ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 4 อาหารมื้อแรก

จำนวนคำ:2529    |    อัปเดตเมื่อ:03/12/2024

่มีข้าวสารเหลือแล้ว เด็กชายทำได้เพียงเอาเผือกมานึ่งให้สุกเท่านั้น กลิ่นหอมของอาหารโชยออกมาจากห้องครัว ทำให้บ้านที่แสนซอมซ่อจะพังแหล่มิพังแหล

ในห้องครัว หลินเหมยหลิง ที่ได้ยินเสียงพี่ชายเรียกให้กินข้าว ก็กระโดดลงจากเก้าอี้ วิ่งตัวปลิวจนลืมควา

กเลย ท่านทำอัน

ยังมีเผือกนึ่งอีกอย่าง รีบมากินได้แล้ว ท่านแม่เร

ล้วนะเจ้าคะ ข้าไม่ไ

ือ มันอันตรายมากนะ” หลินเหม

ดีที่พบรังไก่ป่าเข้า อย่างน้อย ๆ ยังมีอาหารให้พวกเราได้กินลงท้อง ท่านแม่เองก็ต้องกินให้มาก จะได้หายป่วยเร็ว ๆ น้องสาวเองก็เช่นกัน มากินข้าวเถอะขอรับ

ขอบใจเจ้

ลินตงหยางก็ต้มน้ำให้ท่านแม่และน้องสาวได้อาบ ระหว่างนั้นตัวเขาเองก็ออกไปท

ินตงหยางได้อย่างที่เคยเป็น นางไม่เข้าใจว่าเจ้าเด็กเหลือขอนี่โดนวิญญาณร้ายสิงสู่ห

หลินตงหยางและแม่ของมันแล้

ตัวเอาไว้ ไม่รู้ว่าเจ้าหลินตงหยางนั่นโดนผีร้ายเข้า

งแล้ว ที่สำคัญท่านย่ายังได้ลบพวกเขาออกจากผังตระกูลอีกด้วย ท่านจะไม่เหลือทางรอดให้พวกเขาสามแม่ลูกเลยหรือขอรับ ด

ให้เจ้าไปเรียนที่โรงเรียนส่วนตัวในหมู่บ้านข้าง ๆ แล้ว เจ้าจะไม่ต้องทำงานนะ ตระกูลซ่งของข้าไม่เคยเลี้ยงตัวข

่สามไม่เข้าตานางอยู่แล้ว จะถือว่าเป็นลูกชังก็พูดได้ไม่เต็มปากสักเท่าไหร่ ดังนั้นเวลานางเห็นลูก ๆ จากบ้านสามก็มักจะทำให้นางหงุดหงิดไม่น้อย เดิมทีนางตั้งใจไม่ส่งเสียให้ซ่งลี่ฉุนเข้าเรียน แต่สามีผู้ล่วงลับของนางไ

หาอาหารเติมท้องที่หิวโหยเพื่ออยู่รอดแค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว พรุ่งนี้เช้าเขาตั้งใจว่าจะขึ้นเขาไปแต่เช้าเผื่อว่าจะได้อาหารกลับมามากกว่าวันนี

ับเผือกนึ่ง จากนั้นก็เตรียมของสำหรับขึ้นเขา เพื่อไปหาของป่าที่ไม่แน่ใจว่าจะได้อะไรกลับมาบ้าง หลังจากเอากระบอกไม้ไผ่ที่ใส่น้ำดื่มวางลงในตะกร้

วัน หลินตงหยางคิดว่าอีกไม่เกินสองถึงสามวันท่านแม่คงจะหายดี ส่วนตัวเขาเองคงต้องรับหน้าที่หาเลี้ยงครอบครัว ภาระอันหนักอึ้งตกลงบน

่ ท่านแ

งมืดอยู่เลย ล

มาบ้างตอนนี้ที่บ้านของเราไม่มีอาหารเห

ากแล้วละ ลำ

ทำอาหารเอาไว้ในครัว ท่านแม่กับน้องสาวกินได้เลยนะขอรับ อ้อ รบก

เห็ดหยางตู่นั้นไม่ได้พบเห็นกั

ที่ลับตาคนจะดีที่สุด ข้ากลัวว่ายายแก่ฉี

ม่ไม่ดีเอง เป็นเพราะแม่ทำให้พวกเจ้าลำบาก แต่

ม่ยังสาว ยังสวย เอาไว้ข้าจะห

ต่งงานใหม่ ไม่มีบุรุษคนใดยินดีหรอกนะ อีกอย่าง แม่กลัวว่าเจ้าพี่น้องจะถูกรังแกและถูก

