ำเสียงไม่เร่งรีบ “ฉันรู้ ฉันเข้าใจแ

ง เธอยกมือลูบหลังอย่างไม่รู้ตัว

่าทางกระอั่กกระอ่วน “ฉันคงตื่น

มองไปที่ไวโอลิ