แล้วคลายออก

ๆเตือนเขา “อย่าโกรธไปเลยนะ

ล้วนั่นมัน

แก้วน

งรุ่ยจุ๊บแก้มจีเหิงอย่างรวดเร็ว พ

.ฉันจะ

ันจะอยู

าก สายตาเหลือบ

มือนไม่เห็นอะไร สายตาจ้

หรี

าอย่างตกตะลึง หน้าแดงก่ำ ร่างกายตึงเหมือนก้

งอาย มองชายข้า

หนือเข่า ขาเรียวยาวจากต้นขาถ

ตาออก ยิ้มอ

งไร ง่ายดายที่จะทำให้เธอ

ายทั้งโกรธ เขาพูดเบาๆที่ได้ยินกันแค

มา เช็ดนิ้วอย่าง

ปทางอื่นไม่มองเขา มือ

้อเล่นกับผู้หญิงอื่น เขาไม

กมาจากผ้าห่ม มองจีเหิงด้ว

อยากจะพูด

งหาเหตุผลแล้วเดิ

ยไป เขาขมวดริมฝีปาก ส

งที่

อะไร ยิ้มเล็กน้อยแล้วลุกขึ้นจัดผ้าห่มให้เธอ “พักผ่อนให้ดีนะ

เขา แต่สุดท้าย

ี่พัดเข้ามาจากหน้าต่างช่วย

่ช้าไม่เร็ว “หลังจากนี้เ

เป็นเสียงที่เธอคุ้

ลบออกได้ ทำให้ใบห

คุณห้ามทำให้การเ

” จีเหิงมอง聶辞ด้วยสายตาเย็นชา ต่

ต้องทำง

ิญกับคนในวงการเก่า เธอเองก็ยากที่จะเผชิญ

าอ

กล้ จับมือซ้ายของเธอ เลือดบน

อหรือ? เธอต้องทำให

งสะบัดมือของเขาออก “ไม่ใช่เพราะเงิน แม้จะรู

ย สายตาเต็มไปด้วยความหม่นหมอง เ

งก็รู้ตัว ห

ู้ว่าเขาเกลียดเธอ แค่ต้องการทำให้เธ

แม่เธอก็อยู่โรงพ

สัญญากับฉันว่าจะไม่ห

ฮะ ก็ต้องดูว่าเธ

ึ่งก้าว แสดงความรังเกียจ

聶 辞จึงค่อยๆเดินไปห

วหนิงรุ่ยยังไม่ห

ลูกสาวคนโปรดของบ้

อะไร ยื่

“เย็นหมดแล้ว ฉั

ือผลักแก้ว

ลัง จึงไม

้ม “โอ้ ขอโทษ

งว่าแค่งาน แล้วเง

ิกชีวิตได้อย่างนั้นหรือ?” กัวหนิงรุ่ยไม่ต้อง

พื่อให้เขาชอบ ฉันต้องผ่านความยากลำบา

สงสาร “งั้นก็รักษาเขาให้ดีนะ ฉันจ

ะเย้ยข้างหลัง ห

เธอไปซื้อขนมหวานที่เธอชอบที่สุดจากฝั่งตะวันตกของเมือง แล้ว

เข้าห้องโถงโรงพ

ี่ย

ธอ เธอแต่งตัวดูดีมาก ใส่แว่น

ม่? ไปกัน

辞ไม่ชินกับการใกล้ชิดแบบ

ิดเรื่อง บ้าน聶家มีคนมาเยี่ยมเยียนมากมาย เวินหลิงก็ไปบ่อย เธอ

辞แค่ข้ออ้าง “เธ

บยี่ห้อนี้? แต่หายากจริงๆนะ ผู้ช่วยฉันไปซื้อท

อย่างเย็นชา “ไ

งแต่เด็ก เวินหลิงจะเอา

มไม่ออก “ให้แม่หรือ? ฮะฮะ แม่ดื

เจ็บ จึงผลักเธอออก “บ

รู้จริงๆว่าต้องสนุก เธอไม่รู้หรือว่าแม่ป่วยอยู่โรงพยาบาลต้