img Writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก!  /  บทที่ 3 ตอนที่ 3 เขาต้องเป็นพระเอกที่แสนดี! | 3.75%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 3 ตอนที่ 3 เขาต้องเป็นพระเอกที่แสนดี!

จำนวนคำ:6938    |    อัปเดตเมื่อ:10/11/2024

นท

ป็นพระเอ

งดูอย่างดี ดูเหมือนโคลว์ตัดสินใจที่จะรับเลี้ยงคีอาร์แล้ว เพราะเขาได้วางแผนที่จะส่

ายๆ เ

็นทั้งพ่อและครูของคีอาร์ไปด้วย เนื่องจากก่อนหน้านี้คีอาร์ได้แสดงก้อนสีดำกลมๆ เท่าลูกปิงปอง

สดงสีหน้าออกมาแบบนั้น ตอนแรกฉันก็ไม่รู้ว่าไอ้

จ้าลูกกลมๆ นั่นกินอาหารบนโต๊ะ ปรากฏว่าก้อนกลมๆ นั่นเขมือบทั้งโต๊ะ มันไม่

ั่วพริบต

่พระเอกกำลังสั่งให้ลูกกลมๆ นั่นกินคนแน่ มันคงน่าสยดสยองน่าดู พระเอกที่มีพลังโหดแบบนี้ต้อง

อกจำพวกแบบนั้น น่าจะเป็นประเ

ันหนึ่ง โคลว์ผู้มีรอยยิ้มอ่อนโยนตลอดเวลาได้แสดงด้านมืดออกมาผ่านบรรยากาศรอบตัว คีอา

ะอาดถนนหลังร้านเป็นการลงโทษหลั

คีอาร์ไม่พูดอะไร เขาเก็บกวาดเศ

ไม่ถึงกับเย็นชาและไร้ความรู้สึกแต่การแสดงอารมณ์มันน้อยมากสำหรับเด็กวัย 5 ขวบ ฉันควรแก้ไขอารม

าะกำแพงมา ฉันมองดูว่าเขาจะทำอะไรต่อ ฉันอยากใ

วามอ

ไกล เขาทำเหมือนกับตอนที่ฉันพบเขาครั้งแรกในสวนสาธารณะเลย! เนื่องจากตอนนี้เขาหันหลังให้ฉันอยู่ ฉันจึงคาดเดาไม่ออ

งคีอาร์ดูพอใจอ

มเมื่อพบกับรอยยิ้มแสยะของคีอาร์ ดว

ขาหัวเราะคิกคักกับตัวเองเนื่องจากรู้สึกสนุกสนาน

แสนดี แต่ทำไมนายถึงทำตั

ควรทำนะ!” ฉันตักเตือนเขาอย่าง

ขาถามอย่า

มมันสิ ต้องลูบหัวมันอย่างอ่อนโยนไม่ใช่ตบหัวมัน”

มันซะอีก” เขาบอกความรู้สึกของตัวเอง เห็นอนาคตเลยว่าเขาจะกลายเป็นสาย S ก่อนที่เขาจะรู้

นะ พวกมันน่าสงสารออก พวกเราต

ามว่าผม

่คนผิดปกติอะไร เขาแค่ไม่มีความคิดเหมือนคนทั่วไปเท่านั้นเพราะไม่ได้รับการสอนมาอย่างถูก

ิกรรมของคนที่ไม่เก่งแต่กลับคิดว่าตัวเองเก่งเพราะสามารถเอาชนะคนที่อ่อนแอกว่าได้ ฟังมันดูไม่เท่เลยใช่ไหมล่ะ?” ฉันคิดว่าประโยคหลังน่าจะใช้ได้นะ หากบอก

เข้าใจคำว่าศักดิ์ศรีรึเป

ที่ฉันบอกไป เขาค่อยๆ พยักหน้าอย่างเชื่อง

ึงจะอธิบายได้ถูกอารมณ์ ฉันออกไปได้ไม่นานก็กลับมาหาคีอาร์เพราะเป็นห่วงเขา จะด้วยเรื่องอะไรก

็นร่างเล็กขดตัวอยู่บนพื้

นส่งเสียงกรุ๊งกริ๊งขึ้นมา แต่ยังไงฉันก็ทนเห็นเหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้! ฉันจึงเข้าไปแกล้งผลั

ไม่เข้าสู่เนื้อเรื่องฉัน

นั่ง คีอาร์ไม่ร้องไห้หรือแสดงอาการเจ็บปวด เขาเพียงยกมือเช็ดหน้าที่เปื้อนดินของตัวเองเงียบๆ “เธอเจ็บ

