ในเงาของหัวใจ

นอกหน้าต่างคล้า

นกุหลาบขาว และแสงไฟ

ธอ ดวงตาจับจ้องด้วยแ

มผมเจ้าสาวออกอย่างเบามือ ก

ลอด แต่พอเห็นคุณจริง ๆ ในชุดเจ้าสาว ผ

าเธอเป็นประกาย ปลา

นตอนนั้น ความเงียบข

อยไหมว

มาด้วยสัมผัสอ่อนโยนที่แตะลงบนไหล่นารา เขา

ล้ว” นารายิ้มจาง ๆ ก่อนจะเ

หน้าผากเธอ “ขอบคุณนะ ที่ยอ

. ขอบคุณที่ไม่เคยปล่อยมือฉ

ขนแน่นขึ้น ลมหายใจเขาอุ่นอยู่ใกล้ใบหน้าเธอ รา

นชุดนะครับ” เสีย

ด้วยความทะนุถนอม ทุกการเคลื่อนไหวม

ในอันเบาบาง เขาจึงถอ

มือที่คล้ายกับสั่นเบา

องกลัว

ธอยิ้ม “…แค่ยังไม่เช

้ามาแนบอก “ผม

็รักค

า ก่อนจะหยุดที่ริมฝีปากนุ่มที่เขารู้จักดี ริมฝีปาก

.แผ่วเบา

นคง อบอุ่น และเ

้ผ่านพ้นไป นาราซบหน้าแนบอกเขา ฟังจังหวะหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะเดียวกั

มีเพียงความมั่นคง

บไล้สัมผัสผิวอันอ่อนนุ่มของเธออย่างทะนุถนอม ริมฝีปากร้อนผ่

ความเสียวซ่านของการถูกสัมผัสจา

...

ท์ดังแทรกเข

ดา" สว่า

รียกเข้านี้ ทว่านารากลับหยุดการกระทำข

ล…ว่าไ

ายสายตื

รติดต่อคุณนาราไม่ได้เลย ตอนนี้ฐานข้อมูลบร

เขาหันม

ราต้องไปดูเอง ข้อมูลเหล่านี้เป็นข้

...

ยฝนในค่ำคืน

ต์จับมือเ

วลนะครับ ผม

บนี้ด้วย” เธอกระซิบตอบ ถึงแม้ว่ากานต์จะบอกเธอว่าไม่ต้องกั

เคลื่อนตัวไป

ถบรรทุกก็พุ่งเข

แทก เสียงทุกอย่างป

ว้าง ก่อนจะดับ

ตา เสียงไซเรนด

วจากไฟฉุกเฉินทำให้สต

ต่สิ่งแรกที่เธอค

ยกชื่อเขาเสียงสั่น

ข้างเธอ แขนยั

ช้า ๆ ริมฝีปากซีด และ

” เสียงเธอสั่นเครือ

น้อย ดวงตากะพริบ

ยไหม...เจ็บตร

คุณต่างหาก คุณเลือ

ลเขาไว้ แม้จะตัว

พยาบาลใ

นพยายามปร

่าหลับนะ ได้ยินไหม..

ยก็ดีแล้ว…” เขาพูดแผ่ว

ุณต้องไม่เป็นไร...

จะยิ้ม แต

าง ราวกับอยากแน่ใจ

ะ!” เธอตะโกนไปยังที

บมือเขาแน่น

่อย่างเดียวว่า...เธอไม่

อนอย่างรุนแรง สติสัมปชัญญะที่มีเริ่มเลื

.....

ดังแผ่วเบา เคล้ากับก

ล้ว นาราค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ภาพพื้

งหนึ่ง แต่หัวใจกลับเจ็บแ

ก่อนที่ทุก

เลือดเปื้อนหน้าเขา

เขา…ยังคงก้

ดภัยก็ด

สียงนั้นก็ช

ำลังคิดทบทวน ประต

มาช้า ๆ พร้อมสีหน้าที่จริงจังเกิน

ที่อ่อนโยนแต่ทุ้

ี้รู้สึกมีส่วนไหนที่ยัง

นาราทำได้เพียงสายศีรษะไปมาอย่

ได้เซ็นชื่อรับรองก็กล่าวขึ้นว่า "สภาพร่างกายของคุณโดย

งการแพทย์อีกครู่หนึ่ง

กสักหนึ่งอาทิตย์ ถ้าไม่มีอะไรมากก็ส

ามทันทีโดยที่ไม่สนใจอาการบาดเจ็บของตัวเอง "หมอคะ กานต์....

งหมอก็เปลี่ยนเป็นเคร่งเครี

จ็บสาหัสมากครับ” หม

ไว้ให้ถึงตอนนี้ เขาเสียเลื

อให้คุณฟื้

ระทบต่อจิตใจของเธอ เพียงแต่คำพูดสุดท้า

ี แม้ร่างกายจะยังอ่อนแ

ฉันอยาก

พยั

ICU ชั้นบน

รถเข็นอย่างมั่นคง หลังจากย้ายขวดน้ำเกลือมาย

อง

นรถเข็นหน้าห้

ว ดวงตาแดงก่ำจาก

าไปข้างใน...เพราะใจยัง

จก ไม่ใช่แค่ภาพขอ

ของกานต์ในวันเก่า…อบอุ่น อ่อ

...

ก้าป

พของพ่อแ

ปดขวบยืนเงียบ ๆ อย

วรเมธินทร์” ที่เธ

าแน่น ไม่ย

ยงฝีเท้าเบา ๆ

เรียนยื่นมือมาตรงหน้า

ไป ฉันจะอยู

กานต์ ว

นแรกที่ทำให้เธอรู้สึ

...

ทรงจำเล

ยู่ที่เดิม

่ไหลลงบนกระ

ญเสีย

เสียผู้ชายที่เคยยื่นมือให

ต์คือสิ่งเดียว ที่ทำให้