ไม่มีค่าให้ท่านอาวรณ์หรอกขอรับ เขาไม่เคยคิดว่าข้าและน

าเป็นลูกของชายชั่วผู้นั้นไม่ได้ ถึ

ดเยี่ยงไร แต่บุรุษเช่นซ่งเหอซี ก็ไม่นับข้ากับน้องสาวเป็นลูกอยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นภรรยาใหม่ของเขาเป็นถึงลูกสาวนายอำเภอ นางไม

แต่ต่อไปนี้แม่สัญญา แม่จะพยายามให้มากกว่านี้ เอาไว้แม่หายดีเมื่อไหร่

เช่นนั้นข้าขึ้

ะลูก อย่าได้เข

ับท่

ดอยู่ในป่านั้นมีมากน้อยแค่ไหน อย่างน้อย ๆ ท่านแม่ก็บอกแล้วว่าเห็ดหยางตู่เป็นเห็ดที่หายากพอสมควร นั่นย่อมหมายความว่ามันเป็นเห็ดราคาแพง

ิเวณที่เขาเก็บเห็ดหยางตู่เมื่อวาน ถ้าหากว่าสามารถเก็บเห็ดได้มาก ๆ จะได้รีบลงเขาและนำเห็ดไปขายในเมืองเสียในวันนี้ ยิ่งคิดว

