนแล้วแต่เป็นคนระดับผู้มีอันจะกินและเป็นคนที่ทำงานแล้วและส่วนมากก็จะเป็นลูกค้าประจำของทางร้าน แต่ก็มีบ้างที่นักท่องราตรีขาจรอยากจะมาสัมผัสบรรยากาศ ผับไฮโซ ที่ชื่อว่า รูท39

อิฐ อันโตนิโอ ดักลาส ถอนหายใจออกมาหนักๆ ครั้งแล้วครั้งเล่าจน ภีม มิลเลอร์ เฉิน เพื่อนรักต้องหันมามองอย่างสนใจอารมณ์ของอิฐ ภีมเป็นหนุ่มหล่อลูกครึ่งไทย จีน อังกฤษ ผู้เป็นเจ้าของผับแห่งนี้ ใบหน้าขาวใสปากแดงๆ หน้าตาอินเทรนด์หนุ่มหล่อตี๋แบบในฝันของสาวๆ ภีมเป็นทั้งเจ้าของผับและเจ้าของธุรกิจนำเข้าเครื่องจักรโรงงานและยังมีกิจการโรงแรมและรีสอร์ต อีกหลายแห่งเพราะเป็นธุรกิจดั้งเดิมของครอบครัว

“จะถอนใจให้ดินถล่มฟ้าทลายหรือไงวะไอ้อิฐ”

“นายไม่เข้าใจหรอกว่าการโตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแต่มีแม่คอยหาเมียให้คอยบังคับให้แต่งงานมีครอบครัวเสียทีมันเซ็งแค่ไหน” อิฐพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ อีกครั้ง เขาเป็นลูกผสมระหว่างไทย อิตาลี อเมริกัน ใบหน้าเรียวยาวได้รูปประกอบด้วยคิ้วเข้มดวงตาเรียวใหญ่สีฟ้า จมูกโด่งคมสันรับเรียวปากหยักสวยสีชมพูเข้ม เรือนผมหยักศกสีดำสนิทตัดแต่งได้รูปทรงเป็นระเบียบ ร่างสูงใหญ่ตามเชื้อชาตินั้นสูงถึง 189 เซนติเมตรดูแข็งแกร่งด้วยที่แม้อยู่ในเสื้อผ้าแบรนด์หรูก็ดูออกว่ามันอุดมไปด้วยกล้ามเนื้อตึงแน่นงดงามและอิฐก็ดูเหมือนคนต่างชาติมากกว่าและหากไม่มีใครรู้จักเขาเป็นการส่วนตัวก็แทบจะไม่มีใครรู้เลยว่าเลือดในกายของเขานั้นมีสายเลือดไทยอยู่ด้วย...

“นี่แสดงว่า...”

“คุณแม่ฉันจะให้ไปดูตัวสาวๆ ที่หาไว้ให้ ซึ่งแต่ละคนนะแกเอ๊ย อย่าให้พูดเลย เดี๋ยวจะหาว่าฉันปากร้าย”

“ปกติแกก็ปากไม่ดีอยู่แล้วล่ะไอ้อิฐ”

“นี่คือคำชม?”

“เอาที่แกสบายใจเถอะ แล้วไงต่อ”

“แกก็รู้ว่าฉันยังอยากสนุกกับสาวๆ พวกนี้อยู่” อิฐผายมือไปรอบๆ ซึ่งหมายความว่าเขายังไม่อยากมีพันธะใดๆ กับใครทั้งสิ้น ภีมพยักหน้าเข้าใจในส่งที่เพื่อนรักบอก

“นายก็บอกแม่ไปตรงๆ สิ”