ยบ ฉันถึงกับกุมหัวตัวเอง เขาหมายความว่า เขาไม่จำเป็นต้องสู้กับเด็ก

ไม่เหมาะกับการสอนเด็กเลยจริงๆ ฉันพยายามหาคำอธิบายดี ๆ ให้กับเขา “หากมีใครทำร้ายเธอ

คีอาร์มองฉันนิ

ื่องความเป็นมนุษย์ปกติให้คีอาร์บ้าง มีอย่างที่ไหนให้คนอื่นรังแกง่ายๆ เพียงเพราะเห็นคนพวกนั้นอ่อนแอกว่าตัวเอง

นิ่งอีกครั้งก่อนจะสะบัด

วรทำแผลให้เธอ” ฉันพูดเสียงนุ่ม คีอาร์ลุกขึ้นยืนแต่เขาก็โซเ

ฉันอย่างตกใจเมื่อฉันอุ้มเขาขึ้นมา สีหน้าแข็งค้างของคีอาร์ทำให้ฉันรู้สึกว่ามันต

ดว่าคีอาร์คงชอบเสียงของมัน ฉันอมยิ้มและลากเสียงยาวในลำคอเมื่อนึกถึงคำถามของคีอาร์ ในตอนนี้คนอื่น ๆ คงเห็

ผมที่มีพลังล่องหนกำลังอุ้มผมอยู่” ฉันพูดติดตลกและหัวเราะคนเดียว คีอาร์มองฉันต

ประหม่า “ชื่อ...อะไรเหรอ” เขาพูดเสียงเบา แต่เพราะตอนนี้

เคยบอกชื่อตัวเอ

ปากกาของตัวเองออกไป ตอนนี้ฉันอยู่ในฐ

นที่สั้นลงในประโยคหลังพร้อมรอยยิ้มสดใส “เรียกเลย์ได้ไหม!

องตนเองไปกับหัวของคีอาร์อย่างเ

แล้ว ดึงเท่าไหร่ก็ไม่ยอมหลุด จะอุ้มเข้าร้านไปเลยก็ไม่ได้ซะด้วยสิ ฉันจะให้คนอื่นรู้ตัวตนของตัวเองไม่ได้เด็ดขาด เพราะอะไรน่ะเ

ันมีผลกับเนื้อเรื่องมันก็ไม่ใช่เรื่องดี น

ซึ่งโคลว์ก็มีท่าทางตกใจเมื่อเห็นสภาพของคีอาร์ เขารีบไปนำอุปกรณ์ทำแผลและเริ่มทำแผ

นพ่อข

องพระเอกดีนะ เขาต้องสามารถแ

และเขาคอยเป็นห่วงคีอาร์ทุกครั้งที่คีอาร์กลับมาที่บ้านในสภาพบาดเจ็บ และทุกครั้งเขาก็จะทำแผลให้คี

รัก

่อแท้ๆ ของตนเช่นกัน ยามที่โคลว์มีปัญหาเขาจะ

บนี้ใช้ไ

ม่เหมือนเดิมก็คือคีอาร์ เขาไม่ได้นอนกอดหมอนอย่างเช่นทุกคืนที่เขาทำ คืน

้ชิดกันมากจนเกินไป ที่เขาเปลี่ยนมาทำแบบนี้หมายความว่าเขาเริ่มสนิทใจกับฉันมากขึ้นแล้ว

าวผู้มอบความอบอุ่นแบบครอบครัวที่เขาไม่เคยได้รับจากครอบครัวแท้ๆ มาก่อน ถึงถ

้าขึ้นมามองฉันตาแป๋ว ฉันได้เห็นเต็มๆ ในระยะป

ันอีกครั้งพร้อมเสียงหัวเราะเล็ก ๆ อย่างพอใจ ฉันลูบห

นท

ป็นพระเอ

งดูอย่างดี ดูเหมือนโคลว์ตัดสินใจที่จะรับเลี้ยงคีอาร์แล้ว เพราะเขาได้วางแผนที่จะส่

ายๆ เ

็นทั้งพ่อและครูของคีอาร์ไปด้วย เนื่องจากก่อนหน้านี้คีอาร์ได้แสดงก้อนสีดำกลมๆ เท่าลูกปิงปอง

สดงสีหน้าออกมาแบบนั้น ตอนแรกฉันก็ไม่รู้ว่าไอ้

จ้าลูกกลมๆ นั่นกินอาหารบนโต๊ะ ปรากฏว่าก้อนกลมๆ นั่นเขมือบทั้งโต๊ะ มันไม่

ั่วพริบต

่พระเอกกำลังสั่งให้ลูกกลมๆ นั่นกินคนแน่ มันคงน่าสยดสยองน่าดู พระเอกที่มีพลังโหดแบบนี้ต้อง

