นนี้ระย้าแก้วตั้งใจจะไปทำบุญใส่บาตรที่วัดนางจึงเตรียมอาหารคาวหวานเพื

จ้าคะ"อีแตงเอ่ยชมระย้าแก้วพร้อ

้าคงสามารถเป็นนางในหัวใจของพี่สิงห์ได้ไปตั้งนานแ

หน้าหมู่บ้าน มีตาหามีแววไม่ ที่มองข้ามความรักและความหวังด

อะเดี๋ยวพระจะเลยฉัน"ระย้าแก้วเธอมีดีทุกด้านยกเว้

่บ้านและชาวบ้านต่างหมู่บ้านก็ต่างพากันมาทำบุญถวายอ

รือนเสียเถิด"นางแตงบ่าวคู่กายของระ

ต้องเป็นห่วงฉันดอกหนา"ถึงปากระย้าแก้วจะบ

ับหลวงพ่อเถิดหนา"ไอ้สิงห์รีบเข้าไปนั

จันทร์แรมแกล้

มน้อยเนื้อต่ำใจ ว่าเหตุใดไอ้สิงห์จึงไม่เคยแลนางเลย

กพ่อหมอยาหรือไม่"เสียงผู้ชา

ูกพ่อหมอไทย"

ตรงหน้ารูปร่างสูงใหญ่อาย

เล็กน้อยหากแต่ยังคงเพ่งพิน

จริงๆจ้ะ""ระ

เพราะตอนนั้น ข้าจากที่นี่ไปก็นานโข"ชา

ให้เอ็ง สวนลั่นทมที่เอ็งร

พความจำในวันเก่าหวนคืนกลับเข

กขานสั้น ๆ ว่าพราย คือเด็กชายที่เคยอาศัยอยู่ถัด

อายุ 27 ปี ในตอนนั้นมีเหตุให้ต้องไปจากหมู่บ้านน

ยอมช่วยระย้าแก้วปลูก เหตุเพราะบอกว่าเป็นดอกไม้มิมงคล คนส่วนใหญ่ให้ค

้ว พี่จากไปนานขอจริงๆนั่นแหละ"ระย้าแก้วฉีกยิ้มกว้า

มาฝากเขา แล้วบอกว่ารักเขาชอบเขา แต่วันนี้กลับมานั่งยิ้ม ให

ทร์แรมที่เห็นท่าทีประหลาดจ

์บอกปัดๆไม่รู้เหตุใดจึงรู้สึกหงุดหง

งที่จันทร์แรมนั่งเกาะเขาเป็นปลิงมิห่างไกล ชาวบ้านรอบนอกรู้จักนิสั

ปในทางเสียหาย ยกเว้นไอ้สิงห์คนเดียวที่หลับหูหลั

งเทศน์กันเสร็จแล้ว เราจะกลับเรือนเลยห

้าอยากให้พี่ได้ดู ว่าส่วนที่พี่ช่วยค่าปลูกนั

เพื่อที่จะได้ไอ้สิงห์มาเป็นผัวและนางก็รู้อีกว่า ระย้าแก้วนั้นรักและชอบคอ ไ

เป็นมัน "นางจันทร์แรมเดินเข้า ไปทั

ล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าพี่ไปได้เสียกันตอนไหน

ห์ เขาก็ไม่ใช่ตาแลเองดอก เพราะพี่สิงห์มีข้าอยู่เต็ม

านมันเป็นเช่นนี้หรือ หากแต่ยังมีแต่งงาน ก็ตีโพ

ล้ามาพูดกับข้าเยี่ยงนี้

พูดร้ายให้กับผู้อื่น แล้วยิ่งในวัดในวาแล้วด้วย บุญที่ทำม

่อจบเดินออกมาเห็นภาพนั้นพอดี จึงรีบเดินไป