กเขาอยู่ด้านนอกประตูไม้แกะสลักบานใหญ่ที่เป็นทางเชื่อมระหว่าง

อนจะเดินออกไปที่หน้าประตูและเปิดมันออก บานประตูแยกออกจากก

นุ่งผ้าซิ่นสีพื้น ผมเกล้ามวยสูงอย่างประณีตประดับด้วยดอกเอื้องหรือก็คือดอกกล้วยไม้ หญิงสา

แต่ความรู้สึกคุ้นเคยที่ทำงานช้ายิ่งนักร้องสั่งให้หันไปมองส

! มาอยู่ที่นี่

มาพร้อมๆ กับปิดประตูตามหลัง ก่อนจะพูดขึ้นเส

ำเป็นบางอย่าง... แล้วนี่นายท่านต้องการอะไรเพิ่ม

ไม่ว่าจะปาก คอ คิ้ว คาง ดูลงตัวอยู่ในรูปหน้าสมบูรณ์แบบนั้นอย่างเหมาะ

เพียงนี้ และทำไมนะ ทำไมหล่อนถึงต้องคลั่งไคล้เขา ขนาดต้

อะไรเพิ่ม... เ

ยในชุดงดงามมองมาพอดี เขาหรี่ตามองกลับด้วยควา

ะดาก แต่ก็ยังทำใจกล้าเดินตามคนตัวโตออกไปที

บเชียงรุ้ง

ถอนใจออกมาแรงๆ เมื่อเจอลูกตื้อของแม่สาวคนนี้ แม่สาวที่เขาคุ้นตายิ่งนัก มันไม่

ืองไทยแล้วชอบเมื

ิตย์กลมโตสีแดงฉานที่กำลังจะดำด

งไทย ชอบอาหารไทย และที่สำคัญ...” หญิงสาวหยุดพูดเล็กน้อย แก้มสาวแด

อนกันหมด ก็เหมือนๆ กับคนชาติอื่นนั่นแหละ” ทวิภาคออกควา

โดยเฉพาะ...ผู้หญิงเชียงรุ้ง งามถูกใจไหม

ดมองสตรีสาวที่มีฐานะเป็นแค่นางกำนัลรับใช้อย่างพินิจพ

ถูกใจข้าน้อ

พียงคนเดียว ฉันคงเลือก

นก็หัวเราะออกมา ก่อนจะหันไปมองทิวทั

ว่าหล่อนที่ทุกคนว่างามนักงามหนา ทำไมถึงไม

รอนายท่าน...” ด้วยควา

่อนของทวิภาค “ทำไมต้องอยากให้ฉันสนใจเธอด้วยล่ะ ในเมื่อฉันไม่ได้มาหาแ

หน้างามชาดิก ลืมตัวไปชั่วขณะว่าตอนนี้ด้วยเองไม่ได้อยู่ในฐานะของเ

หญิงแบบนี้ได้ยังไง

ยตากลับมามองสตรีสาวที่ขึ้นเสียง แถมยัง

้เดือดร้อน” คำพูดนี้ทำให้สาว

ญิงแบบนี้ หากใครได้ยินเข้าโทษถึงประหารเ

ทุบสักปึ๊กสองปึ๊กให้หายโอหังนัก นี่หากไม่

นั่นแหละที่สมควรจะอาย มีอย่างที่ไหนบังคับให้ผู

รังเกียจหล่อนถึงเพียงนี้ หล่อนก็แค่อยากเห็นเขา อยากใกล้เขา อยากตอบแทนที่เขาเค

ฝึกมาตั้งแต่เล็ก “หากนายท่านได้พบองค์หญิง นายท่

ดอย่างนั้น เย็นนี้ตอนมื้อค่ำฉันก็จ

ิดผิดกันแน่นะที่ปลอมตัวมาอยู่ใกล้ๆ เขาแบบนี้ เพราะยิ่งใกล้ เ

ม่พบนายท่านในเย

.” ทวิภาคถาม

แต่ถ้าองค์หญิงยินดีจะให้นายท่านพบเม

้วให้ฉันรีบมาทำไม บ้าชะมัด!” พูดออกมาอย่างหัวเสีย กำปั

่างทำให้ต้องเลื่อนกำหนดการ

องค์หญิงผู้สูงส่งได้ล่ะ ขนาดอยู่ไกลถึงเมือ

บลึกในอก แต่จำต้องกล้ำกลืนไว้ในอก เพราะรักปั

ิ่มแล้ว ข้าน้อยขอตัวก่อนนะเ

นตัวออกไปจากห้องพักของทวิภาค แต่เ

ยนะว่าหากยังเล่นองค์อยู่

้าตื่น “นายท่านทำอย่

าด้วยความเคลือบแคลง ไม่อยากจะเชื่อว่าสตรีงดงามราวกับภาพวาด

รีบแก้ตัว “คือ... องค์หญิงจะทรงกร

แยแส แต่แท้จริงแล้วรู้สึกเห็นใจสตรีตร

ไม่เกี่ยวกั

คอดจ้องมองใบหน้างดงามนั้นอย่างพิจารณาไม่

่ออะไร