“หึ คนอย่างคุณนายอรวีผู้ดีเก่า น่ะหรือจะยอม ตั้งแต่พ่อฉันเสียชีวิตตอนเรียนมหาวิทยาลัย แม่ก็เอาความรักที่มีมาทุ่มใส่ฉันแบบไม่ยั้ง กะเกณฑ์ฉันทุกอย่างตั้งแต่เรื่องงานยันเรื่องเรียน ความคาดหวังของแม่ฉัน ฉันรู้ดีว่ามันมากมายแค่ไหน อาจจะผิดที่ฉันไม่เคยทำให้ท่านเสียใจ ไม่เคยทำให้ท่านพลาดในสิ่งที่หวัง เรียนดี กีฬาเด่น โปรไฟล์ฉันเป็นเริดในปฐพี ตอนนั้นฉันขอแค่ว่าเรื่องเที่ยว เรื่องผู้หญิงฉันขออิสระ แต่พอมาถึงตอนนี้แม่ฉันทำไมต้องมากะเกณฑ์เอากับฉันด้วยวะ..” อิฐบ่นยืดยาวซึ่งมันเป็นจริงดังเขาว่า อิฐมีความรู้ระดับปริญญาเอกด้านวิศวกรรม เกียรตินิยมอีกต่างหาก นอกจากนี้ความรู้เรื่องต่างๆ ที่เกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์การบริหารจัดการที่ได้รับถ่ายทอดจากผู้เป็นมารดาก็ไม่ด้อยกว่าใครหยิบจับอะไรก็เป็นเงินเป็นทอง กิจการของทางครอบครัวบิดาก็มีมาก ทางมารดาก็มีไม่น้อย อิฐก็คือมหาเศรษฐีพันล้านดีๆ นี่เอง

“นายก็ว่าคุณแม่” ภีมหัวเราะกับคำประชดมารดาของอิฐซึ่งเขาเองก็พอรู้ว่ามารดาของอิฐนั้นเข้มงวดและเจ้ายศเจ้าอย่างเพียงใด

“แล้วนายจะทำไงต่อไปล่ะ”

“ยังไม่รู้ยังคิดไม่ออก แต่ฉันไม่ยอมแต่งงานกับผู้หญิงที่แม่ฉันหาให้แน่นอน นายคิดดูนะ แม่ฉันยังขนาดนี้ แล้วผู้หญิงที่แม่ฉันเลือกให้จะขนาดไหน”

“อาจจะดีเหมาะกับกับแกก็ได้”

“ไม่มีทาง สามครั้งที่ผ่านมาฉันไปดูตัวสาวๆ ที่แม่ฉันสรรหามาแล้วไม่อยากจะบรรยาย ฉันต้องการผู้หญิงฉลาดมีมันสมองแต่ไม่ได้ต้องการแม่คนที่สองหรือเด็กสาวที่ยังไม่หย่านมนะเว้ย ต่อให้เก่งงานบ้านงานเรือนแต่ทัศนคติไม่ตรงกัน งี่เง่างอแงฉันก็ไม่เอานะ อีกคนก็เริดหรูอลังการ อีกคนก็เหมือนผ้าพับไว้ไม่มีสองสั่งการของตัวเอง อีกคนก็มั่นใจในตัวเองสูงจนดูถูกคนอื่นไปเสียหมด คนแบบนี้ขืนอยู่ด้วยกันไปฉันเป็นโรคประสาทตาย” อิฐบ่นอย่างอารมณ์เสียเมื่อนึกถึงบรรดาสาวๆ เหล่านั้น

“นายเองก็มั่นใจในตัวเองสูงน่าอิฐ”

“ใช่ฉันรู้ แต่มันคนละอย่าง ฉันไม่เคยดูถูกใครที่ด้อยกว่านายก็รู้ ถึงฉันจะเป็นเพลย์บอยในสายตาใครๆ แต่ฉันก็มีมันสมองคิดเองตัดสินใจเองได้ไม่ใช่หรือไงวะ ที่สำคัญฉันไม่ได้ติดหรูนะเว้ย ฉันเบื่อนิสัยผู้หญิงแบบนั้น”

“อืม ฉันรู้ แต่ฉันไม่รู้จะช่วยนายยังไงว่ะ ก็นายไม่ลงหลักปักรักกับใครจริงๆ จังๆ สักทีนี่ว้า ก็สมควรหรอกที่คุณนายแม่ของนายจะหาห่วงคอให้”

“ขอบใจนะ นายช่วยได้มาก” อิฐเข่นเขี้ยวเพื่อนรักแล้วลุกขึ้น

“อ้าวจะกลับแล้วเหรอไม่หาสาวๆ ไปคุยเป็นเพื่อนสักคนเหรอ”

“วันนี้ไม่มีอารมณ์ว่ะ ไปล่ะแล้วเจอกัน” อิฐเดินออกจากห้องทำงานของเพื่อนรักเดินไปยังทางออกสำหรับเจ้าของร้านเท่านั้น

ร่างสูงเดินออกมายังลานจอดรถและกำลังจะไขกุญแจรถยนต์คันหรูของตนก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงผู้หญิงร้องขึ้นด้วยความตกใจและเหมือนเธอกำลังขอความช่วยเหลือ...