ดยไร้เหตุผล มันเป็นเรื่องปกติสำหรับหยางจื้อซีที่จะทำให้สมาชิกในครอบครัวบ้านใหญ่หยางที่ชอบสร้างปัญหาให้กับครอบครัวของนางรู้สึกหวาดกลัว แต่ถ้านางลงมือฆ่าใครสักคนจริ

้าใจว่าเหตุใดหยางจื้อซีแค่เพียงตกลงมาจากภูเขาถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนี้ บางคนถึงกับคิดว่าหยางจื้อซีเก็บงำ

นวันนี้เช่นเดียวกัน ชาวบ้านบางคนถึงกับสมน้ำหน้าผู้เฒ่าหยางที่ผลักไสครอ

มื่อวานนี้ ถ้านางไม่ตกเขาหัวแตกพวกเราคงไม่รู้ว่

เขียวเป็นแน่ พวกเขาผลักไสหลานสาวที่มีความส

ี่จะไม่หวาดกลัวหยางจื้อซี แทนที่จะพูดถึงการกระทำของหยางจื้อซีในวันนี้ พวกเขากลับหัวเราะเย

น้องชายของนางกำลังนั่งจ้องมองไปที่ประตูโดยไม่กะพริบตาแม้แต่น้อย

ุห้าขวบแล้วแต่ร่างกายของเขาเท่ากับเด็กสี่ขวบเพียงเท่านั้น แม้ว่าเขาจะได้รับการดูแลอย่างดีจากพี่สาว

้ว รอข้าผัดผักป่า

นก็ถามถึงยาของหลิวซื่อว่า “น้องรอง

องวัน” หยางอันเปิดตู้ในห้องครัวแล้วห

ตอนนี้การที่จะหาเงินได้เร็วที่สุดคือการไปล่าสัตว์บนภูเ

้าจะขึ้นเขา ยาของ

นก็ถูกเคาะ และตู้หยวนก็ตะโกนเสียงดังเรียกหย

กนั้นก็ถามน้องสาวว่า “ผู้ใ

านพ่อ และพวกเราเติบโตมาด้วยกันกับพี่ตู้หยวน พี่ใหญ่อาจจะลืมไปแล้ว ครอบครัวของท่านลุงตู้ไห่ถือว่าเป็น

ปิดประตู ตู้หยวนสาวเท้าเข้ามาในบ้านจากนั้นก

อนเอาไว้หลายปี ตอนนี้เจ้าแกล้งเป็นคนความจำเสื่อมใช่หรือไม่ เจ้ามีอ

ูดคุยกับตู้หยวน “พี่ตู้หยวน พี่สาวสูญเสียควา

าคงกระแทกเข้ากับอะไรสักอย่าง ทำให้สมองของเจ้ากระทบกระเทือน แล้วตอนนี้เจ้ารู้

ป็นอันใด

ต่อไป เจ้ายังจะขึ้น

าวันนี้มีเร

จะมาชวนเจ้าไป

ช้าเสร็จจะขึ้นไปบนภูเขา เจ้า

บบ้านไปด้วยความดีใจ จากนั้นเขารีบเตรียมของสำหรับขึ้นเขา

ตของหยางอันและหยางเจวี๋ย “ตู้หยวนกำลังจะขึ้นไปบนภูเ

ยหยางอันรู้สึกโล่งใจกว่ามากที่พวกเขาทั้งสองจะขึ้นไปบนภูเขาเพื่อล่าสัตว์ด้วยกัน นอกจากนี้ท

ภูเขาวันนี้วันพรุ่งนี้ก็ต้องขึ้นไปบนภูเขาอยู่ดี ไม่เช่นนั้นก็จะไม่มีเงินมาซื้อยาเพื่อรักษาท่านแม่ และไม่มีเงินซื้ออาหารเข้าบ

นยามที่ขึ้นไปบนภูเขา ทันทีที่เขามาถึง เขาก็วิ่งไปรอบ ๆ สนามหญ้า ซึ่งทำให้หยางจื้อซีรู้สึกปวดหัวกับการกระทำของเขามาก นางรีบ

ิ่งที่สวยงามขนาดนี้หายากที่จะมีให้เห็นในศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดที่นางจากมา ที่แห่งนั้นเต็มไปด้วยมลพิษ ควันจากท่อไอเสียรถยนต์ สิ่งต่าง ๆ

ใหญ่หยางรวมถึงจับผู้เฒ่ากับแม่เฒ่าหยางสองสามีภรรยาโยนลงไปในแม่น้ำ มู่จงฟังแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ ในฐานะหัวหน้าหมู่บ้านเขาเองก็ไม่สามารถที่จะยื่นมือเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องภายใ

ของหยางจื้อซีก็ได้ยินเสียงวุ่นวายภายในภ

มุ่งหน้าไปอีกทางซึ่งไม่ใช่ทิศทางที่เขาคิดเอาไว้ ตู้หยวนนึกได้ว่าหย

่จะเข้าสู่ภูเขาลึก อาจจะมีอะไรดี ๆ บ้

่จะฟังในสิ่งที่เขาพูด นางทำได้เพียงคว้าคอเสื้อ

วิ่งไปหาความเดือดร้อนเช่นนั้นรึ เราจะรู้ได้อ

พูดขึ้นว่า “ภูเขาไม่ใช่ของเรา มันก็เป็นเรื่องปกติที่จะมีผู้คนขึ

งจากฟังจนแน่ใจแล้วก็หันมาพูดกับตู้หยวนอย่างจริงจังว่า “มีคนมากมายอยู่อี

น้าหยางจื้อซีด้วยดวงตาเบิกกว้างเมื่อเห็นนางพยักหน้ายื

หมายถึงว่า พวกเขาอยู่

ากพวกเราปีนขึ้นไปบนเนินเขาสองล

ีกว่า” ตู้หยวนดึงหยางจื้

ขาในเวลานี้ จึงได้ถามออกไปว่า “

มันอยากจะวิ่งหนีพวกเรามันก็หนีไม่พ้น แต่คนเหล่านั้นสิ หากไม่มีเรื่

ี่เหมือนกับเป็นทหารของแคว้นฉีฉู่ พวกเขากำลังจับกุมใครสัก