ไปเมื่อส

้นเห

ลียวเจริญรุ่งเรืองถึงขีดสุด นำโดยการปกครองของลู่ฮ่องเต้และเซียวฮองเฮาและองค์รัชทายาทผู้เป็นพระอนุชาร่วมอุทรนามว่า ‘

ิ่ง อัครมหาเสนาบดีคู่พระทัยตั้งแต่อดีตฮ่องเต้รัชกาลก่อนจวบจนรัชกาลปัจจุบัน เขามีบุตรสา

ที่คุณหนูสกุลใหญ่ร่ำเรี

นได้อย่

จวนอย่างเฟิ่งหรั่น หญิงสาวในชุดผ้าไหมปักดิ้นลวดลายงดงาม คอเสื้อขลิบด้วยลวดลายดุจปี

ับใช้คนสนิทวางถาดน้ำชาบนโต๊ะลายหินอ่อนอันประณ

สุก ใบหน้างดงามที่ขาวนวลเปล่งปลั่งและงามยิ่งนักยามแสงอาทิตย์สาดส่องราวกับอาทิตย์อุทัย เรือนผมสีดำขลับที่ถูกรวบตึงครึ่งหัว

ขยามนางบรรเลงพิณจบลง ฝ่ามือเรียวยกชาอู่หลงขึ้นจ

่า?” นางถาม

วังตั้งแต่เช้าเจ้าค่ะ เห็นว่าวันนี้ฝ

ของนางเป็นถึงยอดกุ

วยกัน การที่ครั้งนี้ฝ่า

ัญเป็นแน่ ถึงได้ทรงเรีย

ข้าวังแบบเร่

นี้ หลังจากที่ได้รับชัยชนะเหนือจงโจวเจ้าค่ะ” จิ

องค์รัชทายาทเสด็จทำศึกที่จงโจวนานนับปี วันนี้ทรงได้รับชัย

ใส่ใจนัก แม้ตนเองจะเคยเข้าไปในวังชั่วคราวเพราะต้องเข้าเฝ้าฮองเฮากับไทเฮา แต่ก็พบเห็นองค์รัชทายาทเพียงนับครั้งได้ และครั้งล่าสุดที่นางเจอเ

เนื่องด้วยสมัยเด็กนางมักตามมารดาไปถวายการรับใช้ไทเฮาอยู่บ่อยครั้ง ทำให้มีโอกาสได้พบกับลู่อ๋องหรืออ๋องเก้าจนกลายเ

ลังลำบากเพราะถูกฮ่อ

อ๋องจึงพัฒนามากขึ้นเรื่อยๆ ความสนิทสนมระหว่างนางกับลู่อ๋องเป็นที่เล

ายทั่วแคว้น

หลายส่วน แต่ทว่าสิ่งที่แตกต่างกันคือแววตา เฟิ่งหรั่นมีแววตาที่สุขุมเยือกเย็น แฝงไปด้วยความหยิ่งยโสทะนงตน

ละมือจากพิณยิ้มอ่อนหวาน

หรือยังเจ้าคะ วันนี้องค์รัชทายาทจะเสด็จกลับมาจากจง

วมงาน หากเป็นเช่นนั้นแล้วนางคงมีโอกาสได้เข้าเฝ้าลู่อ๋องเป็นแน่ ว่ากันว่าลู่อ๋องนั้นรูปโฉมงามสง่านัก นางที่เพิ่งก

กเจอท่านอ๋องกันแน่” เฟิ่งหรั่นขมวดคิ้วถาม น

อาไว้ แต่กลับมาเล่าให้พ

สองสาวพี่น้องละจากการสนทนาลุกขึ้นยืนรับผู

ทั้งสองย่อกายกล่า

ตรสาวคนโตอย่างอ่อนโยน ท่ามกลางสายตาอันจับจ

งกำลังคุยกันเรื่องงานเลี้ยงคืนนี้อยู่เ

น้าท่านพ่อเจ้าบ้าง” เฟิ่งฮูหยินเอ็ดบุตรสาวคนเล

ค์รัชทายาทได้รับชัยชนะกลับมาก็ย่อมเป็นเรื่องน่ายินดีเป็นธรรมดา อย่าตำหนิน้องเลยเจ้าค่ะท่านแ

น้าของท่านพ่อเจ้าให้มากๆ ยิ่งนายท่านมีศักดิ์เป็นถึงกุนซือและอัครมหาเสนาบดีด้วยแล้ว ยิ่งต้องทำตนให้สงบเสงี่ย

ญ่ล้วนเกิดจากอนุภรรยาทั้งสิ้น และแต่ละนางล้วนมีบุตรีที่ย่อมต้องก

ดปรานของฮองเฮาและไทเฮา

ุภรรยามาคอยชิ

ม่” เฟิ่งอี้รั

หน่อยล่ะ” เฟิ่งฮูหยินเตือนบุตรสาวทั้งสอง โดยเฉพาะบุ

วพลางกลั้วหัว

ห่วงพี่หญิงมากกว่า นางสนิทสนมกับท่

างเสียอย่างนั้น แต่ด้วยความที่ตนเองเป็นพี่สาวจึงไม่อยากคิดมากกับวาจาอันเมื่อครู่ของ