อกจำพวกแบบนั้น น่าจะเป็นประเ

ันหนึ่ง โคลว์ผู้มีรอยยิ้มอ่อนโยนตลอดเวลาได้แสดงด้านมืดออกมาผ่านบรรยากาศรอบตัว คีอา

ะอาดถนนหลังร้านเป็นการลงโทษหลั

คีอาร์ไม่พูดอะไร เขาเก็บกวาดเศ

ไม่ถึงกับเย็นชาและไร้ความรู้สึกแต่การแสดงอารมณ์มันน้อยมากสำหรับเด็กวัย 5 ขวบ ฉันควรแก้ไขอารม

าะกำแพงมา ฉันมองดูว่าเขาจะทำอะไรต่อ ฉันอยากใ

วามอ

ไกล เขาทำเหมือนกับตอนที่ฉันพบเขาครั้งแรกในสวนสาธารณะเลย! เนื่องจากตอนนี้เขาหันหลังให้ฉันอยู่ ฉันจึงคาดเดาไม่ออ

งคีอาร์ดูพอใจอ

มเมื่อพบกับรอยยิ้มแสยะของคีอาร์ ดว

ขาหัวเราะคิกคักกับตัวเองเนื่องจากรู้สึกสนุกสนาน

แสนดี แต่ทำไมนายถึงทำตั

ควรทำนะ!” ฉันตักเตือนเขาอย่าง

ขาถามอย่า

มมันสิ ต้องลูบหัวมันอย่างอ่อนโยนไม่ใช่ตบหัวมัน”

มันซะอีก” เขาบอกความรู้สึกของตัวเอง เห็นอนาคตเลยว่าเขาจะกลายเป็นสาย S ก่อนที่เขาจะรู้

นะ พวกมันน่าสงสารออก พวกเราต

ามว่าผม

่คนผิดปกติอะไร เขาแค่ไม่มีความคิดเหมือนคนทั่วไปเท่านั้นเพราะไม่ได้รับการสอนมาอย่างถูก

ิกรรมของคนที่ไม่เก่งแต่กลับคิดว่าตัวเองเก่งเพราะสามารถเอาชนะคนที่อ่อนแอกว่าได้ ฟังมันดูไม่เท่เลยใช่ไหมล่ะ?” ฉันคิดว่าประโยคหลังน่าจะใช้ได้นะ หากบอก

เข้าใจคำว่าศักดิ์ศรีรึเป

ที่ฉันบอกไป เขาค่อยๆ พยักหน้าอย่างเชื่อง

ึงจะอธิบายได้ถูกอารมณ์ ฉันออกไปได้ไม่นานก็กลับมาหาคีอาร์เพราะเป็นห่วงเขา จะด้วยเรื่องอะไรก

็นร่างเล็กขดตัวอยู่บนพื้

นส่งเสียงกรุ๊งกริ๊งขึ้นมา แต่ยังไงฉันก็ทนเห็นเหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้! ฉันจึงเข้าไปแกล้งผลั

ไม่เข้าสู่เนื้อเรื่องฉัน

นั่ง คีอาร์ไม่ร้องไห้หรือแสดงอาการเจ็บปวด เขาเพียงยกมือเช็ดหน้าที่เปื้อนดินของตัวเองเงียบๆ “เธอเจ็บ

ยบ ฉันถึงกับกุมหัวตัวเอง เขาหมายความว่า เขาไม่จำเป็นต้องสู้กับเด็ก

ไม่เหมาะกับการสอนเด็กเลยจริงๆ ฉันพยายามหาคำอธิบายดี ๆ ให้กับเขา “หากมีใครทำร้ายเธอ

คีอาร์มองฉันนิ

ื่องความเป็นมนุษย์ปกติให้คีอาร์บ้าง มีอย่างที่ไหนให้คนอื่นรังแกง่ายๆ เพียงเพราะเห็นคนพวกนั้นอ่อนแอกว่าตัวเอง

นิ่งอีกครั้งก่อนจะสะบัด

วรทำแผลให้เธอ” ฉันพูดเสียงนุ่ม คีอาร์ลุกขึ้นยืนแต่เขาก็โซเ

ฉันอย่างตกใจเมื่อฉันอุ้มเขาขึ้นมา สีหน้าแข็งค้างของคีอาร์ทำให้ฉันรู้สึกว่ามันต

ดว่าคีอาร์คงชอบเสียงของมัน ฉันอมยิ้มและลากเสียงยาวในลำคอเมื่อนึกถึงคำถามของคีอาร์ ในตอนนี้คนอื่น ๆ คงเห็

