งซ้ำอยู่นับ

าลของโฮ่วซีไ

อง！ พ่อยิ้มแ

ของเวินหมั้น เสียงของเขาแผ่วเบาเป็นอย่

้นตอบรั

ปากเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนโยน “แต่