ยมตัวก่อนนะเจ้าคะท่านแม่” เฟิ่งหรั่น

นั่นสิเจ้าคะท่านแม่

กรีธาทัพกลับมาเมืองหลวงทันที ด้วยตนเองไม่เห็นเหตุจำเป็นอันใดที่จะต้องลงหลักปักฐานตั้งค่ายทัพอยู่ที่นั่น แค่เพ

้เจอน

าจะได้เจอน

เข่าถวายบังคม เปิดท

องเต้ ต่างก็ซ่อนรอยยิ้มเขินอายของพวกนางเอาไว้ ท่าทีงามสง่าไม่แพ้ท่านอ๋องเก้าขององค์รัชทาย

่งเป็นที่ประทับของฮองเฮาผู้เป็นพี่สะใภ้ ในแทบทุกวันนางในดวงใจของเขามักจะมา

ินกึ่งวิ่งเข้ามาหาลู่เฟยหลงที่อยู่บนอาชาสีดำต

กำลังเสด็จรอพระองค์อยู่ด้านในตำหนัก...” รุ่ย

ระโดดลงจากหลังอาชาสีดำแล้วส่งสายบังเหียนให้ทหารม้านำไปที่คอกม้าหลวง ตนเ

ักชิง

ซียวฮองเฮา ซึ่งเป็นภร

นักที่ใหญ่ที่สุดในวังหลวง รองลงมาจึงเป็นตำหนัก

ด เขาคาดเดาได้ว่าพระมารดาคงกำลังโกรธเคืองเขาเป็นแน่ที่ต้องออกรบนานแรมปีเช่นนี้ ลู่ฮ่อ

ารนัก แต่ทว่าผู้เป็นพี่ชายกับพี่สะใภ้ไม่ถือสากับเรื่องเล็กน้อยเพียงนี้ เนื

้อมชัยชนะทั้งข้าและพระองค์ก็ขอแสดงความยินดีด้วย” ฮองเฮาทรงแย้มพระสรวลก

เฟยหลงหันไปตามเสียงที่มา พบเห็นเด็กชายตัวน้อยอายุเพียงห้าขวบป

อุ้มร่างเล็กขึ้นมา

โอรสของฮ่องเต้กับฮองเ

แต่เดิมทีก็เป็นเด็กที่ติดเสด็จอาของเขามากอยู่

ใจเป็น

งกล่าวด้วยความเหนื่อยหอบ ตนเองยืนหอบหายใจเหนื่อยแต่กลับเ

เสวียนมาก เด็กน้อยที่ช่างเจรจาพาทีและยังฉลาดรู้ความ

ว่าคิดถึงเสด็จอายิ่งนัก ร้องเรียกหาแต่เสด็จอาทุกวันเลย” ลู่ฮ่องเต้ทรงกล่าวพลา

หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ” เด็กน้อยถามอย่างไร้เด

ัวหลานชายเบาๆ

งเจ้าไปได้อย่างไร อาย่

่อย รุ่ยกงกงพาเสวียนเอ๋อร์กลับตำหนักไปก่อนเถิด” ลู

บัญชา อุ้มร่างเล็กข

่างเบามือก่อนจ

่ตำหนักหลันเป่าหรือพ

องฮองเฮากับฮ่องเต้ก็พอบ่งบอกได้ว่า

ักของซู่ไท่เฟยมีความเคลื่อนไหวที

าบใดที่ลู่อ๋องยังอยู่ที่นี่ ซู่ไท่เฟยคงไม่คิดทำสิ่งใดผลีผลามแน่” ลู่เฟยหลงกล่า

ฟิ่งหรั่นก็จะมาร่วมงานนี้ด้วย ลู่อ๋องก็คงไม่พ้นมากับนางเป็นแน่” คำกล่าวของฮ่องเต้ผู้เป็นพี่ชายทำให้ลู่เฟยหลงลึกๆ เจ็บแปลบในใจ

กถูกตาต้องใจสตรีนางใดก็บอกมาเถิด ข้าจะจัดการให้” เซียวฮองเฮาเอ่ยอย่างพระทัยดี หากลู่

่างนอบน้อม “ขอบพระทั

หากข้าชอบพอสตรีนางใด

ผึ่งผายสมชายชาตรี ชายหนุ่มมักเป็นเช่นนี้เสมอ ในชีวิตนี้เขามีสตรีทอดสะพานให้นับไม่ถ้วน แต่ทว่าสายตาของเขากล

้น ในเมื่อสายตาของนางมีเพียงลู

_________

็นคำราชาศัพท

นคำราชาศัพท์ห