ผมที่มีพลังล่องหนกำลังอุ้มผมอยู่” ฉันพูดติดตลกและหัวเราะคนเดียว คีอาร์มองฉันต

ประหม่า “ชื่อ...อะไรเหรอ” เขาพูดเสียงเบา แต่เพราะตอนนี้

เคยบอกชื่อตัวเอ

ปากกาของตัวเองออกไป ตอนนี้ฉันอยู่ในฐ

นที่สั้นลงในประโยคหลังพร้อมรอยยิ้มสดใส “เรียกเลย์ได้ไหม!

องตนเองไปกับหัวของคีอาร์อย่างเ

แล้ว ดึงเท่าไหร่ก็ไม่ยอมหลุด จะอุ้มเข้าร้านไปเลยก็ไม่ได้ซะด้วยสิ ฉันจะให้คนอื่นรู้ตัวตนของตัวเองไม่ได้เด็ดขาด เพราะอะไรน่ะเ

ันมีผลกับเนื้อเรื่องมันก็ไม่ใช่เรื่องดี น

ซึ่งโคลว์ก็มีท่าทางตกใจเมื่อเห็นสภาพของคีอาร์ เขารีบไปนำอุปกรณ์ทำแผลและเริ่มทำแผ

นพ่อข

องพระเอกดีนะ เขาต้องสามารถแ

และเขาคอยเป็นห่วงคีอาร์ทุกครั้งที่คีอาร์กลับมาที่บ้านในสภาพบาดเจ็บ และทุกครั้งเขาก็จะทำแผลให้คี

รัก

่อแท้ๆ ของตนเช่นกัน ยามที่โคลว์มีปัญหาเขาจะ

บนี้ใช้ไ

ม่เหมือนเดิมก็คือคีอาร์ เขาไม่ได้นอนกอดหมอนอย่างเช่นทุกคืนที่เขาทำ คืน

้ชิดกันมากจนเกินไป ที่เขาเปลี่ยนมาทำแบบนี้หมายความว่าเขาเริ่มสนิทใจกับฉันมากขึ้นแล้ว

