ย์อาหารจะป

ง เอกไม่มีเงินแต่มีบัตรนักเรียนวงเงินไม่จำก

้ำชั้นอยู่ที่น

งศูนย์อาหาร แต่เมื่อมาถึงก็เหลือแค

ิมาร์ทที่รูมเมทแนะนำแต่มันก็ปิดแล้วเหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นร้านค้าหรือยิมออกกำลังกายก็พาก

าเลย เอกจนตรอกเลยคิดจะลองติดต่อถามนายว่าแถวนี้มีร้านอาหารไหนเปิดบ้าง แต่แล้วด

ียบๆ แล้วก็กลับมาฉุนที่เพื่อนรูมเมทไม่ยอมบอกเวลาปิ

รงที่ ตอนนี

เท่านั้น เมื่อครู่ก็มีสองคนเดินผ่านขึ้นหอไปจนเวล

ก็ทะลุมิติมาใ

เราอุตส่าห์นึกว่าจะได้กิน

ยตาทั่วทุกซอกทุกมุมเผื่อยังมีบางร้านเหลือให้อาหารตกถึงท้องบ้าง แล้วก็เป็นไ

พลางทำตาเป็นประกายเห

เหลืออะไรให้ผมก

พูดไปก็ถอดผ้ากันเปื้อนยัดใส่กระเป๋าลวกๆ ก่อนจะหิ

งเก็บร้านหมด

ู้รึไงว่าที่นี่ห้ามเด็กนักเรียนออกจากห้องหลังสองทุ่ม.

ทก็ปิดด้ว

ละ รู้แล้วก็ร

จะเปิดตลอดโรงเรียนยังมีกฎให้ปิดทั้งคืน ไหนจะห้ามออกนอกห้องหลัง

ะไร

ห้าสิบปี ปิดไฟร้านแล้วก็รีบเดินออกแ

ที่ดูเหมือนยังปิดไม่เสร็จเรียบร้อย เสียงน้ำในเครื่องทำความเย็นหน้าร้านเป

หนักรองท้อง แต่สุดท้ายก็ต้องยอม

ดียวไม่เ

ินอาหารแบบนี้ท

ยจนเต็มอีกรอบแล้วก็หันขวับเตรียมเดินขึ้นห้องเพื่อไ

ั่

..ขอโท

้า ที่แย่ไปกว่านั้นคือกระดาษปึกหนามากมายของอีกฝ่ายล่วงลงพ

ิบแก้วกระดาษตัวเองแต่มันดันตวัดให้น้ำกระเซ็นไปโดนรองเท้าผ้

…

…

กมาความฉิบหายจึงเป็นสิ

อาแต่ใจร้องขอของใหม่แล้วเ

ลนแล้วก็เผลอทำกระดาษเปียกน้ำฉีกผ่ากลางต่อหน้าต่อตา เอกกลืนน้ำล

ยนก็มีปัญหาวิ่งเข้ามาหาเอกขนา

ทุ่มห้

อีกฝ่ายเรียบนิ่งใช้ดวงตาสีฟ้าอ่อนเหล่มองต่ำลงมา โดยไม่ยอมโน้มหน้า ผมสีบลอนด์เห

่ากลัว

ม่มองต่ำมายังเอกแบบนั้น เขา

ว่าทางนั้นต้องการสื่ออะไร เขาเก็บเอกสารขึ้นเสร็จ

งไม่ขึ้

ขาเผลอพูดเสียงอ่อนอัตโนมัติ ดวงตากลมหลุบต่ำคล้ายกำลังถูกผู

ราไม่ได้

ยบนิ่งเอ่ยออกมาสั้นๆ เหมือน

นออกจากห้องห

ครมาส

แต่ไม่

ือคนที่ตัวเล็กกว่าพลางเหลือบสายตาเยื้องไปทางด้านห

ยชีวิต นายเห็นเพื่อนใหม่ที่ตามหายืนก้มหัวทำตัวลีบต่อหน้าน

มาใหม่เลยไม่รู้กฎ..

กกลับ นั่นทำให้นายรู้ได้ทันทีว่านอกจากเพื่อนใหม

ดจบนายก็พยักหน้ารับแล้วคว้าข

อทั้งสองปิดปะตู หลังจากนั้นนายก็ไม่ร

ปแล้วไม่

ื่นมานายก็ไ

นะนำหอพักก็ลืมบอกกฎไป เลยคิดว่าจะบอกตอนเอกขึ้นมาบน

กให้คนอื่นขึ้นห้องแต่ตัว

่งเรื่องกฎข้อนี้มาก” เอกเริ่มถึงบางอ้อน

ไอดินกับสารวัตรนักเรียนคนอื่นเดินตรวจตึกกันประจำ..พวกนี้นะตาไวจมูกไวสุดๆ ใครๆ เขาก็รู้กัน

หรอ นี่มันสม

ะไรแบบนี้ แต่ที่เห็นไอดินมันเคร่งหนักๆ ก็เรื่องห้ามออกจากห้องหลังสองทุ่มนี่แหละ” เอกขมวดคิ้วสงสั

ารวัตรคนนั้นเละหมดเ

ล้วเช

” เอกเห็นสีหน้ารูมเ

ทำอะไรหรอกมั้ง หรือถ้ามันเป็นงานสำคัญจริงๆ ก็อาจจะเรียกเอริไปเคลียร์ที่หลั

าที่ของมันเอง คิดว่าอย่างมากถ้าเป็นงานสำคัญ

ยมันไป มุ่งความส

ซื้อข้าวไ

ิงด

่องข้าวที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์โซนครัวเล็กๆ ให้เอกดู สงสัย

ไปตบบ่ารูมเมทซาบซ

็ลืมไปสนิทว่าตัวเองไปก่อเรื่องเอาไว้แล้ว

วก็มีของกินนี