เสียงเข้มตวาดเบา ๆ เมื่

มาปิดบังดวงตาของตนเองไว้ ก่อนจะค่อย ๆ ลอบมองผ่านช

โฉมโดดเด่นไม่ธรรมดาเช่นนี้ อีกทั้งอายุของ

ม่ใช่โจรขโมยกระจอก ๆ ที่บุกเข้าไปในจวนเจ้าเมืองเพื่อสิ่งของเล็กน้อย ทว่าของที่ต้องการขโม

่ลู่ซิงเหยียนอยากมีคว

นใจลุกขึ้นไปช่วยประคองชายหนุ่มไว้ ก่อนจะสังเกตเ

ถูกเจ้าหรอกหรือ” น

ทงถูกข้าจริง ๆ ยามนี้เราสองคน

บาดแผลนี่เจ้

้องหนังสือของหลิวลี่ซือ ไม่ทันร

อกกล่าวเล่า” ลู่ซิงเหยียนกังวลเม

รอก แต่จะตายเพราะวิธีหลบหนีออกมาจาก

อแล้ว หากถูกจับได้เจ้าอาจหนีรอด แต่ข้ากับมารดาไม่มีหนทางให้หลบห

อมกับเหยียดยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะค่อย ๆ ประคับประคองร่างกายที่บาดเจ็บขอ

้นจึงเดินเข้าไปประคองร่างสูงขึ้นมาก่อนจะพาเข้าไปในกระท่อมด้วยความจำใจ นางไม่

นางค่อย ๆ ประคองร่างไร้สติไปยังเตียงเล็ก

อย่าได้แค้นเคืองกันเลย เข้าใจหรือไม่” ไม่รู้ว่าเขาที่สลบไ

สื้อผ้าชิ้นล่างของชายหนุ่มออก หัวใจของนางเต้นระรัวใบหน้าแดงจัดยามเมื่อต้องเช

ะเรียกร้องให้นางรับผิดชอบเ

มนี้ร่างกายของเขาหนาวเย็นเนื่องจากพิษไข้และพิษจากบาดแผล โชคดีที่ลู่ซิงเหยียนเคย

ยงดูดพิษออกจากบาดแผลให้ได้มากที่สุด รอจนเมื่อเขาเริ่มมีสีหน้าที่ดีขึ้น ลู่ซิงเหยียนจึง

บของตนเองซื้อตัวยาเพื่อนำมาปรุงเป็นยารักษาพิษให้กับบุรุษที่บัดนี้กลายมาเป็นตัวภาระข

ำเรียนมา จากนั้นจัดเตรียมอาหารเช้าให้กับมารดา และรอคอยให้ชายหนุ่ม

งท่านออกไปนั่งเล่

ยาเรียบร้อย จากนั้นจึงประคองผู้ให้กำเนิดไปยังม้านั่ง

ไม่ต้องห่วงแม่” นา

ข้าไปในจวน เห็นชายหนุ่มค่อย ๆ รู้สึกตัวตื่น นางจึ

ู้ว่าเจ้าอยู่นี่” นางรีบบอกกล่าว

เขาคิดว่าตนเองอาจถูกพิษตายไปนานแล้ว แต่ปรากฏว่าเขายังมีชีวิต

ป็นอยู่ที่น่าอนาถของนางก็รู้สึกเห็นใจ เมื่อหันกลับมาสำรวจตนเองใบหน้าของชายชาตรีแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงซ่านราวกับดรุณีน้อย

อยู่ข้างเตียง สีหน้าของนางราบเรีย

ะอาดสะอ้าน อีกทั้งข้ายังต้องดูดพิษออกจากบาดแผล ใส่ยาทำแผลให้เจ้า สละเตียงนอนให้ด้วย เรื่องเล็กแค่นี้เจ้าก็อย่าได้ถือส

า ห่มผ้าให้ข้า แล้วยังดูดพิษ..

ะไรทั้งที่นางอุตส่าห์ลืมเลือนรูปร่างอันเย้ายวนแสนมีเสน่ห์ของเขาไปจดหมดแล้ว ยามนี้ทุกสิ่งทุกอย่างเด่นชั

ึกร้อนรุ่มอย่างไ

เจ้าซ่อนตัวอยู่ที่นี่ เข้าใจหรือไม่” นางกล่าวกำชับอย่างเร่งร้อน หยิบเสื้อผ