งอาทิตย์ที่กำลังโผล่พ้นจากขอบภูเขา แต่มันไม่ได้เป็นอุปสรรคขัดขวางรถคันหนึ

ุดสูท ทั้งสองเปิดประตูลงมาและโค้งศีรษะให้กับเสาวรสที่ยืนรออยู่พร้อมกับกระเป๋าเสื้อผ้าสองใบ มัดไหมรู้ในทันท

สองที่เป็นห้องนอนของมัดไหม พร้อมกับคลี่ยิ้มให้นิดๆ คล้ายกับจะบอกคนที่อยู่บนนั้นว่าไม่ต้องกังวลอะ

้นเรื่อยๆ จนในที่สุดก็หายลับไปกับสายหมอก เหลือไว้เพียงความเ

เมืองกรุง เสาวรสก้าวลงจากรถโดยไม่ต้องสนใจต่อกระเป๋าของตัวเอง เพราะมีคนถือให้อยู่แล้ว หล่อนก้าวตามผู้

ล้วคร

้วยเสื้อคลุมเนื้อดีผูกหลวมๆ ที่เอวหันมา ยกแก้วไวน์ที่อยู่ในมือขึ

อชื่

็น ทั้งๆ ที่ตอนนี้หล่อนตื่นเพริดไปหมด เพราะแม้ผู้ชายตรงหน้านั้นจะหล่อเหลามากเพียงใด แต่สิ่ง

าวรส

วนายมนู

ค่

กกว่านี้เสียอีก” เข

หาคำอธิบายไม่ถูกยามที่ถ

ธอก็มาแล้ว ตอนแรกฉันนึ

สก็ต้องรักษาสัญญาของพ่อ

น เพราะฉะนั้นขอให้เธอรู้ไว้นะเสาวรส ในฐานะที่เธอจะมาเป

บคำเสียงแผ่ว เพราะหล่อนกำลังทำใน

้เวลาเธอปรับตัวให้เข้ากับฉันและคนที่บ้านหลังนี้ก่อ

ค่

ามฉันมา ฉันจะพาไป

ว่าสิบคนทั้งหญิงและชาย ส่วนใหญ่แต่งตัวด้วยชุดแบบเดียวกัน มีเพียงคนเดียวที่นั่งอยู่บน

นไปตามพนักแบบสบายๆ ในมาดเจ้าของบ้าน และบอกให้เสาวรสนั่งล

ี่ดูเหมือนจะเป็นคนสำคัญอีกคนของบ้าน แต่คงจะน้อย

บพี่อ

าวของฉัน นี่คือเสาวรส” เขาปรายตาไปทางเสาวรส และหญิงสาวก็ยกมือขึ้นไหว้ผู้ชา

สดีค่

อยู่ที่นี่ทั้งหมด เธออยากได้อะไรก็บอกแม่พิศ แม่พิ

นๆ พร้อมกับยิ้มให้แม่

ารเสียให้เรียบร้อย” อัทธ์หันไปออกคำสั่งกับคนที่ตัวเองบอกว่

ันไปทางหญิงสาวที่เป็นสมาชิกให

าม โดยมีคนที่ไปรับหล่อนมาจากไร่เป็น

วกระเป๋าเอามันไปวางไว้ แล้วทิ้งให้สองหนุ่

รับ” ธีระเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและฟังดูเป็

ด้ค

” คราวนี้ธีระไม่แค่พูดแต่

ขึ้น อาจเป็นเพราะธีระไม่เหมือนพี่ชายของเขา แม้อัทธ์จะไม่ได้ทำอะไรมากแต่ก็สามารถ

กลัวพี่อัท

ค่ะ คุณอัทธ์

ากอยู่ใกล้ พออยู่ไปนานๆ คุณเสาวรสก็จะรู้เองละครับว่

นตัดสินใครหรืออะไรจากคำพูดคนอื่น หากว่าหล่อนต้องเป็นภรรยาของอัทธ์อ

่กวนแล้วนะครับ คุณ

่ะ อย่าเรียกชื่อเต็มอย่

.30 น. นะครับ ส่วนตอนเที่ยงไม่ได้ระบุเวลาอะไร เพราะส่วนใหญ่พี่อัทธ์

ณคุณธีร

็ได้ครับ” ธีระบอกอย่

ี ขอบคุณอ

วรสเดินไปพิงหลังกับประตูพร้อมกับมองสำรวจไปรอบๆ พลางคิดถึงคนที่เพิ่งออ