img

สารบัญ

บทที่ 1 ตัวละครหลักและความสัมพันธ์ในครอบครัว บทที่ 2 เกิดใหม่ บทที่ 3 ขึ้นเขา หาอาหาร บทที่ 4 อาหารมื้อแรก บทที่ 5 เข้าเมืองไปขายเห็ด บทที่ 6 ซื้อของ พบเจอสะใภ้ใหญ่บ้านซ่ง บทที่ 7 ซ่อมรั้วบ้าน และความสามารถเริ่มปรากฏ บทที่ 8 ขายเห็ดซื้อเกวียนล่อ บทที่ 9 หยิบมาจากภูเขา บทที่ 10 ข้าไม่ได้ฝันไป ใช่หรือไม่ บทที่ 11 เห็นแก่ตัว
บทที่ 12 ผิดหวังและเสียใจ
บทที่ 13 พายุหิมะ จุดเริ่มต้นของภัยหนาว
บทที่ 14 โชคดีที่มาทันเวลา
บทที่ 15 การจากไปของฤดูหนาว
บทที่ 16 แผนการของซ่งเหอจือ
บทที่ 17 ขโมยไก่ไม่ได้ยังเสียข้าวสารอีกหนึ่งกำมือ
บทที่ 18 ศีลเสมอกัน
บทที่ 19 ความอิจฉาเป็นเหตุ
บทที่ 20 หลี่ต้าหลางลุ่มหลงมัวเมา
บทที่ 21 สมหวังเสียที หมู่บ้านก้าวหน้า
บทที่ 22 สัญญาณเตือน
บทที่ 23 ถูกยกย่องให้เป็นเทพเซียน
บทที่ 24 น้ำลดตอผุด
บทที่ 25 ไปซื้อไห แต่ได้คนกลับมา
บทที่ 26 ซักไซ้ไล่เลียง
บทที่ 27 สร้างกังหันวิดน้ำได้สำเร็จ
บทที่ 28 เมืองชายแดนที่แสนแร้นแค้น กับนายอำเภอสารเลว
บทที่ 29 หมู่บ้านไผ่ดำ
บทที่ 30 ปล้นจวนนายอำเภอ
บทที่ 31 กลับถึงหมู่บ้าน
บทที่ 32 หวนคืนสู่บ้านเกิด
บทที่ 33 อี้เทียนหลงจากไป ตระกูลซ่งกลับมา
บทที่ 34 อี้เทียนหลงส่งฎีกาเข้าวังหลวง
บทที่ 35 พวกเจ้าเห็นบ้านข้าเป็นสถานสงเคราะห์หมาใช่หรือไม่
บทที่ 36 หมู่บ้านโจวเจี่ยหนึ่งวัน กับท่านลุงหู
บทที่ 37 ซ่งเสี่ยวหลาน
บทที่ 38 ปรึกษาหารือ
บทที่ 39 ความลับของตระกูลหลิน
บทที่ 40 การตัดสินใจของหลินตงหยาง
บทที่ 41 ท่ามกลางหมู่มวลบุปผา ย่อมมีขี้หมากองหนึ่งเสมอ
บทที่ 42 ออกเดินทาง
บทที่ 43 การกลับมาของพี่ชายใจดี
บทที่ 44 หมู่บ้านไผ่ดำกับหีบดำสามใบ
บทที่ 45 หีบดำสามใบ กับความลับของใครบางคน
บทที่ 46 จุดจบของซ่งเหอซี และการประจันหน้ากันของคนสองคน
บทที่ 47 เจ้าเป็นใครกันแน่
บทที่ 48 ลูกชายคนใหม่
บทที่ 49 บางคนมีความสุขบางคนมีความทุกข์
บทที่ 50 คุณชายน้อยผู้เอาแต่ใจ
บทที่ 51 ปล้นเงียบ ๆ แต่เก็บเรียบทั้งยุ้งฉาง
บทที่ 52 ไปเที่ยวบ้านต้าจิน
บทที่ 53 ผู้สืบทอดตำหนักเทียมฟ้า
บทที่ 54 เปิดศึก
บทที่ 55 ก่อกวนทัพฉู่ ชัยชนะอันยิ่งใหญ่
บทที่ 56 เสียใจตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว
บทที่ 57 ครั้งนี้จบสิ้นกันแน่แล้ว
บทที่ 58 จากแคว้น สู่รัฐ
บทที่ 59 เตรียมตัวออกเดินทาง ไฟไหม้ครั้งใหญ่
บทที่ 60 เป่าเอ๋อร์ย้ายบ้าน
บทที่ 61 เรื่องราวระหว่างเดินทาง
บทที่ 62 เซียวอวิ๋นเทียน
บทที่ 63 ท่านแม่ข้ากลับมาแล้ว
บทที่ 64 ได้รับรางวัลโดยไม่รู้ตัว
บทที่ 65 เข้าเมืองหลวง
บทที่ 66 หนูขนทอง
บทที่ 67 เมืองหลวงจ๋าต้าหู่มาแล้ว
บทที่ 68 ไปบุกจวนแม่ทัพ
บทที่ 69 ต้าหู่เข้าวังแบบสับ ๆ (คุณชายต้าหู่)
บทที่ 70 พระราชโองการสมรส ความหลังของฮ่องเต้
บทที่ 71 เกิดเรื่องใหญ่แล้ว
บทที่ 72 สร้างความร้าวฉาน
บทที่ 73 เตรียมตัวเดินทางกลับบ้านเกิด
บทที่ 74 กลับบ้านเกิดอย่างยิ่งใหญ่
บทที่ 75 กลับถึงหมู่บ้านเจียชุน
บทที่ 76 การมาถึงอีกครั้งของหลิวกงกง
บทที่ 77 คำขอของหร่วนหย่งเจิ้ง
บทที่ 78 ชินอ๋องพาครอบครัวกลับเมืองหลวง
บทที่ 79 เทือกเขาอวิ๋นซาน
บทที่ 80 ขบวนส่งตัวเจ้าสาวอันยิ่งใหญ่
บทที่ 81 หลินตงหยางเข้าวังอีกครั้ง
บทที่ 82 สวนผลไม้กับบ้านหยกมรกต
บทที่ 83 ถ้ำมรกต กับภารกิจปลูกทุเรียนหมอนทอง
บทที่ 84 ข่าวดี
บทที่ 85 เริ่มออกเดินทาง
บทที่ 86 ต้าหู่เจ้าไปเอาลูกผู้ใดมา
บทที่ 87 ในที่สุดก็หาพบ
บทที่ 88 เขาซีซานกับหมีสี่ตัว
บทที่ 89 นี่หมู่บ้านหรือแดนเซียนกันแน่
บทที่ 90 ไปรับคนที่เขาเทียมฟ้า กับเรื่องน่ายินดี
บทที่ 91 บทส่งท้าย พี่ชายข้าเป็นเทพเซียน
บทที่ 92 ตอนพิเศษ อู่เป่าเข้าเมืองหลวง
บทที่ 93 ตอนพิเศษ หลินตงหยางพ่อลูกอ่อน
img
  /  1
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY