ดี๋ยวนี้ ใบหน้างามเวลานี้ไม่มีรอยยิ้มเลยสักนิด ดวงตาคู่หงส์ฉายแววจริงจังเสีย

วพรุ่งนี้ข้า

ไม่ต้องมา! แต่น่าเสียดายที่ทำได้แต

หยาเอ๋อร์อีกแล้วหรือไง

ถือไม้เดินเข้ามาช่วยไล่หลี่เจียงหนานอีกคน เมื

้าลู่ซืออย่างกระตือรือร้น พร้อมยกมือขอบคุณอย่างจริงใจ ครอ

ั้งหน้าถ้ามันมาก่อกวนอ

มีเพียงเรียกเหยา ๆ ตามสามีปัญญาอ่อนของนางเท่านั้น ไป๋ซือเหยาส่ายหน้า นางไม่สะดวกใจจะกินของคนที่คิดจะครอบครองนางเช่นนั้นแน่ นางพยายามอธ

้าลู่ซือเท่านั้นที่ช่วยเหลือนางและพูดแก้ตัวให้ แต่ปากเดียวหร

ีกครั้ง แต่คงจะเรียกบ้านได้ไม่เต็มปากนัก น่าจะเรียกว

จะให้นางเกิดใหม่ทั้งทีไยไม่ส่งไปเกิดในที่ดี

ห้อภัยเซียนเฒ่านั่น อย่างน้อยนางก็ไม่อดตาย นาง

้ง แต่เรื่องใช้แรงงานอีกฝ่ายก็ช่วยงานนางเช่

้าไปหานางเพราะหิวข้าว เพราะปกติร่างนี้จะตื่นเช้ามาทำอาหารแต่เพราะนา

บ้าน ดวงตาคู่งามมองเด็กหนุ่มอย่างประหลาดใจ ในมือของหลิวโม่เยี

ตาใสกระจ่างราวกับไม่เคยมีเรื่องใดทำให้แววตาคู่นี้หม่นหมอง ท่าทางไร้เดีย

ยนเสื้อผ้าเ

ยักหน้ารับก่อนจะเอ่ยบอกนางด้วยแววตาคาดหวัง ยิ่งเห็นแววตากระ

นนี้เรากิน

ตัวใหญ่ไปจัดการในห้องครัว เครื่องใช้ในครัวแทบไม่มีอะไร

หอมมาทำน้ำแกงด้วย เมื่อเด็ดผักที่จะทำอาหารในวันนี้มาแล้

่งจึงใช้เวลานานกว่าปกติ โชคดีที่นางได้ความชำนาญจากร่

ีแค่เกลือเท่านั้น เห็นทีพรุ่งนี้คงต้องเข้า

นางมีเงินเพียงสามร้อยอีแปะเท่านั้น คงต้องไปสำรวจดูร้านขายสมุนไพรว่

ะบุช่วงเวลา ประมาณ 1 ชั่วยาม เท่ากับ 2

างมองอย่างฉงน มองเห็ดหอมสีทองอร่ามที่ลอยอยู่ในน้ำซุปแล้วท

งสดใส ยิ่งน้ำซุปนางใช้น้ำจากมิติสว

แววตาสั่นไหวไปมาไม่คิดว่ามันจะอร่อยมากมายเช่

างจะเอาออกไปซี้ซั้วไม่ได้แล้ว และคงต้องระมัดร

ๆ หอ

ดวงตามองไปยังหม้อซุปที่เดือดอยู

าหัวจุ่มลงไปในหม้อร้อน ๆ อย่างนี้ แววตาคู่นั้นเศร้าสลดลงมองนางอย่างน่าสงสา

างนอกเลย เดี๋ยวจะได้กินแล

ียมจานสองชุดพร้อมชามใบใหญ่มาตักซุปปลาให้หลิวโม่เหยียน ก

ซึ่งใช้เวลาไม่นาน ก่อนจะยกออกไปวางบนโต๊ะ

ระวังร

่ายทว่าอร่อยจนแทบใจละลาย ผักของเหล่าเซียนอร่อยจริง ๆ แค่เกลือยังอร่

..อร่

ก็กินเ

่เหยียนก็หามาเอง ฉะนั้นเขาต้องกินเยอะ ๆ และร่า

ๆ ก็กิ

ายของความสุข ภรรยาของเขาดีจริง ๆ ทำอาหารอร่อยให้

ท้องเขาก็กลมจนดิ้นไม่ไหวแล้ว

ดก็ไว้

้ ร่างเดิมเลี้ยงสามีในนามเหมือนน้องชายคนหนึ่ง ตอนนี้นางไม่แปลกใจแล้ว เ

วนหลิวโม่เหยียนนั้นได้ออกไปเที่ยวเล่นกับเด็ก ๆ ในหมู่บ้าน

ิวโม่เหยียนว่ายน้ำเป็นจึงไม่กลัวว่าจะตกน้ำ เรื่องที่ได้ปลามานาง

วงตาเบิกกว้างอย่างไม่อยากเชื่อสายตา ผักกาดขาวหัวใหญ่ที่นางเด็ดออกไปตรงมุมหนึ่งก่อนห

อนหน้านี้ สิ่งที่เห็นตอนนี้ทำให้นางมั่นใจได้แล้วว่า

นตัวเอกแมรี่ซู[ แมรี่ ซู [Mary Sue} คือตัวล

องมหัศจรรย์เช่นนี้ ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องโชคร้ายหรือโชคดีขอ

่ออาบน้ำเพราะร่างนี้ไม่สบายจึงไม่ได้อาบน้ำหลายวันแล้ว แต

ี่จวนตระกูลไป๋ก็ใช่ว่าจะได้อยู่ดีกินดี มีแม่เลี้ยงใจร

่างน่าสารยิ่งนัก แต่ไม่เป็นไรนางจะตอบแทนความคับข้องใจนี้ให้เ