ย ถ้าขืนปล่อยให้ไปกรุงเทพก็ไม่รู้ว่าจะถูกคนพวกนั้นทำอะไรบ้าง สะแบงเป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆ ครอ

ึงไปบ้าง พ่อแม่พูดยังไงมันก็ไม่ฟัง มันเชื่อของมันอยู่ข้างเดียวว่ากำนันเป็นคนไม่ดี แต่ฉันกับพี่สนั

ที โดยเฉพาะดาริน ด้วยว่าช่วงนี้ไม่รู้เจอเรื่องปัญหาอะไรมาบ้าง นอนหลับไม่เต็มตาเลยแม

ถอะ ฉันไม่ถือสาอะไรหรอก ฉันว่าพวกพี่กลับบ้านไปพักผ่อนเถอะนะ เดี๋ยวจะไม่สบา

ดารินเรากลับไปพักกันก่อนนะ พรุ่งนี้ค

ร่างกายและจิตใจ ใบหน้าของเธอซีดเชียวอย่างเห็นได้ชัด นี่ถ้าสะ

ร็จสะแบงก็นั่งหน้างออย

ว ทำใจยอมรับเถอะวะ จะได้อยู่กันอย่างสงบ กำนันเดชแกก็หล่ออ

นเดชไม่มีทางอยู่กันอย่างสงบ มันอยากแต่งงา

ม่สนใจหน้าอินทร์หน้า

นน่ากลัว เอ็งระวังเถอะ ถ้าเอ็งทำให้เขาขัดใจขึ้นมาเมื่อไหร่ เ

มันแล้ว เป็นไงเป็นก

่กับความรู้

พร้อมกับเสียงหัวเราะเชิงเย้ยหยัน เจ้าข

ริงๆ ตัวแค่นี้ ไ

ลานี้ดุดันเย็นชาเหมือน

บงในฐานะเมียของข้า ข้าจะให้เงินเดือนเอ็งเท่าป้ามาลา ไป ลงไ

ะดิ้งก็ตาลุกวาวด้วยความตกใจ แต่ความร

สะแบงข้าไปก่อนนะ อ๊า

แบงให้หน้าบูดเป็นตูดลิงด้วยขัดใจที่รู้ว

ไง นี่มันมัดมือชกก

อไม้เรียวขู่บังคับให้กินผักขมๆ เจ็บใจว่าชีวิตข

่ของเอ็งตอนนี้ดูเป็นผู้เป็นคนซะที่ไหน กลุ้มใจเรื่องเอ็

..

อน คิดเห็นหน้าแม่ตอนที่ท่านเห็นเธอโผล่หัวออกมาจากใต้ผ้าห่ม สีหน้าท่านซีดเซ

ตของเธอและครอบครัวถึงได้รันทดเพียงนี้ ไม่เคยได้เจอเรื่องอะไรดี

รือบังคับจิตใจเธอแม้สักน้อย เขารู้ดีว่าเธอเกลียดชังเขาเพียงใด แต่จะทำอย่างไรได้ ในเม

ปาดน้ำตาก่อนจะ

” ว่าแล้วเธอก็เดินตรงไปที่ประตู

องเอ็ง เอ็งไม่ต้องห่วงหรอก ข้าให้อีแตงมันไปดูแลเอาข้าวเอายาไปให้เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้พวกแ

บงหายใจแรง

ั้งกลัวทั้งขยะแขยง นับประสาอะไรจะให้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยไปตลอด ฉันยอมแต่ง

ยดคนนี้นี่แหละ มันคือผัวของเอ็ง! แล้วข้าก็จะเป็นผัวของเอ็งไปจนตาย

!