าวผู้มอบความอบอุ่นแบบครอบครัวที่เขาไม่เคยได้รับจากครอบครัวแท้ๆ มาก่อน ถึงถ

้าขึ้นมามองฉันตาแป๋ว ฉันได้เห็นเต็มๆ ในระยะป

ันอีกครั้งพร้อมเสียงหัวเราะเล็ก ๆ อย่างพอใจ ฉันลูบห

img

สารบัญ

บทที่ 1 ตอนที่ 1 นักเขียนนิยาย บทที่ 2 ตอนที่ 2 ฉันได้พระเอกแล้ว! บทที่ 3 ตอนที่ 3 เขาต้องเป็นพระเอกที่แสนดี! บทที่ 4 ตอนที่ 4 การเรียนรู้ของคีอาร์ บทที่ 5 ตอนที่ 5 ไปกลับ บทที่ 6 ตอนที่ 6 ปรากฏตัวตอนที่ 6 ปรากฏตัว บทที่ 7 ตอนที่ 7 ประวัติ บทที่ 8 ตอนที่ 8 นักสืบหมายเลขศูนย์ บทที่ 9 ตอนที่ 9 เยี่ยมบ้าน บทที่ 10 ตอนที่ 10 นั่นอาจจะเป็นนางเอก บทที่ 11 ตอนที่ 11 ความคืบหน้าตอนที่ 11 ความคืบหน้า
บทที่ 12 ตอนที่ 12 ครองโลก
บทที่ 13 อนที่ 13 รางวัลพิเศษของนักอ่าน
บทที่ 14 ตอนที่ 14 แย่แล้ว!
บทที่ 15 ตอนที่ 15 แย่แล้วระดับสูง!
บทที่ 16 ตอนที่ 16 บทลงโทษ
บทที่ 17 ตอนที่ 17 ไปซื้อรถถังซะ!
บทที่ 18 ตอนที่ 18 เรื่องเล่าสั้นๆ
บทที่ 19 ตอนที่ 19 นักสืบชอบหาเรื่องใส่ตัว
บทที่ 20 ตอนที่ 20 ในความฝัน
บทที่ 21 ตอนที่ 21 ความสุขเล็กน้อยของนักเขียน
บทที่ 22 ตอนที่ 22 พักผ่อน
บทที่ 23 ตอนที่ 23 ลาก่อน
บทที่ 24 ตอนที่ 24 อยู่กับผมนะ
บทที่ 25 ตอนที่ 25 ติดพี่สาว
บทที่ 26 ตอนที่ 26 มันก็เป็นอย่างนี้ล่ะ
บทที่ 27 ตอนที่ 27 ความจริงที่เลี่ยงไม่ได้
บทที่ 28 ตอนที่ 28 งานพบปะนักเขียน
บทที่ 29 ตอนที่ 29 เด็กมันร้าย
บทที่ 30 ตอนที่ 30 กลับบ้าน
บทที่ 31 ตอนที่ 31 กำลังเริ่มบทนำ
บทที่ 32 ตอนที่ 32 หึง...เหรอ!
บทที่ 33 ตอนที่ 33 รัก คือคำต้องห้าม
บทที่ 34 ตอนที่ 34 กินไปแล้วจริงๆ
บทที่ 35 ตอนที่ 34 กินไปแล้วจริงๆ
บทที่ 36 ตอนที่ 35 ในห้องทำงาน
บทที่ 37 ตอนที่ 36 เป็นไปไม่ได้!
บทที่ 38 ตอนที่ 37 แย่แล้วระดับสูงมาก!
บทที่ 39 ตอนที่ 38 ใจแทบหาย
บทที่ 40 ตอนที่ 39 สามีหาย
บทที่ 41 ตอนพิเศษคีอาร์ [1]
บทที่ 42 ตอนพิเศษ คีอาร์ [2]
บทที่ 43 ตอนพิเศษ คีอาร์ [3]
บทที่ 44 ตอนพิเศษ คีอาร์ [4]
บทที่ 45 ตอนพิเศษ คีอาร์ [5]
บทที่ 46 ตอนที่ 40 โลกแห่งเสียง
บทที่ 47 ตอนที่ 41  แผนการ
บทที่ 48 ตอนที่ 42  เสียงของ...
บทที่ 49 ตอนที่ 43  คุณได้รับลูกหมา
บทที่ 50 ตอนที่ 44 เมื่อลูกน้อยเสน่ห์แรง
บทที่ 51 ตอนที่ 45 คนที่คุณก็รู้ว่าใครกลับมาแล้ว!
บทที่ 52 ตอนที่ 46  เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ส่วนคนที่จะเข้ามาแทรกนั้น...
บทที่ 53 ตอนที่ 47 อย่าริอาจจีบภรรยาของฉัน
บทที่ 54 ตอนที่ 48 บทลงโทษเริ่มจากล้วงมือเข้าไปใน...
บทที่ 55 ตอนที่ 49  ลูกตัวน้อย
บทที่ 56 ตอนที่ 50  การเลี้ยงลูก
บทที่ 57 ตอนที่ 51  ข้าคือ...โอนิกซ์!
บทที่ 58 ตอนที่ 52  ลาก่อนโลกแห่งเสียง
บทที่ 59 ตอนที่ 53 ถึงโลกยุทธภพแล้วก็พบปัญหาทันที
บทที่ 60 ตอนที่ 54  ภารกิจ
บทที่ 61 ตอนที่ 55  ตรงจังหวะพอดี
บทที่ 62 ตอนที่ 56  ความทรงจำ
บทที่ 63 ตอนที่ 57  สับสน
บทที่ 64 ตอนที่ 58 ท่านพ่อ!! ท่านแม่มีชู้แล้ว!!
บทที่ 65 ตอนที่ 59  ก็คีอาร์นั่นล่ะ
บทที่ 66 ตอนที่ 60 นักเขียนอีกคน
บทที่ 67 ตอนที่ 61 ตามบท
บทที่ 68 ตอนที่ 62 เฮ้อ...
บทที่ 69 ตอนที่ 63 เรื่องวุ่นวาย
บทที่ 70 ตอนที่ 64 นักเขียนผู้ทรยศ
บทที่ 71 ตอนที่ 65 ภารกิจใหม่จากพระเจ้า
บทที่ 72 ตอนที่ 66 โลกที่ถูกทิ้งก็ต้องมีซอมบี้
บทที่ 73 ตอนที่ 67 ซอมบี้บุกเมือง ช่างมันสิ!
บทที่ 74 ตอนที่ 68 ออกจากเมือง
บทที่ 75 ตอนที่ 69 หาย
บทที่ 76 ตอนที่ 70 เจอกันแล้ว
บทที่ 77 ตอนที่ 71 ต่อสู้จนโลกถล่ม
บทที่ 78 ตอนที่ 72 มีความสุขจริงๆ!
บทที่ 79 บทพิเศษ
บทที่ 80 ตอนพิเศษ พี่น้อง
img
  /  1
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY