ปา

านไพ

งหน้าบ้าน "มาแล

น่ใจครับเพราะเจ้าตินเอาแน่เอานอนไม่ได้" "ป้าดีใจนะที่เวล์กลับมาช่วยป้าทั้งๆที่ไม่จำเป็นเลยก็ได้ป้าขอบใจเวล์และพ่อเวล์มากๆเลย" "ผมยินดีช่วยป้าอยู่แล้วครับเพราะญาติแม่ ผมก็เหลือแค่ป้า" "แล้วนี่เวล์มีแฟนหรือยังลูก" "ยังไม่มีแฟนแต่มีแค่คบๆแบบเพื่อนนะครับ" "เป็นสาวอิตาลีเหรอลูกป้าไม่ได้ถามเยอะไปใช่ไหม" "คนไทยครับไปเรียนที่อิตาลีคบพักใหญ่ๆแต่ก็เลิกๆคบๆนะครับ" "ตอนนี้ละเวล์คบใครไหม" "ไม่ค

บายดีไหมฉันกั

รอแล้วพวกแ

่วยธุรกิจคร

วร์ฉันว่าจะถามแกโรงแรมที่แกทำงานมันอยู่ไห

ก็ตโรงแ

องบริษัททัวร์ใกล้โรงแรม

งานเดี๋ยวฉันเดินไปกินข้าวเที่ยง

ได้งานตรงความต้องการตัวเองที่

นะโมแกล

ะแต่ไกลพวกแกมาหนึ่งอำ

ๆเราสามคนนั

》ได้ซิแค่นี

ันเสียงเจี๊ยวจ๊าว "พ่อแม่ว่าจะปรึกษาเรื่องยายฟินคือแม่คิดว่าเราสองคนจะไปวันไปพรุ่งแม่เป็นห่วงยายฟินเพราะยายฟินไม่มีใครนอกจากเราสองคน" แม่จะพูดอะไรพูดมาเลยพ่อยินดีรับฟังทุกอย่าง" "ถ้าแม่อยากให้ยายฟินแต่งงานกับตาเวล์พ่อคิดยังไง" "ตาเวล์เขาจะยอมเหรอไม่ใช่เขามีแฟนแล้วเหรอ" "แม่ถามแล้วตาเวล์บอกไม่มีพ่อลองคิดดูนะถ้าพ่อเป็นอะไรไปแม่เองร่างกายก็ไม่ค่อยดี อย่างน้อยๆตาเวล์ก็จะเป็นหลักให้ยายฟินและแม่ก็กลัวๆญาติแม่มาทำอะไรยายฟินด้วยขนาดน้องสาวแท้ๆของพวกเขาเขายังทำได้เลย" "ก็จริงอย่างที่แม่ว่าพ่ออาการเดียวดีเดียวทรุดชีวิตไม่มีอะไรแน่นอนพ่อตามใจแม่ยายฟินก็เหมือนลูกของแม่ แม่คิดว่าดีพ่อก็เห็นด้วยแต่พ่อกลัวตาเวล์เขาไม่เห็นด้วย" "เดียวแม่จัดการเอง" เราสองคนเดินเข้ามาในบ้านฉันเลยขอตัวขึ้นไปบนบ้าน "เวล์ป้าขอคุยอะไรหน่อยซิใช้เวลาไม่นาน" "ได้ครับผมเดินมานั่งใกล้ๆป้า" "ถ้าป้าจะขออะไรอีกอย่างเวล์จะว่าป้าไหม" "ป้ามีอะไรพูดมาเลยครับสำหรับผมถ้าผมทำให้ได้ผมจะทำให้ครับ" "คือว