็นคนแคร

ะคลอดวันไหนครับ" "อุ้ยท่านประธานโคตรๆหน้ารัก จิเขียนใบลาไปแล้วค่ะทำงานอีกแค่วันนี้วันสุดท้ายและอาจจะได้ลาออกนะคะเพราะไม่มีคนเลี้ยงลูกด้วยนะคะท่านประธาน" "โชคดีกับหน้าที่คุณแม่นะครับ หน้าเสียดายที่ได้ร่วมงานกันแค่แป๊บเดียวเองยังไงก็ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะครับ" "พี่จิราวันพรุ่งนี้ฟินต้องเหงาแน่ๆๆเลยพ่อก็ไม่ได้มาทำงานแล้ว" "อ้าวฟินก็อยู่กับท่านประธานไง อยู่กับพ่อไมโครเวฟของพี่ไง" "โอ้ยโคตรร้อนเลยแบบนั้นนะ"ฉันก็ทำงานและเอางานเข้าไปวางให้ที่โต๊ะห้องประธาน..วันต่อมาที่ฉันต้องมาทำงานคนเดียว "ฟินพี่ขอกาแฟหน่อย"

"สวัดดีจ๊ะคุณฟินพอดีมีแขกมาขอเข้าพบท่านประธาน" "ได้ซิแขกชื่ออะไรคะฟินจะได้เรียนท่านประธานถูก" "คุณนิต้า ประดิษเลิศ" "งั้นรอสักครู่นะพี่เรียนท่านประธานก่อน"..ติ๊ด

่นี้คะ" "นั้นมันเมื่อก่อนแต่ตอนนี้เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วและอีกอย่ามันก็ไม่เหมือนเดิมแล้วผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับนิต้ามากกว่าคำว่าเพื่อน" "นิต้าอยากรื้อฟื้นกับมาร์เวล์นะคะ" นิต้าเริ่มใช้มือลูบๆคลำๆช่วงล่างของมาร์เวล์ก้มไซ้ซอกคอ..ฮื้มมผมที่ไม่ได้ปลดปล่อยนานแล้วดันเสือกไปนึกถึงวันที่เห็นยายตัวเล็กเดินแก้ผ้า ฮื้มม! "ที่รักนิต้าคิดถึงนะคะทำไมไม่โทรหานิต้าคะ" ฉันได้ยินเสียงคุยกันดังออกมาจากห้องเลี่ยนจะอ้วก..ภายในห้องนิต้าขึ้นมานั้งตักผมเธอลูบๆคลำจนผมเกิดอารมณ์ด้วยค้างวันนั้นไม่ได้ปลดปล่อย นิต้าผมมีเวลาแค่ไม่ถึงชั้วโมง" "งั้นเดียวนิต้าทำให้นะ จะได้ผ่อนคลาย" เธอปลดเข็มขัดรูดซิบกางเกงและลูบๆคลำๆฮื้มม นิต้าควักท่อนเอ็นออกมาข้างนอกใช้มือชักเอาชักออกแล้วเธอก็ไ

าคุณทำงานตามระเบียบที่ผมวางไว้ได้ทุกอย่างก็ไม่มีการเปลี่ยแปลง มีใครจะชี้แจงอะไรเพิ่มไหมถ้าไม่มีผมขอปิดการประชุม" เมื่อทุกคนออกไปผมมองหน้าเลขาตัวแสบ "ท่านประธานค่ะดิฉันต้องขอโทษด้วยค่ะ" "คุณรู้ใช่ไหมคุณเป็นเลขาที่บกพร่อง" "ต้องขอโทษด้วยนะคะ" "ไปคุยกันที่ห้องทำงานผม"ฉันก็เดินตามไป..เมื่อมาถึงที่โต๊ะเสียงประตูปิดเสียงดังปั้ง..เฮ้อแล้วใครจะรู้ละตัวเองและผิดมัวแต่ระเริงสวาทใครจะกล้าเข้าไปขัดละเสียงซี๊ดซาดประตูก็ไม่ยอมปิดฮึย..ภายในห้องแม่งหงุดหงิดอารมณ์ก็ค

ายดีใช่ไหม ไม่

ีอะไรหรือเปล่

ีอะไรให้พี่ไปช่วยบอกได้เพราะงานโรงแรม

มากรอสังเกตุการเห็นป๊าจะไปจัดการพวกลองดีเองส่ว

์》แกมีเ

็นมาถามงานใช่ผมมีเมีย ผมจองไว้นานแล้วพอดีป๊าให้มา

แวะมาดูผลงานที่แกร่วมลงทุน ทั้งแ

กนะมันเคยให้บอกพี่เวล์ด้วยมันติดลูกติด

ใจแหละแค่นี้แหละฉันจะไปจ

คร๊าบพี่

ปบอกหรอกเดี๋ยวก็ได้กินหัวฉันพอดี..ผมมองไปที่นาฬิกา เลยเวลาห้าโมงกว่าแล้ว ทำไมยายเลขาตัวแสบไม่มาบอกว่ากลับบ้านผมเดินออกไปมองที่โต๊ะว่างเปล่าไร้คนเอาดิหนีกลับบ้านแถมไม่บอกแม่ตัวดีผมโทรไปหาป้า "ว่างัยเวล์ล