ันต่อ

บหลายสิบล้านบ้างล่ะ ซึ่งเธอทำงานที่ผับดังแห่งหนึ่งในเมืองหลวงของประเทศดูไบ และ ที่เลวร้ายไปกว่านั้น เธอเป็นคนของฟาโรห์ศัตรูคู่แค้นของเขา ที่ส่งเข้ามาล้วงเอาข้อมูลทางธุรกิจเพื่อรอวันยึดอำนาจ มิหนำซ้ำเธอยังสร้างสถานการณ์ให้ตัวเธอโดนทำร้าย จนเขาต้องรีบช่วย

โก

ๆ “นายโอเคใช่ไหมครับ? “ไทม์ตัดสินใจอยู่นานก่อนจะเอ่ยถามเจ้านายหนุ่ม ที่เอ็นหลังพิงกับผน

จนคาดเดาอารมณ์ไม่ออก มือใหญ่ทั้งสองข้างประสานกันด้วยท่าทางน่าเกรงขาม “มึงไม่ต้องถา

หล่าลูกน้องที่อยู่บริเวณนั้นต่างก้มหลังทำความเคารพผู้เป็นนาย “ผมสั่งให้คนของเราทรมาน

ที่กำลังย่างกายเข้ามา ซึ่งตามใบหน้างามมีแต่รอยแผลฟกช้ำดำเขียว เนื่องจากถูกซ้อมอย่างหนัก ร

ทบกระอักเลือด ทว่าความเคียดแค้นเจ็บใจดันมีมากกว่าหลายเท่า ไฟโทสะพลุ่งพล่านไป

ตัวไอ้

ับน

นัก “คิน! คิน! ตื่นสิคิน! “มิลเรียกชื่อคนรักด้วยความทรมา

กยิ้มทำทีไร้ความรู้สึก เขาต้องการทำให้เธอรู้สึกเจ็บอย่างที่เขาเจ

นะ…อึก!..ที่มิลต้องหลอกค

หรือไง? จัดการมันสองตัวซะ! “แพททริคหันกลับไปตวาดสั่งลูกน้อง ก่อนจะเอี่ยวหลังเดินไปทันที ตอนนี้หัวใจแกร่งทั้งอ่อนแอและปวดร้า

ขอโทษ!! ยะ..อย

…

…

ต่อม

ดูไบ ปั

สน์ท

เดินเข้ามาเปิดประตูให้นายน้อยของบ้าน แพททริคก้าวขายาวลงจากรถ มือทั้งสองข้างพลางล้วงกระเป๋ากาง

มคิดถึง เนื่องจากเธอไม่ค่อยได้เจอลูกชายบ่อยนัก เพรา

ดีครั

ข้าข้างใน

นห้องรับแขก ซึ่งมีทอลสันนั่งอ่านห

สดีคร

สือพิมพ์ไว้ที่โต๊ะ “มาทำงานที่นี่ทั้งทีไม่ยอมมาเย

งพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ อย่างเบื่อหน่าย

งนั้นกับลูกสิคะล

ว่าวัน ๆ เอาแต่คลุกอยู่กับผู้หญิง “ทอลสันโพล่

อย่างที่พ่อว่

ติดผู้หญิงจนเกือบเสียงาน ถ้าฉันไม่ตามสืบเรื่อ

ึบ

วาดลั่นด้วยความโมโห เจอหน้าผู้เป็นพ่อทีไรมักจะพูดเรื่อง

็น ๆ ก

นเต็มไปด้วยอารมณ์เดือดดาล ยามที่นึกถึงเรื่องราวเก่า ๆ ทีไรความต่ำต้อย และ ความน่าสมเพชที่ฝังใจมานาน เ

เทศ

ัท P

ร้อยดีไหม? “หัวหน้าฝ่าย Cre

่ะพี่วี พี่วีจะ

ชาส่งให้พี่

ค่

งานเดินเข้ามาที่โต๊ะทำงานของใบชา ขณะเอ่ยชวนทั้งสองด้วย

ตอบรับด้วยน

ษัท SUN “นุชเอ่ยขึ้น ขณะกำลังนั่งทานอาหารก

ยนุช ไม่ใช่ที่แรกซะหน่อ

ัท SUN ไม่เหมือนป

ัยว่าทำไมนุชถึงบอกว่าประธานบร

ญิงอีก คือนุชมีเพื่อนที่ทำงานที่นั่นเล่าให้ฟังว่า ถ้าคุณแพททริคไม่ถูกใจงานของใค

ดนั้นหรอ

ุชเองก็เคยโดน “นุชยืนยันเสียงหนักแน่น “

็ทำตัวสบาย ๆ นี่แหละทำหน้าที่ของเราให้เต็มที่ก็พอถ้

ตเห็นด้วยกับใบชา ก่อนจะคลี่ยิ้มบ

กตอบอย่างประชดประชัน พลางตัก