ะไรเด

น" "หนูละกลับมาวางแผนจะทำอะไรไหม" "ฟินว่าจะไปเป็นเลขาให้พ่อ จะได้ไหม" "ลูกไม่ทำงานที่อังกฤษแล้วเหรอ" "ไม่แล้วคะพ่อ ฟินว่ามาช่วยพ่อดี

ฟินขอฝากตัวด้วยนะคะพี่จิรา" "ยินดีค่ะน้องฟิน"."ฉันและพี่จิราก็นั่งทำงานด้วยกันพี่จิราก็สอนงานต่างๆ "น้องฟินคะ น้องฟินรู้ยังว่าจะมีผู้บริหารคนใหม่มา" "ฟินยังไม่ทราบค่ะ" "เห็นเขาบอกกันว่าเป็นหลานชายคุณนิสามาซื้อหุ้นทั้งหมดที่โดนขายไปนะ" "ส่วนหุ้นคุณไพศาลกับคุณนิสายี่สิบเปอร์เซ็นผู้บริหารคนใหม่ไม่ได้ขอซื้อนะ" "เขาก็คงไม่มาขอซื้อหรอกที่เขามาบริหารเห็นว่าคุณนิสาโทรให้ทางนั้นมาช่วยเหลือมั้ง" "ออจ๊ะ ฟินก็เพิ่งรู้ตอนพี่บอกนี้แหละค่ะ" "แล้วฟินไม่ได้ถามคุณไพศาลเหรอ" "ฟินไม่ได้ถามนะคะผู้ใหญ่เขาคงมีเหตุผลมั้ง" "เที่ยงแล้วพี่ลงไปกินข้าว แล้วฟินจะไปกินกับพี่ด้วยไหม" "เดียวฟินไปถามท่านไพศาลก่อนนะคะ"..ก๊อกๆก๊อกๆ..เชิญครับ" "พ่อคะ พ่อจะ

ล้วคุณสบายดีไหมแล้วแวะไปหานิสาหรือยัง" "ยังเลยครับผมว่าจะแวะมาดูโรงแรมก่อน คุณไพศาลเรียกผมว่าเวล์ก็ได้นะครับ" "ออได้ซิเวล์ เวล์ก็เรียกลุงก็ได้นะ"..ก๊อกเชิญครับ.."น้ำค่ะะท่านต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ" "ไม่มีหรอก ฟินไปทำงานเถอะ ออนั้นเลขาผมชื่อพิชญา หรือเรียกว่าน้องฟิน และอีกคนชื่อจิรา" "ออครับ" ผมคิดในใจคนอะไรชื่อยังกับคนกำลังทำเรื่องอย่างว่า "เดียวลุงพาเวล์ไปห้องผู้บริหารนะอันนี้เป็นห้องสำรองเฉยๆ" "ได้ครับผมก็เดินตามลุงไพศาลไปเขาจัดแต่งสีทีผมชอบนั้นคือสีเทาๆๆ "อันนี้สีที่คุณนิสามาจัดให้เลยนะเธอคงดีใจที่เวล์กลับมาอยู่ใกล้ๆเธอ".."ขอบคุณครับเดี๋ยวเย็นนี้ผมขอกลับไปที่บ้านด้วยนะครับ".".ได้ซิเดียวลุงโทรไปหานิสาเตรียมของโปรดไว้ให้.."งั้นรบกวนคุณลุงให้เลขาเอางานมาให้ผมช่วยเลยก็ได้นะครับที่ห้องนี้เลย" "ได้ซิเวล์" ผมนั่งรอสักพัก..ก๊อกๆก๊อก..เชิญครับ "อ้าวไม่ใช่คนที่ผมเห็นเหรอ" "สวัดดีค่ะท่านประธาน ให้จิราเอาไว้ตรงโต๊ะทั